Jan z Sismondi

Jan z Sismondi Obraz w Infoboksie. Biografia
Narodziny 9 maja 1773 r.
Genewa
Śmierć 25 czerwca 1842 r(w wieku 69 lat)
Chêne-Bougeries
Imię i nazwisko Jean Charles Leonard Simonde
Skrót w botanice Sejsm.
Narodowość Herb Genewy.svg Genewa , a od 1815 r. szwajcarska
Zajęcia Historyk , ekonomista
Małżonka Jessica Allen ( d )
Inne informacje
Członkiem Królewska Szwedzka Akademia Literatury, Historii i Starożytności
Turyńska Akademia Nauk (1838)
Różnica Kawaler Legii Honorowej (1841)
Simonde de Sismondi-Wappen.jpg herb

Jean Charles Léonard Simonde de Sismondi , urodzony w Genewie dnia9 maja 1773 r. i zmarł w Genewie dnia 25 czerwca 1842 r, jest szwajcarskim historykiem , eseistą politycznym i ekonomistą .

Biografia

Po raz pierwszy pod wpływem Adama Smitha zaangażował się w sprawę liberalną i bywał na salonach Madame de Staël w ramach Grupy Coppet . W 1801 r. opublikował „statystykę departamentu Léman”, która obnażyła niepokojącą sytuację gospodarki Genewy. Przywiązany do swobód, ostro skrytykował projekt Konstytucji Republiki Genewskiej przedłożony ludności w 1816 r., opublikował broszurę i kazał podpisać „petycję szesnastu”. Pod wpływem nacisków burżuazyjnych zaprzestał krytyki.

Jego przywiązanie do liberalizmu gospodarczego z Ricardo i Smith zakończył się w 1819 roku wraz z publikacją nowych zasad ekonomii politycznej . Po raz pierwszy ekonomista wywołuje konieczną redystrybucję bogactwa. Według niego liberalizm gospodarczy, daleki od zapewnienia wszystkim dobrobytu, powiększa nędzę robotników, ponieważ:

Istnieje więc sprzeczność: mechanizacja prowadzi do bezrobocia i umożliwia masową produkcję, której pracownicy nie mogą kupić, co skutkuje nadprodukcją . Jego poglądy będą krytykowane przez liberalnych pisarzy zarówno francuskich ( Jean-Baptiste Say ), jak i anglosaskich ( John Ramsey McCulloch , Robert Torrens i David Ricardo ), co pozostaje jedną z najsłynniejszych kontrowersji gospodarczych i jednym z najbardziej zajadłych odroczeń. kwestia prawa placówek Saya. Te „nowe zasady” były przedmiotem drugiego wydania w 1827 r., w którym Sismondi powtórzył swoją krytykę liberalizmu, zwłaszcza w obliczu kryzysu nadprodukcji, który poważnie dotknął Anglię.

W obliczu tej sytuacji Sismondi sformułował program interwencji państwa, mający na celu ochronę klasy robotniczej, zwalczanie nadmiernej konkurencji i regulowanie postępu w celu uniknięcia bezrobocia i kryzysu gospodarczego  :

Jego stanowisko zostało częściowo skrytykowane przez Karola Marksa, który uważał go za przywódcę „drobnomieszczańskiego socjalizmu”, oraz Lenina, który nazwał go „romantycznym socjalistą”. Sismondi nie uważał się za socjalistę i w szczególności potępił system Saint-Simonian, który w tamtych czasach reprezentował najbardziej udaną formę socjalistyczną. Nawet nie uważał się za Demokratę. Powiedział: „Jestem liberałem, a nawet lepiej, republikaninem, ale na pewno nie demokratą” w 1835 roku. Potępił w szczególności skutki głosowania większościowego, które uważał za tyraniczne dla mniejszości. Sismondi zawsze bronił własności prywatnej (w tej kwestii mocno krytykował Rousseau), nawet jeśli uważał, że nie jest to „prawo naturalne”, ale prawo ustanowione przez państwo (w jego Études d'économie politique). W artykule poświęconym debacie na temat przepisów dotyczących kukurydzy skrytykował skutki wolnego handlu, zwłaszcza w odniesieniu do likwidacji miejsc pracy, które pociąga za sobą.

Sismondi, burżuazyjnego pochodzenia, zawsze darzył wielkim szacunkiem instytucje, których nigdy nie wahał się surowo krytykować. W szczególności trzymał się polityki stopniowego postępu Pierwszego Syndyka Jean-Jacquesa Rigauda, ​​wprowadzonej w połowie lat 20. XIX w. Przekonany, że Konstytucja z 1816 r. musi ewoluować, zajmował delikatne stanowisko, domagając się reform, ale sprzeciwiając się wszelkim gwałtownym rewolucja. Kiedy w 1841 r. pod naciskiem tłumu uzyskano Konstytuanta , Sismondi sprzeciwił się temu. Mimo to postanowił kandydować, został wybrany i prowadził w nim kampanię na rzecz minimalnych reform, powodując niezrozumienie radykałów kierowanych przez Jamesa Fazy'ego . Chory, zmęczony, wygłosił ostatnie niezapomniane przemówienie, zanim został odprowadzony do domu. Zmarł kilka dni później, przed zakończeniem prac założycielskich.

Nadał swoje imię także genewskiemu koledżowi: Sismondi College .

