Pułapka ekologiczna

Przez długi czas wierzono, że światło przyciąga owady, które następnie krążą wokół pewnych źródeł światła, ale każdy mógł zobaczyć, że niektóre lampy lub pewne światła przyciągają je znacznie bardziej niż inne.
Ostatnie eksperymenty wykazały, że aby zwabić wrażliwe na nie owady wodne, światło musi być w określony sposób spolaryzowane u źródła, przez filtr naturalny, taki jak chmury, lub sztuczny, taki jak reflektor lub powierzchnia odbijająca światło (woda). lub sztuczny materiał polaryzacyjny).

W przyrodzie głównym źródłem polaryzacji światła słonecznego są chmury, które działają jak filtr polaryzacyjny i odbijają się od wody (lub dla gatunków podwodnych przenikanie promieni do wody). Ekofizjologiczne implikacje przewrotu spowodowanego przez człowieka wprowadzeniem dużej liczby powierzchni i materiałów polaryzujących do jego środowiska są wciąż dyskutowane, ale wiadomo, że oprócz ciem i niektórych ptaków wlicza się w to owady na terenach podmokłych . , czy są to owady całkowicie podwodne ( Corixidae , Notonectidae , Pleidae ) czy też owady w stadium dorosłym całkowicie powietrznym ( efemeryczne ) czy nawet owady żyjące " chodząc " po wodzie ( Gerridae ) lub w pobliżu wody ( Saldidae ). Wiele chrząszczy żyjących na terenach podmokłych przyciąga światło spolaryzowane. Niektóre należą do organizmów wodnych ( Hydrophilinae , Dytiscidae , flisakowate , Hydraenidae ), ale inne tylko kolonizacji wilgotnych podłoży ( kałużnicowate ). Inne owady związane z wodą są również dotknięte, takie jak Chironomidae i inne Nematocera . W eksperymentach Rudolfa Schwinda żaden z tych gatunków nie był przyciągany do niespolaryzowanego światła, nawet gdy jest emitowane z dużo większą intensywnością niż te, które przyciągają je, gdy światło jest spolaryzowane.
Rudolf Schwind wyróżnia trzy grupy (w zależności od reakcji owadów zwabionych na światło):

• pierwsza grupa składa się z gatunków, których układ wzrokowy odbiera promienie UV. W nocy lub nawet w dzień są nieodparcie przyciągane przez światło spolaryzowane w zakresie ultrafioletowym , niezależnie od stopnia polaryzacji w innych długościach fal i bez koloru ani jasności tła nie wydaje się odgrywać żadnej roli, ani polaryzacja powierzchni odbijającej. Czynnik UV wydaje im się decydujący;
• inna grupa okazuje się przyciągana przez wszystkie długości fal widoczne dla owada, ale tylko wtedy, gdy światło jest zwracane (odbijane) przez silnie polaryzujące powierzchnie i umieszczone na ciemnym tle (silny kontrast);
• trzecia grupa przedstawia reakcje pośrednie między dwoma pierwszymi.

I niektóre gatunki z rodzaju Helophorus zachowywać się wiosną jak członków 1 st  grupy i na jesieni, jak członkowie drugiej grupy.

Polaryzacja światła słonecznego jest postrzegana i wykorzystywana przez dużą liczbę zwierząt, w tym wiele owadów, do lokalizowania się w kosmosie i wykrywania powierzchni wody;

Co najmniej 300 gatunków ważek , jętek (których Mayfly ), chruścików leci Tabanids , chrząszcze jak chrząszcze i pluskwiaki wodne i innych owadów wodnych wykryć świetle spolaryzowanym. Setki milionów lat temu ewolucja dała tym owadom czujniki (a czasem reflektory), które pozwalają im dostrzec i analizować polaryzację światła słonecznego przefiltrowanego przez atmosferę lub odbitego przez wodę lub chmury. To pozwala im szukać i znajdować zbiorniki wodne, których potrzebują do pożywienia i rozmnażania.

Palingenia longicauda (Olivier 1791) to największa efemeryczna w Europie, podległa rzece Cisa, która płynie między dwoma wysokimi lub gęstymi lasami łęgowymi . P. longicauda jest gatunkiem słabo mobilnym geograficznie poza wodą. Podczas wynurzania się i rojenia jętki te nigdy nie opuszczają powierzchni wody i jej bezpośredniego otoczenia, podczas gdy inne gatunki Ephemeroptera oddalają się od wody, kierując się do niej polaryzacją poziomą odbijanego tam światła (polarotaksja). P. longicauda P. nie oddala się od wody, można by sądzić, że nie musi być wrażliwa na polaryzację światła. Jednak w terenie, jeśli osobniki są sztucznie przemieszczane w pobliżu sztucznych materiałów, które polaryzują światło poziomo, faktycznie je przyciągają; polarotaktyzm wydaje się zatem powszechny wśród efemerycznych. To również wyjaśnia, dlaczego mokry asfalt drogi w pobliżu rzeki przyciąga te owady.

Od czasu rewolucji przemysłowej ludzkość zrewolucjonizowała swoje środowisko i wprowadziła nowe materiały, takie jak asfalt drogowy, materiały gładsze i bardziej odblaskowe niż te występujące w naturze (kamień polerowany, taki jak marmur nagrobków lub niektóre elewacje, błyszczące farby emaliowane (w szczególności samochody ), szczotkowane lub polerowane metale , niektóre tworzywa sztuczne lub plastikowa folia, przyciemnione lub odbijające światło i polaryzacyjny okna i okulary ).

