Dino Risi
Dino Risi
Dino Risi na festiwalu filmowym w Cannes w 1993 roku.
Dino Risi , urodzony dnia23 grudnia 1916w Mediolanie i zmarł dnia7 czerwca 2008w Rzymie jest włoskim reżyserem i scenarzystą . Dino Risi był jednym z pierwszych reżyserów, którzy kopali w nurcie satyry społecznej.
Biografia
Syn lekarza, rozpoczął karierę jako psychiatra, poświęcając się krytyce filmowej, a także pisaniu opowiadań i scenariuszy. To właśnie w 1940 roku Dino Risi stawiał pierwsze kroki w kinie jako asystent Mario Soldatiego przy filmie The Midnight Wedding oraz Alberto Lattuada w Giacomo l'idealista .
W czasie II wojny światowej schronił się w Szwajcarii, gdzie pobierał lekcje u Jacquesa Feydera . Okres powojenny sprzyja odrodzeniu kina włoskiego. Od 1946 do 1949 przyczynił się do pisania scenariuszy i realizacji filmów dokumentalnych. Wraz z gangsterem Vacanze , w 1952 roku zajął się reżyserią filmów fabularnych . Uczestniczy w ruchu neorealizmu
. To właśnie podczas tego ruchu została uruchomiona seria Pain, Amour…, w tym Dino Risi: Pain, amour, so-et-il . Ta praca była jednym z największych sukcesów we włoskim kinie w latach 1954-1958.
Od lat 50. stał się jednym z wielkich reżyserów włoskich komedii . Jego sukces rozpoczął się w 1957 roku z krytycznym farsa Pauvres mais Beaux i potwierdził swój talent w 1960 roku z L'homme aux visages cent, który oznaczał początek długiej współpracy z jednym z jego ulubionych aktorów, Vittorio Gassman , który za swoją rolę w Perfumy de femme zdobyła nagrodę za interpretację męską na Festiwalu Filmowym w Cannes w 1975 roku . Inni jego ulubieni aktorzy to Nino Manfredi , Ugo Tognazzi , Alberto Sordi i Marcello Mastroianni . W jego pracach poruszane są na ogół słynne komedie polityczne, dzięki którym możemy obserwować postępy i niepowodzenia ówczesnej Italii, jak np . Trudne życie z 1961 roku. Wzywa do tego z humorem i wystawia komiczne duety na nic. Postać zdrajcy bohatera jest także powracającą postacią w kinie Dino Risiego: symbolizuje polityczne ślepe zaułki współczesnych Włoch.
Celował w szkicach, takich jak seria Monsters , ale także w dramatach, takich jak Le Fanfaron czy Fantôme d'amore .
Często nominowany, ale nigdy nie nagradzany na Festiwalu Filmowym w Cannes , ten ostatni przez uznanie, w 1993 roku zorganizował retrospektywę piętnastu jego filmów .
W 2002 roku filmowiec otrzymał Złotego Lwa za całą swoją karierę na Festiwalu Filmowym w Wenecji . Tej chwili towarzyszyła owacja na stojąco.
Dino Risi to jeden z ostatnich „potworów” złotego wieku włoskiego kina . Niestrudzony robotnik, wyreżyserował ponad pięćdziesiąt filmów.
Dino Risi współpracował z największymi włoskimi aktorami komiksowymi, którzy wielokrotnie pojawiali się w jego filmach: Vittorio Gassman szesnaście, Ugo Tognazzi dwunastu, Nino Manfredi siedem, Alberto Sordi pięć, Marcello Mastroianni trzy. Z Totò miał tylko jedną współpracę przy filmie Operation San Gennaro w 1966 roku, rok przed śmiercią aktora.
Jest ojcem Claudio i Marco Risi , także reżyserów filmowych.
