Cysterna z Mocius (po grecku: κινστέρνη τοῦ Μωκίου) lub Cysterna z Saint-Mocius , znany po turecku jak Altımermer Çukurbostanı (Litt: podziemny ogród Altimermer [z siedmiu marmury]), była największą z czterech cystern w otwartym powietrze starożytnego Konstantynopola.
Cysterna znajduje się w dzielnicy Alitimermer (europejska część Stambułu) i Seyyid Ömer mahalle , na północny wschód od meczetu Seyyid Ömer, między Ziya Gökalp Sokak na północy a Cevdet Paşa Caddesi na południu. Znajduje się w najwyższej części Siódmego Wzgórza Stambułu i wychodzi na Morze Marmara .
Według Patria Konstantynopola budowy zbiornika Mocius w regionie XII Konstantynopol miał miejsce pod cesarza Anastazego I st (491 r. - 518). Jego nazwa nawiązuje do wielkiego kościoła św. Mociusa, który znajdował się w południowo-wschodnim narożniku cysterny. Wzniesiony tuż poza Mur Konstantyna , które tworzą oryginalną limitu przestrzennego miasta, został zbudowany w celu zaopatrzenia w wodę do dzielnic wzniesionych między ścianą Konstantyna i Mur Teodozjusza , wybudowanych po miasto posiadało rozbudowany w V -tego wieku . Pisząc po podboju Konstantynopola przez Turków w 1453 roku, Pierre Gilles , francuski uczony renesansu i wielki podróżnik, zauważył w 1540 roku, że zbiornik był pusty. Podczas okresu osmańskiego, jak sama nazwa turecki Çukurbostan (podziemny ogród) sugeruje, struktura była wykorzystywana jako ogród warzywny, użytkowania, który trwał aż do końca XX th wieku . Jednak od 2014 r. Jego powołaniem stało się „park edukacyjny” (po turecku: Fındıkzade Eğitim ) dla dzielnicy Fatih .
Prostokątna cysterna ma 170 metrów długości i 147 metrów szerokości i zajmuje powierzchnię 25 000 metrów kwadratowych, co czyni ją największą cysterną, jaką kiedykolwiek zbudowano w Konstantynopolu. Nie wiadomo, jaka była dokładna głębokość, ponieważ dno zostało pokryte ziemią, ale musiała mieć głębokość od 10,5 do 15 metrów, z czego 2 do 4 metrów są nadal widoczne. Zbiornik mógłby zawierać od 0,260 do 0,370 mln metrów sześciennych wody. Jego mury miały około 6 metrów grubości. Część z nich, wciąż widoczna, pokazuje użycie rzymskiej techniki budowlanej znanej jako opus listatum , składającej się z naprzemiennych rzędów cegieł i kamieni, w eleganckim wzorze, który można znaleźć w cysternach Aetius i Aspar .