Ta sztuczna polaryzacja światła słonecznego (lub sztucznego oświetlenia w nocy) wydaje się być mylona z polaryzacją wytwarzaną przez odbicie światła na wodzie lub w wodzie przez wiele gatunków owadów i przez niektóre ptaki wodne;
Tam, gdzie nadal istnieją, zaobserwowano, że samice Ephemeroptera ( na przykład Hydropsyche pellucidula , na brzegach Dunaju ) leżą masowo na pionowych oknach: w laboratorium gatunek ten przyciąga poziomo spolaryzowane światło, które jest bardzo stymulujące dla brzusznej części ciała. okolice oka (dodatnia polarotaksja). In situ światło spolaryzowane przez czarne pionowe szyby było bardziej atrakcyjne dla kobiet i mężczyzn, podczas gdy białe szkło było słabo polaryzujące. Film polarymetryczny do pomiaru charakterystyki światła odbijanego przez budynki, które przyciągają najwięcej. W momencie pojawienia się H. pellucidula jest przyciągany do ciemniejszych budynków, gdy są one wyposażone w szkło, które odbija lub emituje poziome spolaryzowane światło. Po zachodzie słońca atrakcyjność tę można wzmocnić pozytywną fototaksją wywołaną wewnętrznym oświetleniem budynków. Nowością tego ekologicznego zjawiska za pośrednictwem oka jest to, że niektóre owady mogą pomylić pionową ścianę z powierzchnią wody i próbować złożyć tam swoje jaja lub na asfalcie dróg (czasem w dużych grupach) w pobliżu miejsca ich wylęgu.
Początkowo sądzono, że owady te zostały oszukane przez mokre od deszczu drogi (a być może czasami tak było), ale zjawisko występuje również na suchej smole, na malowanych przedmiotach, na folii czarnej; a czasami na karoseriach lub szybach. Ostatnio wykazano, że asfalt jest pułapką ekologiczną dla tych gatunków. Zostało to potwierdzone czystym asfaltem, obserwując niektóre z ponad 900 zbiorników naftowych i jezior powstałych na pustyni w Kuwejcie w wyniku wojny w Zatoce Perskiej . Wiele z tych plam ropy nadal istniało kilka lat po zakończeniu wojny (dla niektórych nadal widoczne w Google Earth). Okazały się śmiertelną pułapką dla milionów owadów i innych gatunków; Spadkowi poziomu tych jezior towarzyszyło tworzenie się pasm nagromadzenia martwych owadów (ważek i chrząszczy) odzwierciedlających wiosenne i jesienne naloty tych owadów. Na przykład w październiku 1994 i wrześniu 95 zaobserwowano masowe napływy æschnes , których samice ginęły próbując złożyć jaja na powierzchni oleju (Kriska et al. 1998, 2006a, 2007, 2008; Horváth et al 2007, 2008 ..) →.
Pomiary wykazały, że światło słoneczne (lub sztuczne) odbite przez te powierzchnie złożone z materiałów, które można określić jako „  sztuczne polaryzatory ”, może czasami być nawet silniej spolaryzowane niż światło odbijane przez wodę, przyciągające lub zakłócające. polarotaktyczne” owady wodne w poszukiwaniu zbiorników wodnych (Horváth Zeil i 1996; Horváth i in. 1998; Kriska i in. 1998).
Czasem obserwujemy ważki, jętki, trichoptera i inne gatunki (niektóre motyle), które łączą się w pary lub składają jaja na samym materiale. Jeśli jajo nie umiera szybko z powodu wysuszenia na słońcu, larwy i tak nie mają szans na przeżycie. Pustyni Kuwejtu, różne gatunki chrząszczy ( dysticidae , belostoma sp. Płoszczycowate , Heteroptera ), ale także szarańczy ( Gryllotalpidae , Orthoptera ), a także sphingidae much , Vanesse motyli , solifugid pająki , skorpiony , gadów , ptaków i ssaków są zatem przyciągane i uwięziony przez baseny naftowe. Zimą i wiosną, kiedy pada deszcz, to właśnie warstwa wody zgromadzona nad olejem przyciąga czaple i czaple, a następnie uwięzione przez lepki olej. Niektóre motyle wydają się przyciągane do brzegów powierzchni wody i utknęły w oleju). Olej nie jest przezroczysty, a jego brązowe i czarne pigmenty pochłaniają dużo światła. Niemniej jednak ma współczynnik załamania światła większy niż wody; 1,39 do 1,49 dla ropy naftowej (w zależności od jej składu), wobec 1,3 dla czystej wody dla środkowej części pasma widma widzialnego). Ponadto jego wysoka lepkość ogranicza zniekształcenia powodowane przez wiatr. Zdjęcia wykonane w paśmie 450 nm wyraźnie pokazują polaryzację światła jezior naftowych większą niż równoważnej powierzchni wody, z padaniem 75 ° od pionu, co ponownie przyciąga owady.

Taki sam efekt mają zbiorniki zużytego oleju na folii z tworzywa sztucznego. Przyciągają ważki bardziej niż wodę. Zostało to zbadane na obszarze złożonym z 5 basenów zbierających ropę na przedmieściach Budapesztu (w obszarze, w którym w promieniu 3 km nie ma akwenu wodnego  ). Od ponad 50 lat zbiorniki te są śmiertelnymi pułapkami dla wielu ptaków i owadów wodnych). Wykazano, że nawet niewielka plamka oleju o grubości kilku milimetrów i kilku decymetrach kwadratowych powierzchni może przyciągać i łapać owady wodne.
Paleontolodzy wiedzą również o naturalnych zbiornikach asfaltu, w których od milionów lat masowo schwytano owady (i kilka innych zwierząt). Najbardziej znanym miejscem jest La Brea Tar Pits na Rancho La Brea w sercu Los Angeles, gdzie 95% zwłok utkniętych w tym naturalnym wychodni ropy naftowej to owady. Podobne stanowiska znane są w Staruni (była Polska/Ukraina; gdzie Angus (1973) znalazł dużą liczbę zatopionych chrząszczy wodnych, należących do rodzaju helophorus ), w Talara (Peru), w asfaltowym jeziorze z Binagadin (niedaleko Baku w Azerbejdżanie ). Część tych owadów została zwabiona na te tereny, gdy po deszczu zostały pokryte wodą, inną tworzą owady zwabione spolaryzowanym światłem zbliżonym do poziomu, łatwo dostrzegalnym przez owady z daleka (lepiej niż gdyby była woda). polaryzujące światło w pionie). Wiele z najbardziej wrażliwych owadów to owady, które pojawiają się lub przelatują o zmierzchu (kiedy słońce wytwarza pasące się światło) lub w nocy.

