| ||||||||||||||
Wybory prezydenckie we Francji w 2002 r | ||||||||||||||
21 kwietnia 2002( 1 ul okrągły) 5 maja 2002( Wieża 2 d ) |
||||||||||||||
Rodzaj wyborów | wybory prezydenckie | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Organ wyborczy i wyniki | ||||||||||||||
Zarejestrowany | 41 191 169, | |||||||||||||
Głosowanie na 1 st rundę | 29,495,733 | |||||||||||||
71,60% ▼ −6,8 | ||||||||||||||
Puste i zerowe głosów w 1 st rundzie | 997,262 | |||||||||||||
Wyborcy w dwóch z wieży | 32 832 295, | |||||||||||||
79,71% ► 0 | ||||||||||||||
Puste i nieważne głosy na 2 do kolei | 1 769 307 | |||||||||||||
Jacques Chirac - RPR | ||||||||||||||
Głosy w 1 st rundzie | 5 665 855, | |||||||||||||
19,88% | ▼ −1 | |||||||||||||
Wieża Voice 2 E. | 25 537 956, | |||||||||||||
82,21% | ||||||||||||||
Jean-Marie Le Pen - FN | ||||||||||||||
Głosy w 1 st rundzie | 4,804,713 | |||||||||||||
16,86% | ▲ +1,9 | |||||||||||||
Wieża Voice 2 E. | 5,525,032 | |||||||||||||
17,79% | ||||||||||||||
Lionel jospin - PS | ||||||||||||||
Głosy w 1 st rundzie | 4,610,113 | |||||||||||||
16,18% | ▼ −7.1 | |||||||||||||
Francois Bayrou - UDF | ||||||||||||||
Głosy w 1 st rundzie | 1 949 170, | |||||||||||||
6,84% | ||||||||||||||
Arlette Laguiller - LO | ||||||||||||||
Głosy w 1 st rundzie | 1,630,045 | |||||||||||||
5,72% | ▲ +0,4 | |||||||||||||
Jean-Pierre Chevènement - MDC | ||||||||||||||
Głosy w 1 st rundzie | 1,518,528 | |||||||||||||
5,33% | ||||||||||||||
Matka Bożego Narodzenia - Warzywa | ||||||||||||||
Głosy w 1 st rundzie | 1 495 724, | |||||||||||||
5,25% | ||||||||||||||
Wyniki pierwszej rundy według działu i regionu | ||||||||||||||
Wyniki drugiej rundy według działu i regionu | ||||||||||||||
Prezydent Republiki Francuskiej | ||||||||||||||
Towarzyski | Wybrany | |||||||||||||
Jacques Chirac ( RPR ) | Jacques Chirac ( RPR ) | |||||||||||||
Francuski wybory prezydenckie z 2002 roku przewidziano wyborach powszechnych i przez pierwsze przeszłości stanowiska w dwóch turach , z prezydentem Republiki Francuskiej na pierwszy pięć - letnią kadencję w historii. Jest to ósmy wybory prezydenckie z V -go Rzeczypospolitej i siódmy przez powszechnych wyborach bezpośrednich. Karta do głosowania trwa21 kwietnia i 5 maja 2002.
Te wybory przychodzi po pięciu latach wspólnego pożycia między Socjalistyczną premier Lionel Jospin oraz Prezydenta Rzeczypospolitej, od RPR , Jacques Chirac . Obaj są faworytami w całej kampanii, ale cierpią z powodu ich bliskiego zbliżenia programowego, zwłaszcza w kwestiach europejskich. Lionel Jospin mówi, że jego program jest „nowoczesny, ale nie socjalistyczny”, co nadal zaciera granice. Jacques Chirac koncentruje swoją kampanię na krytyce obowiązkowych składek i niepewności.
„Trzeci człowiek” był przez pewien czas sovereignist Jean-Pierre Chevènement przed końcem kampanii sprzyjał prezydent Frontu Narodowego , Jean-Marie Le Pen , który przedstawił nacjonalistyczną program w szesnastu punktach.
Ku zaskoczeniu wszystkich, w pierwszej rundzie na prowadzeniu znajdują się Jacques Chirac (19,88%) i Jean-Marie Le Pen (16,86%). Lionel Jospin jest trzeci z 16,18% głosów. Wynik ten można częściowo wyjaśnić podziałem liczby mnogiej na lewicę i dobrymi wynikami uzyskanymi przez skrajną lewicę. To jest po raz drugi (z tym z 1969 roku), że kandydat nie jest pozostawiony w drugiej turze wyborów prezydenckich w ramach V th Rzeczypospolitej i po raz pierwszy kandydat skrajnej prawicy w nim zawartych. Wreszcie, po raz pierwszy w ramach V th Rzeczypospolitej, żaden kandydat przechodzi próg 20% w pierwszej rundzie.
