William Van Horne

William Van Horne Obraz w Infobox. Biografia
Narodziny 3 lutego 1843
Frankfort
Śmierć 11 września 1915(w wieku 72 lat)
Royal Victoria Hospital
Pogrzeb Cmentarz Oakwood ( d )
Narodowości Kanadyjski
amerykański
Zajęcia Przedsiębiorca , kolekcjoner dzieł sztuki , menadżer , malarz
Inne informacje
Właściciel Bielenie pól w pobliżu Haarlem ( d ) , Portret młodego mężczyzny z brodą i jarmułką ( d )
Różnica Komandor rycerski Orderu św. Michała i św. Jerzego
Archiwa prowadzone przez Archiwa McGill University (MG2013)
Biblioteki Uniwersytetu Maryland ( w )

William Van Horne (3 lutego 1843Frankfort (Illinois) -11 września 1915, Montreal , Quebec ) to kanadyjski biznesmen pochodzenia amerykańskiego . Był jednym z pionierów transportu kolejowego w Ameryce Północnej.

Biografia

Młodzież i edukacja

Jego ojciec, Cornelius, był rolnikiem i prawnikiem. Pochodził z pięciorga dzieci: Williama Augusta, Elżbiety, Teodora i Marii. Rodzina przeniosła się do Joliette w 1851 roku , a Cornelius został burmistrzem miasta w 1852 roku , ale zmarł na cholerę dnia7 lipca 1854pozostawiając swoją rodzinę w biedzie. William wykonywał różne prace dorywcze, w tym pracę w lokalnej firmie telegraficznej, a potem przez kolejne trzy lata chodził do szkoły. W szkole rozwinął pasję do geologii, która zaczęła się po znalezieniu na ulicy skamieniałości trylobita. Spędził nawet pięć tygodni na kopiowaniu 262-stronicowego tekstu przyjaciela o geologii. Później powiedział, że kopiując książkę, nauczył się tak dużo, że nigdy nie spojrzał na transkrypcję.

William Van Horne był także rysownikiem . Gazeta Joliet zapłaciła mu za kilka rysunków, ale musiał rzucić szkołę także z powodu jego karykatur. W wieku 14 lat został surowo ukarany za rozpowszechnianie w szkole kreskówek nauczycieli. Nigdy nie wrócił. Van Horne dostał pracę w Illinois Central Railroad Telegraph Office. Odnosząc szczególne sukcesy w tej dziedzinie, szybko awansował w hierarchii.

Jego początki w branży

Pewnego dnia inspektor firmy wszedł do wagonu Van Horne'a, pracując jako inspektor frachtu. Van Horne był pod takim wrażeniem, że postanowił zostać kierownikiem firmy kolejowej. Przybył na to stanowisko w 1872 roku i przez następne dziesięć lat pełnił funkcję zarządcy kilku linii kolejowych w Stanach Zjednoczonych.

W 1871 roku Kolumbia Brytyjska weszła do Konfederacji po tym, jak obiecano jej, że transkontynentalna kolej zostanie ukończona w ciągu następnych dziesięciu lat, ale dopiero w 1880 roku rząd podpisał kontrakt na budowę kolei z George'em Stephenem , biznesmenem z Montrealu. i jego współpracownicy, w tym James Hill, wykonawca kolei z Minnesoty i przyjaciel Williama Van Horne'a. Canadian Pacific Railway Company zatrudniło dwóch Amerykanów do prowadzenia budowy, ale szło to powoli. Hill zaoferował Van Horne'owi ogromną pensję, gdyby objął stanowisko dyrektora budowy kolei. Przyjął to i rozpoczął nową pracę2 stycznia 1882w Winnipeg .

Pionier kolei

Van Horne był skutecznym szefem kuchni. Zajmował stanowisko głównego inżyniera i obiecał, że w pierwszym roku przejechał 500 mil kolejowych. Nikt nie wierzył, że to możliwe. Niestety firma, która miała kontrakt na obecną budowę, położyła tylko 417 mil głównej linii. Aby osiągnąć łącznie 500 mil, policzyła bocznice i bocznice. Van Horne nie przedłużył kontraktu z tą firmą, a po upadku innej firmy, która miała zakończyć budowę, Van Horne stał się w pełni odpowiedzialny za budowę linii kolejowej.