W Budapeszcie jesienią ważki, jętki, chrząszcze wodne i niektóre motyle są masowo łapane w pułapki podczas ich migracji lub rozmnażania. Większość nurkuje bezpośrednio w oleju i natychmiast tam łapie, podczas gdy majowe muchy zostają tam uwięzione podczas kopulacji lub podczas próby złożenia jaj. Badania zwłok zatopionych w oleju pokazują, że najliczniej uwięzione są tam owady wodne (jętki, trichoptera i Corixidae, zwłaszcza w Budapeszcie). W Diptera Nematocera stanowią najczęstszą (z czego 44% było ochotkowatych ). Często występują również hymenumery ( głównie kolonie mrówek ). Jeśli kilka dużych owadów lądowych, takich jak modliszki i Oryctes nasicornis holdhausi lub wodne (np. Hydrophilus piceus ) znajdzie wystarczająco dużo siły, aby dotrzeć do brzegu, również zostaną znalezione martwe.
Autorzy tych badań zaobserwowali również (często o zachodzie słońca) podobne zachowania na plandekach plastikowych (tylko czarne plandeki), czarnych plastikach czy na asfalcie drogowym, które przyciągały np. samice Perla burmeisteriana czy samce Namoura cinerea, a nawet samice trichoptera . Następnie tworzą idealną zdobycz dla swoich drapieżników, które bardzo łatwo je dostrzegają.
Niektóre owady należące do czterech dużych rodzin wydają się szczególnie podatne na przyciąganie przez czarną folię;

• Ephemeroptera  : Baetis rhodani , Cloeon dipterum , Ecdyonurus venosus , Epeorus silvicola , Ephemera danica , Haporoleptoides confusa , Rhitrogena semicolora  ;
• Plecoptera  : ( Perla burmeisteriana );
• Coleoptera ( Toniak żeberkowy , Anacaena limbata , Besorus luridus , ruficollis Copelatus , cybister laterimargnalis , Cymbiodita marginella , Dysticus dimidatus , Gydaticus transverssalis , hydrobius fuscipes , carabiodes Hydrocara , flavipes Hydrochara , kałużnica czarnozielona , Gtphydrus obatus , Laccophilus obscurus , Phylidrus bicolor , Rhanatus punctatus , Spercheus emarginatus )  ;
• Heteroptera  : Aigara assimilis , Oxira affinis , Cymatia rogenhofferi , esperoxorixa linnei , Notonecta glauca , Sigara flleni , Sigara lateralis , Sigara striata .

Owady te przejawiają na plandekach szczególne zachowania związane z lotem, kładzeniem się i ponownym lotem, eksploracją podłoża, a także zachowaniem pływania, raczkowania, rozmnażania (kojarzenia i układania).
Inne owady (muchy, pszczoły, osy i ważki) są przyciągane przez te czarne plandeki, ale tymczasowo i nie pozwalając sobie na śmierć.

Przykłady błędów w zarządzaniu ekologicznym

• Starając się zarządzać pustynią Negev , krajowe agencje leśne, chcąc poprawić siedlisko zarośli, stworzyły pułapkę ekologiczną na endemiczną , zagrożoną wyginięciem jaszczurkę Acanthodactylus beershebensis . Projekt polegał na ochronie wilgoci i składników odżywczych za pomocą dołów i grobli oraz stworzeniu mozaiki siedlisk z drzewami i otwartymi przestrzeniami. Kiedy jaszczurki zniknęły z tego obszaru, okazało się, że drzewa tworzące okonie dla gatunków takich jak dzierzba południowa i pustułka ułatwiają schwytanie jaszczurki. Na terenach zabudowanych stworzono studnię populacyjną o wyższym wskaźniku śmiertelności niż reprodukcji i stopniowo zubożającą populację ogólną: jaszczurki nie były przystosowane do identyfikowania ewentualnych okoni, które nasiliły drapieżnictwo, biorąc pod uwagę niedostatek drzew w swoim pierwotnym środowisku.

Konsekwencje pułapek ekologicznych

Skutki

W zależności od przypadków i rozważanych oddziaływań , skutki pułapek ekologicznych mogą być bezpośrednie i pośrednie, natychmiastowe i opóźnione, oczywiste lub bardzo dyskretne, powolne lub szybkie i mogą dotyczyć tylko kilku gatunków lub, przeciwnie, całych społeczności.
Możliwe jest również, że w środowiskach wysoce antropizowanych (miasta, porty, strefy przemysłowe, obszary intensywnego rolnictwa lub leśnictwa itp.) różne rodzaje pułapek ekologicznych mogą sumować swoje skutki.

Pozostaje duża niepewność co do wielkości tych wpływów i tego, jak mogą ewoluować w czasie (niektóre z tych pułapek mogą być może wywołać ewoluujące reakcje). Nie ma jednak dowodów sugerujących, że tak jest często, a biorąc pod uwagę przyspieszone tempo zmian ekologicznych spowodowanych zmianą użytkowania gruntów, zaburzeniami klimatu, inwazjami biologicznymi i szybkimi zmianami w zbiorowiskach ekologicznych wynikającymi z utraty gatunków, pułapki mogą stanowić rosnące i bardzo niedoceniane zagrożenie dla bioróżnorodności.

Dostępne modele nie mogą jeszcze przewidzieć wszystkich konsekwencji tych pułapek w skali globalnej i ekosystemowej, ale badania teoretyczne i empiryczne wykazały, że w sytuacji pułapki ekologicznej błędy w ocenie jakości siedlisk popełnianych przez gatunki mogą prowadzić do znacznego personelu straty, a nawet wyginięcie, w tym z powodu Efektu Allee .

Skutki uboczne

Aby lepiej przeanalizować konsekwencje pułapek ekologicznych, naukowcy starają się również zrozumieć ich pośrednie konsekwencje i skutki uboczne:

• jedną z konsekwencji istnienia pułapki ekologicznej jest to, że zwierzęta (na ogół wyspecjalizowane) są wówczas również (w sposób nienormalny) zmuszone do unikania siedlisk, które idealnie im odpowiadają.
  W ten sposób przestają spełniać tam swoje funkcje ekosystemowe (drapieżniki, rozpraszacze propagul, zapylacze itp.) i uwalniają swoją niszę ekologiczną dla innych pionierskich gatunków (lokalnych lub egzotycznych), które nie mogą już łatwo stać się inwazyjnymi. lub wywoływać epidemie .
• innym następstwem jest to, że pewne nowe środowiska (stworzone lub odtworzone przez człowieka), które wydają się być w stanie stanowić siedliska wysokiej jakości lub substytuty gatunków rodzimych (w tym niektóre gatunki zagrożone ), nie są wykorzystywane przez te gatunki. Półnaturalne siedlisko, oferujące pozorne możliwości przetrwania lub jakości życia, może zostać odrzucone przez gatunki, które chcielibyśmy tam rozwijać, albo dlatego, że nie znajdują wszystkich kryteriów, które daje im instynkt. nieodparcie przyciąga pułapka ekologiczna znajdująca się w ich strefie percepcji lub eksploracji. Mogą więc być przyciągane przez artefakty lub bodźce pochodzące z innego siedliska, nawet jeśli jest ono w rzeczywistości znacznie niższej jakości, nawet szczerze dla nich niegościnne i niebezpieczne.

