Guillaume Perrault

Guillaume Perrault Biografia
Narodziny 19 lipca 1972
Narodowość Francuski
Trening Instytut Studiów Politycznych w Paryżu
Czynność Dziennikarz
Inne informacje
Pracował dla Paris Institute of Political Studies , Europe 1 , Le Figaro , France Culture , RTL , Panthéon-Assas University

Guillaume Perrault to urodzony dnia francuski dziennikarz19 lipca 1972.

Biografia

Dziennikarstwo

Guillaume Perrault ukończył wydział usług publicznych Institut d'études politiques de Paris w 1995 roku. W 2000 roku rozpoczął pracę w Le Figaro , gdzie kierował działem „Sprawiedliwość” w dzienniku (od 2000 do 2005), zanim specjalizował się w (od 2005 do 2013) z dziennikarstwa politycznego. W redakcji był bardziej szczegółowo odpowiedzialny za:

W 2013 roku awansował na „głównego reportera” w Le Figaro i regularnie pisał analizy na stronach Debaty-opinie tego ogólnopolskiego dziennika.

W każdy poniedziałek debatuje na temat I-Télé w Le Match des éditorialistes (2013/2014).

Regularnie uczestniczy w RTL w programie On refait le monde prowadzonym przez Marca-Oliviera Fogiela .

Edukacja

Jest wykładowcą w Sciences Po na uczelniach politycznych, profesorem nadzwyczajnym w zintegrowanej klasie przygotowawczej Krajowej Szkoły Sędziów oraz interwenientem w ramach Instytutu Przygotowań do Administracji Ogólnej (IPAG) oraz w Instytucie Nauk Sądowych im. Uniwersytet Panthéon Assas Paris II

Różnorodne działania

Bierze udział w konferencjach:

Był również zaangażowany w programy audiowizualne, regularnie występując w mediach radiowych i telewizyjnych, aw szczególności w:

Inne programy (starsze):

Bierze udział w programach, relacjach, wywiadach na temat: Francja Ô, Francja 2, Francja 3, Francja 4, Francja 5, Francja 24, Senat publiczny, LCI, Direct 8, Al Arabiya, France Info, kultura Francji, Europa 1, RFI , BFM, Canal +, RMC.

Pracuje

Uwagi i odniesienia

  1. źródło: por. badania na podstawie Stowarzyszenia Sciences Po: „D SP 1995”
  2. źródło: Europa nr 1
  3. przykład artykułu podpisanego w Le Figaro
  4. źródło I-Télé
  5. źródło Europa nr 1
  6. Źródło: program Sciences Po 2010-2011
  7. program
  8. Od 2008 r. Źródło: Seine and Forêt Magazine
  9. Źródło: 25.11.2004 w Dunkierce.
  10. źródło: program Krajowej Federacji Ofiar Wypadków Zbiorowych FENVAC, strona 6 Strasburg, 26 listopada 2004
  11. Źródło: audycje radiowe INA
  12. Źródło: INA: Telewizja naziemna
  13. Źródło INA: telewizja kablowa, TNT i satelitarna
  14. w 2011 r. (Źródło INA już cytowane) lub, ostatnio, dla programu Au coeur de l'histoire , w szczególności o Vincent Auriol lub René Coty ...
  15. 2006/2007 (źródło INA już cytowane)
  16. Źródło: Radio Orient
  17. por. źródło: bezpośrednie 8
  18. debaty na temat przyszłości Overseas France, moderowane przez Pascala Perri
  19. (Źródło: INA ) Nie możemy zadowolić wszystkich: transmisja z 23 stycznia 2005 r. Relacja z katastrofy tunelu Mont-Blanc, która wydarzyła się 24 marca 1999 r. Komentarz do zdjęć archiwalnych przerywany wywiadami André Denis, stowarzyszenie ofiar Mont-Blanc, Jean-Jacques Mengelle-Touya, krajowa federacja ofiar wypadków zbiorowych, oraz Guillaume PERRAULT, autor książki „Ani winny, ani odpowiedzialny”.
  20. „Kultura pubowa”
  21. „C dans l'air” przedstawiony przez Yves Calvi
  22. Langue de Bois powstrzymuje się od Philippe Labro ( źródło direct8 )
  23. „Od ziarna do mielenia” Brice Couturier i Julie Clarini
  24. „Médiapolis” Michela Fielda i Oliviera Duhamela lub „Bienvenue chez Basse” Pierre-Louis Basse
  25. „Le 12-15” Valérie Lecasble i „Le 12-15” Laurenta Gueza
  26. źródło INA w ramach raportu poświęconego Cesare Battistiemu, emisja z 24 kwietnia 2006 r
  27. „Wspaniałe wiadomości” Erica Bruneta
  28. The Express 26.11.2011
  29. źródło: pasja do książek

Linki zewnętrzne