W mitologii greckiej , że Nauprestides (w starożytnych greckich Ναυπρήστιδες / Nauprếstides ) to trzy siostry, księżniczki trojańskie, córka króla Troy Laomedon . Nazywają się Éthylla ( Αἴθυλλα / Aíthulla ) Astyoche ( Ἀστυόχη / Astuóchê ) i Médésicaste ( Μηδεσικάστη / Mêdesikástê ).
Ich historia jest wymienione w Epitome of Apollodorus i dlatego znany komentarze scholiast Tzetzes mieszkających podczas XII -tego wieku . Kontekst opowieści to upadek miasta Troi po wojnie śpiewany w Iliadzie przez Homera, gdzie królem miasta był do tej pory Priam , brat Etylli, Astioche i Medesicastus. Kobiety są uwięzione i zniewolone. Jest to zatem morski powrót Greków z lądów trojańskich, gdzie ich statki płyną przez morze etapami, załadowane łupami, żołnierzami i trojańskimi kobietami. Podczas jednego z tych etapów trzy księżniczki trojańskie podżegają inne kobiety do podpalenia statków, aby uciec z niewoli przeznaczonej dla nich. Po utracie środków transportu Grecy i te kobiety nie mogą już dłużej osiedlać się tam, gdzie są. Tak więc rzeka granicząca z tym miejscem została nazwana „Navaethus” (w starogreckim Ναύαιθος / Naúaithos ), utworzona z dwóch greckich słów „statek” i „spalony”. Ta rzeka w Kalabrii w południowo-wschodnich Włoszech nazywa się dziś Neto . Geograf Strabon przypomina pochodzenie nazwy tej włoskiej rzeki i osadnictwa Greków i Trojanów, za którymi później pójdą inni osadnicy.
Mitograf Conon opowiada o wariancie, w którym mówi tylko o Etylli. Statki zostały zepchnięte przez burzę i schronił się z wielkim trudem w redzie pomiędzy miastami później znanych jako Mende i Skione , w Pallene w Tracji ( greckiej Macedonii dzisiaj). Éthylla, oddalając się od brzegu z kobietami trojańskimi, aby przynieść wodę daleko w głąb lądu, ostrzega swoich towarzyszy przed trudniejszymi warunkami, jakie czekają ich po przybyciu do Grecji, i wzywa swoich nieszczęsnych współwięźniów do podpalenia Greków. statki Protesilaus . Kiedy wszyscy utknęli na wybrzeżu, razem znaleźli miasto Scione w Tracji.
Tak więc punkt upadku Trojanów i osieroconych Greków różni się od egejskiego regionu Macedonii, w Tracji, po odległe Włochy. Jeśli Conon mówi nam o statkach, którymi kieruje Protesilaus , Apollodorus milczy na temat tożsamości właściciela greckiej floty. Interesujące jest to, że Conon uważa, że Protesilaus wciąż żyje, kiedy wrócił z Troi, podczas gdy wielu innych autorów uważa go za pierwszego Greka, który zginął w bitwie, zabity przez Hectora podczas wojny trojańskiej prowadzonej przez Agamemnona ; dla niektórych jest też źródłem jego nazwy. Pseudo-Apollodorus zeznaje, że towarzysze Protesilausa i ich flota zostali zepchnięci do Pallene , który miał udać się w kierunku celu zaproponowanego przez Conona.
Horyzont włoski, którego echa można znaleźć również w podobnych mitach (patrz poniżej), według Pseudo-Apollodorusa może skłonić do pomysłu, że nie są to statki Tesalii Protesilaus, ale innego greckiego bohatera Tesalii. , Philoctetes . Ten ostatni rzeczywiście przybył, według źródeł, do Włoch, a dokładniej do Kalabrii , gdzie osiadł na Crimissa , w pobliżu miast Crotone i Thourioi , w pobliżu starożytnego miasta Sybaris . Miasto Crotone leży u ujścia rzeki Neto, podczas gdy Thourioi i Sybaris znajdowały się nad rzeką Crati (na północy), o której mowa w micie Udręki Seteusza poniżej.
Jeśli w starożytności cel zaproponowany przez Conona nazywał się Pallene w Tracji , region ten nosi obecnie nazwę Chersonesus of Cassandra, a raczej półwysep Cassandra. Rzeczywiście, słowo Chersonese ( Χερσόνησος / Khersónêsos ) oznacza tylko w języku greckim „półwysep” lub „półwysep”. Świat starożytny zna na przykład innego Chersonezu, Chersonez Tracki, którego współczesna nazwa to Półwysep Gallipoli, który znajduje się w północno - zachodniej części dzisiejszej Turcji i wychodzi na Morze Egejskie . W rzeczywistości te dwa regiony półwyspowe stoją naprzeciw siebie, Chersonez Kasandry na zachód od Morza Egejskiego i Chersonez Tracji na wschodzie. Ta ostatnia to zachodni region Hellespont (czyli dzisiejsza Cieśnina Dardanele), podczas gdy część wschodniej to ... Troad , region miasta Troja , gdzie są greckie statki. podobno odeszło. Na Chersonezie Tracji starożytni geografowie, podobnie jak łacina Pomponius Mela, mówią nam, że prochy greckiego bohatera Protesilausa spoczywają tam w świątyni wzniesionej i poświęconej bohaterowi, niedaleko Cynocemusa , grobu królowej Hecube . Troi. Strabon rywalizuje również w ten sposób, mówiąc, że od Cape Sigée (północ-zachód od Troy), tzw Protésilaon świątynia ( Πρωτεσιλάειον / Protesiláeion ) był widoczny bez podania więcej szczegółów. Wolno wtedy pomyśleć, że Protesilaus zmarł w Troi lub nie, że jego prochy transportowano, jeśli poddano go kremacji, albo że przygoda kobiet trojańskich miała miejsce tutaj, niedaleko Troi ...
Tożsamość Greków, wojsko rzymskie Poliajnos II th century , proponujemy być Pelléniens mieszkańcy miasta Pellene ( Πελλήνη / Pellene ) w Achai , Grecji kontynentalnej. Autorka przypomina nam pewną siostrę Priama, Aithię ( Αἰθία / Aithía ), którą możemy asymilować tylko z Éthylla, rezygnując z wariantu ortograficznego, ponieważ jej historia jest podobna do tej opisanej przez Conona . Pelleńczycy, powracający z wojny trojańskiej , zbliżają się ze swoją flotą do macedońskiego półwyspu Pallene podczas swojej wędrówki. Na lądzie, zmęczeni niepewną nawigacją, jeńcy trojańscy decydują się spalić greckie statki za namową Aithii. Bez statku iw poszukiwaniu zasobów Grecy zajmują to, co stanie się miastem Scione i tam osiedlają się. Tak więc region, który nazywa się po ich przybyciu Phlegra ( Φλέγρα ) drzwi według autora, na pamiątkę swojego rodzinnego miasta i po fonetyczną korespondencji, nazwa Pallene ( Παλλήνη / Pallene ).
Trzy postacie nie mają bardziej rozwiniętej mitologii niż ten odcinek. Jeśli Conon cytuje samego Éthyllę, jeśli ktoś jeszcze raz spotyka Medesicastusa jako córkę Priama , syna Laomedona , pozostaje jednak, że Astyoche jako córka Laomedona jest związana z mitem Eurypylosa . Jego pochodzenie jest raczej niepewne, ponieważ istnieją inne homonimiczne Astyoche wokół mitologicznych postaci, do których odnosi się odcinek statków, i których nie możemy wiedzieć, czy jest to inna odrębna osoba lub zamieszanie, które jest wpisane w czas. Niektórzy ludzie robią na przykład Astyoche, tak jak córka Priama, a nie jej siostra, czy też znajdujesz między innymi Astyoche, jak matka greckiego bohatera Protesilausa (ta, która jest czasami cytowana jako grecki przywódca spalonych statków) . przez Nauprestides ) ... Ale najczęściej wersja jest rzeczywiście taki, w którym astyoche jest córką Laomedon , żony Telefos i dlatego matka Eurypyle . Co więcej, z powodu tej przynależności do domu Troi Telefos nie współpracuje z Grekami, mimo że jest synem Heraklesa . Pomocą Eurypyle, jego syn, będzie szczególnie wymagane przez trojany i Priama , króla Troi podczas wojny opowiedziana przez Homera do udziału w walce z Grekami wodzą Agamemnona ; zostanie tam wspaniale zilustrowany, zanim straci życie z ręki syna Achillesa , Neoptolemusa . Mówi się, że Eurypyle niechętnie angażował się z powodu swojej matki Astyoche, dlatego Priam korumpuje lub kupuje Astyoche, oferując mu złotą winorośl, za którą Zeus zrekompensował swojemu ojcu Laomedonowi za usunięcie jego syna Ganimedesa . Dictys of Crete walczy ze złotą winoroślą, dodając, że Priam podał Eurypyle również rękę swojej córki Cassandry .