Tak więc, na przykład, nie ma sensu chronić kilku nocnych ogrodów motyli w mieście, jeśli ponadto stałe i zbyt widoczne oświetlenie w pobliżu przyciąga je, uniemożliwiając ich rozmnażanie lub pozwalając wszystkim nietoperzom je zjadać. Podobnie ogród bez pestycydów nie uratuje świetlików ani świetlików , jeśli nocne środowisko nie zostanie oszczędzone przed zanieczyszczeniem światłem .

Zanieczyszczenie światłem może również lokalnie mieć wpływ na florę leśną ze źródeł innych niż latarnie uliczne. W ten sposób rozbłyski stosowane przez instalacje naftowe i gazowe wytwarzają płomień i światło, które mogą z daleka przyciągać mole i zakłócać nocne otoczenie . Podejrzewa się pośrednie konsekwencje dla lokalnej flory poprzez lokalne zanikanie zapylaczy (gdy są masowo spalane w płomieniu). Sekretariat Konwencji o różnorodności biologicznej (UN CBD), Sekretariat CBD przytacza następujący przykład ciem z rodziny „  sfinks  ”, które „zapylają różne drzewa i rośliny w lasach”. Każdy gatunek tych motyli zapyla jeden gatunek rośliny, co oznacza, że ​​jeśli nie ma określonego typu motyla, zależne od niego rośliny nie mogą być zapylane, a zatem nie mogą się rozmnażać. Niedawno taksonomista pracujący w lesie deszczowym zauważył, że pochodnia z pobliskiej rafinerii ropy naftowej przyciąga i zabija setki motyli. Biorąc pod uwagę liczbę lat od funkcjonowania tej rafinerii, możemy oszacować dużą liczbę uśmierconych ciem, a ilość roślin niezapylonych biorąc pod uwagę rozległy obszar puszczy (patrz Dług ekologiczny ). Bez możliwości określenia, czym były te motyle, ta ważna informacja nie byłaby dostępna i nie zostałyby podjęte żadne działania naprawcze ” . Podejrzewa się również, że skutki pośrednie mają nietoperze lub inne owadożerne, które spożywały te motyle.

Istnieje dodatkowy i ważny problem dla gospodarowania środowiskiem naturalnym i dla tych, którzy pracują nad wytworzeniem środków kompensacyjnych; jest to, że nawet jeśli siedlisko wydaje się wysokiej jakości i wydaje się doskonale dostosowane do rzekomo znanych potrzeb gatunku ... jeśli nie przedstawia wszystkich znaków niezbędnych do zachęcenia do jego kolonizacji przez ten gatunek, nie będzie skolonizowana lub będzie niewykorzystana; a jeśli znajduje się w pobliżu innego siedliska pełniącego funkcję pułapki ekologicznej, zostanie opuszczony na rzecz tego drugiego, z ryzykiem ostatecznego wyginięcia gatunku, przynajmniej lokalnie. Zaczynają być proponowane naukowe metody wykrywania takich pułapek

Aspekty czasowe

Opracowując i udoskonalając teorię pułapki ekologicznej, naukowcy odkryli, że pułapki te mogą działać w wielu różnych skalach przestrzennych, ale także w skalach czasowych o różnych rytmach, co może zakłócać ich wykrywanie (zob. dług ekologiczny ).

• Na przykład ptak musi regularnie dokonywać wyborów siedliskowych i w kilku skalach (działka w siedlisku, pojedyncze terytorium (lub zbiorowisko dla niektórych gatunków) w obrębie tej działki (platka ecopaysager), a następnie dokładne miejsce gniazdowania na terytorium) . Jeśli ten ptak jest wielkim migrantem , będzie musiał dokonywać wyborów na bardzo odległych i różnych obszarach (np. Afryka i region okołobiegunowy). Pułapki ekologiczne mogą jednak działać na każdej z tych skal i miejsc i powtarzają się co roku.
• Niektóre z tych pułapek mogą działać tylko w jednym punkcie cyklu życia gatunku (który może być krótki, ale żywotny), więc zmiany środowiskowe mogą wydawać się problemem tylko dla jednego etapu życia organizmu.

Na przykład, w przypadku niektórych ptaków morskich ( puffins , petrels, itp.) to właśnie wtedy, gdy pisklę leci pierwszy lot w kierunku morza, to drugie jest przyciągane przez najbliższe latarnie zamiast lecieć w kierunku morza; Pisklę, szybko wyczerpawszy zapasy energii, ginie na ziemi, najczęściej zjadane przez kota lub psa lub innego drapieżnika. Dorosłe ptaki nie są już ofiarami tego śmiertelnego przyciągania. To samo dotyczy młodego żółwia morskiego, gdy wychodzi z jaja.

• Oznacza to dodanie prospektywnego wymiaru do badania tych zjawisk poprzez dążenie do lepszego zrozumienia z jednej strony zmiany dynamiki ekologicznej i ewolucyjnej środowisk antropizowanych, a z drugiej strony możliwych zjawisk adaptacyjnych do antropizacji, aby lepiej przewidywać reakcje gatunków na zmiany środowiskowe (szybkie lub wolne).

Na przykład, ostatni wzór (2011-2012) w oparciu o równanie Cena sugeruje różnicowania dwóch rodzajów zakłóceń, ponieważ zgodnie z tym modelem, pułapki powstałe w wyniku degradacji istniejących siedliska wysoce prawdopodobne, aby ułatwić ekstynkcji danego gatunku niż dodanie nowych siedlisk pułapek w środowisku.

Jak wykryć pułapkę ekologiczną  ?

Pułapki ekologiczne nie zostały jeszcze wystarczająco dokładnie przeanalizowane, abyśmy mogli skonstruować siatkę kryteriów lub pewnych wskaźników dla wszystkich rodzajów sytuacji. Niepewność wynika również z praktycznej trudności w identyfikacji kryteriów, które sprawiają, że dzikie organizmy wybierają (lub unikają) siedliska.

Ostatnie prace z literatury naukowej na temat pułapek ekologicznych dostarczają pierwszych użytecznych wskazówek do identyfikacji istnienia pułapek ekologicznych.
Za pułapkę ekologiczną uznaje się, gdy spełnione są łącznie dwa warunki:

1. dokonywany jest „wybór” (przez dane organizmy) jednego spośród innych dostępnych siedlisk, które wydają się wyraźnie preferowane (lub równoważne);
2. osoby (lub grupy), które dokonały tego wyboru, mają niższy wskaźnik przeżycia i / lub niższy sukces reprodukcyjny.

