Mary Pickford

Mary Pickford Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Mary Pickford około 1910-1920. Kluczowe dane
Imię i nazwisko Gladys Louise Smith
Narodziny 8 kwietnia 1892 r
Toronto ( Kanada )
Narodowość Kanadyjski Amerykanin
Śmierć 29 maja 1979
Santa Monica , Kalifornia ( Stany Zjednoczone )
Zawód aktorka , producent
Wybitne filmy Kokietka

Gladys Louise Smith, powiedziała Mary Pickford , jest aktorką , producentką i bizneswoman Kanadyjką , urodzona8 kwietnia 1892 rw Toronto i zmarł dnia29 maja 1979w Santa Monica ( Kalifornia ).

Nazywana „małej panny młodej Ameryki”, „Mała Mary”, a nawet „Dziewczyna z lokami”, uwodziła publiczność swoim młodzieńczym i niekonwencjonalnym wdziękiem w filmach takich jak Biedna bogata dziewczynka czy The Little Lord Fauntleroy . Współzałożycielka United Artists Studios i Academy of Motion Picture Arts and Sciences , jest jedną z największych pionierek wczesnego Hollywood . Jego wpływ na rozwój zawodu jest znaczny. Nieodłącznie związana z kinem, jest postacią decydującą w historii współczesnej celebrytki. Jej status i wymagania kontraktowe pomogły ukształtować przemysł filmowy i społeczność filmową znaną jako „  Hollywood  ”. W 1930 roku zdobyła Oscara dla najlepszej aktorki za rolę Norma Besant w Coquette z Sam Taylor . Koniec kina niemego był fatalny dla jej kariery aktorskiej, po udziale w czterech filmach gadających. Zagrała w 236 filmach w swojej 27-letniej karierze. Biorąc pod uwagę jego wkład w kinie amerykańskim The Amerykański Instytut Filmowy oznacza Mary Pickford w 24 th  największa samica gwiazdą wszechczasów.

Biografia

Pierwsze kroki

Gladys Louise Smith, później znana jako Mary Pickford, urodziła się w Toronto ( Ontario , Kanada). Jego ojciec, John Charles Smith, potomek brytyjskich imigrantów metodystycznych, wykonywał wiele dorywczych prac. Jej matka, Charlotte Hennessy , pochodzi z irlandzkiej rodziny katolickiej. Jest najstarszą z Jacka i Lottie Pickfordów , którzy również zostają aktorami. Aby uspokoić wrażliwość rodzin, Maryja zostaje ochrzczona w kościołach metodystycznych i katolickich. Wychowała się w religii katolickiej po tym, jak jej ojciec alkoholik opuścił dom w 1895 roku (zmarł trzy lata później na krwotok śródmózgowy w wypadku przy pracy). Jej matka, Charlotte , która pracowała już jako tancerka, zaczęła przyjmować lokatorów. Jeden z nich odegrał niewielką rolę dla siedmioletniej wówczas Mary w produkcji Srebrnego Króla w Princess Theatre w Toronto . Potem grał w wielu melodramatów z Valentine Company w Toronto , interpretując nawet gwiazdą Little Eva ich produkcji „s Cabin Wuja Toma , najpopularniejszy część XIX th  wieku.

Początek przewoźnika

Na przełomie wieków komedia była sprawą rodzinną dla młodej Mary Pickford: jej matka, brat i siostra podróżowali po Stanach Zjednoczonych w sztukach w trzeciorzędnych zespołach, do których dołączyli w pociągach trzeciej klasy. Po sześciu trudnych finansowo miesiącach daje sobie sześć miesięcy na zdobycie głównej roli na Broadwayu , rozważając rzucenie wszystkiego, jeśli to się nie powiedzie. W 1907 roku została wybrana do drugoplanowej roli w sztuce The Warrens of Virginia . Sztuka została napisana przez Williama C. de Mille , którego nieznany wówczas brat Cecil B. DeMille jest również w obsadzie. David Belasco , producent sztuki, nalegał, by Gladys Smith na dobre przyjęła pseudonim Mary Pickford . Po występach na Broadwayu i trasie od tyłu, znów znalazła się na bezrobociu.

