| Tytuł oryginalny | Sommarnattens leende |
|---|---|
| Ojczyźnie | Szwecja |
| Dobry | Komedia |
| Czas trwania | 108 |
Aby uzyskać więcej informacji, patrz Karta techniczna i Dystrybucja
Uśmiechy nocy letniej (Sommarnattens leende) to szwedzki film Ingmara Bergmana , wydany w 1955 roku .
W środkowej Szwecji, około roku 1900. Atrakcyjny czterdziestokilkuletni prawnik Frederik Egerman poślubił w drugim małżeństwie młodą Annę, która jest w wieku jego syna Henrika, studenta teologii. Bojaźliwa żona, wciąż dziewica, powierniczka Anny to Petra, elegancka pokojówka.
Fredrik Egerman dowiaduje się, że jego była kochanka, słynna aktorka Désirée Armfeldt, przyjeżdża na występy w jego mieście. Widzi ją ponownie, zaprasza go do zakończenia wieczoru u niej. Ale niespodziewane przybycie jego rywala, hrabiego Malcolma, zmienia spotkanie w upokarzający wodewil dla prawnika, który musi uciekać w nocnej koszuli. Hrabia Malcolm zachęca swoją żonę Charlotte do ujawnienia niewierności pana Egermana jego żonie, Anne i Charlotte są doskonałymi przyjaciółmi.
Désirée i Charlotte postanawiają zorganizować przyjęcie w noc przesilenia letniego, na które zaproszeni są Egermans i Malcolmowie, z pomocą niemoralnej starej matki Désirée. Pod koniec szalonej bezsennej nocy, kiedy pary przychodzą i odchodzą, przypadek kładzie Anne w łóżku Henrika, Charlotte odzyskuje męża, hrabiego Malcolma. Egerman zostaje sam, jego żona uciekła z synem, ale Desirée jest tam, by go pocieszyć. Służąca Petra i stangret Frid, wolni od wszelkich uprzedzeń, obwieszczają swoją hedonistyczną radość życia, licząc trzy nocne uśmiechy, nie bez przewracania się na sianie.
„ Sommarnattens leende ” w rzeczywistości oznacza „uśmiech letniej nocy”, a nie „uśmiech letniej nocy”, jak to zostało przetłumaczone na większość języków europejskich. To wielki angielski krytyk filmowy, Robin Wood, jako pierwszy zauważył, że „Smiles of a Midsummer Night” nadał tytuł, który oh-la-là lekki dotyk (jak mówi Robin Wood po angielsku), który nie odpowiada. znaczenie szwedzkiego tytułu. '' Sommarnattens leende faktycznie odnosi się do uśmiechów nocy przesilenia letniego w Skandynawii, gdzie słońce się nie nakłada. Trudna koncepcja do uchwycenia dla każdego, kto nigdy tam nie był o tej porze roku.
Frid, woźnica (Åke Fridell) zwraca się do pokojówki Petry ( Harriet Andersson ) podczas tej bezsennej nocy. Opierając się o pień drzewa, z Petrą w ramionach, mówi jej, że letnia noc uśmiecha się trzy razy: pierwszy raz od północy do świtu, kiedy młodzi kochankowie otwierają swoje serca i ciała. Tu pojawia się aluzja do Anny i Henrika, którzy właśnie odkryli swoją miłość do siebie. Za drugim razem noc uśmiecha się do szalonych i niepoprawnych. Tym razem chodzi o Petrę i Frid. We wczesnych godzinach porannych, po tym, jak Petra uzyskała od Frida obietnicę, że się z nią ożeni, ten ostatni potwierdza, po tym, jak powiedział tak, że żadne życie nie może być lepsze i stwierdza, że letnia noc uśmiechnęła się do niej. .
Niewymienieni aktorzy:
W filmie zarejestrowano 882 588 wpisów we Francji.
Film Bergmana został zaadaptowany na musical pod tytułem A Little Night Music w 1973 roku , następnie na film muzyczny w 1977 roku i musical telewizyjny w 1990 roku .
Ingmar Bergman z Robin Wood, Studio Vista, 1970. Linia z oh-la-là brzmi: „Smiles of a Summer Night” ma cechę Oh-la-la, której nie ma w Szwecji”.