W drugiej turze Jacques Chirac wygrał z 82,21% głosów, dzięki masowemu poparciu lewicy, która zastosowała koncepcję frontu republikańskiego przeciwko kandydatowi Frontu Narodowego. Prawie wszyscy kandydaci wyeliminowani w pierwszej turze, społeczeństwo obywatelskie i środki masowego przekazu wezwały Jacquesa Chiraca do głosowania, jawnie lub nie.
Te wybory pozostawiły trwały ślad w życiu politycznym Francji. W wieczór swojej klęski Lionel Jospin ogłasza wycofanie się z życia politycznego, a następnie składa dymisję swojego rządu. Po reelekcji Jacques Chirac powołuje rząd, którego ministrowie pochodzą z partii powołanych do utworzenia UMP . W tym głosowaniu faworyzowano następnie koncepcję użytecznego głosowania , a narzucono sformułowanie „ 21 kwietnia ” w odniesieniu do wyników pierwszej tury wyborów.
W 1997 r., Po zwycięstwie lewicy w liczbie mnogiej w wyborach parlamentarnych , prezydent Jacques Chirac mianował pierwszego sekretarza Partii Socjalistycznej Lionela Jospina na stanowisko szefa rządu. To początek trzeciego wspólnego pożycia .
Klimat polityczny, zgodnie z opisami chwili, jest szczególnie negatywny, bez realnej stawki, podlega sporze, na tle spraw sądowych i na bardzo rozdrobnionym krajobrazie politycznym.
Po referendum w 2000 roku mandat Prezydenta Republiki Francuskiej został skrócony z siedmiu do pięciu lat. Następnie rząd Jospina decyduje się na przedłożenie wyborów prezydenckich przed wyborami parlamentarnymi, aby przywrócić prezydentowi prymat i ograniczyć ryzyko wspólnego zamieszkania.
Dlatego te dwa obozy polityczne będą się mocno zaznaczać, do tego stopnia, że ich hasła są pasożytnicze. Partia Socjalistyczna w swojej wstępnej kampanii proponuje „Francja lepiej, Francja razem”, natomiast kandydat Chirac reaguje z hasłem „Francja w dużych, Francji Razem” (przykłady anaforycznego Nominalisation , podstawowe figury politycznej retoryki ).
Odnosząc się do poszukiwania sponsorów przez kandydatów, naukowiec Patrick Grosieux podkreśla, że „od czasu ustanowienia powszechnego prawa wyborczego w 1962 roku ta formalność nie była tak surowa” .
Rada Konstytucyjna przedstawia 4 kwietnia 2002, lista kandydatów w kolejności losowania. Rekord szesnaście osobistości udało się zebrać 500 prezentacje niezbędne do przedstawienia tej ósmy wybory prezydenckie w ramach V th Rzeczypospolitej .
Charles Pasqua , Nicolas Miguet , Jacques Cheminade , Antoine Waechter , Brice Lalonde , Pierre Larrouturou , Pierre Rabhi , Dieudonné i Renaud Camus są wśród kandydatów, którym nie udało się zebrać 500 prezentacji.
Arlette Laguiller
Lutte Ouvrière
( 1974 : 2,33% - 1981 : 2,30% - 1988 : 1,99% - 1995 : 5,30%)
Alain Lipietz został nominowany jako kandydat do Zielonych po zwycięstwie w prawyborach ekologów, ale musiał się poddać z powodu kontrowersji wywołanych jego wezwaniem do amnestii dla sprawców zbrodni krwi na Korsyce, w tym morderców prefekta Erignaca: został zastąpiony przez Noël Mamère , który zawiódł na niego w drugiej rundzie i którego kandydatura została „dyskretnie wspierany przez kierownictwo Partii Socjalistycznej, którzy obawiali się, że Alain Lipietz zdecydowanie kompromis w 2002 roku szanse ustępującego mnogiej większością” .