19 kwietnia 1909, reżyser DW Griffith z firmy Biograph Company poddał go próbie ekranowej w nowojorskim studiu firmy za rolę w filmie Pippa Passes dla kin niklowo-deonowych . Rola przypada innemu, ale Griffith jest natychmiast oczarowany młodą aktorką, która instynktownie rozumie, że komedia ekranowa jest prostsza i bardziej intymna niż pompatyczna sztuka sceniczna tamtych czasów. Większość aktorów biografii otrzymuje pięć dolarów dziennie, ale od pierwszego dnia Griffith zgadza się oferować mu dziesięć dolarów dziennie, a nawet czterdzieści tygodniowo. Podobnie jak jej koledzy, Mary Pickford gra tyle samo stawki, co główne role i gra matki, naiwnych ludzi, wyniosłe kobiety, pilotów wojennych, niewolników, Indian, a nawet prostytutkę. O swoim miażdżącym sukcesie w „Biografie” mówi: „Grałam gospodynie domowe, sekretarki i kobiety wszystkich narodowości… Byłam przekonana, że ​​jeśli zagram w jak największej liczbie filmów, stanę się sławna. po więcej. „ W 1909 roku kręci się 51 filmów – prawie jeden film tygodniowo. Przedstawiła też swoją przyjaciółkę Florence LaBadie DW Griffithowi, który uczynił ją jedną z wielkich gwiazd tamtych czasów (między 1911 a 1917 rokiem, w którym przypadkowo zginęła).

W styczniu 1910 towarzyszyła zespołowi z Biograph do Los Angeles . Wiele firm dotarło już na Zachodnie Wybrzeże, aby uciec przed krótkimi zimowymi dniami i słabym światłem Wschodniego Wybrzeża . W ten sposób dołączyła filmy kalifornijskie do filmów nakręconych w Nowym Jorku w 1909 roku (m.in. Sweet and Twenty , They Could Elope and To Save Her Soul ). Podobnie jak inni aktorzy w towarzystwie Griffith, jej nazwisko nie jest wymieniane, ale publiczność zauważyła ją już od pierwszych występów. To zmusza menedżerów kin do czerpania korzyści z jego popularności, umieszczając na swoich tablicach reklamowych program filmu, w którym grają „Dziewczynę ze Złotowłosą” lub „Dziewczynę z biografii” . Opuściła Biograph w grudniu 1910 , by w następnym roku pracować dla Independent Moving Picture Company (później Universal Pictures ) i Majestic. Niezgodna z ich twórczymi standardami, wróciła do współpracy z Griffithem w 1912 roku i wystąpiła w kilku swoich największych grach aktorskich w Friends , The Mender of Nets , Just Like a Woman i The Female of the Species . W tym samym roku przedstawiła Griffithowi Dorothy i Lillian Gish (dwie przyjaciółki z koncertów). Obie aktorki stają się głównymi gwiazdami kina niemego, odpowiednio w komedii i dramacie.

Pod koniec 1912 roku nakręciła swój ostatni film z biografią, The Hat of New York , po czym wróciła na Broadway w produkcji "Dobrego diabła" zmontowanej przez Davida Belasco. To doświadczenie jest głównym punktem zwrotnym w jej karierze: Mary, która zawsze marzyła o podbiciu sceny na Broadwayu, odkrywa, jak bardzo tęskni za kinem. W 1913 roku postanowiła poświęcić się filmom. W tym samym czasie Adolph Zukor założył firmę Famous Players in Famous Plays (przyszłe Paramount Pictures ), jedną z pierwszych wytwórni filmów fabularnych, do której Mary natychmiast dołączyła do innych gwiazd. Zaoferowano mu już 1000 dolarów tygodniowo.

Gwiazda

W swojej karierze Mary Pickford jest gwiazdą 52 filmów fabularnych. W 1916 roku podpisała nowy kontrakt z Adolphem Zukorem, aby zagwarantować mu całkowitą kontrolę nad produkcją filmów, w których zagrała główną rolę, oraz rekordową pensję 10 000 dolarów tygodniowo.