Możesz pomóc, dodając odniesienia lub usuwając niepublikowaną zawartość. Zobacz stronę dyskusji, aby uzyskać więcej informacji.
Fabuła Nauprestidów znajduje się w innych mitach, wariantach dobrowolnych lub nie, często celebrują oni stworzenie lub nominację geograficznego miejsca, miasta.
Mit jest poświadczony przez tortury Sétée ( Σήταια / Sếtaia ), uwięzionej kobiety trojańskiej, którą znamy, skazanej przez Greków na okrutną śmierć po tym, jak dostarczyła płomieniom flotę jej panów, która znajduje się w pobliżu rzeki Crati , w włoski region Kalabria (na północ od rzeki Neto cytowany m.in.w micie Nauprestydów ). Albo z rękami wbitymi w wbity, albo jest przykuta łańcuchem z rozpostartymi ramionami, więc zostaje ukrzyżowana i posadzona na skale, wystawiona na działanie krwiożerczych sępów. Ta skała z widokiem na morze na zawsze nosi swoją nazwę na pamiątkę swoich nieszczęść (w starożytnej grece nazywa się ją Σηταῖον / Sêtaĩon ).
Gdy książę trojański Eneasz , który przeżył upadek Troi, przywraca nam Eneidę , prowadzi ocalałą flotę trojańską w ich morską podróż i ląduje na brzegach Sycylii , wita go partner trojański, Acestes . Mężczyźni organizują i uczestniczą w zabawach pogrzebowych na cześć ojca Eneasza Anchisesa . Jeśli chodzi o kobiety, to są one zawrócone na plażę. Junona wysyła boginię niezgody Iris, która pod maską niejakiego Beroe, żony pewnego Dorcylusa z Tmaros, zmusza kobiety do rezygnacji z odzyskania bezkresnego morza. Zmęczeni nawigacją, będąc na ziemi Mount Eryx , Eryx, który był synem Wenus, podobnie jak Eneasz, chcą zakończyć tu swoją pracę. Przekonane słowami Iris, pomimo roztropności królewskiej pielęgniarki dzieci Priama , niejakiego Pyrgo, kobiety chwytają żar ognia poświęcony Neptunowi i podpalają opuszczone statki. Zaalarmowani Eneasz i uzbrojeni mężczyźni spieszą na brzeg i ze strachem patrzą, jak ich statki płoną, a kobiety, wstydząc się swoich czynów, uciekają i chowają się. Zdesperowany, nie mogąc liczyć na słabe środki swojego gospodarza, Eneasz błaga Jowisza, który sprawia, że pada deszcz, by zdusić płomienie. Cztery statki zostały utracone, a inne ucierpiały. Nie mogąc ponownie wsiąść na pokład wszystkich swoich pasażerów, na prośbę swojej matki Wenus, Eneasz przyznaje, że kobiety i osoby starsze oraz ci, którzy nie chcą żadnej zasługi za chwałę przygody, pozostają w regionie i założeni razem z mieszkańcami Aceste, miasto Acesta (ostatecznie znane jako Segesta ).
Plutarch z Chaeronea opowiada między innymi historię powstania Rzymu . Te trojany po ucieczce z upadku swego miasta w Azji Mniejszej , a potem przejechał przez wiatry skończyć braku w Etrurii , gdzie lądują w pobliżu rzeki Tyber . Znajdujące się wśród nich kobiety, zmęczone podróżą i nie wspierające już niedogodności morza, widzą wśród niej pewnego Romów ( Ῥώμην / Rốmên ) pozbawionych szlacheckiego pochodzenia, którzy zachęcają je do podpalania statków. Ich mężowie się złoszczą; ze względu na nową konieczność sytuacji mogą odtąd jedynie osiedlić się w tym miejscu na Palatynie, w miejscu przyszłego miasta nazwanego na cześć tego, który zachęcił ich do osiedlenia się na tej urodzajnej ziemi. „Rzym”. . Dodaje, że to właśnie z tej przygody wywodzi się rzymska tradycja, zgodnie z którą kobiety witają swoich rodziców i przyjaciół pocałunkiem w usta; ponieważ Trojanie, po spaleniu floty, objęli i pieścili swoich mężów, zwracali się do nich modlitwami i błagali ich, aby uśmierzali ich gniew. Z tego Roma bez pewności odnosimy się do wielkich postaci wszechświata trojańskiego: Eneasza , Telefusa , Ascaniusa .