Języki fińsko-wołgaickie | |
Kraj | Rosja , Finlandia , Estonia , Łotwa , Szwecja , Norwegia |
---|---|
Typologia | SOV , aglutynujący , biernik , akcentowany |
Klasyfikacja według rodziny | |
Menu | |
Rozmieszczenie geograficzne różnych języków fińsko-wołgańskich. | |
Te języki wołżańskie to hipotetyczny podział języków uralskich , które przegrupowania języki Fenic , z językami Sami , z językami Mordvian i Mari (lub Cheremiss) . Powszechnie uważa się, że gałąź ta odróżniałaby się od pnia języków fińsko-permskich około 2000 roku pne. J.-C.
Języki fennickie i lapońskie są czasami zgrupowane razem w oddziale fińsko-lapońskim, podczas gdy Mordve i Husband byli kiedyś zgrupowani w oddziale Volgaïco-fińskim. Ewolucja wiedzy doprowadziła do odrzucenia ważności gałęzi Wołgajsko-fińskiej; oddział Finno-Sami, Finno-Volgaic i Finno-Permian jest nadal przedmiotem debaty. Ogólnie rzecz biorąc, języki uralskie należą obecnie do dobrze scharakteryzowanych podgrup, ale starsze relacje między tymi podgrupami są niejasne, mało zbadane i utrudniają grupowanie ich w większe gałęzie.
Do tej pory zaproponowano unikalną historyczną cechę fonetyczną , wspólną dla języków fińsko-wołgańskich: zanik spółgłoski / * w / przed zaokrągloną samogłoską .