Partia Socjalistyczna Lionela Jospina
( 1995 : 23,30% i 47,36%)
Robert Hue
Francuska Partia Komunistyczna
( 1995 : 8,64%)
Jacques Chirac
Rassemblement pour la République
( 1981 : 18,00% - 1988 : 19,96% i 45,98% - 1995 : 20,84% i 52,64%)
Jean Saint-Josse
Łowiectwo, rybołówstwo, przyroda i tradycje
Napięcia, które istniały od kilku lat na Froncie Narodowym, zakończyły się rozłamem pod koniec lat dziewięćdziesiątych.
Na posiedzeniu Rady Narodowej im grudzień 1998, zwolennicy delegata generalnego FN, Bruno Mégreta , krzyczeli na przewodniczącego partii od jej powstania Jean-Marie Le Pena . Wyklucza to Bruno Mégret, który dążył do przekształcenia FN w partię rządową poprzez zawieranie sojuszy z prawicą parlamentarną. WStyczeń 1999, Mégret założył Ruch Frontu Narodowego, który następnie przekształcił się w Narodowy Ruch Republikański (MNR). Większość dyrektorów i wybranych urzędników Frontu Narodowego zdecydowała się wtedy pójść za nim.
Te podziały osłabiają skrajną prawicę. W wyborach europejskich w 1999 r . FN zajął ósme miejsce z 5,7% głosów, wobec 3,3% na liście prowadzonej przez Bruno Mégreta.
Jean-Marie Le Pen walczy o zebranie 500 sponsorów niezbędnych do zaprezentowania się, upośledzony przez równoległe poszukiwania Bruno Mégret i presję niektórych krewnych Jacquesa Chiraca na pewnych umiarkowanych prawicowych wybranych urzędników.
Jean-Marie Le Pen
Front krajowy
( 1974 : 0,75% - 1988 : 14,38% - 1995 : 15,00%)
Plik 21 kwietnia 2002jest bezprecedensowa we francuskim życiu politycznym, ponieważ kandydat z partii sklasyfikowanej na skrajnej prawicy w politycznym spektrum zdołał zakwalifikować się do drugiej tury wyborów prezydenckich. Już po raz drugi w ramach V Republiki The lewo nie jest reprezentowana w drugiej turze wyborów prezydenckich (w drugiej rundzie 1969 wyborczej zobaczyłem dwa prawa - skrzydło kandydaci sprzeciwiają się wzajemnie , w tym przypadku Georges Pompidou i Alain Poher ).
Jest to również najwyższy odsetek głosów wstrzymujących się od głosu obserwowany w pierwszej turze wyborów prezydenckich, od czasu przejścia w 1962 roku do wyborów powszechnych , wynoszący 28,4%. Po raz drugi z rzędu dwóch kandydatów obecnych w drugiej turze uzyskało łącznie mniej niż 50% oddanych głosów (36,74% w 2002 r., 44,14% w 1995 r. ), Co zmusza prawie dwie trzecie wyborców do ponownego głosowania. … wybór niż ten, którego dokonali w pierwszej turze.
W 8 P.M. szacunki dają Jacques'a Chiraca na czele z 20% głosów, przeciwko 17% dla Jean-Marie Le Pen , który eliminuje Lionel Jospin, biorąc pod uwagę 16% głosów. Ten ostatni tego samego wieczoru ogłosił wycofanie się z życia politycznego.
Jeśli w pierwszej turze zgłoszono rekordową liczbę kandydatów, tylko 3 z 16 nie przekroczyło 2% oddanych głosów (Corinne Lepage, Christine Boutin i Daniel Gluckstein), wobec 7 na 12 w wyborach prezydenckich w 1974 roku .
Z wyjątkiem Bruno Mégreta , który apeluje o poparcie kandydata Jean-Marie Le Pena, a także Arlette Laguiller i Daniela Glucksteina , którzy odmawiają poparcia jednego lub drugiego kandydata, wszyscy kandydaci z pierwszej tury wzywają do głosowania na Jacques Chirac.
Pokazy odbywają się w nocy 21 w 22 kwietnia 2002, a później 22 i 23 kwietniaw dużych francuskich miastach, aby zaprotestować przeciwko obecności Jean-Marie Le Pena w drugiej turze. Demonstracje te trwały przez całe rundy między rundami, osiągając swój szczyt dla1 st maja.
Ze swojej strony Front Narodowy mobilizuje 1 st maja, od 10 000 (według policji) do 100 000 (według organizatorów) na corocznej paradzie partii w Paryżu na cześć Joanny d'Arc i poparcia dla Jean-Marie Le Pena.