Deklarował się jako uczeń Adama Smitha, ale sprzeciwiał się prawu Saya (zamiast zaprzeczać możliwości nadprodukcji, tłumaczy je trzema czynnikami: podkonsumpcją, konkurencją i niepewnością prognozowania rynków zbytu) i opowiadał się za interwencją państwa. Dlatego nie jest uważany za „klasyczny” , ale ogólnie kwalifikowane jako utopijne socjalistyczne , prekursor Schumpetera za jego prace nad postępem technicznym i, według autorów, socjaldemokrata .

Był członkiem Komitetu Philhellenów w Genewie .

Sismondi poślubił 19 kwietnia 1819w Jeffreyston, Pembrokshire (Walia), Jessica Allen (1777-1853), której siostrzenica Emma Wedgwood została żoną przyrodnika i paleontologa Karola Darwina . Emma Darwin i Sismondi byli blisko, a ten ostatni odwiedził dom Darwinów podczas swojej ostatniej podróży do Anglii w 1840 roku.

Nazwisko

Jego prawdziwe nazwisko brzmiało Sismonde, ale dodał Sismondi do swojego patronimicznego imienia, zgodnie z twierdzeniami o pochodzeniu toskańskim .

Pomysły

Mechanizm

Według tezy Sismondiego wprowadzenie nowych maszyn przynosi korzyści tylko pracodawcom. Rzeczywiście, zyski rosną, a płace pozostają takie same. Uważa on, że ten wzrost mocy produkcyjnych doprowadzi do bankructw: konsumpcja nie może podążać za nadwyżką produkcji, ponieważ pracownicy nie są opłacani według ich wartości godziwej. Konkurencja zachęca firmy do ciągłych inwestycji, co powoduje bankructwa sieciowe.

Ochrona socjalna

Sismondi uważa, że ​​nierówny podział bogactwa jest podwójnie szkodliwy: jest niesprawiedliwy i powoduje kryzysy nadprodukcji. Następnie myśli o podniesieniu płac poprzez skrócenie czasu pracy i zakaz pracy dzieci. Chciałby również, aby firma przejęła kontrolę nad okresami choroby i starości pracowników.

Praca

Sismondi jako pierwszy mówi, że cała wartość pochodzi z pracy, ponieważ tylko on dodaje wartość do produktu. Krytykuje teorię Adama Smitha, która przypisuje wartość towaru ilości pracy, jaką może on dysponować, i która czyni z podziału pracy i rozszerzania rynków źródło produktywności. Dla Sismondiego kapitał to zakumulowana praca. Praca dodaje wartość tylko wtedy, gdy akumuluje kapitał, to znaczy, gdy po opłaceniu wszystkich wydatków, a zwłaszcza płac, pozostaje wartość netto (nadwyżka, zysk). Produkcja całkowicie skonsumowana w płacach nie dodaje wartości, nie jest produktywna, tylko odtwarza i utrwala cykl, nie opuszczając go.

Dodanie wartości to dodanie kapitału trwałego, maszyn, magazynów, ślepych sił natury, które zostały przekierowane przez inteligencję i umiejętności itp. które są tak wielkim przyszłym bogactwem. Kapitał ten produkuje tylko wtedy, gdy jest zapładniany pracą, która go wprawia w ruch. Sismondi dodaje, że nadwyżka i zysk są zmonopolizowane przez bogatych, którzy posiadają kapitał i dlatego mogą samodzielnie decydować o podziale wartości dodanej i bogactwa. Decydują także to, co jest produkowane, czyli XIX th  century wytwarzają dóbr luksusowych, które są bezużyteczne dla pracowników, którzy w konkursie przez kapitał, widząc ich płace i upuść zlew s'do nieszczęścia. Tezy te w dużej mierze podejmie Marks .

Jeśli maszyna jest uprzywilejowanym środkiem akumulacji, to dlatego, że nie potrzebuje wynagrodzenia. Ekolodzy w XX -tego  wieku, chodź sprzeciwiło się, że rodzaj wynagrodzenia powinna być wypłacona do natury, aby mógł on przetrwać, jako wynagrodzenie było umożliwienie pracownikowi, aby przetrwać, a nie tonąć w nędzy. Nieutrzymanie przyrody prowadzi do jej degradacji, prowadzi do narastania długu ekologicznego , który na razie maskowany jest wyczerpywaniem się zasobów nieodnawialnych.

Historyk

Potomkowie

Główne prace

Bibliografia

Pracuje

Artykuły

Uwagi i referencje

  1. (w) Nadia Urbinati, „  Arystokratyczny republikanizm Simonde Sismondiego  ” , European Journal of Political Theory ,2012
  2. Jean Charles Léonard Simonde de Sismondi, artykuł o Corn Laws in Sismondi's Writings of Political economy, 1816-1842, Oeuvres economiques complete, vol. 4 , Economica
  3. (w) Margaret Gladys Sheldrick, Życie i wkład ekonomiczny Simonde Sismondiego, teza ,1925, s. 20
  4. «  Rue SISMONDI | Nazwy geograficzne kantonu Genewa  ” , na ge.ch (dostęp 15 stycznia 2020 r. )
  5. Brenda Dunn-Lardeau i Geneviève Denis, „  Od historii do powieści lub historii włoskich republik średniowiecza (1807-1818) autorstwa Simonde de Sismondi jako źródło All Men Are Mortals (1946) autorstwa Simone de Beauvoir  », Dziennik historii literatury Francji ,2002, s.  176 i następne ( czytaj online )

Zobacz również

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne