Zamek Rochechouart | ||||
Okres lub styl | Średniowieczne - renesansowe | |||
---|---|---|---|---|
Rozpoczęcie budowy | XII th century | |||
Koniec budowy | XIX th century | |||
Pierwotny właściciel | Rodzina Rochechouart | |||
Początkowe miejsce docelowe | Dom rodziny wicehrabiów Rochechouart | |||
Aktualny właściciel | Rada Departamentu Haute-Vienne | |||
Bieżące miejsce docelowe | Departamentalne Muzeum Sztuki Współczesnej | |||
Ochrona | Sklasyfikowane MH ( 1840 ) | |||
Informacje kontaktowe | 45 ° 49 ′ 17 ″ na północ, 0 ° 49 ′ 09 ″ na wschód | |||
Kraj | Francja | |||
Region historyczny | Limousin | |||
Region | Nowa Akwitania | |||
Departament | Haute-Vienne | |||
Gmina | Rochechouart | |||
Geolokalizacja na mapie: Francja
| ||||
Rochechouart Zamek jest zamek położony w Nowym Akwitanii ( Haute-Vienne ), w Limousin historii powyżej zbiegu Grain i Vayres , pierwotnie zbudowany w XII -tego wieku, która obejmuje również części XV th wieku. Dynastia z viscounts od Rochechouart jest właścicielem od zamku aż do jego sprzedaży do państwa francuskiego w XIX -tego wieku. W zamku Rochechouart mieści się obecnie muzeum sztuki współczesnej Haute-Vienne.
Zamek, którego keep pochodzi z XII th wieku i większość budynku XV th wieku, znajduje się powyżej zbiegu Grain i Vayres w mieście Rochechouart .
Jego historia zaczyna się około 1000 roku wraz z ufortyfikowaniem przez wicehrabiów Limoges skalistej wychodni z widokiem na Graine .
Aż do 1470 r. Châtellenie była twierdzą młodszej gałęzi wicehrabiów Limoges. Od starej twierdzy pozostaje ponad portierni do mostu zwodzonego, który utrzymuje jedną z wież XIII -go wieku.
W połowie XVIII -tego wieku, zamek jest zaniedbany (podłoga, okna) i życie rodzinne Viscount w zamku budynkach, kilka kilometrów. W 1757 roku szczęśliwe małżeństwo François-Louis de Rochechouart (syna François-Bertranda, barona budynków i wicehrabiego Rochechouart, który zmarł w 1742 roku) z Marie-Victoire Boucher, córką i spadkobierczynią bogatego skarbnika generalnego kolonii, umożliwia przywrócenie zamku.
W czasie rewolucji próbowaliśmy zburzyć zamek. Rewolucjonistom udało się tylko zburzyć szczyt dwóch wież stanowiących ramę południowo-wschodniej fasady. W 1793 roku w zamku mieściło się więzienie.
Zamek został zakupiony przez departament w 1836 roku za panowania Ludwika Filipa . Zaczął odnawiać go identycznie.
W latach 1858 i 1859 , to początek kampanii konserwatorskich był prowadzony przez Departament zabytków zainstalować sub-prefektury oraz ratusz w zamku, za panowania Napoleona III .
W okresie międzywojennym na dziedzińcu zamkowym znajdowała się niemiecka armata 77, podarowana przez rząd francuski w uznaniu ofiary Rochechouartais poległych w wojnie 14-18.
Na początku lat 80-tych w zamkowych salach odbywały się różne imprezy, z których jednym z najbardziej prestiżowych była wystawa „ Hugo i Francja jego czasów” z udziałem najwybitniejszych hugofilów ( Luc Bérimont , Henri Guillemin , René Journet, Arnaud Laster , Jean Rousselot , Pierre Seghers …), przez Centrum Artystyczno-Literackie Rochechouart kierowane przez Raymonda Leclerca.
Dziś w zamku mieści się od 1985 roku Muzeum Sztuki Współczesnej w Haute-Vienne, w którym można podziwiać fundację Hausmanna , artystę dadaistycznego i dzieła międzynarodowych artystów od lat 60. do współczesności, takich jak Giuseppe Penone , Richard Long , Christian Boltanski czy Tony. Cragg .
Można również odwiedzić tam na polowania pokój w którym mieści freski Polichromia wczesny XVI th wieku, reprezentujący polowanie jelenie , a pokój Hercules ozdobione malowidłami w grisaille środku XVI th wieku.
Na głównym dziedzińcu można podziwiać galerię wspartą na skręconych kolumnach.
Od 2015 roku elewacje zamku zostały poddane gruntownej renowacji. Gmina zachowała małą armatę , pozostałość po artylerii zamku, która w przeszłości była używana do strzelania salutami podczas specjalnych okazji, dzięki czemu Rochechouart przydomek Cité du canon. Terminy armatnie z XV -go wieku i był jednym z czterech sztuk artylerii, które dostarczyły zamek na początku XIX -go wieku. Dwa egzemplarze zostały użyte do odtworzenia cesarskiej artylerii po odwrocie z Rosji. Spośród dwóch pozostałych kawałków, jeden wpadł wypalania salutuje podczas XIX th wieku. Ostatnia broń została wyposażona w nowoczesny wózek w 1870 roku, aby uczcić przyszłe francuskie zwycięstwa. Nie jest już używany ze względu na jego kruchość.
W viscounts z Rochechouart panował 800 lat nad zamkiem. Byli wasalami hrabiego Poitiers. Wśród nich możemy przytoczyć:
Wicehrabia Aimery VII de Rochechouart jest, wraz ze swoją żoną Alix, bohaterem legendy znanej jako Alix i lew , o której opowiedział ojciec Duléry: Alix była wyjątkowo piękną kobietą odznaczoną wielką cnotą. Zarządca zamku rozwinął gwałtowną pasję do wicehrabiny, która odrzuciła jego zaloty. W odwecie poskarżył się wicehrabiemu, odwracając role. Szalony z wściekłości, Aimery wrzucił Alixa do lochu, gdzie został zamknięty lew, który został mu ofiarowany podczas jego wyprawy na krucjaty. Kilka dni później przeszukano pomieszczenie. Alix żyła, a lew spał obok niej. Przekonanie Aimery'ego o niewinności jego żony nie zajęło dużo więcej czasu. Wicehrabia kazał następnie zamknąć stewarda w lochu, który został natychmiast pożarty przez głodnego lwa.
Aymery osadziłby wówczas kamiennego lwa w ścianie wieży lochów, zwanej z Wieży Lwa.
W 1470 roku Anna, jedyna córka wicehrabiego Foucaud de Rochechouart, poślubiła Jeana de Pontville, szambelana Karola Francji , księcia Guyenne i brata Ludwika XI . Wicehrabia Rochechouart następnie opuszcza rodzinę Rochechouart (która pozostaje z lordami Bourdet i lordami Chandenier ).
W 1512 roku ich syn François de Rochechouart-Pontville kazał zamordować Pierre'a Bermondeta, lorda Boucheron i Saint-Laurent-sur-Gorre, którego ziemi tak bardzo pragnął. Nastąpił głośny proces, który rujnuje Pontvilles. Decyzją sądu królewskiego twierdza zostaje zrównana z ziemią, a lasy wysokich lasów wycięte. François ucieka przed sprawiedliwością, ale jego rodzina musi zbudować pomnik pogrzebowy dla ofiary w Panazolu. Z tej prostej, obskurnej historii stopniowo rodzi się następująca legenda:
„François de Pontville, po polowaniu, przyjaciel Bermondet de Cromières odwiedził go w zamku Rochechouart. Mężczyzna, znany ze swoich pięknych rąk, zostałby przyjęty przez wicehrabinę, po czym powróciłby, po długim oczekiwaniu na wicehrabiego.
Po jej powrocie wicehrabina poinformowała ją o wizycie Bermondet, chwaląc jej eleganckie maniery i piękne dłonie. Mówi się, że Pontville, zazdrosny i impulsywny, pośpiesznie wyszedł z kilkoma mężczyznami w pogoni za swoim przyjacielem. Gdyby go zobaczył, jeźdźcy rzuciliby się na człowieka, który przyszedł ich powitać, i zabiliby go sztyletami. Pontville odciąłby wtedy rękę ofiary, włożyłby ją do pudełka i wrócił do zamku, podałby ją swojej żonie, mówiąc jej: „Madame, oto przedmiot waszego bałwochwalstwa. To piękna ręka markiza de Cromières! »Parlament Paryża , przejęty przez sprawę, François de Pontville i jego wspólnicy zostaliby skazani na śmierć. "
Portierni do mostu zwodzonego z jednej z wież XIII -go wieku jest jedyną pozostałą częścią starej twierdzy.
Po wojnie stuletniej zamek odbudowano na planie pięcioboku. Główny budynek ma duże wykusze zwieńczone przechodzących lukarnami, a galeria dziedziniec jest zbudowany na kolumnach z formowanego wału skręcone.
Wieża północno-zachodnia, teraz wyrównana, była główną wieżą.
W Société des Amis des sciences et des Arts de Rochechouart powstał w marcu 1889 roku pod kierownictwem Alberta Masfrand. Odwiedziła stanowisko Cassinomagus w lipcu i w tym samym roku rozpoczęła tam wykopaliska. W tym czasie Towarzystwo zorganizowało w 1890 r. Wystawę na zamku Rochechouart na tematy antropologiczne i etnograficzne; eksponowany materiał pochodzi z prywatnych kolekcji jego członków (ponad 160 członków w 1895 r.) i przyjaciół stowarzyszenia. Dwa pokoje są zarezerwowane dla numizmatyki i epoki galijsko-rzymskiej. Wystawa okazała się sukcesem, w ciągu miesiąca odwiedziła ją 4500 osób. Zachęcona do tego firma przygotowuje stałą wystawę, która zostanie otwarta na1 st lipca 1894w czterech salach zamku Rochechouart (skrzydło północne, drugie piętro), ukazujące obiekty gromadzone od 1889 roku, których liczba rośnie wraz z postępem prac wykopaliskowych. Między innymi widzimy posąg bóstwa galijskiego siedzącego ze skrzyżowanymi nogami znaleziony w 1895 roku, a kilka lat później kądziel ozdobioną rzeźbionym kogutem na jednym końcu. W 1900 roku wybór obiektów został wysłany na Wystawę Powszechną w Paryżu.
Muzeum Masfranda zostało zamknięte, gdy nowe muzeum sztuki współczesnej zostało otwarte w 1984 lub 1985 roku. Zbiory zostały przeniesione w 1991 roku, by ostatecznie dotrzeć do bazy archeologicznej Chassenon ( Cassinomagus ) w 2011 roku.
W zamku mieści się muzeum sztuki współczesnej. Zostało zainaugurowane w 1985 roku przez Radę Generalną Haute-Vienne i jest uznawane za muzeum Francji . Departmental Muzeum Sztuki Współczesnej mieści się w zamku, otrzymał w 2021 roku, gwiazda w Michelin Zielonego Przewodnika, o znak, że to miejsce pozostaje symbolem i że jest „Ciekawe” do wizyty.
Jamy i skały znajdujące się u podnóża zamku objęte są klasyfikacją ZNIEFF (7 ha), jako schronienie dla niektórych gatunków nietoperzy.
Narodowy rezerwat przyrody „Astroblème De Rochechouart-Chassenon” otacza zamek, z wyjątkiem północno-wschodniej strony miasta, obejmując całą ostrogę, na której znajduje się zamek. Rozciąga się również na lewym brzegu (południowo-zachodnia strona) La Graine, przed zamkiem.
.