Chuligan

Ten artykuł może zawierać niepublikowane prace lub niezweryfikowane oświadczenia (kwiecień 2016).

Możesz pomóc, dodając odniesienia lub usuwając niepublikowaną zawartość. Zobacz stronę dyskusji, aby uzyskać więcej informacji.

Chuligan lub houligan jest wyznawcą sport, który stosuje przemoc wpływania na losy spotkania, podobnie jak bravas Barra w Ameryce Południowej. Dziś termin „chuligan” jest powiązany z piłką nożną . Według niektórych badaczy, słowo to pojawia się w londyńskich raportach policyjnych latem 1898 roku i jest powtarzane w kolumnach gazety Daily News w odniesieniu do osławionego irlandzkiego pijaka Patricka Hooligana, który mieszka w Londynie i regularnie bierze udział w bójkach.

Rodzina XIX th  century o tej nazwie będzie również były znane mają dziki i gwałtowny styl życia. W konsekwencji „chuligan” to osoba zachowująca się w ten sam sposób. Inna hipoteza mówi, że nazwa ta pochodzi od gangu z Islington , zwanego Hooley . Ostatnim oryginalny podane przez słowniku Compact Oxford English Dictionary odnosi się do pseudonimu dany irlandzkiego charakteru w piosence hali muzyka w końcu XIX th  wieku.

Termin został spopularyzowany w Anglii od 1898 roku po zamordowaniu osoby przez członka londyńskiego gangu znanego jako Hooligan Boys .

W 1899 roku brytyjski pisarz Clarence Rook , specjalista od slumsów londyńskiego City i okolic, napisał książkę The Hooligan Nights , w której wcielił się w postać Patricka Hooligana , irlandzkiego imigranta pochodzącego z Limerick z rodziną. W swojej książce Romance of Words , opublikowanej w 1912 roku, etymolog Ernest Weekley odniósł się do tego gangu w ten sposób: „Oryginalni Hooligans byli irlandzką rodziną, której działania ożywiły nudne i monotonne życie Southwark około 14 lat temu”.

Po wejściu do słownictwa i słownika termin chuligan został przyjęty do literatury. Najpierw Arthur Conan Doyle , który wspomniał o tym w 1904 r. W swoim opowiadaniu Przygoda sześciu Napoleonów , a następnie HG Wells w powieści Tono-Bungay , opublikowanej w 1909 r. Termin „chuligaństwo”, kiedyś utrwalony w języku angielskim, rozprzestrzenił się po całym świecie. Do Europy, aż po Rosję, gdzie stał się synonimem ducha buntu przeciwko ustalonemu porządkowi. Nawet dzisiaj w Rosji i kilku wschodnich krajach byłego bloku sowieckiego chuligan jest łajdakiem, aspołecznym przeciwnikiem reżimu, a zbrodnia chuligaństwa wiąże się z poważnymi niepokojami społecznymi. jest surowo ukarany. Według słownika Le Robert , słowo chuligan weszło do języka francuskiego przez rosyjski.

Historia

Jeden z pierwszych aktów chuligaństwa poświadczony w historii sięga czasów Cesarstwa Rzymskiego, kiedy w 59 roku miał miejsce w amfiteatrze w Pompejach podczas widowiska gladiatorów bójka pomiędzy mieszkańcami miasta a mieszkańcami Nucerii .

Brytyjscy historycy już dobrze przestudiowali tę kwestię, a lektura The Roots of football hooliganism autorstwa tria Erica Dunninga, Patricka Murphy'ego i Johna Williamsa to lektura obowiązkowa. W 1885 roku Preston North End rozegrał mecz z Aston Villą . Pod koniec meczu obie drużyny są obrzucane kamieniami, atakowane patykami i opluwane. Jeden z graczy Preston North End zostaje tak brutalnie zaatakowany, że traci przytomność. Bardzo aktywni przed I wojną światową chuligani byli prawie nieobecni na bardzo rodzinnych forach dwudziestolecia międzywojennego . Z drugiej strony, pod koniec drugiej wojny światowej powrócił chuligaństwo. W latach sześćdziesiątych miało miejsce 25 incydentów w sezonie, a zjawisko to dotknęło dużą część angielskich klubów w latach siedemdziesiątych .

Wielka Brytania nie była sama dotknięte plagą przemocy, aw Francji , Amiens skonfigurować zabezpieczenia usługi w 1906 roku zawiera jego najbardziej niesfornych zwolenników … Incydenty na francuskich stadionach są mniej liczne niż w Anglii, ale niektóre z nich gwałtownie wykraczają poza „model angielski”. Dlatego w 1967 roku , niezadowolona z decyzji arbitrażu, publiczność Czerwonej Gwiazdy podpaliła stadion i przystąpiła do demontażu trybun. Już w 1932 roku kibice Havre AC byli podejrzani o podpalenie stadionu Cavée Green po przegranej 6: 1 w derbach z FC Rouen .

Sposób traktowania tych incydentów przez prasę zmienia się w czasie. Tak więc poważna publikacja, taka jak France Football, wsparła dużą liczbę brutalnych działań tych osób, które zareagowały przed sporną decyzją arbitrażu lub przed zbyt sztywnymi . Znajdujemy teksty, które dziś kwalifikowalibyśmy jako budujące, aż do wczesnych lat osiemdziesiątych XX wieku . Tak więc podczas hiszpańskich mistrzostw świata ( 1982 ) doszło do poważnych incydentów między lokalną policją a kibicami angielskimi. Francja Football następnie skupiła się na prowokacjach hiszpańskiej policji. Kolejny przypadek, w którym chuligani otrzymują wsparcie mediów: błędy sędziowania. Na przykład przytoczmy artykuł redakcyjny podpisany przez Jaquesa Ferrana w tygodniku France Football of3 czerwca 1975( N O  1522, strona 3). Ten artykuł redakcyjny nosi tytuł „Wszyscy jesteśmy chuliganami z Leeds! „I zawiera wyraźne fragmenty:” 1. Sędzia jest winny. 2. Przemoc jest częścią gry. ”,„ Wielu francuskich widzów, zdezorientowanych świadków angielskich nadużyć, było w zasadzie z nienawiści do sędziego, solidaryzując się z kibicami Leeds. „Albo” Łatwo sobie wyobrazić, do jakich skrajności mógłby dojść francuski kibic, gdyby na przykład w finale Pucharu Europy sędzia podjął w odniesieniu do Saint-Étienne decyzje, które rozpalili kibiców Leeds! Brytyjska prasa idzie jeszcze dalej, tworząc pod koniec lat 60. mistrzostwa Anglii dla chuliganów. Każdy incydent został odnotowany przez dziennikarzy i przyznał mu punkty .

Wtargnięcie polityki nieco zmieniło sytuację na początku lat 80. Partie skrajnie prawicowe rzeczywiście próbowały infiltrować te grupy zwolenników. Zjawisko zaczyna się w Wielkiej Brytanii, wraz z wejściem Ruchu Brytyjskiego i Frontu Narodowego. Nawet dzisiaj (patrz ostatni raport wywiadu ogólnego na ten temat), samo określenie chuligan jest bardzo naznaczone politycznie.

Prawo

Chuligaństwo zmieniło się w 1985 roku z powodu dramatu Heysel . Wyróżniono angielskich chuliganów, ale belgijska żandarmeria i UEFA są również potępione przez belgijskie sądy za ich niekompetencję w tej sprawie. Część przemocy chuliganów była spowodowana opłakanymi warunkami panującymi wówczas na stadionach. Istotnie, zwolennicy zostali nagromadzeni, aż do uduszenia, aby trochę zwiększyć przychody. Dopiero tragedia na Hillsborough w 1989 roku dała początek „prawdziwej” globalnej polityce kibiców w Anglii, w tym renowacji stadionów, chociaż ta tragedia nie była związana z chuligaństwem. Od tego czasu chuligaństwo nie jest już poważnym problemem, jak to było przez długi czas.

Podczas gdy Wielka Brytania poradziła sobie z problemem chuliganów, inne kraje europejskie tak naprawdę nie wprowadziły kompleksowej polityki radzenia sobie z tym problemem, a problemy nadal istnieją. We Francji, ale także w Belgii, Niemczech, Holandii czy Włoszech, aby skupić się tutaj tylko na Europie Zachodniej, chuligaństwo „w stylu angielskim” znało włoski wpływ ruchu Ultras oraz holenderskich, belgijskich i holenderskich chuliganów .

Hiszpania i Portugalia są mniej dotknięte tą plagą niż ich sąsiedzi, ale mają wysoce upolitycznioną (nawet brutalną) scenę Ultra z grupami takimi jak Real Madryt Ultras Sur 1980.

Wśród najbardziej brutalnych chuliganów są Headhunters, kibice klubu piłkarskiego Chelsea w Londynie . Oprócz działań zorientowanych na przemoc, podtrzymują swoją neonazistowską ideologię i związki z neonazistowską grupą Combat 18. Należy jednak zauważyć, że ich wpływy zmalały od czasu silnych represji ze strony brytyjskich władz.

W 1999 roku reporter BBC Donal McIntyre zinfiltrował Headhunters, przywdziewając tożsamość zagorzałego kibica klubu, aż do wytatuowania logo Chelsea FC na ramieniu. Dzięki temu mógł podejść do liderów grupy podczas mistrzostw świata we Francji w 1998 roku, meczów mistrzostw Anglii i spotkań europejskich.

Socjologia

Socjolodzy i dziennikarze, którzy badali to zjawisko, zauważają, że nie ma systematycznego związku między chuligaństwem a środowiskiem społecznym. Wydaje się, że chuligani pochodzą z różnych środowisk i nie są w większości rekrutowani spośród bezrobotnych i innych pokrzywdzonych przez los. Przynależność do obozu i udział w ryzykownym meczu może zmotywować osoby najbardziej podatne na przemoc.

W kinie

Uwagi i odniesienia

  1. Pisownia zalecana przez francuskie poprawki pisowni w 1990 roku .
  2. Quinion, Michael, „  'Hooligan'  ” , World Wide Words,27 czerwca 1998(dostęp 19 września 2010 ) .
  3. „  Młodzież przemoc, media i nauki społeczne  ” , Wiek człowieka (dostęp 19 września 2010 ) .
  4. (in) "  hooligan  " , Compact Oxford English Dictionary , Oxford English Dictionary (dostęp 15 października 2008 ) .
  5. Dom Historii Kim byli pierwotni chuligani? .
  6. Clarence Rook: The Hooligan Nights  ; Oxford University Press, 1979. Darmowy ebook .
  7. Ernest Weekley: Romance of Words ; Forgotten Books, 2012. Darmowy ebook .
  8. Mikhaïl W. Ramseier : Refractory Particles: Hooligans , wydania Coups de Tête, Montreal, 2014.
  9. Catherine Virlouvet ( reż. ), Nicolas Tran i Patrice Faure, Rzym, miasto uniwersalne: od Césara do Caracalli 70 av J.-C.-212 apr. J.-C , Paryż, Éditions Belin , pot.  "Starożytne światy",2018, 880  pkt. ( ISBN  978-2-7011-6496-0 , prezentacja online ) , rozdz.  10 („Hierarchie i stosunki społeczne w Cesarstwie Rzymskim”), str.  692.
  10. The Guardian Kiedy zaczął się chuligaństwo piłkarskie? .
  11. Ouest Éclair - wydanie Caen, 22 listopada 1932.
  12. Bodinas Dominique i in., "Rasizm ksenofobii i ideologie na stadionach do piłki nożnej," powodów politycznych 1/2008 ( N O  29), s.  147-167 URL: cairn.info/revue-raisons-politiques-2008-1-page-147.htm. .
  13. Informacje na temat włoskiego prawa przeciw chuligaństwu można znaleźć w (it) Giampiero Buonomo, „  Prevenzione contro i tifosi violenti: effetti perversi di una norma oscura  ” Diritto e giustizia , 30 marca 2002 r .

Zobacz też

Bibliografia

Filmografia

Linki zewnętrzne