Mierząc 1m55, czasami gra dziecko, jak w Biedna mała bogata dziewczynka (1917), Mały demon ( Rebecca z Sunnybrook Farm , 1917) i Papa Long pieds (1919). Ta dziewczęca rola bardzo jej odpowiada i cieszy fanów, ale w przeciwieństwie do jej obecnego wizerunku, nie poprzestaje na tym w latach spędzonych w niemym filmie.

W 1918 opuściła Paramount Pictures i została niezależną producentką; a także dystrybuuje swoje filmy w First National Pictures. W 1919 była założycielką Associated Artists ( United Artists ) z DW Griffithem , Charlie Chaplinem i Douglasem Fairbanksem . Przyznaje sobie w ten sposób prawo do grania we własnych produkcjach, których dystrybucję kontroluje nawet (poprzez United Artists ). Pierwszym tak pomyślanym filmem jest Papa Long Legs ( Daddy Long Legs ). Jest także pierwszą aktorką, która zarabia ponad milion dolarów rocznie. Jego filmy odniosły wielkie sukcesy, jak Pollyanna w 1920 roku (1 100 000  $ ), Mały Lord Fauntleroy w 1921 czy Rosita w 1923 (1 milion  $ ). Przestała grać w 1933 roku , ale kontynuowała produkcję filmów, w tym Człowieka w szylkretowych okularach (1948), współczesnego remake'u Nawiedzonego z Ingrid Bergman .

Życie prywatne

Mary Pickford wyszła za mąż trzy razy. Najpierw Owenowi Moore’owi (1886–1939), urodzonemu w Irlandii aktorowi kina niemego ,7 stycznia 1911. Była w ciąży na początku 1910 roku, podobno poroniła lub dokonała aborcji , co mogło być jedną z przyczyn jej niezdolności do posiadania dziecka. Para zna wiele niepowodzeń małżeńskich, częściowo z powodu alkoholizmu aktora, niezadowolenia z życia w cieniu największej gwiazdy tamtych czasów, a także napadów przemocy . Mieszkają osobno przez kilka lat, po czym Mary potajemnie zakochuje się w aktorze Douglasie Fairbanksie . Ich romans zostaje wzmocniony podczas trasy, którą wspólnie odbywają w 1918 roku, aby wesprzeć wysiłek wojenny poprzez sprzedaż obligacji wolności  (en)  ; a fraza „  na zegarze  ” staje się sekretną wiadomością ich miłości. Rzeczywiście, w czasie ich sądu Fairbanks przywołał - w samochodzie z Mary - niedawną śmierć jej matki. Kiedy skończył swoją opowieść, zegar w samochodzie się zatrzymał. Przyjęli to jako znak aprobaty ich związku przez matkę aktora.

Jej rozwód z Owenem Moore'em został ogłoszony2 marca 1920, wyszła za Fairbanks w dniu 28 marca. Ton ich miesiąca miodowego w Europie nadała gwałtowna panika w Londynie, gdzie fani aktorki próbowali dotknąć jej ubrań i włosów (została wyciągnięta z samochodu i brutalnie zdeptana). W Paryżu podobne zamieszki miały miejsce na targu, gdzie aktorka została zmuszona do schronienia się w kontenerze na mięso. Na ich triumfalny powrót do Hollywood, na każdym dworcu kolejowym w całym kraju czeka radosny tłum, by ich dopingować. Po serii przebojowych, zawadiackich filmów , takich jak Znak Zorro , Douglas Fairbanks nabiera jeszcze bardziej heroicznego i romantycznego wizerunku, gdy Mary nadal gra cnotliwą stronę „ przyszłej dziewczyny”, ale z rozżarzonym sercem. Nawet na prywatnych przyjęciach ludzie spontanicznie wstają, gdy wchodzi do pokoju; para jest często określana mianem „  hollywoodzkiej rodziny królewskiej  ” . Ich międzynarodowa chwała jest tak wielka, że ​​zagraniczni dygnitarze i głowy państw odwiedzające Biały Dom często pytają, czy mogą odwiedzić Pickfair , ogromną rezydencję pary w Beverly Hills .