Konsekwencje

Z tych zasad można wyciągnąć kilka konsekwencji

• że badania wpływu , ich środki wyrównawcze i | ogrody zimowe , jak również – ogólnie – modele do analizy dynamiki populacji i ekologii krajobrazu nie powinny mylić dynamiki źródło-ujście, jak się to zwykle mówi, z dynamiką pułapek ekologicznych, co może być trudniejsze.
  Pułapkę ekologiczną należy traktować jako szczególny przypadek procesu pochłaniania ekologicznego , w którym jakość ekologiczna terytorium (rzeczywista i wewnętrzna lub oceniana pod względem wartości pod względem ekopotencjalności ) są zmiennymi odrębnymi i niezależnymi. ten krajobraz dla rozważanej fauny; dzieje się tak w środowisku globalnym, gdzie jakość siedlisk zmienia się w sposób mniej lub bardziej progresywny i ciągły w przestrzeni iw czasie mozaikowej ekopłatności.
  Na podstawie modeli wyraźnie wyróżniających atrakcyjność i jakość siedlisk William B. Kristan w 2003 roku stwierdził, że pochłaniacze ekologiczne są mniej szkodliwe dla populacji zwierząt, które są ich ofiarami, niż pułapki ekologiczne , gdzie preferencyjne wykorzystanie Nieodpowiedniego siedliska zwiększa ryzyko wyginięcia populacji (a nawet gatunku), jeśli tego typu pułapki są powszechne.
• Te pułapki ekologiczne są czasami dyskretny, ale mogą być wykryte przez starannej oceny subpopulacji dynamiki metapopulacji.
• Dla obserwatora bez perspektywy czasu lub nieuwzględniającego kontekstu czasoprzestrzennego pułapka ekologiczna może paradoksalnie pojawić się czasem jako źródło, gdy liczebność populacji jest duża. Na przykład latarnie uliczne mogą wydawać się korzystne dla ciem, których wokół nich jest więcej, będąc jedną z przyczyn ich regresji. Po drugie, mogą się wydawać, że faworyzują karliki, które dzięki nim łatwiej polują, ale w dłuższej perspektywie te ostatnie będą ofiarami nadmiernego drapieżnictwa ich zasobów pokarmowych.
• Pułapka ekologiczna może - tak długo, jak utrzymuje - uniemożliwić odzyskanie populacji gatunków zagrożonych w jego otoczeniu, nawet jeśli wysokiej jakości siedlisko jest dostępny. Odnosi się to do pewnego progu geograficznego, który zależy od dwóch głównych rodzajów czynników:

1. czynniki nierozerwalnie związane z gatunkiem, którymi są na przykład zdolności poruszania się osobników i ich zdolności sensoryczne (wzrok, słuch, węch itp.).
2. czynniki atrakcyjności pułapki, które charakteryzują zasięg i skuteczność tej pułapki

• Pułapki ekologiczne należy uznać za ważny problem dla biologii konserwatorskiej i lepiej zbadać, zwłaszcza że siedliska i sztuczność środowisk szybko ewoluują, głównie w wyniku działalności człowieka.
• Nawet hojne czynności, takie jak instalowanie budek lęgowych, należy wykonywać z umiarem i ostrożnością. Zbyt duża podaż budek lęgowych w sprzyjającym siedlisku może prowadzić do przeludnienia i nadmiernej eksploatacji zasobów oraz do wzrostu wskaźnika pasożytnictwa. Jednak zbyt duża podaż budek lęgowych w środowisku mniej bogatym w pożywienie może również prowadzić do tego, że ptaki zabraknie pożywienia i nadmiernie eksploatuje to środowisko lub ptaki przyjadą, aby złożyć jaja w tym uboższym środowisku, a nie w środowisku bogatym w żywność. , ale słabe miejsce lęgowe (las zbyt młody lub bez drzew z dziuplami). W obu przypadkach, jeśli budki lęgowe są atrakcyjne i zbyt liczne, mogą pełnić rolę „pułapki ekologicznej”.

Posługiwać się

W rolnictwie zintegrowana i/lub biologiczna kontrola konstruuje rodzaje pułapek ekologicznych jako alternatywę dla niektórych zastosowań pestycydów; np. kojarząc roślinę „myśliwską” z uprawą dochodową i blisko „uroczej” rośliny (poświęconej, która służy jako „pułapka” (przyciąga niepożądany gatunek, ułatwiając szybsze rozmnażanie się drapieżników lub pasożytów). ), umożliwia system zwany push-pull ( chase-charm );

Rozwiązania

Polegają one na wyeliminowaniu efektu pułapki lub złagodzeniu go poprzez umożliwienie łatwiejszym wychodzeniem tym organizmom.

Otwarte pytania…

Pułapki ekologiczne i ewolucyjne prowadzą do spadku populacji, a czasem do zaniku gatunków. Czyli to są ważne zagadnienia dla badań, zwłaszcza w biologii konserwatorskiej? W kontekście szybkiej antropizacji planety, na poziomie globalnym i lokalnym, pułapki te mogą stawać się coraz liczniejsze i powszechne. Jak je lepiej identyfikować, zapobiegać lub przynajmniej łagodzić lub unikać ich wpływu na bioróżnorodność.
Zjawiska pułapek ekologicznych i ewolucyjnych są wciąż słabo poznane. Stawiają wiele pytań bez odpowiedzi, zwłaszcza o ich ostateczne przyczyny i skutki.

• Czy te pułapki są po prostu nieuniknioną konsekwencją niezdolności ewolucji do wystarczająco szybkiego przewidywania lub reagowania na nowości, gdy zmiana jest szybka (co wydaje się mieć miejsce w przypadku zmian antropogenicznych)?
• Jak powszechne są te pułapki (z których wiele prawdopodobnie nie zostało jeszcze zidentyfikowanych)? Ich liczba wydaje się szybko rosnąć, ale w jakim tempie?
• Pułapki te nieuchronnie prowadzą do spadku populacji lub wyginięcia… Z jakim efektem domina lub kaskady… Czy mogą one trwać w nieskończoność? W jakich warunkach ekologicznych i ewolucyjnych, jeśli tak się stanie?
• czy gatunki najczęściej będące ofiarami tych pułapek wykazują cechy, które predysponują je do bycia „w pułapce”?
• Jeśli szybka ewolucja środowiska jest czynnikiem pojawiania się i namnażania tego typu pułapek, to splot zmian klimatycznych, rozproszone i globalne zanieczyszczenie planety oraz inwazje inwazyjnych gatunków obcych stwarza ryzyko – rozmnożenie pułapek ekologicznych i pogorszenie ich konsekwencje?
• Podejścia genetyczne i filogenetyczne mogą dostarczyć solidniejszych odpowiedzi na powyższe pytania i rzucić światło na niektóre lub wszystkie zjawiska niedostosowania w ogóle.

