Dom Landes jest styl budownictwa, który jest zainspirowany Ostau ( Gascon słowo oznacza „dom”), tradycyjne siedlisko Landes de Gascogne , w południowo-zachodniej Francji . Ten styl ma różne warianty i nie ma jednego modelu domu Landes.
Ostau lub Oustau (odpowiednio, zgodnie z klasyczną normą Occitan lub Mistralian normą wymawiane [oustaou]) był tradycyjny pruski dom z trzystronną „ gołębi ogona” dach ( Coda de paloma ). Został zbudowany w całości przez cieślę, który do najdłuższych belek wykorzystał drewno z szypułkowych dębów leśnych. Ściany wypełnione były jedynie kolbą , mieszanką słomy i gliny, utrzymywaną przez esparrony i nie przyczyniły się do trwałości konstrukcji. Z XIX -tego wieku , błoto został zastąpiony w niektórych obszarach przez cegieł płaskich lub garluche .
Ta całkowicie samonośna metoda konstrukcji ramy jest ogólnie podobna do stolarki morskiej.
Ostau została generalnie zorientowane na wschodzie, odwracając się plecami do pogody:
Ostau został zbudowany wokół jadalni, środkowy pokój z kominkiem, za którą był souillarde. Pokój służył niekiedy jako kuchnia, był też najbardziej umeblowany: długi stół i ławy do posiłków, kilka krzeseł, kredens lub szafka, komoda. Sąsiedzi wchodzili do pokoi rozmieszczonych po obu stronach pokoju, aby pomóc przy porodzie lub opiekować się chorym lub zmarłym.
Na ostau mieszkało kilka pokoleń: przodkowie, synowie i ich żony, wnuki i niezamężne córki, zanim pojechali do domu swojego przyszłego męża. W domach dzierżawców mogły mieszkać razem dwie rodziny.
Markizy znajdowały się głównie w Haute Lande i Albret Landais . Wykonywali tam dorywcze prace, przyjmowali gości lub odpoczywali w letnie wieczory ... Znak dobrobytu, to przywilej rezydencji. Kiedy te, wzbogacone logując opuściła podwórze do XIX XX wieku do bardziej znaczących domów na wsi, domy udał się do swoich byłych lokatorów. Wcześniej dom dzierżawców , o skromniejszym wyglądzie, był zwykle budowany prostopadle do domu mistrza, od strony elewacji. Ta orientacja spełniała dwa kryteria:
Ostau , tamtejsze środowisko, towarzyszyła Załączniki: piwnica, stajnie, stodoły, niezbędnych do wiejskiego stylu życia czasami blisko autarkii. Aneksy te zostały celowo rozrzucone na posesji, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się pożarów między budynkami gospodarstwa.
W wieku sześciu lub siedmiu lat te domy, które mijaliśmy z pokolenia na pokolenie, wraz z przybudówkami tworzyły dzielnice wokół powietrza.
Obecność w pobliżu sosny parasolowej była powszechnie uważana za znak gościnności posiadłości, drzewa figowego lub kraty przed frontem.