Jacques Chirac odmawia debaty w telewizji z Jean-Marie Le Penem. Ruch, zainicjowany przez lewicowych i skrajnie lewicowych działaczy w Internecie, zaprasza lewicowych wyborców do głosowania na Jacquesa Chiraca „z rękawiczkami lub spinaczem do bielizny na nosie”. Podczas swojego wielkiego spotkania między obiema turami Jean-Marie Le Pen zasugerował wyborcom, aby głosowali z „rondelkiem na głowie, będą więc wydawać się, kim są” .
Jacques Chirac zostaje ponownie wybrany na Prezydenta Republiki z 82,21%; Jean-Marie Le Pen uzyskał 17,79% oddanych głosów, przy 720 319 dodatkowych głosach w porównaniu z pierwszą turą, co oznacza wzrost o 15%. Z 19.872.101 dodatkowymi głosami w porównaniu z pierwszą turą, Jacques Chirac osiągnął wzrost o 350%.
Instrukcje głosowania kandydatów wyeliminowanych w pierwszej turze oraz sojusz niemal całej klasy politycznej w celu zablokowania prezydenta Frontu Narodowego pozwalają Jacquesowi Chiracowi uzyskać taki wynik. Jest to rzeczywiście najwyższy wynik osiągnięty we Francji w wyborach prezydenckich w bezpośrednich wyborach powszechnych. Louis-Napoléon Bonaparte nie uzyskał tak dużo podczas bezpośrednich powszechnych wyborów mężczyzn w 1848 r. (74,2%).
Plik 6 majarano Lionel Jospin składa rezygnację. Kilka godzin później, Jacques Chirac powołuje Jean-Pierre Raffarin jako premierem .
Kandydaci Partie polityczne |
Pierwsza runda 21 kwietnia 2002 |
Druga runda 5 maja 2002 |
|||
---|---|---|---|---|---|
Głos | % | Głos | % | ||
Jacques Chirac Rally for the Republic |
5 665 855, | 19,88 | 25 537 956, | 82,21 | |
Jean-Marie Le Pen National Front |
4,804,713 | 16.86 | 5,525,032 | 17,79 | |
Partia Socjalistyczna Lionela Jospina |
4,610,113 | 16.18 | |||
François Bayrou Unia na rzecz Demokracji Francuskiej |
1 949 170, | 6.84 | |||
Walka pracowników Arlette Laguiller |
1,630,045 | 5.72 | |||
Ruch obywatelski Jean-Pierre Chevènement |
1,518,528 | 5.33 | |||
Boże Narodzenie Matka Zieloni |
1 495 724, | 5.25 | |||
Olivier Besancenot Rewolucyjna Liga Komunistyczna |
1,210,562 | 4.25 | |||
Jean Saint-Josse Łowiectwo, rybołówstwo, przyroda i tradycje |
1,204,689 | 4.23 | |||
Alain Madelin Liberalna Demokracja |
1,113,484 | 3.91 | |||
Robert Hue Francuska Partia Komunistyczna |
960,480 | 3.37 | |||
Narodowy Ruch Republikański Bruno Mégreta |
667,026 | 2.34 | |||
Christiane Taubira Radykalna Partia Lewicy |
660,447 | 2.32 | |||
Czapka Corinne Lepage Cap21 |
535,837 | 1,88 | |||
Christine Boutin Forum Socjalnych Republikanów |
339,112 | 1.19 | |||
Partia Robotnicza Daniela Glucksteina |
132,686 | 0,47 | |||
Oddane głosy | 28,498,471 | 96,62 | 31,062,988 | 94,61 | |
Głosy puste i nieważne | 997,262 | 3.38 | 1 769 307 | 5.39 | |
Całkowity | 29,495,733 | 100,00 | 32 832 295, | 100,00 | |
Wstrzymało się | 11 698 956, | 28,40 | 8 358 874, | 20.29 | |
Zarejestrowany / Uczestnictwo | 41 194 689, | 71,60 | 41 191 169, | 79,71 |
Jacques Chirac (82,21%) |
Jean-Marie Le Pen (17,79%) |
||
Pierwsza tura wyborów prezydenckich oznacza kilka sukcesów Jean-Marie Le Pena :
Ten dobry wynik Jeana-Marie Le Pena należy jednak umieścić w kontekście silnego rozdrobnienia oferty politycznej (16 kandydatów) i silnego rozdrobnienia wyborczego. Kandydat FN zdobył w rzeczywistości tylko 230 000 głosów w porównaniu z wynikiem uzyskanym w pierwszej turze wyborów prezydenckich w 1995 r. Słabe wyniki kandydatów PS i RPR pośrednio sprzyjały sukcesowi Jeana-Marie Le Pena, którego baza wyborcza zmieniła się. będzie znacznie bardziej stabilna między dwoma wyborami.
