Beludżystan (lub Beludżystan) jest regionem Azji, wspólne, na zachód, w Iranie , w Sistan i Baluchestan , na północy Afganistanu i na wschód, w prowincji Pakistanu z Beludżystan .
Głównie zamieszkiwane przez plemiona Baloch mówiące Baluchi lub brahoui Niektórzy twierdzą, że mają autonomię lub niezależność swojego regionu i kilkakrotnie stają w obliczu armii pakistańskiej w konflikcie Beludżystan .
Beludżystan to suchy, pustynny region z wulkanicznymi górami.
Na zachodzie ciągnie się do Gór Bam .
Na północnym wschodzie góry Sulayman (w) stoją między Beludżystanem a Pendżabem . Ten łańcuch górski w kształcie łuku koła kończy się na 3487 m na wschód od Quetta . Góry te otwarte na równinie Kacchi poprzez przejściu Bolan , rodowego karawan trasie łączącej Bliskiego Wschodu na subkontynencie indyjskim . Odkryto tam wiele bardzo starych stanowisk archeologicznych ( cywilizacja Indusu ).
Na południowym wschodzie góry Khirthar (w) rozciągają się na pustynię Makran wzdłuż wybrzeża Morza Arabskiego .
Wreszcie na wschodzie prowincja kończy się rzeką Indus i granicą Karaczi , pierwszej stolicy Pakistanu, z tak zwanym „cmentarzem łodzi”: plażą Gadani .
Ponadto osada Baloch rozciąga się na południowy wschód Iranu (prowincja Seistan-o-Baluchestan ), zasadniczo na pustyni, gdzie mieszka około miliona Baluchów, a także w Afganistanie , na południu kraju (100 000) i Pakistanie (28 000).
Języki pierwszych mieszkańców Beludżystanu zbliżyły się do języków munda . Uważa się, że Drawidowie wyemigrowali z irańskiego płaskowyżu i osiedlili się w Beludżystanie i Dolinie Indusu około -4000. Najstarsze osady rolników to osady Mehrgarh , datowane na VI tysiąclecie p.n.e. AD W Brahuis mieszkających w prowincji Beludżystan jeszcze mówić językiem Dravidian , których sądzono, że do tej migracji szczątków, ale teraz wiadomo, że migracja z północno Dekanu do XIII th wieku . Od około 2000 pne. AD i przy spadku Harappę królestwa około -1600, różnych pokoleń, prawdopodobnie indo-irańskiego pochodzenia , zaludniać Beludżystan i sąsiednich regionów, w sposób rozproszony. Osoby te później stały się Pasztunów , inny Nuristani , Dardiques (w) i innych plemion. Brahui przybyli późno, po przybyciu Patchoune.
Od roku -540 i przez dwa stulecia prawie cały Beludżystan i dzisiejszy Pakistan znajdowały się pod kontrolą Achemenidów . W starożytności Beludżystan nazywany jest przez Greków Arachosią . Pakistański Beludżystan odpowiada starożytnej prowincji Achemenidów Gédrosie . Ten został załączony po klęsce hinduskiego króla Puru przez Greków od Aleksandra Wielkiego na brzegach Jhelum w pobliżu miasta o tej samej nazwie w -326. Po śmierci Aleksandra Wielkiego i krótkich rządach Seleucydów Beludżystan stał się częścią Imperium Perskiego .
W 450 pne. AD , Herodot opisuje Paraitekenoi jako plemienia w północno-zachodniej Persji prowadzony przez Dejoces , perskiego króla. Arrian opisuje starcie Aleksandra Wielkiego z Pareitakai w Baktrii i Sogdianie oraz sposób, w jaki Aleksander kazał ich podbić przez swego oficera Krater ( Anabasis IV). Periplus Morza Erytrejskiego ( I st century AD. ) Daje nam opis wybrzeża Beludżystanu 4 terytorium.
I st do III th century AD. AD region został dominuje Pāratarājas ( „king parata”), które Indo Scythian lub Indo partyjskiego rodu królów . Uważa się, że ta dynastia jest identyczna z dynastią Parad z Mahabharaty , Puran i innych źródeł indyjskich. Są one najbardziej znane z monet, które przedstawiają popiersie władców na awersie i swastykę w legendzie brahmi od strony ogona (najczęściej w przypadku srebrnych monet) lub Kharoshthi (w przypadku miedzianych monet). Kawałki te zostały znalezione głównie w regionie Loralai w dzisiejszym północnym Pakistanie.
Podczas podboju arabskiego imperium perskiego w VIII th wieku, urzędników, żołnierzy, naukowców, architektów, nauczycieli, teologów i muzułmanie sufi przyszedł resztę świata muzułmańskiego. Wielu osiedliło się w Beludżystanie aż do pojawienia się Mogołów . Baloch, pochodzący z wybrzeży Morza Kaspijskiego , osiedlił się w regionie około 1000 roku . Żyją w plemionach, które czasami łączą się w konfederacje. Najważniejszym z nich jest królestwo Kalat , które skupia prawie wszystkie plemiona. Został założony w 1638 roku , a niepodległość ogłosił się w 1747 roku .
Zachodnia Beludżystan zostało podbite przez Persję w XIX th century i jej granice zostały ustalone w 1872 r .
Brytyjczycy, rozszerzając swoje imperium indyjskie , stworzyli w Beludżystanie cztery książęce państwa: Makran , Kharan , Las Bela i Kalat , największe i najpotężniejsze. Wyznaczają granice z sąsiednimi państwami:
To z tego okresu datuje się podział Beludżystanu na trzy państwa.
Na początku XX th wieku, staje się coraz bardziej jasne, że Brytyjczycy w końcu zrezygnować z Indii, i że zostanie on podzielony na kilka państw.
Mir Ahmed Yar Khan (w) rządzi Kalat i życzy zjednoczenia i niezależności Beludżystanu w stosunku do hinduskiego Pakistanu. Rzeczywiście, tuż przed uzyskaniem niepodległości przez Indie i Pakistan ( 1947 ) Brytyjczycy pozostawili indyjskim książętom wybór przyłączenia się do jednego z dwóch państw lub uzyskania niepodległości, chociaż obawiali się ryzyka ewentualnego pomnożenia niepodległych państw.
Podczas rządów brytyjskich miały miejsce dwa niszczycielskie trzęsienia ziemi : jedno w 1935 r., które zniszczyło Quettę , a drugie w 1945 r. w Makran .
Zaraz po niepodległości Indii i Pakistanu Mir Ahmed Yar Khan ogłosił, że Kalat. Armia pakistańska interweniowała w kwietniu 1948 roku, a Yar Khan podpisał porozumienie kończące niepodległość Kalat. Jego brat, książę Abdul Karim odmawia tej umowy i rozpoczyna wojnę partyzancką w Afganistanie (patrz poniżej Wojny Balochów ).
Ta wojna partyzancka, podobnie jak poniższe, kończy się niepowodzeniem z kilku powodów:
Największa prowincja (prawie połowa terytorium), ale najmniej zaludniona (4 miliony ze 165), kultywuje szczególną niechęć do władzy centralnej.
Wpływy Omanu osłabły na wschodzie, a ostatnia posiadłość, Gwadar , została kupiona przez Pakistan w 1958 roku .
Próby jądrowe przeprowadzono w pakistańskiej prowincji Beludżystan.
Wojny belochówPięć wojen postawiło watażków Baloch przeciwko państwu pakistańskiemu:
Są one spowodowane różnicami w kulturze i rozwoju między wschodnimi prowincjami Pakistanu i Beludżystanu. Ta prowincja otrzymuje niewielką część bogactwa kraju, co powoduje jej niedorozwój.
Przemoc trwa od lat 70. na niskim poziomie. Ogólną sytuację destabilizują tysiące uchodźców z Afganistanu , wygnanych przez wojnę (od 1979).
Od 1998 roku Pakistan przeprowadzał próby nuklearne w górach północnej prowincji, w Razko.
Od 2005 roku Joundallah angażuje się w walkę zbrojną w Iranie. Jednak grupa ta nie twierdzi, że jest separatystyczna, lecz panirańska i domaga się równych praw dla beludżowskich sunnitów w prowincji Sistan-Bałochistan .
Od początku lat 50. niepodległości prowincji Beludżystan domagała się Partia Narodowa Beludżystanu, a także wiele organizacji nacjonalistycznych lub niepodległościowych , takich jak Front Wyzwolenia Beludżystanu, odpowiedzialny za liczne zamachy w latach 2005-2015. przez organizację były prowadzone głównie przeciwko administracji pakistańskiej . Region doświadczył również silnego pragnienia niepodległości w okresie okupacji krajów Azji Zachodniej w latach 80-2010 przez Al-Kaidę . Od śmierci Osamy bin Ladena w 2011 roku i koncentracji islamistycznych działań terrorystycznych na Bliskim Wschodzie, a także stopniowego zastępowania Al-Kaidy przez Daesh , napięcia i ataki związane z niepodległością Beludżystanu znacznie się zmniejszyły.
Niepodległy Beludżystan jest czasem patriotycznie uznawany przez miejscowych za prawdziwie niezależne państwo, ale nigdy nie został uznany przez inny kraj. W rezultacie nacjonalistyczny działacz Beludż Abdul Malik Baloch był domyślnie uważany za „władcę Beludżystanu”, a później został naczelnym ministrem prowincji.
Niepodległy Beludżystan ma również hymn narodowy i flagę.
W 2010 roku dwóch europejskich surferów przyjechało surfować w wiosce Ramin niedaleko Chabahar . Po zredagowaniu i opublikowaniu 3-minutowego wideo w Internecie w 2012 roku, wideo stało się popularne w Iranie, a wioska stała się wtedy jednym z najbardziej turystycznych miast w irańskim Beludżystanie: od 2013 roku wioska stała się w ciągu pięciu lat najbardziej znane miejsce do surfowania w kraju.
W 2017 r. program Arte Le Dessous des Cartes poświęcił jeden ze swoich programów Beludżystanowi, w szczególności analizując strategiczny impas Indii i Chin w tym regionie.
Beludżystan był miejscem kręcenia filmu Pustynia Tatarów , opartej na tytułowej powieści Dino Buzzatiego .