| Tytuł Quebecu | Anioł o imieniu Wanda |
|---|---|
| Tytuł oryginalny | Ryba zwana Wanda |
| Produkcja | Charles Crichton |
| Scenariusz |
John Cleese Charles Crichton |
| Główni aktorzy |
John Cleese |
| Firmy produkcyjne | Metro-Goldwyn-Mayer |
| Ojczyźnie |
Wielka Brytania Stany Zjednoczone |
| Uprzejmy | Komedia detektywistyczna |
| Trwanie | 108 minut |
| Wyjście | 1988 |
Aby uzyskać więcej informacji, patrz Karta techniczna i Dystrybucja
Ryba zwana Wanda ( Ryba zwana Wandą ) lub Anioł o imieniu Wanda w Quebecu, tohumorystyczny amerykańsko - brytyjski filmwyreżyserowany przez Charlesa Crichtona , wydany w 1988 roku .
Film przywołuje działania czterech bandytów (trzech mężczyzn, kobieta), którzy dokonują zbrojnego ataku i kradną diamenty. Podczas gdy przywódca grupy jest uwięziony, dwóch jego wspólników próbuje przejąć skradzione diamenty.
Kradzież diamentów jest organizowana przez George'a Thomassona i jego kumpli. Prawa ręka George'a to Ken Pile, miłośnik zwierząt, który mocno się jąka. Razem z nimi dwie Amerykanki: Wanda Gershwitz złodziejka, która wykorzystuje swój urok, by uwodzić mężczyzn, oraz oszust (i psychopata) o imieniu Otto West, który myśli, że jest intelektualistą, bo czytał Nietzschego , ale który jest w głupiej prawdzie. Wanda i Otto są kochankami, ale udają, że są bratem i siostrą, ponieważ Wanda jest oficjalnie z Georgem.
Kradzież jest cudownie wykonana, z wyjątkiem tego, że stara kobieta o imieniu Eileen Coady zobaczyła George'a z bliska, gdy samochód złodziei nie przejechał go. Łupy chowają w garażu. Po napadzie Wanda i Otto zgłaszają George'a na policję, która go aresztuje. Przygotowują się do ucieczki z łupami, Wanda przygotowuje się do znokautowania Otto, ale odkrywają, że George ukrył łup gdzie indziej. Następnie Wanda odwiedza George'a, który już wydaje się podejrzewać Otto o zdradzenie go, ale nie jest pewien. Nie mówi jej jednak, gdzie są diamenty. Później daje Kenowi klucz do sejfu, aby mógł go ukryć.
Wanda widzi Kena chowającego klucz w małym pudełku w swoim akwarium. Bierze go i chowa do swojego medalionu. Otto próbuje nakłonić Kena do rozmowy, udając geja i kochając go. Ale Ken jest też trochę zakochany w Wandzie, a jeszcze bardziej zakochany w jego rybie (wśród nich jest Pterophyllum o imieniu Wanda), do której Otto jest tylko zniesmaczony.
Wanda ma nadzieję nauczyć się czegoś od Archibalda Leacha, prawnika George'a, uwodząc go. Archibald (Archie) zostaje przyćmiony, a Wanda umawia się na randkę w jego domu. W tym samym czasie George nakazał Kenowi zabić Madame Coady, jedynego świadka.
Na pierwszej randce Archie i Wanda zostają przerwani przez Wendy, żonę Archiego i jej córkę Portię. Wanda w pośpiechu wychodzi z domu, gubi medalion. Wendy, która go znajduje, myśli, że to dla niej prezent. Wanda ponownie odwiedza Archiego w domu kolegi za granicą, aby znaleźć medalion. Ale ten wywiad przerywa zazdrosny Otto, który obawia się, że Wanda zakocha się w Archie i który wykorzystuje go, aby zmusić go do przeprosin. Wanda później namawia go, by przeprosił Archiego. Otto, niechętnie akceptując, udaje się do domu Archiego, gdzie znajduje go zamaskowanego, udając napad, by odebrać medalion po odmowie Wendy, by go zwrócić. Otto, chcąc pokazać swoją dobrą wolę, bije go, nie rozpoznając Archiego aż za późno. Archiemu udaje się ukryć medalion i zwrócić go Wandzie podczas trzeciego wywiadu z kolegą; jednak ich spotkanie zostało przerwane przez przybycie niespodziewanych lokatorów jako rodziny. W wyniku tych komplikacji Archie postanawia zerwać.
