Admirał Makarow

Admirał Makarow
(Адмирал Макаров)
Przykładowe zdjęcie artykułu Admirał Makarow
Admirał Makarow w latach 1908 - 1909
Rodzaj Krążownik pancerny
Klasa Baian
Historia
Służył  Rosyjska marynarka wojenna radziecka marynarka wojenna
 
Stocznia Francuska firma kuźni i stoczni Morza Śródziemnego w La Seyne-sur-Mer we Francji
Leżał kil Kwiecień 1905
Uruchomić 25 kwietnia 1906
Uzbrojony Maj 1908
Status rozbrojony 21 listopada 1925
Załoga
Załoga 577 oficerów i marynarzy
Charakterystyka techniczna
Długość 138,81 metra
Mistrz 17,05  m
Wersja robocza 6,05  m
Przesunięcie 7890 ton
Napęd 2 potrójne pionowe maszyny rozprężne (TEV), 26 kotłów węglowych typu Belleville
Moc 13 320  KM
Prędkość 21,08 węzłów
Funkcje wojskowe
Zastawianie
  • pas: od 60 do 175  mm
  • Mosty: 30  mm
  • Wieże: od 30 do 132  mm
  • kazamaty: 80  mm
  • kabina: 136  mm
Uzbrojenie
  • 2 × 203  mm
  • 8 × 152  mm
  • 22 × 75  mm
  • 8 × 7,62  mm

1915 - 1916  :

  • 3 × 203  mm
  • 12 × 152  mm
  • 2 × 75  mm
  • 2 × 47  mm
  • 2 × 7,62  mm
  • 2 wyrzutnie torpedowe 457  mm
Kariera
Flaga Imperium Rosyjskie
Port macierzysty Kronsztad

Admirał Makarow (orkisz Makaroff we francuskiej prasie czasu) w języku rosyjskim: Адмирал Макаров , to krążownik w służbie w Cesarskiej Marynarce Rosyjskiej od 1906 do 1917 roku , a marynarka radziecka 1917 do 1922 roku . Należy do klasy Bayan. Jej siostrzane statki to Pallada , Bayan i Bayan II . Swoją nazwę zawdzięczał wiceadmirałowi Makarowowi .

Usługa

Statek jest budowany we Francji i zwodowany 25 kwietnia 1906.

Po 1908 roku trzęsienie ziemi w Mesynie , Admirał Makarow przyszedł do pomocy ludności dotkniętej. Podczas I wojny światowej brał udział w obronie Zatoki Ryskiej . Brał udział w bitwie pod Gotlandii zLipiec 1915oraz cieśninę Muhu w 1916 roku przeciwko okrętom Cesarskiej Marynarki Wojennej Niemiec . WPaździernik 1917, jest wyłączony z użytku.

Plik 21 listopada 1925, zostaje usunięty z listy personelu radzieckiej marynarki wojennej .

Zobacz też

Uwagi i odniesienia

  1. Okręty bojowe rosyjskiej floty
  2. www.navy.ru

Bibliografia

Źródło