Narodziny |
1551 Pfullendorf |
---|---|
Śmierć |
1599 Strasburg |
Narodowość | germański |
Czynność | Malarz , grawer |
Miejsca pracy | Strasburg , Stuttgart |
Ruch | Manieryzm |
Patroni | Ludwik VI z Wirtembergii |
Wendel Dietterlin , urodzony w Pfullendorf w 1551 roku i zmarł w Strasburgu w 1599 roku , jest malarz , dekorator i grawer germański z drugiej połowy XVI th wieku .
Wendelin Dietterlin, którego prawdziwe nazwisko brzmi Grapp (Dietterlin lub Dieterlen oznacza po prostu „mały Dieter” w znaczeniu najmłodszego syna Dietera), urodził się w 1551 roku w Pfullendorf. Był jeszcze bardzo młody, kiedy przeniósł się do Strasburga, gdzie ożenił się w 1570 roku i do którego prawa burżuazji uzyskał w następnym roku.
Bardzo aktywny w wielkim alzackim mieście, w 1574 roku ozdobił Bruderhof (budynek przylegający do katedry, w obecnym miejscu Grand Séminaire ), a następnie renesansowe skrzydło Maison de l'Oeuvre Notre-Dame zbudowane w latach 1579-82 Hansa Thomana Uhlbergera (jeśli freski grisaille na elewacji zniknęły, pozostały ślady wystroju wnętrza), a także nowy ratusz (obecnie siedziba CCI ) zbudowany w 1585 r. przez Hansa Schocha .
Conrad Schlossberger, intendent księcia Ludwika VI Wirtembergii , sprowadził go w latach 1590-1593 do Stuttgartu, aby powierzyć mu dekorację książęcego zamku królewskiego ( Neues Lusthaus ). Artysta ze Strasburga namalował Stworzenie świata i Sąd Ostateczny na suficie Wielkiej Sali. Również w Stuttgarcie zaprzyjaźnił się z książęcym architektem Heinrichem Schickhardtem . Ten pokój i freski zostały zniszczone w środku XVIII -tego wieku, ale Staatsgalerie utrzymuje szkic oszałamiający o Sądzie Ostatecznym (1590).
Monogramy artysty.
Stary ryt z Neues Lusthaus w Stuttgarcie.
Dietterlin był jednym z pierwszych malarzy, którzy używali pasteli . Niektóre z jego kompozycji ( Wniebowstąpienie Eliasza , Wniebowstąpienie Jezusa Chrystusa , Triumfująca prawda , Upadek Faetona ), być może wywodzące się z zaginionych obrazów, dotarły do nas poprzez ryciny. Wskrzeszenie Łazarza (1582 lub 1587), w Staatliche Kunsthalle w Karlsruhe , wydaje się być tylko malowanie przez Dietterlin nadal istnieje. Ukrzyżowanie , w Muzeum Sztuki Kresge na Uniwersytecie Stanowym Michigan w East Lansing , jest również przypisane do niego.
Warsztat Dietterlina w Strasburgu przejął jego syn Hilaire, następnie syn tego ostatniego, Barthélémy (ur. 1609), uczeń Johanna Wilhelma Baura , a wreszcie syn Barthélémy'ego, Jean-Pierre Dietterlin (ur. 1642 ).
Nawet jeśli nie ma statusu architekta, nazywającego siebie „malarzem strasburskim”, Dietterlin jest najbardziej znany z wielu rycin (209 tablic) i bestialskich odmian jego traktatu architektonicznego Architectura. Von Außtheilung, Symmetria und Proportion der Fünff Seulen ("Architektura. O układzie, symetrii i proporcjach pięciu stylów").
Utwór ten, skomponowany w Stuttgarcie i dedykowany Conradowi Schlossbergerowi, został opublikowany po raz pierwszy w dwóch tomach w Stuttgarcie i Strasburgu w latach 1593-94, a następnie ponownie opublikowany w Augsburgu , a następnie z dodatkowymi płytami w Norymberdze w 1598 roku. łacina i francuski pomiędzy XVII th i XIX -tego wieku.
Wzorując się na czwartej książce Sebastiano Serlio ( Reigles generales de l'Architecture, sur les cincq manieres d'edifices, ascavoir, zatemcane, Doricque, Ionicque, Corinthe, & Composite, auec examples danticquite, zgodnie z doktryną Witruwiusza , przeł. Pieter Coecke van Aelst , Antwerpia, 1542), również przejęty przez Vignole ( Regola delli cinque ordini d'architettura , 1562), książka Dietterlina podzielona jest na pięć części odpowiadających tak wielu porządkom architektonicznym : toskańskim , doryckim , jońskim , Koryncki i kompozytowy .
Nie jest to jednak klasyczna i racjonalna w duchu renesansu interpretacja starożytnego witruwiańskiego dziedzictwa . Wręcz przeciwnie, traktat Dietterlina , wpisując się w manierystyczną linię jaskini sosen zamku Fontainebleau i niezwykłej księgi (1551) Serlio, jeszcze bardziej popycha antyklasycyzm, fantastyczną żyłę i ozdobną przepełnienie. … wyobrażając sobie w szczególności portale malownicze, „bestiariusze” i „ rustykalne ”, których wykonanie w kamieniu wydaje się niewyobrażalne.
To właśnie dzięki wszczepieniu badań z pierwszej szkoły z Fontainebleau nad gotycką żywiołowością Renu Dietterlin, podobnie jak inni artyści z Europy Północnej, tacy jak Hans Vredeman de Vries , ma zdecydowany wpływ na ewolucję form artystycznych. Poza jego bezpośrednim wkładem w manierystyczną ornamentację czasów Rudolfa II Habsburga , wpływ Dietterlina jest również wyczuwalny w niektórych kompozycjach barokowych , zwłaszcza w Portugalii . Możliwe do zidentyfikowania, ale w bardzo łagodny sposób, na niektórych fasadach domów (np. Na elewacjach domów 29, plac Saint-Pierre w Bar-le-Duc , zbudowany w 1604 r.), Echo rycin Dietterlina znajduje się zwłaszcza w obszarach stolarstwo i stolarstwo, mniej restrykcyjne niż architektura. Jego sztukę można porównać do dzieł współczesnych artystów burgundzkich Huguesa Sambina i Josepha Boillota , których prace kontynuował na „warunkach” lub elementach architektonicznych poprzez swoje słynne bestialskie wariacje.
Piec ( Architectura , pl. 59).
Kominek (pl. 62).
Fontanna ze św. Krzysztofem (pl. 82).
Pilastry i osłony jonowe (pl. 100).
Bazy, konsole i postumenty (pl. 137).
Słupy kolumn korynckich (pl. 138).
Słupy słupów zespolonych (pl. 178).
Drzwi wewnętrzne (pl. 195).
Portal kompozytowy (pl. 196-197).