La Dépêche du Midi | |
Kraj | Francja |
---|---|
Język | Francuski |
Okresowość | Codziennie |
Uprzejmy | Prasa regionalna |
Cena za numer | 1,20 € (w Hiszpanii: 1,60 €) |
Dyfuzja | 127 466 ex. (2019) |
Data założenia | 1870 |
Miasto wydawnicze | Tuluza |
Właściciel | La Dépêche du Midi Group |
ISSN | 0181-7981 |
Stronie internetowej | ladepeche.fr |
La Dépêche du Midi to francuska gazeta regionalnarozdawana w dziewięciu departamentach regionu Occitanie ( Ariège , Aude , Aveyron , Haute-Garonne , Gers , Lot , Hautes-Pyrénées , Tarn , Tarn-et-Garonne ) oraz w departament Lot-et-Garonne w Nowej Akwitanii . Nakład w 2019 r. wyniósł 127 466 egzemplarzy (spadek w porównaniu z rokiem poprzednim), w 14 różnych wydaniach dziennych (wcześniej 16). La Dépêche jest historycznie związany z sekularyzmem i radykalizmem . Gazeta należy do grupy La Dépêche du Midi, a jej dyrektorem zarządzającym jest Jean-Nicolas Baylet, również dyrektor publikacji .
W jednym, w opasce, po La Dépêche du Midi , znajduje się wzmianka „Le journal de la democratie” .
Jednym z haseł gazety jest „La Dépêche informuje szybko i dobrze” .
Dziennik należy do grupy La Dépêche du Midi , której byłym prezesem jest Jean-Michel Baylet , także były przewodniczący Lewicowej Partii Radykalnej (PRG) i minister rządu Vallsa między11 lutego 2016 i maj 2017. Zatrudnia około 770 osób, w tym 250 zawodowych dziennikarzy i około 1500 korespondentów prasy lokalnej. Podążając za radykalnym politycznym dziedzictwem swoich początków, La Dépêche jest pismem o radykalnej lewicowej wrażliwości.
W 2016 roku, po udziale Jean-Michela Bayleta w rządzie Manuela Vallsa, nowym prezydentem została Marie-France Marchand-Baylet, była żona Jeana-Michela Bayleta. Po odejściu z rządu Vallsa w maju 2017 r. Jean-Michel Baylet ponownie został dyrektorem generalnym grupy La Dépêche du Midi .
Pierwszy numer La Dépêche de Toulouse ukazał się on2 października 1870, pod prostą nazwą La Dépêche , z inicjatywy pracowników drukarni Sirven w Tuluzie, należącej do Josepha Sirvena (burmistrza Tuluzy z18 maja 1884 r w 19 maja 1888 r.).
Jej powołaniem na początku było publikowanie depesz wojennych, aby przekazać wiadomości z frontu żonom żołnierzy.Po wojnie tytuł przetrwał i rozwija się, poszerzając pole informacyjne. Doszło do 15 000 egzemplarzy 9 lat później. W 1879 r. gazeta została sprzedana paryskiej grupie prasowej Le Pelletier. W ten sposób powstała spółka akcyjna La Dépêche i Le Petit Toulousain. W 1881 r. trzej Ariégeois, Rémy Couzinet, Alcide Gout i Rémy Sans kupili La Dépêche i wpadli na pomysł uruchomienia edycji dla każdego działu w regionie.
[ ref. pożądany]W 1887 roku zadebiutował jako dziennikarz Jean Jaurès , już zaangażowany politycznie. Tytuł prasowy wita także innego dziennikarza politycznego: Georgesa Clemenceau , zanim dołączył do L'Aurore . Gazeta, będąca momentem anty-Dreyfusardowym , zebrała się w tej sprawie na rzecz rewizji procesu.
Ze względu na swoje pochodzenie i pióra La Dépêche nie ukrywa swojego przywiązania do radykalno-socjalistycznej lewicy . Również na początku XX -go wieku , biskupi rozważyć „grzech ciężki” odczyt ten tytuł.
Maurice Sarraut , radykalny senator z Aude (1869-1943), przejął stery gazety, zostając jej dyrektorem administracyjnym (1909).
Bernard-Henri Sirven, syn twórcy La Dépêche, prezesa Union Syndicale des Maîtres-Imprimeurs de France, który zastąpił swojego ojca Josepha.
Louis Braud, dyrektor La Dépêche w 1914 roku.
Kompozytornia La Dépêche, 1905.
Maszynownia La Dépêche, 1905 r.
Hôtel de La Dépêche rue Bayard w Tuluzie w 1905 r. (siedziba główna i drukarnia).
Po wielkiej wojnie właścicielem gazety został reżyser Maurice Sarraut (1932). Po próbie przejęcia przez Maurice'a de Rothschilda , Jean-Baptiste Chaumeil , wykonawca robót publicznych i radykalnie socjalistyczny burmistrz Valence-d'Agen , przejął udziały w grupie w 1925 roku. W tym samym roku dołączył do niej jego bratanek Jean Baylet. w 1927 dyrektor administracyjny, następnie redaktor naczelny.
Okres międzywojenny był „złotym wiekiem” dla La Dépêche , zarówno ze względu na jej dystrybucję, jak i prestiż i jakość pisarstwa, które dały jej wpływy narodowe.