W swoim nowym biurze w Montrealu sprawdzał kontrakty, w tym umowy na podwykonawstwo. Wszelkie modyfikacje konstrukcji wymagały jego zgody. Pod jego kierownictwem budowa posuwała się szybko i7 listopada 1885Niecałe cztery lata po przybyciu Van Horne do Kanady ostatni skok Kanadyjskiej Kolei Pacyficznej został przejechany w Kolumbii Brytyjskiej. Następnie Van Horne wygłosił prawdopodobnie najkrótsze przemówienie w historii Kanady: „Mogę tylko powiedzieć, że praca została wykonana dobrze we wszystkich aspektach. "

Montreal

Obecność Van Horne Montrealu znakomicie między innymi przez imponującej rezydencji  (w) na ulicy Sherbrooke w Golden Square Mile . Van Horne, zapalony kolekcjoner, już w młodości interesował się skamieniałościami i po osiedleniu się w Montrealu poważnie podchodził do nabywania dzieł sztuki. Jego kolekcja obrazów obejmowała wielkich mistrzów holenderskich i flamandzkich, a także wybitnych malarzy francuskich, angielskich, hiszpańskich i amerykańskich. Niektórzy krytycy uznali ją za jedną z najlepszych w Kanadzie. Van Horne zamontował go eklektycznie i odmówił kupowania dzieł, których nie lubił, nawet jeśli były sławne lub niedrogie. Kilka przedmiotów z jego kolekcji można dziś znaleźć w Montreal Museum of Fine Arts i Royal Ontario Museum .

Prezydent Kanady na Pacyfiku

Po rezygnacji George'a Stephena Van Horne został prezesem Canadian Pacific Railway . Jako prezes firmy Van Horne kierował budową linii oddziałów, hoteli i parowców. Zorganizował zakup kopalń, zachęcał do imigracji do zachodniej Kanady , budował farmy badawcze w celu ulepszenia uprawy pszenicy i napisał pierwszą reklamę dla kolei. W 1895 roku królowa Wiktoria nadała mu tytuł Komandora Rycerza Orderu św. Michała i św . Jerzego . W 1900 roku kierował budową kolei na Kubie. Nigdy nie przeszedł na emeryturę i pracował aż do śmierci11 września 1915. Został pochowany w Joliet , po podróży do Montrealu prywatnym pociągiem.

Dziedzictwo

William Van Horne był bardzo wpływowy w zachodniej Kanadzie, ale miał powiązania z prowincjami morskimi. W 1890 roku przybył do St. Andrews w Nowym Brunszwiku, aby negocjować dzierżawę kolei. Tak bardzo pokochał ten obszar, że kupił Wyspę Ministrów na wschód od miasta w zatoce Passamaquoddy . Tam zbudował ogromny, 50-pokojowy domek, w którym spędzał całe lato między 1892 a 1915 rokiem . Wewnątrz chatki można teraz zobaczyć kolekcję dzieł sztuki Sir Van Horne'a. Był miłośnikiem sztuki, a kolekcja obejmuje obrazy, które wykonał sam i innych, autorstwa bardziej znanych artystów, w tym Charlesa de Belle .

Van Horne interesował się także rolnictwem. Zbudował szklarnie, w których uprawiał egzotyczne rośliny i owoce tropikalne oraz gigantyczną stodołę do hodowli krów, kurczaków, koni, owiec i indyków. Podczas pobytu w Montrealu Van Horne otrzymywał pociągiem z Minister's Island produkty mleczne, owoce i warzywa. Po śmierci Williama Van Horne'a wyspa należała do jego rodziny do 1961 roku , kiedy to sprzedała ją jego pra-siostrzenica. Wyspa stała się historycznym miejscem dla prowincji Nowy Brunszwik w 1977 roku .

Daniny

Uwagi i odniesienia

  1. (w) Richard H. Haviland, „  Charles Belle ARCA  ” , Standard ,10 grudnia 1938
  2. Canadian Business Hall of Fame , oficjalna lista .

Linki zewnętrzne