W odniesieniu do dwóch „odchodzących kandydatów” ich wyniki są przeciętne: Jacques Chirac osiąga zaledwie 19,88%, czyli prawie punkt mniej niż jego wynik z 1995 r., Ale także wynik pierwszej rundy jest najsłabszy dla ustępującego prezydenta ; jeśli chodzi o premiera rządu pluralistycznej lewicy , doznał on gwałtownego spadku w porównaniu z 1995 r., przez co nie zakwalifikował się do drugiej tury i zajął pierwsze miejsce dopiero w Seine-Saint-Denis , w Ariège , w Haute-Garonne , w Hautes-Pyrénées , Aude , Gers , Tarn , Landes i Nièvre . W rezultacie Lionel Jospin ogłasza rozszerzenie21 kwietnianawet jego wycofanie się z życia politycznego. Rozczarowujący wynik kandydata socjalistycznego w pewnym sensie zasłonił dobre wyniki całej liczby mnogiej lewicy, kandydatów Zielonych, PRG , PCF i MDC, którzy zgromadzili ponad 15% oddanych głosów.
Na czwartym miejscu w pierwszej turze François Bayrou uzyskał 6,84% oddanych głosów, wynik w górnym przedziale, na który instytuty wyborcze mogły liczyć przed wyborami, z intencją głosowania zbliżoną do 5%. Kandydat UDF wypada zatem lepiej niż Arlette Laguiller i Jean-Pierre Chevènement , którym przyznano lepsze wyniki podczas kampanii. Jego wynik, najniższy w historii UDF, tłumaczy w szczególności rywalizacja po prawej stronie Bayrou Alaina Madelina , byłego liberalnego UDF, który ze swej strony zdobył 3,91% oddanych głosów.
Wybory prezydenckie w 2002 roku odznaczały się również silnym naciskiem ze strony skrajnej lewicy trockistowskiej: kandydat LO i kandydat LCR uzyskali najlepszy wynik od swojej partii:
Robert Hue, z 3,4% głosów, uzyskuje historycznie zły wynik PCF, daleki od wyniku, jaki uzyskał w wyborach prezydenckich w 1995 roku, w których uzyskał prawie 9% głosów. Poprzedza go również Arlette Laguiller i Olivier Besancenot, co stanowi odwrócenie historycznej tendencji w rodzinie skrajnej lewicy we Francji .
W międzyczasie Noël Mamère ma najlepszy historyczny wynik we Francji dla kandydata ekologicznego, przekraczający nawet 5%. Ten względnie dobry wynik pozwala mu być jedynym ekologiem, któremu zwrócono koszty swojej kampanii. Ten, który uzyskał najlepszy wynik w zakresie ochrony środowiska w 1988 roku, Antoine Waechter, został przekroczony o prawie 1,5%.
Rachunki wszystkich kandydatów są zatwierdzane, z wyjątkiem sprawozdań Bruno Mégreta, który otrzymał od osoby prawnej innej niż partia polityczna (gmina Vitrolles ) świadczenia rzeczowe.
Kandydat | Doprowadzić do 1 st rundzie | Wydatki | Zwroty kosztów |
---|---|---|---|
Jacques Chirac | 19,88% | 18 030 826,42 € | 9 882 000,00 € |
Jean-Marie Le Pen | 16,86% | 12 050 718,14 € | 9 882 000,00 € |
Lionel jospin | 16,18% | 12 506 834,00 € | 7 398 000,00 € |
Francois Bayrou | 6,84% | 8830534,00 € | 7 398 000,00 € |
Arlette Laguiller | 5,72% | 2 381 073,68 € | 2.354.574,52 € |
Jean-Pierre Chevènement | 5,33% | 9 641 668,00 € | 7 398 000,00 € |
Matka Bożego Narodzenia | 5,25% | 4.067.561,77 € | 3964433,77 € |
Olivier Besancenot | 4,25% | 753.421,00 € | 726.429,00 € |
Jean Saint-Josse | 4,23% | 808 341,59 € | 728 203,10 € |
Alain Madelin | 3,91% | 3.202.161,00 € | 682 000,00 € |
Robert odcień | 3,37% | 5.339.020,23 € | 739800,00 € |
Bruno Mégret | 2,34% | odrzucone konta | 0,00 € |
Christiane Taubira | 2,32% | 1.231.576,77 € | 739800,00 € |
Corinne Lepage | 1,88% | 758380,24 € | 709 450,87 € |
Christine Boutin | 1,19% | 1 581 351,99 EUR | 257 640,03 € |
Daniel Gluckstein | 0,47% | 573 835,88 € | 535 242,45 € |
Wiele mediów, które niechętnie wzywały Chiraca do głosowania, używają terminów „policzek” lub „grzmot” do opisania21 kwietnia 2002. Dzień ten oznaczałby narodziny świadomości politycznej części pokolenia urodzonego w latach 80. i 90. , podobnie jak 10 maja 1981 r. , Obchodzony przez klasę robotniczą, a później symbol przepaści z rządzonymi.
