Klub piłkarski Leeds United

Leeds United Generał
Pełne imię i nazwisko Klub piłkarski Leeds United
Pseudonimy Zjednoczeni
Biali
Pawie
Poprzednie imiona Klub piłkarski Leeds United Association (1919-2007)
Fundacja 4 października 1919
Zabarwienie Biały, niebieski i żółty
stadion Elland Road
(37 792 miejsc)
Siedzenie Elland Road
Leeds LS11 0ES
Aktualne mistrzostwa Premier League
Właściciel Aser Group
49ers Enterprises
Prezydent Andrea Radrizzani
Trener Marcelo Bielsa
Najbardziej ograniczony gracz Jack Charlton (773)
Najlepszy napastnik Piotr Lorimer (219)
Stronie internetowej leedsunited.com
Lista nagród głównych
Krajowy Premier League (3)
Puchar Anglii (1)
Puchar Ligi (1)
Tarcza Wspólnoty (2)
Międzynarodowy Puchar Miast Targowych (2)

Koszulki

Zestaw lewego ramienia leeds2021h.png Body kit leeds2021h.png Zestaw prawego ramienia leeds2021h.png Zestaw spodenki adidasonwhite.png Zestaw skarpet leeds2021h.png Dom Zestaw lewego ramienia leeds2021a.png Body kit leeds2021a.png Zestaw prawego ramienia leeds2021a.png Zestaw spodenki leeds2021a.png Zestaw skarpet leeds2021a.png Na zewnątrz Zestaw lewego ramienia leeds2021T.png Body kit leeds2021T.png Zestaw prawego ramienia leeds2021T.png Zestaw spodenki leeds2021T.png Zestaw skarpet leeds2021T.png Neutralny

Aktualności

Na bieżący sezon patrz:
Mistrzostwa Anglii w Piłce Nożnej 2021-2022
0

Leeds United Football Club , potocznie nazywany Leeds United lub nieformalnie Leeds jest klub piłkarski profesjonalny angielski z siedzibą w mieście Leeds . Klub został założony w 1919 roku po rozwiązaniu Leeds City i od tego czasu grał na stadionie Elland Road w dzielnicy Beeston. Przydomek klubu, The Peacocks ("Pawie") wywodzi się od starej nazwy ulicy stadionu, The Old Peacock Ground .

Klub bierze udział w Mistrzostwach Anglii w Piłce Nożnej od 1920 roku . To pod kierownictwem Don Revie , że klub przeżywał swój pierwszy złoty wiek między 1960 a 1975 r . W tym czasie Leeds zdobyło kilka tytułów krajowych i europejskich. Drugi okres świetności klubu miał miejsce w latach 90., zanim doświadczył największych niepowodzeń, w tym spadku do trzeciej ligi w 2007 roku . The Whites powrócił do Mistrzostw EFL (English drugiej ligi) w 2010 roku .

W 2020 roku , zajmując pierwsze miejsce w mistrzostwach, klub wraca do Premier League 16 lat po jej opuszczeniu.

Główne kolory klubu to biały, niebieski i żółty. Jej logo przedstawia białą różę Yorku oraz inicjały klubu „LUFC”.

Historia

Leeds City Football Club

W 1904 roku w największym mieście Yorkshire założono Leeds City Football Club . Trwał do 1919 roku, zanim został rozwiązany przez Football League w odpowiedzi na oskarżenia o nielegalne płatności na rzecz graczy podczas I wojny światowej . Powstał wtedy nowy klub, Leeds United Football Club . Ten nowy podmiot zostaje zaproszony do udziału w Midland Football League w miejsce rezerwowej drużyny Leeds City. To zobowiązanie staje się oficjalne w dniu31 października 1919. Reprezentacja Yorkshire Amateur AFC zajmująca stadion Elland Road proponuje ustąpić miejsca nowej drużynie prowadzonej przez byłego piłkarza Dicka Raya . Prezes klubu Huddersfield Town , Hilton Crowther pożyczył 35 000 funtów w Leeds (kwota do spłacenia podczas pierwszego podjazdu w Dywizji 1) i wezwał menedżera FC Barnsley , Arthura Fairclougha, aby pokierował zespołem26 lutego 1920. Ray zostaje jego asystentem.

1920-1960: Winda między pierwszą a drugą dywizją

31 maja 1920, Leeds United zostaje wybrany do bycia częścią Football League .

Pierwsze lata poświęcił ugruntowaniu pozycji klubu w drugiej lidze, a pod koniec sezonu 1923-1924 zdobył swój pierwszy tytuł. Dzięki temu Leeds po raz pierwszy w swojej historii może wziąć udział w mistrzostwach angielskiej Premier League. Jednak klub miał problemy z utrzymaniem się w najwyższej klasie rozgrywkowej Anglii i pod koniec sezonu 1926-1927 został zdegradowany. Powrót do drugiej ligi powoduje odejście Fairclough, a Dick Ray wraca na szefa zespołu. Tak więc do początku II wojny światowej klub będzie ewoluował przez większość czasu w pierwszej lidze, nawet jeśli dwukrotnie spadnie, a następnie awansuje od następnego sezonu. Jego najlepszy ranking to 5 th  miejsce, uzyskany w roku 1930. Ponadto,5 marca 1935Ray zostanie zastąpiony przez Billy'ego Hampsona, który pozostanie na miejscu przez 12 kolejnych lat.

Po zakończeniu wojny sezon Mistrzostw Wielkiej Brytanii w Piłce Nożnej 1946-1947 był męką i klub ponownie spadł do drugiej ligi. Ten rok pozostaje najgorszym sezonem w swojej historii. W rezultacie Hampson rezygnuje i zostaje zastąpiony wKwiecień 1947autorstwa Willisa Edwardsa .

W 1948 roku nowym prezesem klubu zostaje Sam Bolton. Edwards, po zaledwie roku obecności, zostaje zastąpiony przez majora Franka Buckleya . Klub pozostawał w drugiej lidze do 1955-1956, kiedy to ponownie dotarł do pierwszej ligi, na czele której stał w szczególności walijski napastnik John Charles , określany jako jeden z najwybitniejszych graczy niż znana Walia, który właśnie ukończył drugą ligę jako król strzelców. podział. 18 września 1956zachodnia trybuna stadionu Elland Road została zniszczona przez pożar, podobnie jak mieszczące się w niej biura i szatnie.


Nie będąc odpowiednio ubezpieczonym klub musi apelować do społeczeństwa o zebranie funduszy na naprawę szkód. Leeds zakończył sezon 1956-1957 na ósmym miejscu, a 25-letni John Charles jest najlepszym strzelcem w lidze angielskiej z 38 golami. Tęskni wtedy za wyższymi ambicjami i nie sądzi, by można je było spełnić w Leeds, pomimo prób przekonania go do tego przez menedżera Raicha Cartera . Gracz ostatecznie poleciał do Juventusu z Umberto Agnelli w lecie 1957. Opłata za przeniesienie następnie jest najdroższym kiedykolwiek zapłacił za transfer: 65 000  £ . Utrata takiego zawodnika okazała się dla klubu zbyt ciężka i drużyna spadła pod koniec sezonu 1959-1960.

1961-1975: złoty wiek

W marcu 1961 roku kierownictwo klubu powołało Don Revie na menedżera. Zaczęło się z trudem, klub był w ogromnych kłopotach finansowych i pod koniec napięcia czekał na ostatni dzień mistrzostw, aby uratować klub przed spadkiem do trzeciej ligi. Aby przetrwać, będzie polegał na polityce szkolenia młodych piłkarzy, a następnie uda mu się całkowicie odwrócić sytuację, wprowadzając drużynę do pierwszej ligi pod koniec sezonu 1963-1964. Ponadto wprowadził również całkowicie biały strój, który do dziś charakteryzuje ją w domu. Te białka są następnie podejmowane przez graczy, takich jak Billy Bremner , Johnny Giles , Jack Charlton czy Petera Lorimer , który później stał się legendy klubu.

W latach 1965-1974 Revie's Leeds United systematycznie zajmowało jedno z pierwszych czterech miejsc w mistrzostwach Anglii i zdobyło dwa tytuły mistrzowskie w latach 1968-1969 i 1973-1974, Puchar Anglii w 1972 roku, Coupe de la League w 1968 i dwa Puchar Miast Targowych w 1968 i 1971 roku.

Leeds również zajął drugie miejsce w mistrzostwach pięć razy, stracił trzy finał FA Cup, 1967 Jarmarki Cities Cup final, dla 1973 Puchar Zdobywców Pucharów końcowe i Europejski Finał Pucharu w 1973 roku i Puchar Europy ostateczna. Puchar Europy z Champions Kluby w 1975. Styl gry Leeds będzie nadal mocno krytykowany (kopnięcie i pośpiech, symulacje, rażące błędy), w szczególności przez coraz bardziej zauważanego człowieka, Briana Clougha . Jednak w ciągu tej dekady Leeds United był uważany za jedną z najlepszych drużyn w Europie, a Revie za jednego z największych trenerów swoich czasów.

Ostatni sezon Don Revie na Elland Road zakończył się wielkim sukcesem, drugim tytułem ligowym. Odszedł w pełnej chwale, aby przejąć dowodzenie nad drużyną piłkarską Anglii, a jego następcą jest nikt inny jak... Brian Clough .

Młody trener właśnie osiągnął wyjątkowe występy z Derby County , które uratował przed spadkiem, a następnie awansował na szczyt ligi angielskiej w mniej niż trzy sezony, grając w meczu odwrotnym do tego, który miał Revie w Leeds. Ta nominacja jest również prawdziwą niespodzianką dla kibiców i dla graczy, ponieważ Clough krytykował, a czasem bardzo gwałtownie, Revie i jego styl gry. Bez swojego asystenta, Petera Taylora, nie udało mu się jednak narzucić swojego stylu i jest w konflikcie. z prezydentem, zawodnikami, kibicami i całym miastem. W szczególności gracze czekali raczej na nominację jednego ze swoich, w tym przypadku Johnny'ego Gilesa , i dlatego nigdy nie zastosują się do poleceń Clougha. Kierownictwo klubu, zdając sobie sprawę z jego błędu, zwolniło Clough po zaledwie 44 dniach obecności. Kiedy odejdzie, ukryje swoje rozczarowanie deklarując: „To straszny dzień… dla Leeds United. ”. Został zastąpiony przez byłego kapitana reprezentacji Anglii Jimmy'ego Armfielda . Ten ostatni udaje się do finału Pucharu Europy Mistrzów Kluby zespół, który mimo wszystko zaczyna pokazywać ciężar lat, świadczy jego 9 th  miejsce w mistrzostwach w tym roku. Co więcej, ta porażka w finale z Bayernem Monachium jest bardzo kontrowersyjna po bardziej niż podejrzanym arbitrażu. Leeds otrzymuje następnie trzyletnie zawieszenie w uczestnictwie w europejskich pucharach po aktach przemocy popełnionych przez jego kibiców.

1975-1988: Legendy zawodzą jako trenerzy

Wspomagany przez Don Howe , Armfield próbuje jakoś odbudować zespół pozostawioną przez Revie . Ale nigdy nie udało mu się przenieść klubu z powrotem do angielskiej i europejskiej czołówki, pozostając w stagnacji w pierwszej dziesiątce mistrzostw. Tak więc niecierpliwe kierownictwo postanowiło rozstać się z Armfieldem w 1978 roku . Został zastąpiony przez Jocka Steina , który również pozostaje tylko 44 dni, odchodząc, by trenować szkocką drużynę narodową. Dlatego zarząd zwraca się do Jimmy'ego Adamsona, ale on również nie jest w stanie powstrzymać upadku klubu. W 1980 roku Adamson zrezygnował i został zastąpiony przez byłego reprezentanta Anglii i gwiazdy Leeds, Allana Clarke'a . Ale nawet wydając hojne pieniądze na piłkarzy, nie mógł zapobiec spadkowi klubu pod koniec roku finansowego 1981-1982. Dlatego Clarke został zastąpiony przez swojego byłego kolegę z drużyny Eddiego Graya w 1982 roku .

Mając teraz niewiele pieniędzy, które mógłby poświęcić drużynie, Gray skupił się więc na rozwoju młodzieży, ale nigdy nie był w stanie poprowadzić ich do awansu do Premier League. Kierownictwo, które znów się niecierpliwi, postanawia odwołać tego ostatniego w 1985 roku. Zastępcą zostaje nikt inny jak legenda klubu, Billy Bremner .

Bremner pozostaje w linii Graya, ale równie trudno jest mu uzyskać awans. Mimo to poprowadził Leeds do finału play-off w 1987 roku , gdzie drużyna została pokonana przez Charlton Athletic i dotarła w tym samym roku do półfinału FA Cup , w którym drużyna przegrała z Coventry City .

1988-1995: Drugi złoty wiek

W październiku 1988 roku , gdy zespół jest w rankingu 21 th w drugiej lidze, Billy Bremner został zwolniony. Natychmiast zostaje zastąpiony przez Howarda Wilkinsona, który odnosi sukces tam, gdzie dawna chwała klubu zawiodła: sprowadził Leeds z powrotem do pierwszej ligi. Cel ten osiągnął pod koniec sezonu 1989-1990.

Pod jego kierownictwem klub nadal się rozwijał, zajmując w pierwszym sezonie w ekstraklasie bardzo dobre czwarte miejsce, a następnie przeżywając konsekrację, odbierając w kolejnym sezonie tytuł mistrza Anglii . Zespół obraca się wtedy wokół graczy takich jak Gary McAllister , Gordon Strachan , Lee Chapman , Gary Kelly i Eric Cantona , którzy pozostali tylko jeden sezon. Z drugiej strony, kolejny sezon był bardzo rozczarowujący. Po czym szybko wyeliminowany z Pucharu Europy Mistrzów Kluby (porażki w drugiej rundzie przeciwko Rangers ), Leeds cudem uniknął degradacji do drugiej ligi, kończąc słabe 17 th  miejscu.

Potem następują lata i wyglądają podobnie. The Whites stagnacji i Wilkinson został odwołany po hałaśliwej 0-4 głównej straty arch rywali Manchester United w 1996 roku .

„Sierżant Wilko”, przydomek ze względu na świetną dyscyplinę, jaką wniósł, pozostawi po sobie wielką spuściznę po udanej kontynuacji pracy Graya i Bremnera w tworzeniu efektywnego ośrodka szkoleniowego, który zapewnił i zapewni klubowi dużą liczbę topowych gracze.

1996-2004: Leeds powraca do szczytów, a następnie powraca

W 1996 roku nowym trenerem klubu został George Graham , zastępując Howarda Wilkinsona . Jego przybycie będzie początkiem dobrego okresu dla klubu. Jego dobra rekrutacja, z rekrutami takimi jak Jimmy Floyd Hasselbaink , Michael Bridges czy młody Harry Kewell , w połączeniu z pojawieniem się młodych piłkarzy szkolonych w klubie, takich jak Alan Smith , pozwoli mu na uzyskanie przekonujących wyników. Opisuje on w szczególności zespół do Pucharu UEFA w sezonie 1997-1998 ( 5 th ). Niemniej jednak, pod koniec, postanawia wyjechać do Tottenhamu Hotspur , nie osiągając porozumienia w sprawie przedłużenia kontraktu.

David O'Leary następnie objął stanowisko trenera w lewo nieobsadzone, poprawa rankingu Leeds i zakończył się chwytając podium ( 3 rd ), w 1999 - 2000 , a zatem kwalifikacje w Lidze Mistrzów . W tym samym sezonie Biali doszli do półfinału Pucharu UEFA , przegrywając z Galatasaray SK 4-2. Co więcej, to właśnie podczas tej podwójnej konfrontacji Leeds była wstrząśnięta śmiercią dwóch jej kibiców, Christophera Loftusa i Kevina Speighta, zabitych przed meczem w Stambule . Od tego czasu między dwoma klubami narodziła się wielka rywalizacja, aw każdym meczu, którego data jest najbliższa tragicznemu wydarzeniu, zapada minuta ciszy.