Obiady w Pickfair pozostają legendarne. Często jest tam obecny Charlie Chaplin , najlepszy przyjaciel Fairbanks, ale także inni goście, jak eseista George Bernard Shaw , Albert Einstein , pisarka Elinor Glyn , Helen Keller , HG Wells , Prince Lord Mountbatten , kompozytor Fritz Kreisler , lotnik Amelia Earhart , F. Scott Fitzgerald , Noël Coward , Max Reinhardt , Sir Arthur Conan Doyle , a nawet medalista olimpijski i japoński żołnierz Takeichi Nishi .

Publiczny i wyeksponowany charakter ich małżeństwa ostatecznie doprowadza je do punktu krytycznego. Rozdarci wymaganiami swojej działalności coraz rzadziej widzą się nawzajem. Kiedy nie pracują w kinie, spędzają czas w stałych przedstawicielstwach, niczym nieoficjalni ambasadorowie Ameryki, na paradach, ceremoniach inauguracji i publicznych wystąpieniach. Presja nasiliła się wraz z upadkiem ich kariery wraz z pojawieniem się filmów mówiących . Niestrudzony aktor znajduje ukojenie w podróżowaniu po morzach świata, podczas gdy aktorka jest domatorem. Ich związek jest zdecydowanie przygnieciony przez romans aktora z Sylvia Ashley  na początku 1930 roku , co spowodowało długiej rozłące, a potem rozwód.10 stycznia 1936. Douglas Fairbanks Jr. powiedział, że jego ojciec i Mary Pickford żałowali, że nie są w stanie pogodzić się do końca życia.

24 czerwca 1937Mary poślubia swojego ostatniego męża, aktora i muzyka Charlesa „Buddy” Rogersa . Są one przyjmowane dwoje dzieci: Ronald Charles (aka Ron Pickford Rogers, urodzony 1937, przyjęty 1943) i Roxanne (ur i przyjęła 1944). Jak wspomina dokument PBS American Experience , relacje aktorki z dziećmi były napięte, posuwając się nawet do skomentowania ich fizycznych niedoskonałości, niskiego wzrostu Ronniego i zepsutych zębów Roxanne. Dwoje dzieci zauważa później, że była zbyt pochłonięta sobą, by zapewnić im prawdziwą matczyną miłość. W 2003 r. Ronnie przyznał: „Sprawy nie układały się zbyt dobrze. Ale nigdy tego nie zapomnę. Myślę, że była dobrą kobietą. ” .

W marcu 1928 jej matka Charlotte zmarła na raka piersi , a następnie jej brat Jack w 1933 i siostra Lottie w 1936 . Douglas Fairbanks zmarł na atak serca w 1939 roku . Słysząc wiadomość o jej śmierci, źródła podały, że zaczęła opłakiwać stratę swojego nowego męża: „Moja ukochana odeszła. " ( "  Moja ukochana odeszła  " ), powiedziała. Ale żeby mu uwierzyć, powstrzymałaby łzy ze strachu przed skrzywdzeniem Rogersa i pozwoliłaby sobie tylko na samotne płacz w pociągu. Następnie często zachwyca się Fairbanks i czasami błędnie woła do męża „  Douglasem  ” . Ronald i Roxanne szybko opuścili Pickfair, ale Mary i Rogers mieszkali razem przez ponad cztery dekady, aż milcząca gwiazda zmarła na krwotok mózgowy w wieku 87 lat.

Odciski dłoni w chińskim teatrze Graumana

Mary Pickford i Douglas Fairbanks są pierwszymi aktorami, którzy zostawiają swoje ślady w cemencie płyt dziedzińca Chińskiego Teatru Graumana w Hollywood.30 kwietnia 1927 r., uruchamiając tym samym zwyczaj, który trwa do dziś.