Równolegle do tych wydarzeń Ken mnoży próby zamordowania Madame Coady, ale udaje mu się zabić tylko trzy małe psy jeden po drugim. Pierwszy zostaje zabity przez walczącego psa, drugi zostaje przejechany przez Kena w samochodzie, a ostatni zostaje przejechany przez betonowy blok. To wtedy Madame Coady zmarła na atak serca.
Otto dowiaduje się o sukcesie firmy Kena, który mimowolnie wskazuje, że wie, gdzie jest łup. Otto torturuje go, aby zmusił go do mówienia, zadając mu filozoficzne pytania, wkładając mu frytki do nosa, a następnie zmuszając go, by patrzył, jak je rybę. Kiedy próbuje zjeść rybę Wandy, Ken wyznaje mu, gdzie są łupy i klucz. Ale ponieważ klucza nie ma już w pudełku, a Ken nie wie, że ma go Wanda, Otto zjada rybę, ignorując modlitwy Kena. Potem Otto dzwoni do Wandy i mówi jej, że wie, gdzie jest łup. Przyznaje, że ma przy sobie klucz.
Podczas procesu George'a, jedynego świadka, który zmarł, nie ma więcej dowodów przeciwko niemu. Wanda zeznaje wtedy, twierdząc, że w dniu napadu wyszedł z mieszkania z obrzytą strzelbą. Archie, który ją przesłuchiwał, zdradza ich związek, nazywając Wandę „kochaniem”. Archie następnie doradza George'owi, aby pomógł znaleźć diamenty, aby skrócić karę; George mówi mu, że Ken wie, gdzie są. Wraz z Wandą Archie, faktycznie planujący wyjazd z Wandą i łupami za granicę, udaje się do mieszkania George'a.
Archie i Wanda przybywają do domu George'a. Otto zabiera Wandę samochodem Archiego, aby zebrać diamenty (które znajdują się w hotelu Cathcart Towers, niedaleko lotniska Heathrow ), a następnie ucieka do Rio. Archie uwalnia Kena i pyta go, gdzie był Otto. Ken jąka się rozdzierająco, kłótnia trwa wiecznie, zanim oboje odchodzą, by dogonić Otto i Wandę.
Otto i Wanda właśnie zabrali łup i kupili bilety, gdy Wanda nokautuje Otto. Próbuje zadzwonić do Archiego, ale ten, który już odszedł z Kenem, nie może odpowiedzieć. Wsiada do samolotu sama z diamentami. Archie i Otto spotykają się ponownie. Otto zmusza Archiego do beczki z ropą i już ma go zabić, gdy Ken pojawia się za kierownicą walca. Otto, odwracając się, by kpić z Kena, ignoruje i wchodzi w jakiś chłodny cement, w którym pozostaje pogrążony. Ken w końcu mści się, przewracając Otto; jego nowo nabyta pewność siebie powoduje, że traci jąkanie.
Szczęśliwy koniec: Archie wsiada do samolotu i leci do Rio z Wandą. Otto, zatopiony tylko w świeżym cemencie, ucieka… i emigruje do RPA, gdzie zostaje ministrem sprawiedliwości.
John Cleese
gra Archiego Leacha
Jamie Lee Curtis
gra Wandę Gershwitz
Kevin Kline
gra Otto Westa
Michael Palin
gra Kena Pile
Film odniósł duży sukces komercyjny, zarabiając około 188 593 000 $ w kasie , w tym 62 493 000 $ w Ameryce Północnej , przy budżecie 7,5 mln $ . We Francji dokonała 2 212 414 przyjęć.
Otrzymała bardzo przychylne przyjęcie krytyki, zbierając 93% pozytywnych recenzji, ze średnią oceną 8/10 i na podstawie 59 zebranych recenzji na stronie agregatora recenzji Rotten Tomatoes . W serwisie Metacritic uzyskał wynik 80/100 na podstawie 17 zebranych recenzji.