W następnym sezonie Leeds będzie miało dobry występ w lidze i Lidze Mistrzów, którą marzą o wygraniu po pokonaniu innego wielkiego faworyta tamtych czasów, Deportivo La Coruna . Ale wszystko skończyło się w półfinale na murawie Mestalli przeciwko Valencia FC z wyraźnym wynikiem 3-0.

W latach 2001-2002 klub zajął 5 th , ostatnie 5 najpopularniejszych dotąd zespół na tym poziomie. W związku z tym Leeds traci o jeden punkt kwalifikację do C1, bardzo ważnego ekonomicznie dla klubu. Również w tym sezonie klub dokona najważniejszego transferu klubu po stronie odlotów, ze sprzedażą Rio Ferdinanda do Manchesteru United za sumę 36 mln euro. Odejście, które popchnie Davida O'Leary'ego trochę bardziej, aby porzucił obowiązki trenera pod koniec sezonu.

W tym okresie Leeds United było blisko europejskich szczytów, a na Elland Road marzyliśmy o statusie godnym lat Revie . Aby osiągnąć ten cel, prezydent Peter Ridsdale wyjął portfel i podpisał kontrakt z wieloma utalentowanymi graczami, takimi jak Olivier Dacourt , Mark Viduka , Robbie Keane, a w szczególności obrońca Rio Ferdinand za rekordową sumę 20 milionów euro. Chris Akers, dyrektor w klubie, chciał, aby Leeds i jego działalność pochodna stała się wiodącą firmą w Europie w różnych dziedzinach, takich jak sport, rozrywka, media… Ale to była głośna porażka, klub tego nie zrobił strasznie zadłużony. A po półfinale Ligi Mistrzów w 2001 roku, a pięć kolejnych sezonów bez wychodzenia z Top 5 z Premier League , że biali zaczynają się rozpadać, pierwszy z 15 th  miejsce w sezonie 2002-2003, a następnie będąc wreszcie spadł do dywizji 2 pod koniec roku obrotowego 2003-2004, w wyniku w szczególności ryzykownych wyborów sportowych i finansowych. Tak więc po zebraniu gwiazd i prawie 110 mln euro długu, klub słono zapłaci za swoje upojenie.

2004-2007: Leeds spada z góry

Mimo bardzo dobrego drugiego sezonu w D2 (2005-2006) i finału play-off, klub ponownie spadł w 2007 roku.

Ken Bates kupił klub w 2005 roku za około 11 milionów euro (10 milionów funtów). Zatrzymuje Kevina Blackwella na stanowisku trenera, który w poprzednim sezonie kończył zespół na środku tabeli, zadowalając się stabilizacją składu poprzez pozyskiwanie piłkarzy za darmo iz niskimi pensjami. Również pod koniec tego sezonu jeden z ostatnich legend Leeds, Lucas Radebe, przeszedł na emeryturę po serii kontuzji, a obiecujący młody zawodnik w osobie Aarona Lennona dołączył do Tottenhamu Hotspur .

Na początku sezonu 2005-06 klub był jednym z faworytów do awansu do Premier Division. Długi umieszczony w pobliżu pierwszych miejsc, kładąc nacisk na Sheffield United ( 2 nd ) przez większą część sezonu, wydajność zespołu spadła w ciągu ostatnich dni mistrzostw i Leeds skończył 5 th , tak zapory. The Whites będzie pokonać przeszkody Preston w półfinale przed utratą ciężko w końcowej 3-0 do Watford FC .

Sezon 2006-07 zaczął się źle, drużyna prowadzona przez Blackwella nie zdołała podnieść swojego poziomu i in wrzesień 2006, ten opuszcza klub. John Carver był przez jakiś czas tymczasowym trenerem, ale to była katastrofa i po miesiącu zastąpił go Dennis Wise . W styczniu jeden z najważniejszych graczy Leeds, Matthew Kilgallon , również dołączył do Sheffield United po napastniku Roba Hulse poprzedniego lata. Mądremu nie udaje się podnieść zespołu w górę tabeli pomimo przybycia kilku doświadczonych graczy. Ponadto klub wciąż jest zadłużony i otrzyma 10 punktów karnych w tabeli, prawdziwy cios, który trwale przypieczętuje przyszłość drużyny i wysyła ją na niższy szczebel.

Leeds United nigdy nie znał 3 rd  podziału, więc jest to pierwszy w historii klubu. W rezultacie odchodzi wielu graczy, takich jak David Healy czy Robbie Blake . I ostatnia legenda klubu, Gary Kelly , który przybył pod epokę Wilkinsona , postanawia przejść na emeryturę. W następnym sezonie Dennis Wise będzie miał do czynienia z zespołem złożonym prawie wyłącznie z nowych graczy.

2007-2010: League One: trudny powrót

Po raz pierwszy w League One Leeds jest karane 15 punktami z tych samych powodów, co w poprzednim sezonie, to znaczy z powodu długu, który nie został jeszcze spłacony. Jednak wciąż w wyścigu do wspinaczki, Dennis Wise opuścił klub w styczniu ku zaskoczeniu wszystkich, aby zostać dyrektorem generalnym Newcastle United . Zastępuje go dawny klub, Gary McAllister . Leeds skończył 5 th i musi grać w barażach, będąc w stanie żałować 15 punktów wycofane które pozwoliłyby mu być promowane automatycznie z 2 -go  miejsca w kluczu, jeden punkt za mistrz, Swansea City . Wreszcie, po wyeliminowaniu w półfinale barażu Carlisle United , biali przegrali w finale z Doncaster Rovers .

Kolejny sezon upłynął pod znakiem kilku rekordów i zmiany trenera w połowie sezonu. Będąc autorem niezwykłego początku sezonu pod rozkazami Gary'ego Maca , biali doszli nawet do 1/8 finału Carling Cup, gdzie zostali wyeliminowani przez Derby County (1-2). Nie doszli do tego etapu konkursu od 7 lat. Ale w połowie sezonu Leeds ma 5 porażek, które powodują zwolnienie McAllistera . Simon Grayson zastąpił go dwa dni później. Zaraz po przybyciu odniósł serię dobrych wyników, awansował w tabeli i ostatecznie zakwalifikował się do play-offów. Zgodnie z nim, że biali wygrali 11 kolejnych meczach domowych, zrównując Don Revie , którzy osiągnęli ten występ podczas 1968 - 1969 sezonu . 2008-2009 wersja peacoks zdobyć również ponad 100 bramek we wszystkich rozgrywkach, które zdarzyły się tylko pięć razy przed i po raz ostatni w 1972 roku - 1973 . Napastnik Jermaine Beckford również wchodzi do bardzo zamkniętego kręgu graczy Leeds, którzy strzelili ponad 30 bramek w jednym sezonie. Lepiej radził sobie tylko John Charles . Ale pod koniec sezonu pojawia się ogromny cios: to kolejna porażka w barażach, tym razem w półfinale.

2009 - 2.010 zatem sezon zaczyna się bez bardzo obiecującego Fabian Delph , który odszedł do Aston Villa na 9 milionów euro, ale zaczyna się bardzo silnie z 8 kolejnych zwycięstw we wszystkich rozgrywkach (rekord dla najlepszego początku sezonu od Don Revie w 1973 roku ). Zespół pobił także kolejny rekord Dona Revie z 1969 roku , odnosząc 14 zwycięstw w lidze u siebie. W FA Cup , biali osiągnął ogromne wyczynu pokonując swoich rywali Manchester United na Old Trafford 1-0 dzięki bramce Jermaine Beckford . Minęło sześć lat od spotkania obu klubów i 29 lat odkąd Leeds nie wygrało w jaskini czerwonych diabłów . I to właśnie w ostatnim dniu i o zwycięstwie że Leeds zakończył się wyrywając 2 nd  miejsce i długo oczekiwany automatycznego promocji w 2 nd  podziału.

2010-2013: Mistrzostwa: trzy burzliwe pierwsze lata

W tym sezonie 2010-2011, deklarowanym celem białych jest pobyt w tym 2 -go  podziału. Po burzliwym starcie i pamiętnych porażkach: 5:2 z Barnsley FC , 6:4 z Preston North End, które prowadzili 4:1, lub po stracie 4:0 z Cardiff City , Biali się budzą. System taktyczny zmienia się wraz z przejściem z tradycyjnego 4-4-2 na 4-2-3-1, podkreślając czterech ofensywnych graczy, którymi są Jonny Howson , przesunięty jako rozgrywający, za napastnikiem Luciano Becchio , otoczony przez Max-Alaina Gradel i Robert Snodgrass na skrzydłach. Leeds imponuje, przejdź 10 meczów niepokonanych, a18 grudnia 2010, Bierze 2 nd  miejsce w klasyfikacji generalnej pokonując przywódców Queens Park Rangers . Wtedy zaczynamy myśleć o możliwym awansie w Premier League. Ale ostatnie dni są trudne, Luciano Becchio rannych, zgodził się z powtarzających się problemów obronne, biali delikatnie przesuwać się zaszczytne 7 th  miejsce z play-off. Dodatkowo po raz pierwszy od sezonu 1990-1991 czterech zawodników w kadrze zakończyło sezon z ponad 10 bramkami na koncie, są to Luciano Becchio (20 bramek), Max Gradel (18 bramek), Davide Somma ( 12 goli) i Jonathan Howson (11 goli).

Po odejściu kapitana Richarda Naylora , Simon Grayson zadeklarował nawet, że rozstanie z tym graczem, który był jego pierwszym rekrutem, było „jedną z najtrudniejszych rzeczy, jakie kiedykolwiek musiał zrobić” , to Jonny Howson , trenowany w klubie, który również dziedziczy opaska.

Sezon następujący po podejściu jest często najbardziej skomplikowany, a dla Leeds komplikacje zaczynają się latem. Rzeczywiście, prezydent Ken Bates spotyka się z coraz większą krytyką ze strony kibiców i będzie to również odczuwalne w poziomie frekwencji na stadionie, ponieważ w połowie sezonu na stadion przybyło około 3500 mniej kibiców. Powody tego gniewu? Polityka prowadzona przez Batesa. Podczas gdy zarząd ma dążyć do awansu, odejścia głównych graczy narastają, a Bradley Johnson , Neil Kilkenny , Kasper Schmeichel czy Max Gradel odchodzą, pozostawiając niezaspokojoną pustkę przez rozczarowanych rekrutów. W coraz bardziej dusznej atmosferze wciąż są pewne satysfakcje do zapamiętania, takie jak młodzi zawodnicy Adam Clayton , Aidan White , Tom Lees, który zwycięża i napastnik Ross McCormack, który odzyskuje swój poziom (najlepszy strzelec mistrzostw w połowie sezonu). Warto również zwrócić uwagę na dobry występ przeciwko Nottingham Forest (4:0 zwycięstwo) pod koniec listopada, który oddaje hołd Gary'emu Speedowi , dawnej sławie klubu, który kilka dni wcześniej popełnił samobójstwo.

W styczniu gniew kibiców osiągnął szczyt. W środę 18 klub ogłosił, że przyjął ofertę Norwich City dla swojego kapitana Jonathana Howsona . Jeśli ten ostatni doszedł do końca kontraktu, to kolejne odejście ważnego gracza (po m.in. Fabianie Delph , Jermaine Beckford , Bradley Johnson ) mocno budzi wątpliwości co do prawdziwych intencji prezydenta Kena Batesa . Ponadto kibice zastanawiają się, gdzie poszły wszystkie pieniądze ze sprzedaży, debiutantami często są gracze na wypożyczeniu lub kończący kontrakt.

31 stycznia, Simon Grayson i jego pracownicy są zwolnieni po ciężkiej porażce z Birmingham City . Neil Warnock pojawia się jako zastępca dnia19 lutego. Leeds zakończył sezon na słabym czternastym miejscu.

Drużyna jest oczywiście za słaba, Neil Warnock zapowiada, że latem dokona „poważnej operacji” w kadrze i naciska na odejście wielu graczy, w tym Adama Claytona , co jest jeszcze jednym z objawień sezonu. Jednak nowe kontrakty są oferowane głównym graczom, takim jak Robert Snodgrass , Aidan White , Tom Lees i Ross McCormack .

2013-: Mistrzostwa: zmiana właścicieli

2013-2014: GFH Capital

To lato ma dobre i złe wieści dla kibiców. Złą stroną jest to, że kapitan Robert Snodgrass odmawia przedłużenia kontraktu i dlatego zostaje przeniesiony do Norwich City , dobre jest to, że nowi inwestorzy z Bahrajnu próbują kupić klub. Jednak pomimo wysiłków, tym ostatnim nie udaje się sfinalizować wykupu klubu przed końcem okienka transferowego, a Neil Warnock , pozbawiony funduszy, musi odbudować drużynę wokół doświadczonych graczy w większości przybyłych bez opłat transferowych, w tym kontrowersyjnego El Hadjiego. Diouf, który walczył z Rossem McCormackiem po meczu w zeszłym sezonie i którego sam Neil Warnock nazywał w przeszłości „szczurem”.

Sezon rozpoczął się jednak całkiem nieźle, ponieważ Biali trzymali się blisko play-offów i dobrze radzili sobie w Capital One Cup , eliminując Everton, a następnie Southampton . Jednak euforia pucharowa ustępuje miejsca zmęczeniu i znów słychać krytykę pod adresem tego zespołu na poziomie poniżającej gry i coraz intensywniej przeciwko prezydentowi Kenowi Batesowi . Nastąpił katastrofalny listopad, w którym stracono 6:1 z Watford FC u siebie. Warnock nie może już znaleźć rozwiązania i musi radzić sobie z zawieszeniami, deformacjami i kontuzjami.

Niemniej jednak The 21 listopada 2012 r.Informujemy , że bank inwestycyjny GFH Capital z siedzibą w Dubaju ogłasza całkowity wykup klubu, czyli 100% udziałów. Następuje pierwszy miesięczny okres przejściowy, aby inwestorzy przejęli pełną kontrolę nad klubem, a następnie drugi, który trwa do końca sezonu z Kenem Batesem nadal prezesem klubu do tej daty. 28 marca, nowi właściciele ogłaszają, że sprzedali 10% swoich akcji Międzynarodowemu Bankowi Inwestycyjnemu (IBB) z siedzibą w Bahrajnie. Jest to pierwszy krok w poszukiwaniu nowych inwestorów. W sporcie, nic nie udaje, pomimo wygranej z Tottenham Hotspur w FA Cup i 1 st  kwiecień Neil Warnock został zwolniony po serii sześciu meczów bez wygranej. 12 kwietnia, nowi właściciele klubu w końcu ogłaszają przybycie Briana McDermotta na stanowisko trenera. Te białka zakończy się 13 th na 7 punktów i 7 punktów zapór zdegradowany.

Dopiero na początku kolejnego sezonu nowi właściciele zaczęli wprowadzać zmiany do klubu. Ich pierwszym celem jest przede wszystkim poprawa relacji klubu z kibicami, które znacznie się pogorszyły za prezydentury Batesa. Drugi, awans do Premier League w ciągu dwóch do trzech lat. Z ekonomicznego punktu widzenia ceny biletów i abonamentów na oglądanie białych na stadionie Elland Road są drastycznie obniżone , na co właściciele starają się również wykupić po przyjeździe. Sportowo, znajdujemy pewną ambicję zarówno na poziomie gry, gdzie McDermott musi przynieść grę bardziej ekstrawagancką niż w poprzednim sezonie, jak na poziomie celów, gdzie wzrost jest mierzony w ciągu dwóch lat. Więcej ambicji w okienku transferowym, bo klub wydaje na Luke'a Murphy'ego prawie milion funtów , czyli kwotę, której nie wydano na piłkarza od 2005 roku. Świadczą o tym transparenty na stadionie z nowym hasłem „Przeszłość jest przeszłości, bądźmy zjednoczeni”, właściciele nadal inicjują niemal całkowite cięcie za prezydentury Kena Batesa . Ten ostatni, który początkowo miał pozostać w strukturze organizacyjnej klubu na stanowisku bez uprawnień decyzyjnych, jest zmuszony opuścić klub w obliczu odmowy nowych liderów na opłacenie swoich prywatnych podróży odrzutowych z Monako do Leeds . Powstaje komitet ambasadorów, złożony z dawnych legend klubu. Shaun Harvey zostaje zwolniony ze stanowiska dyrektora wykonawczego, David Haigh zastępuje go na stanowisku dyrektora zarządzającego. Gwyn Williams, szef rekrutacji krytykowany przez byłego trenera Neila Warnocka , również odchodzi, później zastąpiony przez Luke'a Dowlinga. I wreszcie to bahrajński biznesmen Salah Nooruddin zostaje prezesem klubu.