Branża filmowa

Mary Pickford wykorzystała swój status do promowania wielu spraw. Podczas pierwszej wojny światowej angażuje się w sprzedaż obligacji Liberty  (w) poprzez wyczerpującą serię przemówień w celu zebrania funduszy, które rozpoczynają się w Waszyngtonie , gdzie sprzedaje wraz z Charliem Chaplinem , Douglasem Fairbanksem i Marie Dressler . Pięć dni później przemawia na Wall Street przed szacowanym na 50 000 ludzi tłumem. Chociaż urodziła się w Kanadzie , uosabia silny symbol Americany, całując amerykańską flagę przed kamerami i sprzedając na aukcji jeden ze swoich słynnych złotych kolczyków za 15 000  dolarów . Jedno przemówienie w Chicago donosiło o sprzedaży kuponów o wartości 5 milionów dolarów. Została przemianowana na Little Sister przez US Navy . Dwa pistolety noszą jego imię, a wojsko nadaje mu tytuł honorowego pułkownika.

Ostatnie lata

Po usunięciu z ekranu Mary Pickford uzależnia się od alkoholu, uzależnienia, które dotknęło już jej ojca i spustoszyło rodzinę: jej pierwszego męża Owena Moore'a , jej matkę Charlotte, jej siostrę Lottie i jej brata Jacka. Pod koniec życia Mary martwiła się, że straciła obywatelstwo kanadyjskie w wyniku trzech małżeństw z trzema obywatelami amerykańskimi. Wysłała prośbę do rządu kanadyjskiego o odzyskanie jej pierwotnego obywatelstwa. Ówczesne przepisy imigracyjne były takie, że prawdopodobnie nie straciła obywatelstwa. Władze oficjalnie ogłosiły ją Kanadyjką, tym samym przyznając jej podwójne obywatelstwo. Ona umiera29 maja 1979krwotok mózgowy w wieku 87 lat. Odpoczywa w Memory Garden w Forest Lawn Memorial Park w Glendale (Kalifornia) , na działce Pickford, gdzie jej matka Charlotte, jej siostra Lottie, jej brat Jack i rodzina Elizabeth Watson, siostra Charlotte, która przyczyniła się do jej edukacji w Toronto.

Wpływy kulturowe

Filmografia

Uwagi i referencje

  1. (en) "  Mary Pickford w Filmbug.  » , Filmbug (dostęp 24 stycznia 2007 ) .
  2. Słońce i cień, strona 10.
  3. (w) "  Mary Pickford w Golden Silents.  „ Złote Milczenie” (dostęp 15 stycznia 2007 ) .
  4. Whitfield, 115, 125, 126 .
  5. „  Cinemagazine z 3 czerwca 1921  ” .
  6. (w) Christina Lane , „  Mary Pickford  ” Encyklopedia popkultury St. James29 stycznia 2002 r.(dostęp 11 stycznia 2009 ) .
  7. (in) "  Czas: Mary Pickford  " , amerykański Doświadczenie , PBS, 23.07.2004 (dostęp 11 stycznia 2009 ) .
  8. Wzrost Mary Pickford
  9. Whitfield, s.  300 . .
  10. (in) "  Movie Kalendarium: 1910 - 1919 - krótki przegląd Dekady  " The Picture Show Man (dostęp 11 stycznia 2009 ) .
  11. (w) „  Oś czasu: Mary Pickford  ” , American Experience , PBS, 23.07.2004 (dostęp 11 stycznia 2009 r . ) .
  12. (w) „  Buddy Rogers, Mary Pickford and Their Children  ” , American Experience (dostęp 26 sierpnia 2007 ) .
  13. Whitfield, strona 313 .
  14. Whitfield, strona 350. .
  15. (en) Mary Pickford i Douglas Fairbanks odciskają swoje ślady na cemencie
  16. (w) Whitman Alden , „  Mary Pickford nie żyje w wieku 86 lat; Filmowa ukochana Ameryki; Przyćmić współczesnych.  " , New York Times ,30 maja 1979- Mary Pickford, która w epoce kina niemego rządziła jako „Ukochana Ameryki”, zmarła wczoraj na udar w szpitalu Santa Monica (Kalifornia). Miała 86 lat.

Zobacz również

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne