Atanda

Tradycje gospodarstw hodowlanych Larrau / Les atandes de Larrau * Inwentaryzacja niematerialnego dziedzictwa kulturowego we Francji
Pole	Wiesz, jak to zrobić
Lokalizacja zapasów	New Aquitaine Pyrénées-Atlantiques Soule Larrau

Atanda (lub atandes ) to rodzaj domu uprawiania konkretnej hodowli w mieście Larrau , w Soule (departament Pireneje Atlantyckie ), w Nowym Akwitanii .

Historyczny

Hodowcy zawsze szukali najlepszej możliwej jakości trawy dla swojego stada. W ten sposób dotarli jak najbliżej szczytów, gdzie roślinność zapewnia zwierzętom wzorową jakość pożywienia i paszy. Jeśli jednak farmy zawsze wspinały się na wysokość, nigdy nie przekroczyły 800 metrów. Poza tym warunki życia nie są kompatybilne z uprawą zbóż . Praktyka hodowlana pojawia się dopiero później, w odpowiedzi na zbyt niepewne plony upraw na wysokości. Hodowcy wykorzystają dostępne im zasoby naturalne, aby zaspokoić potrzeby swojego stada. W ten sposób zaczną rozumieć górę i ustanowić praktyki pasterskie bezpośrednio łączące przyrodę ze zwierzętami. Utrzymują również wiele relacji z transhumanckimi pasterzami pirenejskimi i świadczą usługi, szczególnie w zakresie nadzoru stada.

Te atandy , gospodarstwa rolne na średnich wysokościach, służyły również jako przekaźnik między wioską a kajolarami , na letnich pastwiskach , zwłaszcza w okresach sezonowych. Tutaj przechowywane są narzędzia, materiał na cayolar, dzwony zwierzęce w zamian za żywność z wioski.

Obecnie tylko niewielka liczba hodowców pozostaje na obszarach i praktykuje know-how związane z tą metodą hodowli. Ta praktyka jest już na uboczu. Ze względu na jakość tego know-how jest ono wymienione w Inwentarzu niematerialnego dziedzictwa kulturowego we Francji .

W atandes

W atandes faktycznie obejmuje dom i budynki gospodarcze, które go otaczają. Znajduje się w środku gór. Ta instalacja korzysta z określonych praw na górach: na przykład nie podlega datom wypasu stad. W atandes jest częścią zestawu praktyk dla poszczególnych gospodarstw:

Bortüsorhoka : stada są codziennie wyprowadzane na letnie pastwiska pod koniec zimy, a wieczorem schodzą na atandy ;
Erekinka : pasterski ogień wokół atandów pod koniec zimy;
Zerailu lub zeratu : tkane żywopłoty krzewiaste, które wyznaczają granice gospodarstw;
Sendatu : know-how związane z leczeniem poprzez rytuały i rośliny. Ponieważ atandowie znajdowali się daleko od wiosek, trzeba było wiedzieć, jak się leczyć środkami, które udostępniała mu natura.

Uwagi i odniesienia

Arkusz inwentarzowy „Atandes de Larrau”: Od gospodarstw hodowlanych do bram letnich pastwisk z francuskim niematerialnym dziedzictwem kulturowym, na stronie culturecommunication.gouv.fr (przegląd 23 listopada 2015)

Zobacz też

Bibliografia