Wynik ten prowokuje rekompozycję krajobrazu politycznego. Po rezygnacji rządu Jospina Jean-Pierre Raffarin został mianowany premierem przez Jacquesa Chiraca. Prawica parlamentarna zobowiązała się wówczas do zjednoczenia się w ruchu zwanym najpierw Unią dla Większości Prezydenckiej , która następnie przekształciła się w Związek na rzecz Ruchu Ludowego (UMP). W wyborach parlamentarnych w czerwcu 2002 r. Prawica w dużej mierze wygrała, podczas gdy Partia Socjalistyczna uzyskała słaby wynik.
Obecność Frontu Narodowego w drugiej turze wzmacnia debatę na temat głosowania użytecznego w następnych wyborach. Niektórzy uważają to za antydemokratyczne, pierwsza tura musi wiernie odzwierciedlać wrażliwość polityczną wszystkich wyborców, a przez innych konieczność przeciwdziałania obecności w drugiej turze konkretnego kandydata / partii. kryteria.
Podczas wyborów prezydenckich w 2007 roku kampanii , pamięć o „ 21 kwietnia ” był szeroko przypomnieć, aby zadzwonić do „użytecznego” głosowanie , to znaczy z jednej z dwóch ulubionych kandydatów.
Wybory prezydenckie w 2017 roku ponownie stawiają w drugiej turze kandydata Frontu Narodowego ( Marine Le Pen , córka Jean-Marie Le Pena ), borykającego się z kandydatem popieranym przez partie rządowe: Emmanuelem Macronem ( En Marche ), byłym ministrem odchodzącej Prezydent François Hollande . Przywołuje wspomnienie „ 21 kwietnia ”.
W rezultacie zasada pierwotnego rozprzestrzeniania się w wyborach : pozwala kandydatom z tej samej rodziny politycznej konkurować bez ryzyka eliminacji przez Le Pen. Był pierwszym wśród socjalistów zamknięty (2006), potem otwarty (2011), a utworzony po prawej stronie w 2016 roku.
W ten sposób w 2007 i 2012 roku kandydaci obu drużyn osiągnęli znacznie lepsze wyniki i, z wyjątkiem François Bayrou, któremu w 2007 roku udało się wygrać w kampanii przeciwko użytecznemu głosowaniu, wszystkie małe partie straciły głosy. Jedynie Front Narodowy powrócił do poziomu z 2002 r. Podczas kampanii w 2012 r. Kilka sondaży zapowiadało „21 kwietnia do góry nogami”.
Wywiązała się debata dotycząca technik sondażowych, ich wyników i ich interpretacji. Jeśli wyniki ostatnich sondaży były względnie wiarygodne dla większości kandydatów, to instytuty przeprowadzające ankiety oraz dziennikarze i politycy nie przewidzieli ewentualnej obecności Frontu Narodowego w drugiej turze. Wydawało się, że pojedynek RPR / PS został zdobyty, karty do głosowania na imię Lionela Jospina zostały nawet wydrukowane przez jego drużynę przed pierwszą rundą. W świecie z17 kwietnia 2002Jean-Marie Le Pen jest przekonany o swojej zdolności do przejścia do drugiej rundy; jego zespół wyborczy zarezerwował namioty na sześć spotkań między dwiema rundami tego dnia.
W nocy pierwszej rundy Damien Saez komponuje i nagrywa tytuł do pobrania za darmo, Fils de France .
Na Révolution.com albumie , nikt nie jest Innocent oskarża wstrzymującym w piosence czym skończyliśmy? .