Możesz dzielić się swoją wiedzą, doskonaląc ją ( jak? ). Baner {{draft}} można usunąć, a artykuł ocenić jako znajdujący się na etapie „Dobrego Startu”, gdy ma wystarczającą ilość encyklopedycznych informacji o gminie.
Jeśli masz jakiekolwiek wątpliwości, warsztaty czytelnicze w ramach projektu Communes de France są do Twojej dyspozycji, aby Ci pomóc. Zajrzyj również na stronę pomocy, aby napisać artykuł o gminie Francja .
Antigny | |||||
Administracja | |||||
---|---|---|---|---|---|
Kraj | Francja | ||||
Region | Nowa Akwitania | ||||
dział | Wiedeń | ||||
Dzielnica | Montmorillon | ||||
Międzywspólnotowość | Wspólnota gmin Vienne i Gartempe | ||||
Mandat burmistrza |
Vincent Lauer 2020 -2026 |
||||
Kod pocztowy | 86310 | ||||
Wspólny kod | 86006 | ||||
Demografia | |||||
Miły | Antignois | ||||
Ludność miejska |
541 mieszk. (2018 ) | ||||
Gęstość | 12 mieszkańców/km 2 | ||||
Geografia | |||||
Szczegóły kontaktu | 46°32′09″ północ, 0°51′17″ wschód | ||||
Wysokość | Min. 75 m Maks. 148 mln ton |
||||
Obszar | 43,93 km 2 | ||||
Rodzaj | gmina wiejska | ||||
Obszar atrakcji |
Montmorillon (gmina korony) |
||||
Wybory | |||||
Oddziałowy | Kanton Montmorillon | ||||
Ustawodawczy | Trzeci okręg wyborczy | ||||
Lokalizacja | |||||
Geolokalizacja na mapie: Nouvelle-Aquitaine
| |||||
Antigny to miasto w środkowo-zachodniej Francji , położony w tej Vienne działu w tym regionie Nouvelle-Aquitaine .
Obywatele Antigny są mianowani: Antignois et les Antignoises.
Antigny to mała wioska położona 4 km na południe od Saint-Savin-sur-Gartempe
Paizay-le-Sec | Saint-Savin | Saint Germain |
Leignes-sur-Fontaine | Haims | |
Pindray | Zabawka |
Region Antigny przedstawia krajobraz mniej lub bardziej zalesionych, pagórkowatych równin i dolin. Terroir składa się w 51% z głębokich rygli na równinach wapiennych, wapienia w 11% w dolinach aluwialnych i tarasach, silnych gleb i płytkiej gliny krzemiennej odpowiednio w 2% i 36% na płaskowyżach Seuil z Poitou . Groby, które są więc obecne na ponad połowie terytorium, to ziemie południowo-zachodniej Francji, gliniasto-wapienne, płytkie - na ogół mniej niż 50 cm grubości - i mniej lub bardziej bogate w kamyki. Są żyzne i zdrowe, dlatego nadają się do zbóż mieszanych, ale szybko wysychają.
Przez terytorium gminy na ponad 8 km przepływa rzeka Gartempe .
Klimat, który charakteryzuje miasto, został w 2010 roku zakwalifikowany jako „zmieniony klimat oceaniczny”, zgodnie z typologią klimatów Francji, która następnie ma osiem głównych typów klimatów we Francji metropolitalnej . W 2020 roku miasto wyłania się z tego samego typu klimatu w klasyfikacji ustanowionej przez Météo-France , która obecnie ma tylko pięć głównych typów klimatu we Francji kontynentalnej. Jest to strefa przejściowa między klimatem oceanicznym, klimatem górskim i klimatem półkontynentalnym. Różnice temperatur między zimą a latem zwiększają się wraz z odległością od morza, opady deszczu są mniejsze niż nad morzem, z wyjątkiem obrzeży płaskorzeźb.
Wśród parametrów klimatycznych, które pozwoliły na ustalenie typologii 2010 r., znalazło się sześć zmiennych dla temperatury i osiem dla opadów , których wartości odpowiadają danym miesięcznym dla normy z lat 1971-2000. W poniższej ramce przedstawiono siedem głównych zmiennych charakteryzujących gminę.