Zobacz również

Powiązane artykuły

• Biologia konserwatorska
• Ekologia
• Ekologia krajobrazu
• Dynamika populacji
• Studnia ekologiczna
• Metapopulacja
• Polarotaksja
• Polaryzacja (optyczna)
• Pułapka ewolucyjna

Bibliografia

• Battin J., 2004; Kiedy dobre zwierzęta kochają złe siedliska: Pułapki ekologiczne i ochrona populacji zwierząt  ; czasopismo: Biologia Konserwatorska  ; objętość = 18; problem =; strony 1482 do 1491; doi = 10.1111 / j.1523-1739.2004.00417.x ( Podsumowanie, Inist / CNRS )
• mgr Schlaepfer & Runge MC i Sherman, PW, 2002; Pułapki ekologiczne i ewolucyjne , Journal: Trends in Ecology and Evolution , tom = 17, str. = 474–480, doi: 10.1016 / S0169-5347 (02) 02580-6
• Severns Paul (2011). „Odbudowa siedliska ułatwia ekologiczną pułapkę na lokalnie rzadkiego motyla o ograniczonych terenach podmokłych”. Ochrona i różnorodność owadów 4, nr. 3: 184-191. Wyszukiwanie akademickie zakończone.
• Singer MC & Parmesan C (2018) Śmiertelna pułapka stworzona przez adaptacyjną reakcję ewolucyjną na egzotyczny zasób  ; Naturevolume 557, s. 238–241 (2018); doi: 10.1038 / s41586-018-0074-6;

Linki zewnętrzne

• (en) Maurice Mashaal, Światło spolaryzowane, pułapka ekologiczna Światło spolaryzowane odbite od pojazdów, dróg czy budynków zakłóca zachowanie wielu zwierząt, czasami śmiertelnie. (z ilustracją chrząszcza wodnego na czerwonym, metalicznym arkuszu), News brief, Journal: Pour la Science 22.01.2009 (konsultacja 02.01.2011)

Uwagi i referencje

1. (w) Bakun A. i P. Cury, 1999. „Pułapka szkolna”: mechanizm o szerokim zasięgu sprzyjający wychodzeniu z fazy fluktuacji populacji małych gatunków ryb pelagicznych . Ekologia Listy , tom.  2, 6: 349-351 ( Podsumowanie, w języku angielskim ).
2. Nicolas Césard, Życie i śmierć białej manny mieszkańców Saony  ; Badania wiejskich 2010/1 ( N O  185), 288 stron; edycje EHESS; ( ISBN  9782713222467 ) ( Streszczenie ).
3. (w) PAUL M. SEVERNS. (2010) Przywrócenie siedliska ułatwia pułapkę ekologiczną na lokalnie rzadkiego motyla o ograniczonych terenach podmokłych . Ochrona i różnorodność owadów nie nie Data publikacji online: 1 listopada 2010 . Podsumowanie .
4. (w) Elina M. Rantanen Francis Buner, Philip Riordan, Nick Sotherton, David W. Macdonald. (2010) Preferencje siedliskowe i przetrwanie w reintrodukcji dzikich zwierząt: pułapka ekologiczna w reintrodukowanych kuropatwach szarych . Journal of Applied Ecology 47: 6, 1357-1364 Data publikacji online: 1.12.2010 Streszczenie .
5. (w) Burhans Dirk E. i Frank R. Thompson. 2006. Obfitość ptaków śpiewających i różnica w pasożytnictwie między krzewami miejskimi i wiejskimi . Zastosowania ekologiczne 16: 394-405. [doi: 10.1890 / 04-0927].
6. (w) BJ Crespi , „  Ewolucja nieprzystosowania  ” , Dziedzictwo , tom.  84,2001, s.  623–629 ( PMID  10886377 , DOI  10.1046/j.1365-2540.2000.00746.x ).
7. (en) MA Schlaepfer i MC Runge i Sherman, PW, 2002; Pułapki ekologiczne i ewolucyjne , Czasopismo: Trendy w Ekologii i Ewolucji , tom.  17, strony 474–480 , doi: 10.1016 / S0169-5347 (02) 02580-6.
8. (i) Dwernychuk LW i Boag DA, 1972; Gniazdujące kaczki w połączeniu z mewami – pułapka ekologiczna?  ; Kanadyjski Dziennik Zoologii  ; lot.  50; strony 559-563 ; DOI : 10.1139 / z72-076 .
9. (en) Robertson BA & Hutto RL, 2006; Ramy zrozumienia pułapek ekologicznych i ocena istniejących dowodów (Ramy zrozumienia pułapek ekologicznych i ocena dostępnych danych)  ; Czasopismo Ekologiczne , tom.  87 N O  5, 1075 do 1085 stron , DOI : 10,1890 / 0012-9658 (2006) 87 [1075: AFFUET] 2.0.CO, 2 , PMID 16761584 ( Abstrakt ).
10. (en) Battin J., 2004; Kiedy dobre zwierzęta kochają złe siedliska: Pułapki ekologiczne i ochrona populacji zwierząt  ; czasopismo: Biologia Konserwatorska  ; lot.  18; strony 1482 do 1491  ; DOI : 10.1111 / j.1523-1739.2004.00417.x ( Podsumowanie, Inist / CNRS ).
11. (w) Aimee J. Weldon i Nick M. Haddad , „  Skutki kształtu łaty to Indygo Buntings: Dowód na ekologiczną pułapkę  ” , Ekologia , tom.  86, n o  6,czerwiec 2005, s.  1422-1431 ( DOI  10.1890 / 04-0913 ).
12. (i) Rebecca G. maksymalna; Skraje lasu negatywnie wpływają na przetrwanie gniazd wodniczki złocistej ( Los Bordes De Bosque Afectan Negativamente La Supervivencia De Los Nidos En Dendroica Chrysoparia )  ; Dziennik Condor 109 (3): 628-637. 2007; DOI : 10.1650/8274.1 ( streszczenie i bibliografia ).
13. (w) Rebecca G. Peak4a Frank R. Thompson IIIb, Terry L. Shafferc, Czynniki wpływające na przeżycie gniazda ptaków śpiewających w lesie łęgowym w rolniczym krajobrazie Środkowego Zachodu  ; Auk 121 (3): 726-737. 2004 doi: 10,1642 / 0004-8038 (2004) 121 [0726: FASNSI] 2.0.CO; 2 ( Abstrakt ).
14. (w) Tucker, GM & Heath, MF ( kompilatorzy ) 1994. Ptaki w Europie: ich stan ochrony . Cambridge: Międzynarodowe Życie Ptaków . ( podsumowanie ).
15. (w) Krebs, JR, Wilson JD, Bradbury, RB & Siriwardena, GM 1999. Druga cicha sprężyna?  ; Natura 400: 611–612. Web of Science ( abstrakt ).
16. (w) Donald, PF, Green, RE & Heath, MF 2001. Intensyfikacja rolnictwa i upadek populacji ptaków krajobrazu rolniczego w Europie . Proc. Królewski Soc. Londyn . B 268: 25–29.
17. (w) Donovan, TM & Thompson, EN 2001. Modelowanie hipotezy pułapki ekologicznej: analiza demograficzna i siedlisko migrujących ptaków śpiewających . Szkoła. Zastosowania Ameryki 11: 871–882. ( Podsumowanie ).
18. EFSA , Zdrowie pszczół: [1] .
19. Vincent Jay, „  Ocena monitorowania śmiertelności pszczół przez DGAL (Ministerstwo Rolnictwa): Komunikat prasowy z Biodiversity Network for Bees  ”, Media Terre ,5 stycznia 2017( przeczytaj online , konsultacja 17 lutego 2020 r. ).
20. (en) Vergara1 PM, Simonetti JA, 2003 - Fragmentacja lasów i drapieżnictwo w gniazdach nosorożców w środkowym Chile . Acta Oecologica , 24,5-6: 285-288; DOI : 10.1016 / j.actao.2003.09.006 ( Streszczenie ).
21. Lecompte J., 2005 – Czy motyle czerpią korzyści z ogrodów rekreacyjnych? Owady 139, 4 th wykończenia. P.  12 . Online w [PDF]
22. Didier B., 2007 - Okrutne kwiaty. Owady 22, 148 (INRA)
23. (w) Hallier JP & D. Gaertner, 2008 – Dryfujące urządzenia do agregacji ryb Mogą działać jako ekologiczna pułapka dla tropikalnych gatunków tuńczyka . Seria postępów w dziedzinie ekologii morskiej , obj.  353: 255-264.
24. (w) Fonteneau A, Ariz J Gaertner D Nordstrom V P. Pallares, 2000 - Obserwowana wymiana w składzie gatunkowym ławic tuńczyka w Zatoce Gwinejskiej entre 1981 i 1999 w związku z łowiskami ryb Agregating Device . Żywe zasoby wodne , 13: 253–257.
25. Naukowe arkusz aktualności n o  291 - Wędkowanie pod pływających dryfujących obiektów: zagrożenie dla przetrwania tuńczyków tropikalnych? Marzec 2008.
26. Horváth Gábor, Kriska György, Malik Péter, Robertson Bruce, Zanieczyszczenie światłem spolaryzowanym: nowy rodzaj ekologicznego fotozanieczyszczenia  ; Frontiers in Ecology and the Environment, tom 7, strona 317, 2009, Doi: 10.1890 / 080129. Według autorów; „PLP (Polarized Light Pollution) jest coraz powszechniejszym produktem ubocznym ludzkiej technologii, a łagodzenie jego skutków poprzez selektywne wykorzystanie materiałów budowlanych jest realistycznym rozwiązaniem. Nasza wiedza na temat tego, jak większość gatunków wykorzystuje widzenie polaryzacyjne, jest wciąż ograniczona. Jednak zdolność HWA do dramatycznego zwiększania śmiertelności i niepowodzeń reprodukcyjnych w populacjach zwierząt sugeruje, że musi on stać się przedmiotem zainteresowania biologów zajmujących się ochroną przyrody, a także zarządzających zasobami ”
27. Gábor Horváth, Dezsö Varjú; Światło spolaryzowane w widzeniu zwierząt: wzorce polaryzacji w przyrodzie , Springer, Berlin, 2004, ( ISBN  3-540-40457-0 ) ( Wyciągi / Rozdz. 21.1 Jeziora olejowe na pustyni Koweit jako ogromne pułapki na owady , z książką Google)
