Spartakus (film, 1960)

Spartakus Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Plakat filmowy

Kluczowe dane
Produkcja Stanley Kubrick
Scenariusz Howard Fast
Dalton Trumbo
Główni aktorzy

Kirk Douglas
Laurence Olivier
Peter Ustinov
John Gavin
Jean Simmons
Charles Laughton
Tony Curtis

Firmy produkcyjne Bryna Productions, Inc.  (en)
Universal Pictures Company, Inc.
Ojczyźnie Stany Zjednoczone
Uprzejmy Peplum
Trwanie 184 minuty
188 minut (wersja przywrócona)
Wyjście 1960


Aby uzyskać więcej informacji, patrz Karta techniczna i Dystrybucja

Spartakus jest amerykański film z Stanleya Kubricka wydany w 1960 roku , zaadaptowany z jednobrzmiące powieści  (w) od Howard Fast , opublikowane w 1951 roku .

Zainspirowany życiorysem Spartakusa , przywódcy buntu niewolników w starożytności, oraz wydarzeniami z III wojny niewolników , w filmie występują aktorzy Kirk Douglas jako Spartakus i Laurence Olivier jako rzymski generał i polityk Marcus Licyniusz Krassus . Główną obsadę uzupełniają aktorzy Peter Ustinov , zdobywca Oscara dla najlepszego aktora drugoplanowego, który gra handlarza niewolnikami Lentulus Batiatus , John Gavin jako Juliusz Cezar , Jean Simmons jako Varinia, Charles Laughton jako Sempronius Gracchus i Tony Curtis jako Antoninus.

W 2017 roku film został wybrany do konserwacji przez Narodowy Rejestr Filmów Biblioteki Kongresu Stanów Zjednoczonych ze względu na jego „kulturowe, historyczne lub estetyczne znaczenie”.

Streszczenie

W 73 pne. AD , Spartacus jest tracki niewolnik , który jest wykonany do pracy w kopalniach od Lydii . Został zauważony i kupiony przez Lentulusa Batiatusa , właściciela szkoły gladiatorów w Kapui , gdzie opiekował się nim trener Marcellus, który wprowadził go w zawód gladiatora. Poznaje innych niewolników, w tym Drabę Czarnego i Crixusa . Interesuje go również Varinia, jedna z niewolników, których Marcellus czasami daje w nagrodę za nocleg gladiatorom, którzy na to zasłużyli.

Krassus wkrótce przybywa do szkoły gladiatorów wraz z żoną, bratem Marcusem Glabrusem i żoną. Prosi Batiatusa, aby uczcić niedawne małżeństwo swojego szwagra, by walczył na śmierć i życie z dwiema parami gladiatorów. Spartakus zostaje wybrany do walki z Drabą, Etiopczykiem, na arenie. Zostaje pokonany, ale Draba odmawia zabicia go i rzuca swój trójząb w stronę loży widzów. Następnie wbiega na platformę, ale Krassus zabija go ciosem sztyletu .

Zniesmaczony śmiercią Draby i prowokacją Marcellusa, który wyjawia mu, że Varinia została kupiona przez Krassusa, Spartakus atakuje Marcellusa, co prowadzi do buntu gladiatorów. Marcellus zostaje zabity przez Spartakusa, a Batiatus widząc, że nie przezwycięży buntu , ucieka zabierając ze sobą Varinię. Spartakus zostaje przywódcą oddziału, który planuje uwolnienie rzymskich niewolników i ucieczkę z Włoch dzięki statkom cylickich piratów.

W Senacie w Rzymie , w plebejskiej Semproniusza Grakchusa, zadeklarowanym przeciwnikiem Krassusa, sprawia, że głosowanie na ruch dając do Marcus Glabrus , szef garnizonu rzymskiego i chroniony Krassusa, dowództwem armii za odkładając bunt niewolnicy będący uchodźcami na zboczach Wezuwiusza . W międzyczasie Cezar , sojusznik Grakchusa, obejmuje dowództwo nad garnizonem miasta. W momencie odjazdu wojsk Glabrusa Antoninus, poeta- niewolnik Krassusa, ucieka i odchodzi, by dołączyć do rebeliantów.

Rozcięli armię Glabrusa na kawałki. Celem Spartakusa jest przeprawienie się przez Italię do swoich ludzi, nad morze, gdzie zapłaci cylickim piratom, aby wsiedli na ich łodzie i przetransportowali ich jak najdalej od Rzymu. Na początku podróży dołącza do niego Varinia, która bez większych trudności wyrwała się ze szponów Batiatusa. Stają się kochankami i Varinia wkrótce zachodzi z nim w ciążę.