Filmografia
Dyrektor
Krótkie filmy
-
1946 : Barboni
- 1946: I bersaglieri della signora
- 1946: Verso la vita
-
1947 : Cortili
- 1947: Pescatorella
- 1947: Strade di Napoli
- 1947: Tugillio minore
-
1948 : 1848
- 1948: Costumi e bellezze d'Italia
- 1948: Cuore rivelatore
- 1948: La fabbrica del duomo
- 1948: Segantini, il pittore della montagna
-
1949 : Caccia w brughiera
- 1949: La città dei traffici
- 1949: La montagna di luce
- 1949: Seduta Spirita
- 1949: Terra Ladina
- 1949: Vince il sistema
-
1950 : Buio in sala
- 1950: Fuga w città
- 1950: Il grido della città
- 1950: L'Isola Bianca
- 1950: Siero della verità
Filmy fabularne
-
1952 : Vacanze col gangster
-
1953 : Droga Nadziei ( Il viale della speranza )
- 1953: L'Amour à la ville ( l'Amore in città ), segment Le Bal du Samedi soir ( Paradiso per tre ore )
-
1955 : Znak Wenus ( Il segno di Venere )
- 1955: Chleb, miłość, niech tak będzie ( Pane, amore, e ... )
-
1956 : Biedny ale piękny ( Poveri ma belli )
-
1957 : Piękna ale biedna ( Belle ma povere )
- 1957: L'Impossible Isabelle ( La nonna Sabella )
-
1958 : Wenecja, Księżyc i Ty ( Venezia, la luna e tu )
-
1959 : Człowiek o stu twarzach ( Il mattatore )
- 1959: biedni milionerzy ( milionri z Poveri )
- 1959: wdowiec ( Il vedovo )
-
1960 : L'Inassouvie ( Un amore a Roma ' ' )
-
1961 : Trudne życie ( Una vita difficile )
- 1961: In camera ( A porte chiuse )
-
1962 : Marsz na Rzym ( La marcia su Roma )
- 1962: Le Fanfaron ( Il sorpasso )
-
1963 : Il sukceso , współreżyserowany z Mauro Morassi (it)
- 1963: czwartek ( Il giovedì )
- 1963: Potwory ( I mostri )
-
1964 : Le Gaucho ( Il gaucho )
-
1965 : Les Complexés ( I complessi ), segment A decydujący dzień
- 1965: Impreza Play-Boy ( L'ombrellone )
- 1965: Nasi mężowie , odcinek Il marito di Attilia
- 1965: Lalki ( Bambole )
-
1966 : Operacja San Gennaro ( Operazione San Gennaro )
-
1967 : Człowiek z Ferrari ( On tygrys )
-
1968 : Prorok ( He profeta )
- 1968: Zrań mnie bardzo mocno, ale okryj mnie pocałunkami ( Straziami, ma di baci saziami )
-
1969 : Kura, pociąg ... i niektóre potwory ( Vedo nudo )
- 1969: Il giovane normalny
-
1970 : Żona księdza ( La moglie del prete )
-
1971 : W imieniu narodu włoskiego ( In nome del popolo italiano )
- 1971: Ja, kobieta ( Noi daje siamo fatte cosi )
-
1973 : włoskie porwanie ( Mordi e fuggi )
- 1973: Szalony seks ( Sessomatto )
-
1974 : Perfumy kobiece ( Profumo di donna )
-
1976 : Kariera pokojówki ( Telefoni bianchi )
-
1977 : Izba Biskupa ( La stanza del vescovo )
- 1977: Zagubione dusze ( Anima persa )
- 1977: Nowe potwory ( I nuovi mostri )
-
1978 : Ostatnia miłość ( Primo amore )
-
1979 : Drogi papo ( Caro papà )
-
1980 : Jestem fotogeniczny ( Sono fotogenico )
- 1980: Uwodziciele
-
1981 : Upiór miłości ( Fantasma d'amore )
-
1982 : Ostatnie potwory ( Sesso e volentieri )
-
1984 : I życie toczy się dalej ( ... e la vita continua ) (TV)
-
1984 : Dobry Król Dagobert
-
1985 : Wariat wojenny ( Scemo di guerra )
-
1986 : Komisarz Lo Gatto
-
1987 : Teresa
-
1988 : Czwarta historia dawania (TV), odcinek Carla
- 1988: La ciociara (telewizja)
- 1988: Żywe życie (telewizja)
-
1990 : Walc miłości ( Tolgo il disordero )
-
1990 : Vita coi figli (telewizja)
-
1992 : Missione d'amore (serial telewizyjny)
-
1996 : Giovani e belli
- 1996: Esercizi di stile , segment Myriam
-
2002 : Le ragazze di Miss Italia (TV)
Autor scenariusza
Nagrody i nominacje
Majtki
-
I miei mostri , 2004
-
Moje potwory. Wspomnienia , trad. Béatrice Vierne, Lozanna / Paryż, Éditions L'Âge d'Homme / de Fallois, 2014 , 253 s. ( ISBN 978-2-87706-847-5 )
Uwagi i referencje
-
Źródło: (it) http://milano.cronacaqui.it/news-e-morto-dino-risi-tra-i-maggiori-interpreti-della-commedia-allitaliana_7850.html .
-
Mathias Sabourdin i Jean Antoine Gili , Słownik kina włoskiego, jego twórcy od 1943 do współczesności , Nowy Świat, dl 2014, © 2014 ( ISBN 978-2-36583-839-9 i 2-36583- 839-1 , OCLC 892716776 , czytaj online )
-
Mathias Sabourdin i Jean Antoine Gili , Słownik kina włoskiego, jego twórcy od 1943 do współczesności , Nowy Świat, dl 2014, © 2014 ( ISBN 978-2-36583-839-9 i 2-36583-839-1 , OCLC 892716776 , czytaj online )
-
(en) „ Włoski reżyser Dino Risi umiera ” , na bbc.co.uk ,7 czerwca 2008
-
dino risi, radosny pesymista włoskiej komedii , dokument Emmanuel Barnault, 2007
Linki zewnętrzne