Tiara Epeira

Araneus diadematus

Araneus diadematus Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Diadem Epeira owijający szerszenia złapanego w sieć Klasyfikacja według World Spider Catalog
Królować Animalia
Gałąź Arthropoda
Sub-embr. Chelicerata
Klasa Arachnida
Zamówienie Araneae
Zamówienie podrzędne Araneomorphae
Rodzina Araneidae
Uprzejmy Araneus

Gatunki

Araneus diadematus
Clerck , 1757

Araneus diadematus The tiara Epeira , jest to gatunek z pająków araneomorph na rodzinę z krzyżakowatych .

Bardzo powszechny w Europie i Ameryce Północnej, czasami nazywany jest pająkiem ogrodowym lub pająkiem krzyżowym .

Etymologia

Epeira wywodzi się od greckich słów επι (epi, „powyżej”) oraz od ειρω ( eiro , „nić, tkanie”), co dosłownie oznacza „na płótnie”. Ta nazwa odnosi się do zdolności tego pająka do splatania klasycznych pionowych spiralnych sieci za pomocą promieni.

Diadem jest nawiązanie do krzyża, które można zobaczyć na brzuchu tego pająka.

Opis

Przedstawia na poziomie tylnej części brzucha charakterystyczne folium (rysunek przybierający kształt ozdobnego liścia) służące do jego diagnozy . Ten projekt przedstawia zestaw białych plam tworzących krzyż i brązową część środkową zakończoną punktem, otoczonym białą linią piłokształtną. Ten rysunek jest również charakterystyczny dla grupy épeires ( Araneus marmoreus , Araneus pallidus ).
Te białe plamy powstają w wyniku nagromadzenia guaniny , cząsteczki pełniącej rolę białego pigmentu syntetyzowanego w guanocytach na obrzeżach uchyłków jelit.

Głowotułów jest bardzo owłosiony, a nogi bardzo kłujące.

Zupełnie inaczej wyglądają obie płci , głównie pod względem wielkości ( dymorfizm płciowy ). Tak więc osobniki płci męskiej mają mniej niż jeden centymetr, podczas gdy kobiety mogą osiągać dwa centymetry i mieć większy brzuch o zaokrąglonym kształcie.

Samce mają od kwietnia do listopada  mm, a samice od 10 do 22,5  mm .

Inną jego osobliwością jest tworzenie bardzo dużych płócien w porównaniu z własnym rozmiarem, ponieważ mogą one wyjątkowo sięgać metra, ze szczególnie mocnymi nitkami, które ostro skrzypią (szum perłowy), gdy pękają. Płótno jest codziennie przerabiane: miecz nie naprawia płótna i każdego ranka uruchamia je od nowa ( Jean-Henri Fabre ).

Jednak wiele obserwacji, ale także filmy naprawcze płótna (dostępne w zwykłych sieciach wideo) pokazują coś przeciwnego.

Biologia

Tiara Epeira ma żywotność jednego roku.

Płótno waży średnio pół miligrama (0,0005 g). Rozpiętość skrzydeł pierwszego płótna młodej szpady wynosi zaledwie 3 cm.

Reprodukcja

Ze względu na swój mały rozmiar samiec musi być niezwykle ostrożny, gdy chce zbliżyć się do samicy, ponieważ ryzykuje ona zaatakowanie go i pożarcie jak każdą inną ofiarę. Dlatego samiec czasami przynosi do siebie posiłek. Samica jest otwarta przez trzy lub cztery dni w swoim życiu. Na tym samym płótnie może dzień po dniu paradować nawet 60 różnych samców. Rozmnaża się późnym latem.

Po zapłodnieniu samica składa jaja w ochronnym kokonie, po czym upada na śmierć z wycieńczenia. Kiedy jajo wykluje się, młoda epera ma już wszystkie cechy dorosłego osobnika, poza rozmiarem i genitaliami .

Toksyczność

Miecz tiara nie jest zbyt agresywny. Jeśli czuje się niebezpiecznie, może od czasu do czasu ugryźć ludzką skórę tam, gdzie jest cienka, ale jej jad niewiele różni się od ukąszenia komara . Ukąszenie jest lekko bolesne, ale wokół sinicy może wystąpić bolesny obrzęk zapalny .

Dystrybucja i siedliska

Dystrybucja

Gatunek ten występuje w strefie holarktycznej .

Siedliska

Obficie występuje w ogrodach, na płotach i żywopłotach, często chowa się pod liściem w pobliżu pajęczyny. W pobliżu płótna zwykle znajduje się drzewo.

Systematyka i taksonomia

Gatunek został po raz pierwszy opisany przez szwedzkiego przyrodnika Carla Alexandra Clercka w 1757 roku.

Ten gatunek dopuszcza wiele synonimów:

Podgatunki Araneus diadematus nemorosus i Araneus diadematus soror zostały umieszczone w synonimii z Araneus diadematus przez Breitling, Bauer, Schäfer, Morano, Barrientos i Blick w 2016 roku.

Tiara Epeira i mężczyzna

Kultura popularna

W albumie Tintina , L'Étoile mystérieuse , Tintin patrzy przez teleskop teleskopu i myśli, że widzi ogromnego pająka, ale dość szybko odkrywa, że ​​był to tylko diadem Epeira, który szedł po soczewce. (Strony 4 i 5) .

Oryginalna publikacja

Zobacz też

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne

Uwagi i odniesienia

  1. WSC , konsultowane podczas aktualizacji łącza zewnętrznego
  2. (w) Octavius ​​Pickard-Cambridge, Pająki z Dorset , LH Ruegg,1879, s.  588.
  3. Alain Rey , słownik historyczny języka francuskiego , Nathan ,2011, s.  173.
  4. Alain Canard i Christine Rollard, Discovering Spiders: A Field Guide to Understanding Nature , Dunod ,2015, s.  107.
  5. (w) Andreas Schmidt-Rhaesa, The evolution of organ systems , Oxford University Press ,2007, s.  183.
  6. unibe
  7. Pierre DEOM , Hulotte  : 73, małe pająki przewodnik płótna geometryczne, 1 st część Charleville Mezieres Editions passerage,druga połowa 1996 roku, 35  str. ( ISSN  0337-2154 ) , s.  12
  8. Pierre Déom, op. Cit. p.13
  9. Michel Lodewijck, Pająk miesiąca (3): Araneus diadematus , 7 grudnia 2011
  10. Słownik medyczny Akademii Medycznej, „  ugryzienie pająka  ”, 2018.
  11. Michael Chinery , Insects of France and Western Europe (sic) , Flammarion ,Maj 2005, 320  s. ( ISBN  978-2-08-201375-8 ) , s.  303
  12. Pierre Déom, op. Cit. p.12
  13. (sv) Clerck, 1757: Svenska spindlar, uti sina hufvud-slågter indelte samt under några och sextio särskildte arter beskrefne och med illuminerade figure uplyste. Stockholmiae, str.  1-154
  14. Simon, 1929: Pajęczaki we Francji. Ogólne streszczenie i katalog gatunków francuskich z rzędu Araneae  ; 3 e  część. Paryż, t.  6, s.  533-772 .
  15. Simon, 1874: pajęczaki we Francji . Paryż, t.  1, str.  1-272 .
  16. (w) Breitling, Bauer Schäfer Morano, Barrientos & Blick, 2016: Phantom spiders 2: More notes o wątpliwych gatunkach pająków z Europy. Arachnologische Mitteilungen / Arachnology Letters, vol.  52, str.  50-77 .