Gminne parametry klimatyczne w latach 1971-2000
|
Wraz ze zmianą klimatu zmienne te ewoluowały. Badanie przeprowadzone w 2014 r. przez Dyrekcję Generalną ds. Energii i Klimatu, uzupełnione badaniami regionalnymi, faktycznie przewiduje, że średnia temperatura powinna wzrosnąć, a średnie opady powinny spaść, jednak przy silnych zróżnicowaniach regionalnych. Zmiany te mogą być rejestrowane w stacji meteorologicznych z meteorologicznych France najbliższego „Journet” w miejscowości Journet zlecenie w 1993 roku znajduje się 12 km w linii prostej , w którym średnia roczna temperatura wynosi 12,2 ° C , a ilość opady wynoszą 759,7 mm w latach 1981-2010. Na najbliższej stacji meteorologicznej, historycznego „Poitiers-Biard”, w miejscowości Biard , która została oddana do użytku w 1921 roku i na 42 km , średnie roczne zmiany temperatury od 11,5 ° C na okres 1971-2000 do 11, 7 ° C dla 1981-2010, następnie 12,2 ° C dla 1991-2020.
Antigny jest gminą wiejską, ponieważ wchodzi w skład gmin o małej lub bardzo małej gęstości w rozumieniu siatki gęstości gmin INSEE .
Ponadto miasto jest częścią obszaru atrakcji Montmorillon , którego jest miastem w koronie. Obszar ten, obejmujący 18 gmin, jest podzielony na obszary poniżej 50 000 mieszkańców.
Zagospodarowanie przestrzenne gminy, odzwierciedlone w bazie danych europejskiej okupacji biofizycznej gleby Corine Land Cover (CLC), charakteryzuje się znaczeniem gruntów rolnych (81,1% w 2018 r.), proporcjonalnie identycznym jak w 1990 r. (81,1%). Podział szczegółowy w 2018 r. przedstawia się następująco: grunty orne (69,8%), lasy (18,5%), heterogeniczne tereny rolne (10,4%), łąki (0,9%), tereny zurbanizowane (0,4%).
IGN także udostępnia narzędzie online do porównywania zmian w czasie użytkowania gruntów w miejscowości (lub obszarów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).
Nazwa miejscowości jest z pewnością poświadczona Ecclesia Sanctae Mariae de Anthignec w 1184 roku, bez pewności Antidicinnaco , podobnie jak Ab Antiniaco villa seu vico w „Legendzie o św. Sawinie i św. Cyprianie”; Antygnet w 1309 i Antigny w 1450.
W mieście rozwinął się vicus , gallo-rzymska aglomeracja wiejska , w miejscu zwanym Gué de Sceaux (pisownia Sciaux odpowiada wymowie patois), na rzymskiej drodze z Bourges ( Avaricum ) do Poitiers ( Lemonum ).
Miał mały rzymski teatr na planie wielokąta.
Okres | Tożsamość | Etykieta | Jakość | |
---|---|---|---|---|
Marzec 2001 | Marzec 2008 | Pascale pinaudeau | ||
Marzec 2008 | W trakcie | Pascale dagonat |
Miasto podlega sądowi rejonowemu w Poitiers, sądowi rejonowemu w Poitiers, sądowi apelacyjnemu w Poitiers, sądowi dziecięcemu w Poitiers, trybunałowi przemysłowemu w Poitiers, sądowi handlowemu w Poitiers, sądowi administracyjnemu w Poitiers i administracyjnemu sądowi apelacyjnemu w Bordeaux, Poitiers Pensions Trybunał, Sąd Gospodarczy ds. Ubezpieczeń Społecznych w Vienne, Sąd Przysięgłych w Vienne
Kolejne reformy La Poste doprowadziły do zamknięcia wielu urzędów pocztowych lub przekształcenia ich w proste przekaźniki. Jednak gmina była w stanie utrzymać własną.
Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis jest obecnie oparty na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów gminy przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich szacuje się przez interpolację lub ekstrapolację. Dla gminy pierwszy wyczerpujący spis objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2008 roku.
W 2018 r. miasto miało 541 mieszkańców, o 6,4% mniej w porównaniu do 2013 r. ( Vienne : + 1,47%, Francja z wyłączeniem Majotty : + 2,36%).
1793 | 1800 | 1806 | 1821 | 1831 | 1836 | 1841 | 1846 | 1851 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1,243 | 1260 | 1 202 | 1,126 | 1,126 | 1,075 | 1,070 | 1,095 | 1,128 |
1856 | 1861 | 1866 | 1872 | 1876 | 1881 | 1886 | 1891 | 1896 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1,125 | 1,054 | 1,042 | 1,012 | 1,012 | 1007 | 1,052 | 1,023 | 1005 |
1901 | 1906 | 1911 | 1921 | 1926 | 1931 | 1936 | 1946 | 1954 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
942 | 958 | 956 | 895 | 833 | 821 | 856 | 850 | 824 |
1962 | 1968 | 1975 | 1982 | 1990 | 1999 | 2006 | 2007 | 2008 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
846 | 746 | 723 | 678 | 607 | 598 | 600 | 600 | 600 |
2013 | 2018 | - | - | - | - | - | - | - |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
578 | 541 | - | - | - | - | - | - | - |
W 2008 roku, według INSEE, gęstość zaludnienia miasta wynosiła 14 osób / km 2 , 61 osób / km 2 do działu, 68 osób / km 2 dla regionu Poitou-Charentes i 115 mieszkańców. / Km 2 .
Najnowsze statystyki demograficzne dla miasta Antigny zostały ustalone w 2009 r. i opublikowane w 2012 r. Wydaje się, że ratusz administruje ogółem 611 osób. Od tego musimy odjąć drugie domy (9 osób), aby zobaczyć, że stała populacja na terenie gminy wynosi 602 mieszkańców.
Według regionalnej dyrekcji ds. Żywności, Rolnictwa i Lasów w Poitou-Charentes, w 2010 r. było tylko 20 gospodarstw, w porównaniu z 34 w 2000 r.
Powierzchnia użytkowanych gruntów rolnych wzrosła z 3436 ha w 2000 r. do 3379 ha w 2010 r. 49% przeznaczone jest pod uprawę zbóż ( pszenica zwyczajna głównie z niewielką ilością jęczmienia i kukurydzy ), 7% na pasze, 35% na nasiona oleiste ( rzepak i słonecznik). ), a 3% pozostaje w trawie.
Hodowla dotyczy głównie bydła w 2010 r. (804 sztuki w 2010 r. wobec 513 sztuk w 2000 r.) w 4 gospodarstwach. Bardzo dominująca hodowla owiec w 2000 r. (1025 sztuk) w 12 gospodarstwach prawie zniknęła w 2010 r.: 136 sztuk w 4 gospodarstwach. Ten rozwój jest zgodny z ogólnym trendem departamentu Vienne. W rzeczywistości stado owiec przeznaczone wyłącznie do produkcji mięsa zmniejszyło się o 43,7% od 1990 do 2007 roku. Nie ma już hodowli drobiu (225 sztuk na 9 fermach w 2000 roku).
Odkrycie w grudzień 1998 i wyszukiwane od wrzesień 2000, jaskinia ta jest prawie w całości wypełniona osadami, więc jej pełna eksploracja nie jest jeszcze zakończona. W obecnym stanie eksploracji wiemy, że zapada się ponad 40 metrów w klif… i pewnie więcej.
Z archeologicznego punktu widzenia jaskinia ta zawiera jeden z najdłuższych ciągów chronologicznych górnego paleolitu wykopywanych obecnie we Francji: od oryniaku (około 30 000 lat) po środkowy magdalen (około 14 000 lat), przechodząc obok graweckiego (między 22 a 25 000 lat), solutrejczyk (około 20 000 lat), badegoul (18 000 lat) i niższy magdalen (około 17 000 lat). Poziomy archeologiczne, które następują po sobie przy wejściu do tej jamy, świadczą o kolejnych i mniej lub bardziej regularnych przejściach różnych ludów polujących na renifery, które zajmowały rozległe terytoria Europy Zachodniej. Oprócz wielu ciętych krzemieni, na tych poziomach archeologicznych znajdują się szczątki różnych zwierząt upolowanych (renifery, konie, żubry...) i poławianych (lipienie, łososie, pstrągi...) oraz elementy zdobnicze (prace z muszli lub kości ).
Obecnie jaskinia Taillis des Coteaux chroniona jest przez zamknięty budynek. Znajduje się na terenie prywatnym, a ze względów konserwatorskich dostęp jest ograniczony do badaczy. Jego metodyczne wykopaliska są kontynuowane przez zespół naukowy złożony z około dwudziestu badaczy ze wszystkich środowisk (uniwersytet, CNRS , Ministerstwo Kultury, sektor prywatny), a wyniki ich badań są regularnie publikowane.
Kościół Notre-Dame Kościół Notre-Dame to jest typu romańskiego z gotyckim prezbiterium i daty XI -tego wieku. Otaczają go nagrobki. Baldachim ściany południowej mieści sarkofagi Merowingów. Jej dzwonnica jest kwadratowa i pokryta ośmioboczną kamienną iglicą, której brzegi ozdobione są różyczkami. Nawa nakryta jest dębowym sklepieniem. Jej północ ściana ozdobiona freskami z XIV th wieku, które zostały zidentyfikowane w 1991 roku. Kaplica św. Katarzyny Został on dodany do XV -go wieku . Z jego woli14 listopada 1421, Renaud de Montléon, dziedzic, pan Boismorand, postanowił wybudować kaplicę na prawo od chóru kościoła Notre-Dame. Kaplica jest sklepiona prostą, łamaną kolebką bez opaski. Wschodnia część kaplicy, w której gruncie osadzony jest ołtarz, od dawna pełni funkcję zakrystii. Kaplica odzyskała swój pierwotny rozmiar w 1985 roku, usuwając dzielący ją na dwie części mur. Został ozdobiony malowidłami ściennymi w czasach Jana de Moussy, pana Boismorand i Contour (około 1430-1510). Te obrazy, dość surowe w technice, pod wieloma względami przypominają popularne malarstwo: mała ilość kolorów, mało skomplikowane wzornictwo. Na wschodniej ścianie kaplicy Nad dużą zatoką jest przedstawiony Chrystus w majestacie w mandorli. Otacza go czterech ewangelistów, reprezentowanych przez ich tradycyjny symbol w malarstwie i rzeźbie: człowiek dla świętego Mateusza, orzeł dla świętego Jana, lew dla świętego Marka i byk dla świętego Łukasza . Nad miejscem ołtarza można jeszcze dostrzec Chrystusa na krzyżu w otoczeniu Matki Boskiej i św. Jana oraz dwie inne postacie, z których jedna może być biskupem. Na ścianie południowej 13 sceny na trzech poziomach są reprezentowane (od prawej do lewej i od góry do dołu): Zwiastowania, Narodzenia, ogłoszenie do pasterzy, Pokłon Trzech Króli, masakra niewiniątek, Sankt Sebastian ( reprezentowane tutaj jako postać strzelająca łukiem, a nie postać przebita strzałami, jak w tradycyjnym przedstawieniu) , ramiona Moussy'ego, Ostatnia Wieczerza, Aresztowanie Jezusa, Oburzony Chrystus, Biczowanie, Jezus przed Poncjuszem Piłatem , złożenie do grobu. Na północnej ścianie 5 scen: Opowieść o trzech zmarłych i trzech żywych ( Trzech eleganckich młodych lordów na koniach jeździ na polowanie ze swoimi psami i sokołem. Zatrzymują ich na krzyżu cmentarnym trzech zmarłych ze szkieletami pełnymi robaków, które przypominają im ile życie jest krótkie i zachęcają ich do martwienia się o ich zbawienie.Ta scena zapowiada makabryczne tańce, które można znaleźć na około trzydziestu malowidłach ściennych z końca XV wieku i Marnościach z XVI i XVII wieku ), Koronowanie cierniem, Niesienie krzyża, Sąd Ostateczny, Ukrzyżowanie ( Jezus jest tu przedstawiony bez korony cierniowej, ma ramiona poziome i spokojną twarz. Jest to przedstawienie bardziej romańskie niż gotyckie, które podkreśla, zwykle ból i udrękę ostatnie chwile Zbawiciela).Na klatce schodowej dzwonnicy widnieje napis dotyczący René d'Alougny, sieur de Boismorand:
HONOREM SANCTISSIMAE TRIADIS, SACRA
TISSIMAE VIRGINIS DEIPARAE, BEATISSIMAE
VIRGINIS ORAZ MARTIRIS
CATHARINAE CAETER ORUMQUE SANCTORUM. RENATUS D'ALOU
GNI EQUES TORQUATUS AC DOMINUS
UTRIUSQUE BOISMORANT. SACELLUM HOC
RESTAURARI MISSAMQ (ue) W EO QUALIBET
TYGODNIOWY CELEBRARE CURAVIT ANNO
DOMINI 1642. AETATIS VERO SUAE.