28. Schwind r.; Układ wzrokowy Notonecta glauca  : Neuron wrażliwy na ruch w obuocznym polu widzenia . J. Comp. Fizjol. 123, 315-328 (1978)
29. Rudolfa Schwinda; Optyka geometryczna oka Notonecta : Adaptacje do środowiska optycznego i sposobu życia  ; J. Comp. Fizjol. 140, 59-68 (1980); ( Pełny artykuł w PDF )
30. Schwind R., 1991 - Polaryzacja wizji owadów wody i owadów żyjących na wilgotne podłoże. J Comp Physiol A, obj. 169, 531-540 stron podsumowanie , (w)
31. G Kriska, G Horváth i S. Andrikovics; Dlaczego jętki masowo składają jaja na suchych drogach asfaltowych? Światło spolaryzowane imitujące wodę odbijane od asfaltu przyciąga efemerydy ; The Journal of Experimental Biology 201, 2273–2286 (1998), online: 1998/07/14; „  Pełny artykuł  ” ( Archiwum • Wikiwix • Archive.is • Google • Co robić? ) , w formacie PDF, w języku angielskim
32. György Kriska, Balázs Bernáth i Gábor Horváth - Dodatnia polarotaksja u jętki, która nigdy nie opuszcza powierzchni wody: wykrywanie polarotaksji wody u Palingenia longicauda ( Ephemeroptera ). Naturwissenschaften , 94, 2, 148-154, DOI: 10.1007/s00114-006-0180-4 ( Podsumowanie, (en) )
33. Horváth G, Malik P, Kriska G, Wildermuth H, 2007 - Ekologiczne pułapki na ważki na cmentarzysku: atrakcyjność gatunku Sympetrum (Odonata: Libellulidae) poprzez poziome polaryzacje czarnych nagrobków. Biol słodkowodny , objętość = 52: 1700–1709, Doi: 10.1111 / j.1365-2427.2007.01798.x
34. György Kriska, Péter Malik, Ildikó Szivák i Gábor Horváth, 2008 – Szklane budynki na brzegach rzeki jako „pułapki na światło spolaryzowane” dla masowo rojących się polarotaktycznych chruścików. Naturwissenschaften , 95, 5: 461–467 PMID 18253711  ; Doi: 10.1007 / s00114-008-0345-4
35. G Kriska, P Malik, I Szivák i G. Horváth, „  Szklane budynki nad brzegami rzek jako „pułapki na światło spolaryzowane” dla masowo rojących się polarotaktycznych chruścików  ”, w Naturwissenschaften, tom. 95, nr 5, 2008, s.  461–467 , Abstrakt
36. Horváth G, Zeil J., 1996; Kuwejckie jeziora naftowe jako pułapki na owady  ; Natura, tom. 379, strony 303-304; Doi: 10.1038 / 379303a0
37. Gábor Horváth, Dezso Varju; Światło spolaryzowane w widzeniu zwierząt: wzorce polaryzacji w przyrodzie , Springer, 2004, ( ISBN  2-540-40457-X ) ( Wyciągi / Rozdział 21.1 Jeziora olejowe na pustyni Koweit jako ogromne pułapki na owady , z książką Google)
38. Horváth G, Bernáth B, Molnár G.; 1998; Ważki uważają, że ropa naftowa jest bardziej atrakcyjna wizualnie niż woda: Eksperymenty wielokrotnego wyboru na polarotaksji ważek  ; Naturwissenschaften, tom = 85, strony = 292–297; Doi: 10.1007 / s001140050503
39. Balazs Bernath, Gabor Szedenics, GGergely Molnar, György Kriska i Gabor Horvath, 2001; Wizualny wpływ ekologiczny na awifaunę osobliwego jeziora olejów odpadowych: Eksperymenty polowe podwójnego wyboru z ptakami poszukującymi wody przy użyciu błyszczących, czarno-białych arkuszy z tworzywa sztucznego hyge  ; Pełny artykuł w języku angielskim, w formacie PDF
40. Akersten, WA, Shaw, Kalifornia i Jefferson, GT (1983). Rancho La Brea: status i przyszłość . Paleobiologia 9, 211-217.
41. Angus, PB (1973). Plejstoceński Helophorus (Coleoptera, Hydrophilidae) z Borysławia i Staruni na zachodniej Ukrainie, z reinterpretacją gatunku M. Somnickiego, opisem nowego gatunku syberyjskiego i porównaniem z fauną Weichsela brytyjskiego . Phil. Przeł. R. Soc. Londyn. 265, 299–326
42. Krótki opis skamieniałości binagadyny
43. Hawlena D., Saltz D., Abramsky Z. i Bouskila A., 2010 – Ekologiczna pułapka na jaszczurki pustynne spowodowana antropogenicznymi zmianami w strukturze siedliska, które sprzyjają aktywności drapieżników. Biologia konserwatorska , 24: 803-809.
44. Delibes M., Gaona, P. & Ferreras, P., 2001 Skutki atrakcyjnego zlewu prowadzące do nieprzystosowawczej selekcji siedlisk  ; amerykański przyrodnik ; tom 158; zeszyt 3, s. 277–285; doi = 10,1086 / 321319; PMID 18707324
45. Hanna Kokko i William J. Sutherland; Pułapki ekologiczne w zmieniających się środowiskach: Ekologiczne i ewolucyjne konsekwencje behawioralnego efektu Allee  ; Evolutionary Ecology Research, 2001, 3: 537-551 ( pełny artykuł online , PDF)
46. Sekretariatu Konwencji o różnorodności biologicznej, broszura pt The Global Initiative Taksonomia
47. Michael A. Patten, Jeffrey F. Kelly. (2010) Selekcja siedlisk a pułapka percepcyjna . Zastosowania ekologiczne 20: 8, 2148-2156 Data publikacji online: 1 grudnia 2010 r. ( Podsumowanie )
48. Terytorialność i Kolonialność , BIO 554/754 Ornitologia
49. (w) JJ Gilroy i WJ Sutherland , „  Poza pułapkami ekologicznymi: błędy percepcyjne i niedowartościowane zasoby  ” , Trendy w ekologii i ewolucji , tom.  22 N O  7,2007, s.  351-6 ( PMID  17416438 , DOI  10.1016 / j.tree.2007.03.014 , czytaj online )
50. Daniel P. Shustack, Amanda D. Rodewald, 2010 – Metoda wykrywania niedowartościowanych zasobów z zastosowaniem do hodowli ptaków. Ecological Applications of America 20:7, 2047-2057 Publikacja online: 2010/10/01 Streszczenie i wersja PDF, 329 KB )
51. (w) ® Misenhelter , „  Wybory i konsekwencje zasiedlenia siedliska i gniazdowania w siedlisku wróble szałwii  ” , Ekologia , tom.  81,2000, s.  2892–2901 ( DOI  10.1890 / 0012-9658 (2000) 081 [2892: CACOHO] 2.0.CO; 2 )
52. Robert J. Fletcher Jr1, John L. Orrock & Bruce A. Robertson, Jak typ zmiany antropogenicznej zmienia konsekwencje pułapek ekologicznych  ; online przed drukiem 29 lutego 2012, doi: 10.1098 / rspb.2012.0139 Proc. R. Soc. B ( Podsumowanie )
53. William B. Kristan; Rola zachowań selekcyjnych siedlisk w dynamice populacji: systemy źródło – ujście i pułapki ekologiczne ; Przegląd Oikos, tom 103, wydanie 3, strony 457-468, grudzień 2003, ale po raz pierwszy opublikowany w Internecie: 21 października 2003
54. Raivo Mänd, Vallo Tilgar, Asko Lõhmus i & Agu Leivits; Zapewnienie budek lęgowych dla ptaków gniazdujących w dziurach - Czy siedlisko ma znaczenie? ; Biodiversity and Conservation Tom 14, Numer 8, 1823-1840, DOI: 10.1007 / s10531-004-1039-7 ( Streszczenie )
55. FarmRadio.org Ilustracja zasady „push-pull” (powiązanie rośliny uprawnej z rośliną, która odpycha „szkodniki” i inną, która go przyciąga)