Artur Huc (1855, w Aude -22 marca 1932, w Nicei ), współdyrektor Dépêche w latach 1910 i 1920 .
Maurice Sarraut , senator w 1913 r., współdyrektor La Dépêche w latach 1910 i 1920.
Powitawszy zakaz PCF w 1939 r., wchodzi w ciemne godziny. W czasie okupacji dziennik był prowadzony przez kolaborantów .
Maurice Sarraut , który stracił wszelki wpływ na gazetę, zostaje zamordowany przez członków Milicji wgrudzień 1943. Jego brat Albert Sarraut został wkrótce deportowany. Gazeta nadal ukazuje się broniąc polityki marszałka Pétaina.
Tytuł został zakazany do publikacji na Wyzwoleniu za kolaborację w 1944 roku.
Tytuł ukazał się w 1947 roku pod nazwą La Dépêche du Midi . Po sporze prawnym zlikwidował Patriote du Sud-Ouest , gazetę Frontu Narodowego (komunistycznego), która odziedziczyła jego siedzibę. Wracając do swojego radykalnego i antykomunistycznego rodowodu (FPK została właśnie wykluczona z rządu) naturalnie popiera gabinet Pierre'a Mendesa France'a . Sprzeciwia się referendum konstytucyjnemu w 1958 r., popiera François Mitterrand w wyborach prezydenckich w 1965 r.
Jean Baylet , który w 1927 roku był dyrektorem administracyjnym, a następnie redaktorem naczelnym, stworzył w międzyczasie dziennik La Democratie le8 października 1945. Przejął zarządzanie La Dépêche ,22 listopada 1947 aż do jego śmierci 29 maja 1959.
W latach 1959-1971 były szef policji Vichy, René Bousquet , odpowiedzialny w szczególności za obławę Vel'd'Hiv , był członkiem zarządu gazety. Prowadzi redakcję wraz z Évelyne Baylet , wdową po Évelyne Isaac po Jeanie Baylecie, która przejęła kontrolę po śmierci męża do 1995 roku.
Jean-Michel Baylet , syn Jeana Bayleta , objął stanowisko zastępcy dyrektora generalnego La Dépêche w 1975 roku, a dwa lata później został dyrektorem generalnym.
12 kwietnia 2012, José Biosca, dyrektor zarządzający gazety, zapowiada uruchomienie drugiej płatnej strony. Ta strona, zatytułowana Dépêche Premium, została uruchomiona17 kwietnia 2012, w fazie testowej z subskrybentami papierowymi przed otwarciem reklamy w dniu 26 września 2012. Składa się z ciągłego kanału informacyjnego z ekskluzywnymi artykułami multimedialnymi; elektroniczna wersja gazety dostępna w sieci, smartfony iPhone i Android oraz tablety iPad i Android, specjalne dodatki cyfrowe; oraz usługi członkostwa w Klubie. Po raz pierwszy we Francji dziennik regionalny podjął próbę płacenia przez Internet. Witryna Dépêche Premium jest zamknięta wkwiecień 2016.
W luty 2016, po wejściu Jean-Michela Bayleta do rządu i entuzjastycznych „ nagłówkach ” Dépêche du Midi , kilka mediów kwestionuje niezależność redakcji gazety w stosunku do jej właściciela.
Podobnie jak w przypadku większości drukowanych gazet, nakład każdego roku znacznie spadał od 2000 roku.
Rok | Całkowita płatna transmisja tygodniowo | Całkowity tydzień emisji | Pełna transmisja niedziela |
---|---|---|---|
1879 | - | 15 000 | - |
1881 | - | 27 000 | - |
1906 | - | 159 000 | - |
1914 | - | 215 000 | - |
1925 | - | 217 000 | - |
1943 | - | 310 000 | - |
1955 | - | 215 000 | - |
1967 | - | 280 000 | - |
1996 | - | 202 000 | - |
2002 | - | - | - |
2003 | - | 200 000 | - |
2004 | - | - | - |
2005 | 196.334 | 200 090 | 227 047 |
2006 | 192 299 | 196.641 | 224 151 |
2007 | 193 901 | 197 751 | 225 068 |
2008 | 192.907 | 196.749 | 222,269 |
2009 | 187 172 | 190 875 | 215 739 |
2010 | 182 572 | 186 213 | 208 780 |
2011 | 177 908 | 180 969 | 201 760 |
2012 | 171 553 | 174 511 | 191,574 |
2013 | 164 019 | 166,137 | 182 943 |
2014 | 155 341 | 157 215 | 176 160 |
2015 | 148 218 | 149 998 | 168 497 |
2016 | 142 730 | 144.419 | 160 820 |
2017 | 138 405 | 140 097 | 153 943 |
2018 | 131,286 | 133 074 | - |
2019 | 125 902 | 127,466 |
Dostępnych jest 16 edycji lokalnych:
Powierzchnia reklamowa wysyłki jest sprzedawana przez spółkę zależną grupy L'Agence de comm, strukturę powstałą z połączenia historycznego O²Pub (reklama Occitan) i Midi Media (zarząd grupy Les journals du Midi, przejętej w 2015).