Tłumaczenie: Na cześć Trójcy Przenajświętszej, Najświętszej Dziewicy Matki Bożej, Najświętszej Katarzyny, dziewicy i męczennicy oraz wszystkich innych świętych; René d'Alougny, odznaczony rycerz i władca dwóch Boismorantów, zlecił odrestaurowanie tego małego sanktuarium i odprawienie mszy co tydzień w roku Pańskim 1642 i w wieku ...
René d'Alougny miał dwóch braci, Guy d'Alougny, rycerza zakonu Saint-Jean-de-Jerusalem i Charlesa d'Alougny, kapitana pułku Lotaryngii. Inny Alougny został marszałkiem Francji za Ludwika XIV.
Konstrukcja celebrare curavit jest całkiem darmowa. Klasyczna łacina wolałaby: missam curavit faciendam (por. Caesar curavit pontem faciendum ).
W 1913 r. kościół został sklasyfikowany jako Zabytek Historii.
Na placu przed kościołem znajduje się latarnia zmarłych sięga XII -tego wieku . Plac znajduje się na starym cmentarzu wsi, stąd obecność tego pomnika.
Latarnia zachowała swój ołtarz. Kwadratowa lufa jest pusta i zwieńczona krzyżem. Niewielki otwór na północ umożliwia przejście lampy, która została podniesiona do góry.
Latarnie zmarłych znane są tylko w środkowej i północnej Francji.
Postawiono najróżniejsze hipotezy co do ich funkcji: latarnia morska mająca naprowadzać zagubionych podróżników; znak wskazujący na cmentarz, a więc miejsce niebezpieczne, którego należy unikać; latarnia pozwalająca zmarłym opuszczającym groby nawiedzać żywych, aby o świcie wrócić na swój cmentarz ...
Jest jednak prawdopodobne, że latarnie były latarniami pogrzebowymi. Od starożytności tradycją było utrzymywanie płomienia w pobliżu grobowców. Zwyczaj ten przejęli pierwsi chrześcijanie, dla których śmierć jest tylko przejściem ze światła ziemskiego do niebieskiego. Groby ozdobiono świecami. Następnie zastąpiła je kamienna świeca, bardziej solidna, odporna na złą pogodę: latarnia zmarłych.
Latarnia została zaklasyfikowana jako Zabytek Historyczny w 1884 roku.
Muzeum ArcheologicznePrzedstawia ślady architektury gallo-rzymskiej ze strony Gué de Sciaux. Fronton małej klasycznej świątyni poświęconej rzymskiemu bohaterowi został zrekonstruowany w naturalnej wielkości. Możemy też zobaczyć piękną głowę boga Merkurego. Na podłodze muzeum ogrzewanie na hipokauście jest przedmiotem prezentacji dydaktycznej.
Muzeum Gué de SciauxW 2003 roku odwiedziło go 830 gości.
Zamek BoismorandJest to zamek z XV -go wieku . Malowidła ścienne oratorium zostały sklasyfikowane w latach 1862 i 1913. Skrzydła oficyn i ogrody z fabrykami są wpisane do rejestru zabytków od 1994 r., loże łącznie, wieża i otaczający mur od 2002 r.
Dziedzictwo naturalneWedług Inwentarza niezwykłych drzew Poitou-Charentes, w mieście rosną dwa niezwykłe drzewa: kasztanowiec pospolity i dąb szypułkowy .