2014-2017: rodzina Cellino

Na przełomie 2013 i 2014 roku zachodzi wiele zmian. Tym samym GFH Capital, właściciel klubu, ma trzy oferty odkupu 75% akcji klubu. Pierwszy, pochodzący z grupy inwestorów kierowanej przez biznesmena Mike'a Farnana, w tym byłego kapitana Lucasa Radebe , zostaje odrzucony. Drugi jest oferowany przez konsorcjum Sport Capital , na którego czele stoją David Haigh, dyrektor generalny klubu i Andrew Flowers, szef jednego z głównych sponsorów klubu, Enterprise Insurance . Wstępnie jest to akceptowane, ale niezdolność niektórych inwestorów do zapewnienia niezbędnych środków zmusi konsorcjum do obniżenia swojej oferty, co ostatecznie doprowadzi do fiaska negocjacji. Trzecią ofertę złożyło konsorcjum Eleonora Sport Ltd kierowane przez włoską rodzinę Cellino. Jest to akceptowane, ale wprowadza zamieszanie w klubie. Rzeczywiście, przeszłość Massimo Cellino gra całkowicie przeciwko niemu w oczach kibiców, ponieważ dwukrotnie skazany za oszustwo przez włoski wymiar sprawiedliwości i znany jako prezes klubu siarkowego, zwolnił 34 różnych trenerów w ciągu 20 lat prezydentury szef włoskiego klubu Cagliari bez świetnych wyników. Co więcej, jego pierwszą decyzją jest poinformowanie Briana McDermotta o zwolnieniu go ze stanowiska kierowniczego, decyzji podjętej jeszcze przed objęciem przez niego funkcji na czele klubu, która wywoła największe oburzenie. Kibice najpierw blokują Massimo Cellino przy zjeździe z Elland Road aż do interwencji policji, kapitan Ross McCormack publicznie deklaruje swoje obrzydzenie wywołane tą decyzją, potem dowiadujemy się, że dwóch głównych sponsorów klubu, Enterprise Insurance i Flamingo Land wycofał się, również oburzony zwolnieniem McDermotta . W wielkim zamieszaniu, następnego dnia, Brian McDermott był świadkiem z trybun głośnego zwycięstwa swojej drużyny, prowadzonej przez jego asystenta Nigela Gibbsa, nad rywalem Huddersfield Town (5-1), zanim klub wydał oświadczenie, w którym poinformował, że „nadal jest kierownik, dodając, że ci, którzy poinformowali go o jego zwolnieniu, nie mieli do tego uprawnień. Dodatkowo nabycie klubu zostanie poddane rozpatrzeniu Football League . Massimo Cellino, obwiniany o swoją sądową przeszłość, nie zdaje egzaminów, które pozwalają mu wejść do kadry zarządzającej i w konsekwencji przejęcie zostaje zablokowane. Aby temu zaradzić, zwróci się do niezależnego sędziego. Ten ostatni się z nim zgadza i przejęcie 75% udziałów klubu zostaje zakończone w dniu8 kwietnia. W kategoriach sportowych, klub zajął słabe 15 th  miejsce, kończąc bardzo nieregularny sezon w wydajności.

Wtedy rozpoczęły się wielkie manewry. Cellino informuje o opłakanej sytuacji finansowej klubu, który co miesiąc traci prawie 1 milion funtów, i podejmuje decyzję o drastycznym obniżeniu wynagrodzeń personelu, co oznacza zwolnienie blisko 70 pracowników klubu, w tym ambasadorów Eddiego Graya , Dominica Matteo i Petera Lorimera , uważane za legendy w Leeds.

Po tym, jak Brian McDermott ostatecznie odszedł, to David Hockaday, który nigdy nie trenował profesjonalnej piłki nożnej, z wyjątkiem kilku lat wcześniej jako asystent w Watford, zastąpił go na sezon 2014-15. Lato jest gorączkowe, szesnastu nowych zawodników przybywa, a dziewiętnastu odchodzi, w tym po raz kolejny kapitan klubu. Ross McCormack, po nieporozumieniu z prezydentem, został faktycznie przeniesiony za prawie 14 milionów euro do Fulham FC, który właśnie spadł do mistrzostw. 70 dni po przybyciu Hockaday został zwolniony za słabe wyniki. Neil Redfearn w międzyczasie, mimo 10 punktów na 12 zdobytych, nie rusza się23 wrześniaw Darko Milanic . Słoweński trener został zwolniony 32 dni później, co skłoniło Neila Redfearna do powrotu na stanowisko. Ostatecznie klub nadal będzie jakoś, kończąc na 15 th  miejsce w mistrzostwach, mimo różnych sankcji, które wpływają na klub, ponieważ fair play finansowy ustanowiony przez Football League (operator Mistrzostwa szczególności) zakazuje klub dla całej rekrutacji w zimie 2015, embargo, które zostało zniesione12 maja. Prezydent Massimo Cellino, schwytany przez wymiar sprawiedliwości, został zawieszony we wszystkich funkcjach w klubie1 st grudzień 2014 w 7 maja 2015. Po raz kolejny zostaje zawieszony z1 st lutego 2017 w 1 st wrzesień 2018. 2 czerwca 2016, Garry Monk zostaje nowym trenerem.

4 stycznia 2017 r., włoski biznesmen Andrea Radrizzani kupił 50% udziałów klubu od Massimo Cellino.

Pod koniec sezonu 2016/17 Leeds niewiele brakowało do play-offów. Leeds było barażem przez większość sezonu, zanim spadło na siódme miejsce.

Od 2017: era Radrizzaniani

23 maja 2017, Andrea Radrizzani ogłasza 100% przejęcie Leeds United, kupując pozostałe 50% od poprzedniego współwłaściciela Massimo Cellino, w którym Radrizzani stałby się pełnoprawnym właścicielem klubu. Garry Monk rezygnuje z pełnienia obowiązków trenerskich dwa dni po przejęciu, po zaledwie jednym sezonie w klubie. Wczerwiec 2017, były reprezentant Hiszpanii Thomas Christiansen zostaje nowym trenerem Leeds, pochodzący z APOEL . Również w czerwcu Radrizzani sfinalizował zakup Elland Road , zwracając klubowi pełną własność stadionu, mimo że nie był właścicielem od 2004 roku.

W styczeń 2018Leeds ogłasza oficjalne partnerstwo z Aspire Academy w Katarze. 4 lutego 2018, Thomas Christiansen został zwolniony po złej perspektywie meczów (a nie pojedyncza wygrana od Boxing Day), pozostawiając zespół w 10 -tego  miejsca w mistrzostwach. 6 lutegoPaul Heckingbottom zostaje potwierdzony jako zastępca Christiansena, zaledwie cztery dni po podpisaniu nowego kontraktu z Barnsley .

24 maja 2018 r., Leeds informuje, że 49ers Enterprises kupiło udziały w klubie, aby stać się inwestorem mniejszościowym. 49ers Enterprises to biznesowe ramię San Francisco 49ers , w NFL , należące do Denise DeBartolo York, Jeda Yorka i Johna Yorka.

Heckingbottom zostaje zwolniony przez Leeds on 1 st czerwiec 2018po zaledwie czterech miesiącach pobytu w klubie. Marcelo Bielsa z Argentyny zostaje nowym menedżerem klubu15 czerwca. Podpisuje dwuletni kontrakt z opcjonalnym trzecim rokiem. W ten sposób staje się najlepiej opłacanym menedżerem w historii Leeds United.

Początek rządów Marcelo Bielsy zapewnił Leeds imponujący start i po dziewięciu meczach Leeds znalazło się na szczycie ligi. Po kilku urazów i 2-1 strata dla Blackburn20 października, Leeds spadło z powrotem do play-offów, by wrócić na szczyt cztery dni później po wygranym 2:0 meczu z Ipswich Town . Przegrana 4-1 z West Bromwich Albion w dniu10 listopadaprzywraca Leeds na trzecie miejsce. Jednak zespół spędza Święta Bożego Narodzenia w czołówce po sześciu kolejnych wygranych meczach z rzędu.

Faza powrotu idzie gorzej, zespół powoli traci rozpęd, a wyniki są mniej przekonujące. Leeds ostatecznie zajął trzecie miejsce, zmuszając ich do przejścia przez baraże o awans. Półfinał rozgrywany jest z Derby County , który zakończył sezon na szóstej pozycji. W pierwszym meczu w Derby Leeds zdecydowało się na zakwalifikowanie się do finału, wygrywając 1:0, ale zespół załamał się w drugim meczu, przegrywając 2:4. W ten sposób Leeds zostaje wyeliminowane przez drużynę kierowaną przez Franka Lamparda , który został dwukrotnie pokonany przez Peacocks w trakcie sezonu. Skok o dziesięć miejsc w tabeli w jednym sezonie nie wystarczył: Leeds nie awansuje do Premier League.

28 maja, klub formalizuje przedłużenie kontraktu z Marcelo Bielsą.

Pierwsza połowa sezonu 2019-2020 przebiega cudownie: dokładnie w połowie rozgrywek i mimo straty punktów w ostatnich dwóch spotkaniach (zwłaszcza 3-3 przeciwko Cardiff , po prowadzeniu 3:0) klub jest w drugie miejsce – równoznaczne z awansem bezpośrednim – z ośmioma punktami przewagi nad pierwszym ścigającym. Leeds zakończyło sezon w wielkim stylu i zdobyło mistrzostwo , kończąc dziesięć punktów przed drugim promowanym West Brom . Po raz pierwszy od 2004 roku klub wraca zatem do Premier League .

Struktury klubowe

Stadion

Stadion klubu nazywa się Elland Road  ; może pomieścić 39 460 osób i został zbudowany w 1897 roku . Powierzchnia ziemi to trawa. Po raz pierwszy użyty przez Leeds City FC , zanim ustąpił miejsca Leeds United. Był odnawiany 5 razy ( 1920 , 1953 , 1971 , 1994 i 2006 ) i powiększany 9 razy ( 1905 , 1920 , 1957 , 1968 , 1970 , 1974 , 1989 , 1991 i 1994 ).

Rekord frekwencji wyniósł 57 892 osób 15 marca 1967w stosunku do Sunderland AFC a średnia w latach 2007 - 2008 w pierwszym sezonie w D3 to 26 546 osób (rekord: 38 000 os.) wobec np. 39 784 w latach 2001 - 2002 (rekord: 40 287 os.). Dziś średnia frekwencja w Mistrzostwach to około 25 000 widzów.

Drużyna rugby z Leeds Rhinos czasami wykorzystuje stadion na mecze międzynarodowe ( World Club Challenge ).

Centrum szkoleniowo-szkoleniowe

Thorp Arch jak nazywa to jeden z najlepszych ośrodków szkoleniowych w Anglii mający wyszkolonych graczy, takich jak Billy Bremner , Peter Lorimer , Jack Charlton , Norman Hunter , Jonathan Woodgate , Alan Smith , Paul Robinson , Harry Kewell czy Ian Harte , którzy dokonali część wielkich graczy z Leeds. Szkolili się tam również inni, jak Aaron Lennon i James Milner . Klub został pochwalony na początku sezonu 2008 - 2009 przez prezydenta FIFA , Sepp Blatter , za jego wysiłki, aby inauguracja młodych graczy do profesjonalistów kąpieli.

Drużyna rezerw Leeds (U21) gra w Lidze Rozwoju Zawodowego - dywizja 2, część północna, obecnie trenuje ją Neil Redfearn .

Drużyna U18 ewoluuje pod rozkazami Richarda Naylora . Młodzież z Leeds już dwukrotnie wygrała FA Youth Cup, w 1993 z Manchesterem United 4:1 iw 1997 z Crystal Palace 3-0.

Thorp arch jest również centrum treningowym dla zawodników i posiada zaplecze halowe, które pozwala im trenować nawet przy złej pogodzie.

Kibice

Leeds United wyróżnia się tym, że jest jedynym profesjonalnym klubem w mieście, co jest dość rzadkie w Anglii, co pozwala klubowi mieć wsparcie całego miasta, które jest również jednym z największych w kraju.

Z drugiej strony, większość byłych menedżerów i zawodników chwali fantastyczne wsparcie, jakim cieszy się klub, kibice są znani z tego, że zawsze stoją za drużyną, jak opisał David O'Leary , trener klubu w latach 1998-2002: „On jest ogromne wsparcie ze strony kibiców tutaj i zawsze są za klubem .

Hymnem klubu, śpiewanym przez kibiców na każdym meczu, jest „Marching On Together", nagrany w 1972 roku. Inną godną uwagi piosenką jest „We Are The Champions, Champions Of Europe" , nawiązujący do finału Mistrzów. Liga przegrana w 1975 roku z powodu kontrowersji decyzje arbitrażowe.

W 2006 roku badania wykazały, że tłum na stadionie Elland Road Leeds United meczów jest 10 th  najwyższa w Anglii wszechczasów. Z drugiej strony Leeds United jest, według badania z 2008 roku, klubem najbardziej znienawidzonym przez przeciwnych kibiców angielskich. Reputacja związana z latami Revie, kiedy klub zdominował angielską piłkę nożną i siarkową reputacją chuliganów z Leeds.

Rywale

Według badań 2004, klub Leeds jest 3 th  klub z największą liczbą rywalizacji.

Nagrody i statystyki

Nagrody

Rekord Leeds United
Konkursy krajowe Konkursy międzynarodowe

Statystyka

  • Największa wygrana:

Puchar Europy Mistrzów Klubowych  : Leeds United 10-0 Lyn Oslo ( wrzesień 1969).

  • Największe straty:

Puchar Anglii  : Leeds United 0-7 Arsenal FC ( wrzesień 1979) i Leeds United 0-7 West Ham United ( Listopad 1966).

Przegląd ogólny

Podsumowanie meczów rozegranych przez Leeds United w różnych rozgrywkach pod koniec sezonu 2016-2017 wygląda następująco. W meczach pucharowych strzały na bramkę są liczone jako remisy.

Rekord Leeds United FC w lidze i pucharach
Mistrzostwo pory roku Papiery wartościowe jot sol NIE P Bp Pne Różnica
Premier League 50 3 2060 846 523 691 3079 2785 +294
Mistrzostwo 37 3 1638 651 430 523 2306 2050 +256
Liga pierwsza 3 0 138 78 27 33 226 131 +95
Suma mistrzostw 90 6 3836 1575 980 1247 5611 4966 +645
Puchary Krajowe pory roku Papiery wartościowe jot sol NIE P Bp Pne Różnica
Puchar Anglii 81 1 234 98 57 79 368 305 +63
Puchar Ligue 58 1 184 89 29 66 311 246 +65
Tarcza społeczności 3 2 3 2 1 0 7 5 +2
Razem cięć - 4 421 189 87 145 686 556 +130
Puchary Europy pory roku Papiery wartościowe jot sol NIE P Bp Pne Różnica
Liga Mistrzów 4 0 40 22 6 12 77 42 +35
Liga Europy 13 2 99 48 27 24 158 88 +70
Puchar Puchar 1 0 9 5 3 1 13 3 +10
Razem Europa 18 2 148 75 36 37 248 133 +115
Całkowity 91 12 4405 1839 1103 1429 6545 5655 +890
Legenda: J = zagrane, G = wygrane, N = remisy, P = przegrane, Bp = gole za, Bc = gole przeciw, Diff = różnica bramek.
  1. Obejmuje udział w Pucharze Miast Targowych .

Historyczne osobowości klubu

Kapitanowie klubu

Statystyka

  • Najwięcej ograniczonych graczy
  1. Jack Charlton z 773 meczami
  2. Billy Bremner z 771 meczami
  3. Paul Reaney z 745 meczami
  4. Norman Hunter z 724 meczami
  5. Paul Madeley z 724 meczami
  6. Peter Lorimer z 616 meczami
  7. Eddie Gray z 577 meczami
  8. Gary Kelly z 531 grami
  9. Johnny Giles z 525 meczami
  10. Gary Sprake z 506 grami
  • 10 najlepszych strzelców
  1. Peter Lorimer z 219 bramkami i 616 meczami
  2. John Charles ze 157 golami i 327 meczami
  3. Allan Clarke ze 151 bramkami i 364 meczami
  4. Tom Jennings ze 117 bramkami i 174 meczami
  5. Billy Bremner ze 115 bramkami i 771 meczami
  6. Johnny Giles z 114 bramkami i 525 meczami
  7. Mick Jones z 111 bramkami i ? mecze
  8. Charlie Keetley z 110 bramkami i 169 meczami
  9. Jack Charlton z 95 bramkami i 773 meczami
  10. Russell Wainscoat z 93 bramkami i 226 meczami
  • Najlepszy zawodnik wszech czasów

Billy Bremner

Prezydenci klubów

  • 1920-1924: J Hilton Crowther
  • 1924-1931: Sir Albert Braithwaite
  • 1931-1933: Eric Clarke
  • 1933-1937: Alf Masser
  • 1937-1948: Ernest Pullan
  • 1948-1961: Sam Bolton
  • 1961-1967: Harry Reynolds
  • 1967-1968: Albert Morris
  • 1968-1972: Percy Woodward
  • 1972-1983: Manny Cussins
  • 1983-1996: Leslie Srebro
  • 1996-1997: Bill Fotherby
  • 1997-2003: Peter Ridsdale
  • 2003-2003: John McKenzie
  • 2003-2004: Trevor Brzoza
  • 2004-2005: Gerald Krasner
  • 2005-2013: Ken Bates
  • 2013-2014: Salah Nooruddin
  • 2014-: Massimo Cellino

Trenerzy klubowi

Trenerzy Leeds United FC
Ranga Nazwisko Kropka
1 Dick promień 17 października 1919 -. 1 st tydzień. 1920
2 Artur fairclough 1 st tydzień. 1920 -1 st maja 1927
3 Dick promień 1 st lipca 1927. -1 st marca 1935
4 Billy Hamson H 1 st lipca 1935 -. 1 st 1947
5 Willis Edwards 1 st maja 1947 - 30 kwietnia 1948
6 Frank Buckley 1 st maja 1948 - 30 kwietnia 1953
7 Raich Carter 1 st maja 1953 -1 st czerwiec 1958
8 Willis Edwards 1 st czerwiec 1958- 1 st déc.1958
9 Bill Lambton 1 st grudnia 1958 - 30 kwietnia 1959
10 Jack Taylor 1 st maja 1959 - 1 st marca 1961
11 Don Revie 1 st marca 1961 - 4 lipca 1974 r
12 Brian chlough 20 lipca 1974 - 13 września 1974
13 Jimmy Armfield 04.10.1974-3.07.1978
14 Jock stein 21 sierpnia 1978 - 4 października 1978 r.
15 Jimmy Adamson 25 października 1978 -. 1 st październik 1980.
16 David Merrington 1 st . Październik 1980 - 1 st październik 1980.
17 Allan Clarke 1 st październik 1980. -30 czerwca 1982 r.
18 Eddie szary 4 lipca 1982 - 11 października 1985
19 Peter Gunby 11 października 1985 - 11 października 1985
20 Billy Bremner 11 października 1985 - 28 września 1988
Ranga Nazwisko Kropka
21 Norman Hunter 28 września 1988 - 10 października 1988
22 Howard Wilkinson 10 października 1988 - 10 września 1996
23 George Graham 10 września 1996 -. 1 st październik 1998.
24 David O'Leary 1 st października 1998 -27 czerwca 2002 r.
25 venables frotte 8 lipca 2002 - 21 marca 2003 r.
26 Piotr Reid 21 marca 2003 r. 10 listopada 2003 r.
27 Eddie szary 10 listopada 2003 - 31 maja 2004 r.
28 Kevin Blackwell 1 st czerwiec 2004 - 20 września 2006 r.
29 Jan rzeźbiarz 21 września 2006 - 23 października 2006
30 Dawid Geddis 24 paź 2006 - 24 paź 2006
31 Dennisa Wise 24 października 2006 - 28 stycznia 2008
32 Gwyn Williams 29.01.2008 - 29.01.2008
33 Gary McAllister 30.01.2008 - 21.12.2008 2008
34 Szymon Grayson 23 grudnia 2008 - 1 st lutego 2012
35 Neil Redfearn (tymczasowy) 1 st tydzień. 2012 - 19 lutego 2012
36 Neil Warnock 19 lutego 2012 - 1 st kwietnia 2013 roku.
37 Neil Redfearn (tymczasowy) 1 st . Kwietnia 2013 - 12 kwietnia 2013.
38 Brian McDermott 12 kwietnia 2013 - 30 maja 2014
39 David Hockaday 19 czerwca 2014 - 28 sierpnia 2014
40 Neil Redfearn (tymczasowy) 28 sierpnia 2014 - 23 września 2014 r.
Ranga Nazwisko Kropka
41 Darko Milanic 23.09.2014 - 25.10.2014
42 Neil redfearn 25 paź 2014 - 20 maja 2015 r.
43 Uwe Rösler 20 maja 2015 r. - 18 października 2015 r.
44 Steve Evans 19 paź 2015 - 1 st czerwiec 2016
45 Garry Mnich 2 czerwca 2016 - 25 maja 2017 r.
46 Tomasz Chrystiansen 15 czerwca 2017 r. - 4 lutego 2018
47 Paul Heckingbottom 6 lutego 2018 - 1 st czerwiec 2018
48 Marcelo Bielsa 1 st czerwiec 2018 -

Obecna siła robocza

Trenerzy i personel medyczny profesjonalnego zespołu

Poczta Nazwisko Kraj
Trener Marcelo Bielsa Argentyna
Asystent trenera Rob Kelly Anglia
Asystent trenera Julian Darby Anglia
Trener bramkarzy Richard Hartis Anglia
Trener fitness Sean pośpiech Anglia
Dyrektor sportowy Nicola Salerno Włochy
Kierownik Rekrutacji Martyn rękawiczka Anglia
główny fizjoterapeuta Steve Megson Anglia
Fizjoterapeuta Henry Mcstay Irlandia
Analityk wydajności Łukasza Foulkesa Anglia
Lekarz sportowy Rob etherington Anglia
Masażysta Campbell Watt Anglia
Steward Chris Beasley Anglia
Współsteward Ryszard Murray Anglia

Centrum szkoleniowe

Poczta Nazwisko
Dyrektor ośrodka szkoleniowego i trener U21 Paul Hart
zastępca dyrektora Adam Underwood
Dyrektor ds. Rekrutacji garncarz frotte
Trener U18 John Anderson
Asystent trenera U18 Jason tępy
Menedżer ds. młodzieży (U9 do U16) Daral Pugh
Trener U16 Andy szary
Trener U15 owies Dennis
Trener U13 Gary Hodgson
Trener U11 drewno Andy'ego
Trener U10 Dennis metcalf
Trener U9 Scott Gardner
Trener U8 Paul Bray
Trener bramkarzy Neil Sullivan
Trener bramkarzy Rudi Coleano
główny fizjoterapeuta Henry Mcstay
Fizjoterapeuta Wiara Fisher-Atak
Starszy lekarz sportowy Stacey Emmonds
Główny trener fizyczny Tom robinson
Trener fitness Rob etherington
Steward Shaun Ford

Kierunek

Nazwisko Funkcjonować
Eleonora Sport Właściciel (75%)
Kapitał GFH Właściciel (25%)
Massimo Cellino Prezydent
Paweł dzwonek Dyrektor wykonawczy
Niccolò Barratieri Dyrektor
Jinesh patel Dyrektor
Salem patel Dyrektor
Daniel Arty Dyrektor
Edoardo Cellino Dyrektor
Giampaolo Carboni Dyrektor
Norberta Pichlera Dyrektor cateringu
Katie Holmes-Lewis Kierownik sprzedaży biletów
Mark Broadley Kierownik działu IT
Lorna majstruje Kierownik ds. Członkostwa / Obsługi Klienta
Fay Greer Kontroler Finansowy
Paweł rosy Dyrektor ds. Komunikacji
Stuart Hayton Sekretarz

Inni pracownicy

Poczta Nazwisko Kraj
dyrektor administracji Alison Royston Anglia
Kierownik Sprzedaży i Marketingu Katy Barton Anglia
Dyrektor Sprzedaży Handlowej Charlotte Taylor Anglia
Asystent sprzedaży Matowy diament Anglia
Dyrektor Edukacji Lucy oddział Anglia
Odpowiedzialny za projekty edukacyjne Alan Scorfield Anglia
Kierownik ds. BHP Vince Merriman Anglia
Specjalista ds. komunikacji wewnętrznej communications Peter „Stix” Lockwood Anglia
Specjalista ds. komunikacji zewnętrznej Laura Bland Anglia
Odpowiedzialny za konserwację Norman Southernwood Anglia
Przewodnik po Elland Road John McCellland Irlandia północna
Komentator LUTV Thom Kirwin Anglia
Współkomentator LUTV Eddie szary Szkocja
Mówca Elland Road Bogaty Williams Anglia
Maskotka „Lucas the Kop Cat” Anglia

Sponsorzy i producenci OEM

Lata Sponsor odzieży Oficjalny sponsor
1972-73 Umbro Żaden
1973-81 Admirał Żaden
1981-83 Umbro RFW
1983-84 Umbro System
1984-85 Umbro WKG
1985-86 Umbro Szafki z lwami
1986-89 Umbro Burton
1989-91 Umbro Najlepszy mężczyzna
1991-92 Umbro Wieczorny Post
1992-93 Admirał Admirał
1993-96 Asics Hotele Oset
1996-00 Puma Dzwonek Packarda
2000-03 Nike Silny łuk
2003-04 Nike Whyte i Mackay
2004-05 Diadora Whyte i Mackay
2005-06 Admirał Whyte i Mackay
2006-07 Admirał Postaw 24
2007-08 Admirał Kania ruda
2008-11 Macron NetFlights.com
2011-15 Macron Ubezpieczenie przedsiębiorstw
2015-20 Kappa 32 Czerwony
2020 Adidas Sbot

Kino

Uwagi i referencje

Uwagi

Bibliografia

  1. pokazane są tutaj tylko najważniejsze tytuły w oficjalnych zawodach.
  2. John Charles został wybrany przez Federację Welsh do reprezentowania Walii wśród najlepszych europejskich graczy w liście UEFA Złotych graczy Złote graczy .
  3. (w) Tony Hill, „  1961-62  ” , ozwhitelufc.net.au (dostęp 26 listopada 2006 )
  4. (w) Tom Lappin, „  Menedżer z dotykiem Midasa  ” , scotsman.com,21 września 2004 r.(dostęp 10 października 2008 ) .
  5. (en) Syd, „  Brian Clough, angielska bajka  ” , sportvox.fr,14 kwietnia 2011(dostęp 15 kwietnia 2011 ) .
  6. (w) "Welcome To Elland Road", The Rowley & James Brown (1999), IFG Publishing ( ISBN  0-9536338-0-2 )
  7. „  Zobacz tutaj  ” ( Archiwum • Wikiwix • Archive.is • Google • Co robić? ) (Dostęp 3 sierpnia 2017 r . ) .
  8. Zobacz tutaj
  9. [1] .
  10. [2]
  11. [3]
  12. [4] .
  13. [5]
  14. [6] .
  15. [7] .
  16. Zobacz tutaj .
  17. Zobacz tutaj .
  18. Zobacz tutaj .
  19. Zobacz tutaj .
  20. Zobacz tutaj
  21. Zobacz tutaj .
  22. Zobacz tutaj .
  23. Zobacz tutaj .
  24. Zobacz tutaj .
  25. Zobacz tutaj .
  26. Zobacz tutaj .
  27. Zobacz tutaj .
  28. http://www.leedsunited.com/news/article/1hylw6lsjl1yn14n6t68sfo7nc/title/united-appoint-new-head-coach .
  29. http://www.leedsunited.com/news/article/czqaoeenck6d1qxe2tf34eerc/title/club-statement-david-hockaday .
  30. http://www.leedsunited.com/news/article/l9x1e0mkjtui12nhj4m267y8n/title/united-confirm-darko-milanic
  31. http://www.leedsunited.com/news/article/hn3dj54fmspc1am2g73k19byn/title/statement-darko-milanic .
  32. „  Leeds United, Nottingham Forest i Blackburn Rovers objęte embargiem transferowym przez Football League  ” , w The Daily Telegraph (dostęp 22 lipca 2020 r . ) .
  33. http://www.leedsunited.com/news/article/562u64hzfjj1v58004enlog9/title/statement-ffp-embargo-lifted
  34. „  Massimo Cellino: prezydent Leeds United nie wraca w kwietniu  ” , w BBC Sport (dostęp 22 lipca 2020 r . ) .
  35. "  Massimo Cellino: Związek Piłki Nożnej zbanował właściciela Leeds United na 18 miesięcy  " , na bbc.com ,8 grudnia 2016.
  36. (en-GB) „  Garry Monk: Leeds United tworzą szefa Swansea City  ” ,2 czerwca 2016.
  37. (en-GB) „  Leeds United: Właściciel Massimo Cellino sprzedaje 50% udziałów włoskiemu biznesmenowi  ” ,4 stycznia 2017 r..
  38. (pl-PL) „  Oświadczenie klubu  ” ,23 maja 2017.
  39. (en-GB) "  Thomas Christiansen: Leeds United nazwał byłego reprezentanta Hiszpanii jako główny trener  " ,15 czerwca 2017 r..
  40. (en-GB) „  Leeds United ponownie stają się właścicielami Elland Road  ” ,28 czerwca 2017.
  41. (pl-PL) „  URUCHOMIENIE PARTNERSTWA AKADEMII ASPIRE W LEEDS UNITED  ” ,3 stycznia 2018.
  42. (en-GB) „  San Francisco 49ers Enterprises Become Minority Investor  ” ,24 maja 2018 r..
  43. (en-GB) „  Paul Heckingbottom: trener Leeds United został zwolniony po mniej niż czterech miesiącach  ” ,1 st czerwiec 2018.
  44. „  Wynagrodzenie Marcelo Bielsy w Leeds United  ” ,15 czerwca 2018 r..
  45. „  Mistrzostwa: Leeds i Marcelo Bielsa nie awansują do Premier League  ” , na football365.fr ,15 maja 2019.
  46. "  Anglia - Marcelo Bielsa rozciąga się do Leeds  " , na francefootball.fr ,28 maja 2019.
  47. "  Leeds, klub niekochanych w poszukiwaniu utraconej chwały  " , na papinade.com ,20 sierpnia 2014(dostęp 22 sierpnia 2014 ) .
  48. (w) O'Leary w rozmowie z BBC na kibiców Leeds '  końcówki ex-Bosses zwiększyć fanów Leeds  " , BBC Sport (dostępny na 5 sierpnia 2007 roku ) .
  49. (w) tabela frekwencji w Anglii „  All Time League Attendance Records  ” , web.archive.org (dostęp 4 września 2006 ) .
  50. (w) przegląd angielskiej gazety „The Sun” Alister Taylor, „  We all loath Leeds  ” , The Sun (dostęp 9 sierpnia 2008 )
  51. "  Leeds, klub niekochanych w poszukiwaniu utraconej chwały  " , na papinade.com ,20 sierpnia 2014(dostęp 22 sierpnia 2014 ) .
  52. (w) Rywalizacja klubów w Anglii "  RYWALIZACJA ODKRYTA!  » , Spis Kibiców Piłki Nożnej (przeprowadzony w 2004 r . ) .
  53. „  Leeds United Palmarès  ” , na footballdatabase.eu (dostęp 27 lutego 2018 )
  54. „  Aktualna siła robocza  ” , na transfermarkt.fr (dostęp 4 lipca 2021 r. )
  55. Wskazuje się tylko narodowość sportową . Gracz może mieć kilka narodowości, ale ma prawo grać tylko dla jednej selekcji narodowej.
  56. Pokazywany jest tylko najważniejszy wybór.

Linki zewnętrzne