Jill Clayburgh

Jill Clayburgh Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Jill Clayburgh w 1983 r. Kluczowe dane
Narodziny 30 kwietnia 1944 r
Nowy Jork ( Stany Zjednoczone )
Narodowość amerykański
Śmierć 5 listopada 2010
Lakeville ( Connecticut , Stany Zjednoczone )
Zawód Aktorka
Wybitne filmy Wolna kobieta
La Luna
Dziękuję, że jesteś moją żoną
Hanna K.

Jill Clayburgh to amerykańska aktorka , urodzona w dniu30 kwietnia 1944 rw Nowym Jorku i zmarł dnia5 listopada 2010w swoim domu w Lakeville w stanie Connecticut z białaczki limfatycznej .

Jest matką aktorki Lily Rabe .

Kariera

Studiowała w Sarah Lawrence College, gdzie poznała Briana De Palmę , również studenta, i zagrała w swoim pierwszym filmie The Wedding Party . Wcześniej występowała na scenie w Bostonie i zadebiutowała na Broadwayu w The Sudden and Accidental Re-Education of Horse Johnson. W 1969 zagrała w off-broadwayowskim show .

Jej pierwszy występ przed kamerą pochodzi z 1968 roku: wraz ze swoim towarzyszem Alem Pacino bierze udział w odcinku serialu NYPD

Po kilku drugorzędnych rolach w kinie i występach w telewizji, w 1976 roku dostała dwie tytułowe role: pierwszą w Griffin i Phoenix  (w) , którą nakręciła na małym ekranie u boku Petera Falka i przyniosła mu pewne uznanie. Drugi na dużym ekranie, gdzie zaryzykowała zagranie Carole Lombard , symbolu seksu lat trzydziestych ( James Brolin gra Clarka Gable'a ), ale film nie odniósł wielkiego sukcesu.

Hollywoodzki sukces

Żywy i atrakcyjny, że szybko stał się jego temperament i nowy rodzaj bohaterki w kinie, w tym wolną kobietą z Paul Mazursky (1978), który przyniósł mu cenę interpretacji w Cannes i został nominowany do Oscara .

Kolejne dziesięć lat jest genialne: zmierzenie się z tak utalentowanymi i charyzmatycznymi partnerami jak Gene Wilder , Alan Bates , Kris Kristofferson , Michael Douglas , Walter Matthau , czy w szczególności Burt Reynolds w Dziękuję za bycie moją żoną .

Równie dobrze czuje się w komedii i słodko-gorzkiej kronice, jak w najmroczniejszym dramacie, wyreżyserowanym przez wielkie nazwiska kina amerykańskiego ( Alan J. Pakula ), a zwłaszcza europejskiego: Bernardo Bertolucciego , Andrieja Konczałowskiego , Costa-Gavrasa . Później, mimo miłości nadmiarze z Bruce Beresford (1992) na stronie Albert Finney i Kyle MacLachlan , gdzie powraca do rodzaju kompozycji, które złożyły swoją sławę, sukces nie jest tak ważne.

Telewizja

W 1986 roku powróciła do telewizji, inaugurując filmem telewizyjnym Un long chemin (reż. David Greene ), serią kompozycji, które przyniosły jej nowy krytyczny i publiczny sukces. W tym duchu możemy przytoczyć Unspeakable Acts i The Jill Ireland Story z 1991 roku.

W 1997 roku zagrała w filmie telewizyjnym Beauté criminelle ( Koronowany i niebezpieczny ) z Georgem Eadsem . Ten film telewizyjny kryje się za kulisami konkursów piękności. Gra matkę, która zawsze naciskała na swoją córkę, by została wybrana Miss USA . W tej roli matki Miss California , granej przez Yasmine Bleeth , gra kobietę, która zbyt późno zdaje sobie sprawę, że jej ambicja wobec córki właśnie doprowadziła jej dziecko do zagłady.

Następnie, oprócz uzupełniających się ról w filmach Miłość od pierwszego wejrzenia i konsekwencje , Bieganie z nożyczkami czy Miłość i inne narkotyki (2010), gwiazda pojawia się w serialach New York – Police judiciary , The Practice , Frasier , Ally McBeal ( gdzie gra matkę kapryśnego prawnika) lub Nip/Tuck, który zdobywa jej nominację do nagrody Emmy .

Ostatnia seria

W 2007 roku zagrała rolę Letitia Darling, w nowej serii Brudny Sexy pieniędzy , z Donaldem Sutherlandem . Gra tam żonę biznesmena, z którym jest z nim na czele jednej z najpotężniejszych rodzin w Stanach Zjednoczonych. Seria kończy się w 2009 roku, na rok przed jego śmiercią.

Teatr

W 2006 roku wzięła udział w spektaklu Barefoot in the Park of Neil Simon Broadway.

Choroba i śmierć

Pod koniec lat 80. Jill Clayburgh dowiedziała się, że ma przewlekłą białaczkę limfocytową . Zmarła na tę chorobę dnia5 listopada 2010w jej domu w Lakeville w stanie Connecticut .

Filmografia

Kino

Telewizja

Nagrody i nominacje

Uwagi i referencje

  1. Źródło: The New York Times
  2. Źródło: fragment artykułu Martina Weila opublikowanego w dniu5 listopada 2010przez The Washington Post.com .
  3. Samuel Blumenfeld i Laurent Vachaud , Brian de Palma: wywiady z Samuelem Blumenfeldem i Laurentem Vachaud , Paryż, Calmann-Lévy ,2001, 214  s. ( ISBN  2-7021-3061-5 ) , s.  23
  4. https://www.nytimes.com/2010/11/06/arts/06clayburgh.html?_r=0

Linki zewnętrzne