Kiedy niewolnicy przybywają na wybrzeże, wódz Cilician informuje ich, że nie będzie mógł ich zaokrętować, ponieważ Krassus zapłacił ich flocie za wypłynięcie. Proponuje tylko zaokrętowanie Spartakusa, Varinii i kilku innych jego oficerów na jego osobistą łódź, ale Spartakus odmawia i wyrzuca go z obozu. Następnie przygotowuje się do stawienia czoła wojskom rzymskim . W Rzymie Krassus obiecał stłumić bunt pod warunkiem, że zostanie mianowany dyktatorem , na co Senat zgodził się pomimo protestów Grakchusa. Niewolnicy wkrótce zobaczyli, jak zagrożenie nabiera kształtu. Armia Krassusa przybywa z Rzymu i jest wspierana przez przybywającego z Kalabrii Pompejusza i Lukullusa , który właśnie wylądował w Brundyzjum .

Armia niewolników ponosi całkowitą klęskę, a Crixus ginie w bitwie. Spartakus i Antonin trafiają do niewoli. Na polu bitwy Krassus odnajduje Varinię, która właśnie urodziła, i sprowadza ją z powrotem do Rzymu. Pożądał jej odkąd zobaczył ją w domu Batiatusa w Kapui. Krassus obiecuje jeńcom, że nie zostaną ukarani, jeśli dostarczą mu Spartakusa. Ku jego zaskoczeniu wszyscy oświadczyli: „  Jestem Spartakus!  ”. Zwycięzca skazuje ich na ukrzyżowanie na całej Drodze Appijskiej do bram Rzymu. Nakazuje, aby Antoninus i Spartakus, przykuci do siebie, jako ostatni zostali ukrzyżowani.

Batiatus, zrujnowany buntem gladiatorów, chce zemścić się na Krassusie, którego oskarża o to, że jest przyczyną jego nieszczęścia. Wraca do Rzymu i sprzymierza się z Grakchusem, teraz zhańbionym. Ten ostatni daje jej pieniądze na porwanie Varinii i zabranie jej do Galii, gdzie odnajdzie wolność. Po ich odejściu Grakchus popełnia samobójstwo .

Tymczasem Krassus, który zebrał Cezara, jest u bram Rzymu i rozkazuje Spartakusowi i Antoninowi pojedynek na śmierć i życie. Zwycięzca zostanie umieszczony na krzyżu. Spartakus wygrywa walkę i to on zostaje ukrzyżowany pod murami Rzymu. Następnego ranka Batiatus i Varinia opuszczają miasto, podążając Drogą Appijską i widzą Spartakusa, wciąż umierającego na swoim krzyżu. Varinia pokazuje mu swojego syna, stwierdzając, że będzie wolnym obywatelem, zanim odjedzie rydwanem ze swoim byłym panem.

Karta techniczna

Dystrybucja

Niewymienieni aktorzy

Produkcja

Przedprodukcja

Aktor i producent Kirk Douglas , zainteresowany powieścią Fasta, postanowił ją wyprodukować i poprosił Daltona Trumbo o adaptację. Douglas odważnie bronił Trumbo, którego uwięziono, a następnie zakazano mu pracy w kinie za 5-letnie członkostwo w Partii Komunistycznej, i który musiał rozpocząć pracę nad filmem pod pseudonimem „Sam Jackson”. Pod koniec produkcji Hollywood Blacklist straciło ważność i Trumbo można było właściwie przypisać.

Powieściopisarz Howard Fast i scenarzysta Dalton Trumbo zostali skazani przez Komisję Działalności Nieamerykańskiej . Ofiary makkartyzmu odzwierciedlały w swojej narracji wszystkie swoje wybuchy ludzkiej wolności. Scenariusz filmu zawiera wiele wyprzedzających aluzje do historii amerykańskiej i debat politycznych swego czasu: dla niektórych, Spartacus jest przed- chrześcijańskiej , dla innych przed- komunistą , i tak dalej.

Po raz pierwszy skontaktowano się z Davidem Leanem, aby wyreżyserować film, ale odmówił; Laurence Olivier został wtedy poproszony o zrobienie tego, ale on również odmówił, argumentując, że podwójna rola aktora i reżysera byłaby zbyt wciągająca. Anthony Mann objął następnie reżyserię filmu, ale został zwolniony przez Kirka Douglasa po zaledwie dwóch tygodniach kręcenia (sceny z kamieniołomów), Douglas uważał go za zbyt posłusznego przed aktorami filmu. Douglas następnie zatrudnił Stanleya Kubricka , który zaczął kręcić w lutym 1959 roku.

Przy trzynastu milionach dolarów film był drugim najdroższym filmem tamtych czasów po Ben-Hurze , który kosztował szesnaście.

Podział ról

Rolę Varinii po raz pierwszy zaproponował Kirk Douglas poznanej w Rzymie włoskiej aktorce Elsie Martinelli , sprowadzonej do Hollywood i docenionej na planie Rzeki naszej miłości . Jednak mimo chęci i wysiłków nie mogła się oderwać od poprzednich kontraktów i musiała zrezygnować z filmu, by kręcić w Cinecitta .

Filmowanie

Film jest jednym z nielicznych (i ostatnim) wyreżyserowanym przez Stanleya Kubricka, którego nie jest scenarzystą. Przyznał, że przeszkadza mu to:

„Wtedy nakręciłem Spartakusa , jedyny z moich filmów, nad którym nie miałem pełnego autorytetu i mam wrażenie, że nie służyła mu ta okoliczność. Wszystko tak naprawdę wzięło się z faktu, że trzeba było podjąć tysiące decyzji; jeśli jednak sam ich nie odbierasz, gdy nie nadajesz na tych samych falach, co ci, którzy je biorą, może to stać się bardzo bolesnym doświadczeniem; I tak było. Oczywiście reżyserowałem aktorów, skomponowałem zdjęcia i zmontowałem film w taki sposób, by dać z siebie wszystko, w granicach słabości fabuły. "

- Stanley Kubrick (wywiad udzielony Eye w sierpniu 1968).

Muzyka

Miłość Motyw z filmu ścieżkę dźwiękową jest Alex North .

Doprowadziło to do powstania wielu okładek, z których niektóre stały się standardami, takimi jak Bill Evans , Yusef Lateef , Terry Callier , Carlos Santana (na Swing of Delight ), Ahmad Jamal itp. Temat ten został również samplowany w 1998 roku przez francuskiego rapera Shurik'na w utworze Manifeste (z udziałem Akhenatona ) na jego albumie Where I Live .

Przywrócenie

W 1990 roku Universal rozpoczął renowację filmu, której dokonali Robert A. Harris i James C. Katz . Nowa wersja zawiera sceny wycięte z poprzedniej edycji, w tym scenę ze ślimakiem i ostrygą . Kiedy Laurence Olivier zmarł w tym czasie, Anthony Hopkins został poproszony o wygłoszenie dialogu Krassusa. Przywrócona wersja została zaprezentowana w dniu21 kwietnia 1991w Nowym Jorku na rzecz Amerykańskiego Instytutu Filmowego .

Nagrody

Nagrody

Oskary 1961  :

Spotkania

Oskary 1961  :

Wokół filmu

Różnorodny

„Jestem Spartakus! "

Ta kultowa replika zostaje wypowiedziana w jednej z ostatnich scen filmu, po klęsce armii niewolników: Krassus obiecuje życie schwytanych niewolników, jeśli Spartakus sam się wskaże, przy czym ten ostatni ma zostać ukrzyżowany. Gdy Spartakus powoli wstaje, by ratować swoich towarzyszy, wszyscy inni wstają jeden po drugim, krzycząc „Jestem Spartakus”.

To zdanie zostało użyte poza filmem:

anachronizmy

Uwagi i referencje

  1. Historyczny Grakchus faktycznie zmarł 48 lat przed rewoltą Spartakusa.
  2. (w) Dalton Trumbo: Biografia - IMDb
  3. „  Aby wyprodukować „Spartacus”, Kirk Douglas złamał hollywoodzką  „ czarną listę” ” w The Huffington Post ,6 lutego 2020
  4. Według Hollywood Reporter , 6 października 1958, cytowany na stronie internetowej AFI.
  5. Według autobiografii Kirka Douglasa, cytowanej w aktach AFI.
  6. Zgodnie z dopiskiem na pliku AFI (link zewnętrzny).
  7. Deklaracja Elsy Martinelli , potwierdzona przez Kirka Douglasa, podczas wywiadu z dziennikarzem Henry-Jeanem Servatem , w Secrets de tourneages , Le Pré aux Clercs , 2001.
  8. „  Stanley Kubrick  ” , na IMDb (dostęp 2 maja 2019 r .).
  9. „A World Around Stanley Kubrick” , kubrick.fr (dostęp 2 maja 2019 r.).
  10. Według AFI, Narodowy Katolicki Legion Przyzwoitości zażądał skrócenia pięciu minut, w tym niektórych scen bitewnych i tego, co niektóre źródła określają jako „scenę ze ślimakiem i ostrygą”. W tej scenie Krassus jest w kąpieli i wypytuje Antonina o swoje preferencje, czasem o ślimaki, czasem o ostrygi, sugerując orientację seksualną.
  11. http://rozsavolgyi.free.fr/cours/civilisations/les%20jeux/
  12. http://www.class.ulg.ac.be/ressources/dossiers.html
  13. do krytyki Cécile Mury w Télérama , n O  3160/61 z dnia 7 sierpnia 2010 r.
  14. Lolita, Stanley Kubrick, 1962: 00:03:39 czas.
  15. "  Jestem Spartacus Kirka Douglasa  " , w Le Salon Littéraire ,19 czerwca 2013 r.
  16. Na stronie Pubu Kultury .
  17. Życie Briana, Monty Python, 1970: czas 01:23:30.
  18. Malcom X, SPike Lee, 1992: 03:11:19 timing.
  19. „  Intro + In the Flesh – YouTube  ” , na www.youtube.com (dostęp 16 listopada 2020 )

Zobacz również

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne