Narodziny |
17 października 1918 Nowy Jork |
---|---|
Śmierć |
14 maja 1987 r.(w wieku 68 lat) Upper West Side |
Pogrzeb | Cmentarz Świętego Krzyża ( w ) |
Imię i nazwisko | Margarita Carmen Cansino |
Przezwisko | Bogini miłości |
Narodowości |
amerykański hiszpański |
Trening |
Liceum dla chłopców i dziewcząt ( w ) Liceum im. Aleksandra Hamiltona ( w ) |
Zajęcia | Aktorka , producentka filmowa , tancerka , modelka |
Okres działalności | 1934-1972 |
Tata | Eduardo Cansino ( w ) |
Matka | Wołga Hayworth ( w ) |
Rodzeństwo |
Eduardo Cansino, Jr. ( d ) Vernon Cansino ( d ) |
Małżonkowie |
Edward C. Judson ( d ) (z1937 w 1942) Orson Welles (z1943 w 1947) Książę Ali Khan (z1949 w 1953) Dick Haymes (z1953 w 1955) James Hill (z1958 w 1961) |
Dzieci |
Yasmin Aga Khan Rebecca Welles ( d ) |
Pokrewieństwo | Vinton Hayworth (wujek) |
Religia | rzymskokatolicki ( w ) |
---|---|
Skaleczenie | 1,68 m² |
Różnica | Gwiazda Hollywoodzkiej Alei Gwiazd |
Wybitne filmy | Q104383435 |
Rita Hayworth [ ɹ i ː t ə H e ɪ w ɝ .theta ] ur Małgorzata Carmen Cansino17 października 1918w Nowym Jorku i zmarł dnia14 maja 1987 r.w tym samym mieście jest aktorką i tancerką amerykańską , ma pochodzenie hiszpańskie , irlandzkie i angielskie .
Jest jednym z wielkich kobiecych symboli seksu lat czterdziestych . Nazywana "bogini miłości", stała się mityczną aktorką amerykańskiego kina ze swoją główną rolą w filmie noir Gilda .
17 października 1918Rita Hayworth urodziła się w dzielnicy Brooklyn w Nowym Jorku pod nazwiskiem Margarita Carmen Cansino. Jest najstarszą z dwóch młodszych braci.
Jego ojciec, Eduardo Cansino, dość znany tancerz , pochodzi z Sewilli . Ojciec Eduardo, Don Antonio Cansino, podróżował po świecie z występami, które podbijały całe tłumy przed osiedleniem się w Ameryce. Wraz z niektórymi ze swoich dzieci założył popularną trupę tancerzy flamenco „Dancing Cansinos”, modny wówczas w Stanach Zjednoczonych latynoski urok . Don Antonio zmusza swojego najstarszego syna Eduardo do tańca, podczas gdy ten drugi pielęgnuje marzenie o zostaniu matadorem .
Po śmierci dwóch córek Don Antonio wraz z rodziną wrócił do Hiszpanii i poświęcił się wyłącznie nauczaniu tańca.
Elisa, kolejna z jej córek, wykonuje numer taneczny z Eduardo, jej bratem. Oboje wyruszyli w styczniu 1913 do Stanów Zjednoczonych iw ten sposób podróżowali po kraju z nowym tanecznym numerem, który został przemianowany na Ritę Hayworth przez Barbarę Leaming, co okazało się szczególnie dochodowe.
Matka Rity, Wołga z domu Hayworth, sama tancerka, m.in. dla Ziegfeld Follies , jest córką anglo - irlandzkich aktorów . Uciekła z domu rodziców, zdecydowana dostać się na deski. Bardzo szybko spotyka Eduardo i postanawia podążać za nim w jego wycieczki. Pobrali się w 1917 roku.
Od najmłodszych lat Rita występowała w rodzinnym zespole „Dancing Cansinos” i tańczyła w wieku czterech lat z wachlarzem i kastanietami podczas recitalu w Carnegie Hall . „Miałem cztery lata, kiedy po raz pierwszy wyszedłem na scenę. To z Carnegie Hall. Mój ojciec i moja ciocia Eliza występowali tam w szczęśliwych czasach w powojennej Ameryce. Mój występ polegał na graniu na kastanietach i tańczeniu flamenco w utworze specjalnie dla mnie opracowanym przez mojego dziadka Don Antonio. Nie pamiętam, czy mnie oklaskiwano… na pewno, bo publiczność zawsze jest pobłażliwa wobec dzieci. "
Ojciec wymaga od niej intensywnej pracy i narzuca jej rygorystyczne i szczególnie restrykcyjne lekcje tańca.
„Praca, praca, to jedyne słowo, które słyszałem w dzieciństwie ” – wyznała później gwiazda Rita Hayworth . Rodzice nauczyli mnie tańczyć przed chodzeniem…” Rita ma wtedy charakter powściągliwy, posłuszny i niezdrowej nieśmiałości.
Wraz z nadejściem talkie zakończył się złoty wiek music hallu, a ich występy nie były już udane, do tego stopnia, że grupa się rozpadła. Eduardo wyjeżdża z Nowego Jorku, pakuje rodzinę do przyczepy i wyrusza w drogę. Przekonany, że przyszłość leży w musicalach , udaje się do Los Angeles z nadzieją na karierę w kinie, wciąż modnym dla „łacinników”. Ale odniesienie sukcesu w Hollywood nie jest łatwe; w 1929 założył szkołę tańca na rogu Sunset Boulevard i Vine Boulevard; to jest sukces. Margarita doskonaliła tam swoją praktykę i od dwunastego roku życia została zawodową tancerką.
Trzask Zdjęcie z Wall Street wstrząsnęła rodziny i finansów porozumienie i umieszcza w szkole tańca w niebezpieczeństwie. Eduardo traci oszczędności w złych inwestycjach. A Cansino, bohema w sercu, ponownie wyruszyły w drogi w swojej przyczepie z pierwszej ciekawej oferty. Eduardo namawia córkę, aby brała lekcje tańca, a ona okazuje się najbardziej chętna do przejęcia.
Wyczuwając potrzeby finansowe, Eduardo układał swoje stare numery taneczne, wystawiał i postanowił zabrać swoją trzynastoletnią córkę jako swoją oficjalną partnerkę: „Dancing Cansinos” wróciły do życia. Tańczą współczesne wersje hiszpańskiego tanga i bolero , ona starzeje się on młodnieje, a nawet uchodzi za parę. Ich sukces jest niesamowity. Margarita pracuje dużo, do dwudziestu koncertów tygodniowo, w klubach nocnych, w Hollywood jak w Agua Caliente ( Tijuana , granica Meksyku ) czy w Santa Monica , Long Beach …
Rita traktuje to nowe życie jako przywilej przebywania ze swoim ojcem, którego podziwia, ale szybko się rozczaruje: alkoholik, staje się tyranem, agresywnym i, jak później zwierza się Orsonowi Wellesowi , swojemu drugiemu mężowi, zostanie poddana kazirodcze związki . Podczas koncertów w pływających kasynach jej ojciec gwałci ją każdej nocy. Konsekwencje psychologiczne będą katastrofalne dla Rity i zawsze będą odczuwalne w jej życiu oraz w jej chaotycznych relacjach z mężczyznami.
Jednak pomimo tego nadużycia, jej powściągliwości i chorobliwej nieśmiałości, Rita pojawia się na scenie jako zmysłowa kobieta obdarzona naturalnym wdziękiem i obecnością. Choć w życiu prywatnym jest powściągliwa i zamknięta, rozkwita, gdy tylko znajdzie się w centrum uwagi. Podczas występów w nocnych klubach Eduardo nie omieszka przedstawiać jej wszystkim ważnym w Hollywood, z skrywaną nadzieją na podpisanie kontraktu filmowego.
Tak więc w 1933 Warner Bros. nadać jej testu , ale nie trzymać go z powrotem, uważając, że zbyt okrągłe i zbyt wąskie w czoło. Inni uważają ją za zbyt ciemną lub wyglądającą w złym kierunku.
To Winfield Sheehan , wiceprezes Fox Film Corporation , zauważa piętnastoletniego nastolatka „z bolesną nieśmiałością” podczas przejścia w Tijuanie. Odwiedza numer Rity i uwiedziony jej urokiem i figurą, testuje ją w studiu Fox na Western Avenue w Hollywood. Testy są więcej niż rozstrzygające, a Sheehan zmusza go do podpisania kontraktu pod warunkiem, że zmieni imię na Rita, będzie na diecie i weźmie lekcje dykcji i postawy.
Szybko kręci krótki film i tańczy w jednym ze swoich pierwszych filmów, L'Enfer (1935), u boku Spencera Tracy , którego jednym z choreografów będzie Eduardo. Pojawia się w kilku filmach klasy B : Under the Pampas Moon , Charlie Chan w Egipcie , Human Cargo, w którym gra egzotyczne dziewczyny, meksykańskie, egipskie czy rosyjskie. Ale Sheehan ma duży projekt i chce, aby Rita stała się gwiazdą dzięki nowemu filmowi Ramona z jej pierwszą główną rolą.
Jednak Fox jest w poważnych tarapatach i kiedy łączy się z 20th Century Pictures, by stać się 20th Century Fox , nowy główny producent Darryl F. Zanuck pozbywa się Sheehana i postanawia przerobić wszystkie jego projekty. Zastępuje Ritę Lorettą Young do filmu Ramona (1936), kiedy już pracowała nad rolą. Ponadto uwolnił ją od umowy, gestem, którego po latach będzie żałował. Kiedy studio informuje ją przez telefon, że nie musi już stawiać stopy w Fox, Rita jest zdesperowana.
„Oczywiście płakałem i krzyczałem i przysięgałem, że pokażę im, że popełnili straszny błąd, zdecydowałem, że stanę się sławny i że będą tego żałować. "
Wtedy poznała Edwarda C. Judsona, mało znanego biznesmena, który po obejrzeniu pośpiechu filmu Ramona zaproponował Ricie, osłabionej utratą kontraktu, podjęcie kariery, aby spróbować wepchnąć ją do kina. Bardzo szybko znalazł jej kontrakty w małych firmach produkujących filmy klasy B : zagrała niewielką rolę w Meet Nero Wolfe dla Columbia , dwóch westernach dla Crescent Pictures Corporation i dwóch innych dla Republic Pictures oraz w Boots and Saddles Pictures .
Uduszona przez ojca i matkę, która stała się alkoholiczką, Rita zdystansowała się od rodziny iw 1937 roku, w wieku 19 lat, wyszła za mąż za Judsona, o dwadzieścia lat starszego od niej, co pozwoliło jej uciec z rodzinnego piekła. Judson całkowicie zastępuje ojca młodej gwiazdki, wszyscy są posłuszni. Od tego momentu Judson przemienia ją. Każe jej chodzić na lekcje dykcji, namawia do całkowitej zmiany sposobu ubierania się, na dietę, na operację plastyczną, aby wydrążyć owal twarzy (poprzez wyciągnięcie zębów trzonowych). Rita jest zbyt ciemna i zbyt typowa. Po tygodniach sesji elektrolizy w celu przeprojektowania implantacji jej włosów, kazał jej ufarbować na kasztanowaty kolor .
Realizując swoje plany, przedstawia ją w międzyczasie Harry'emu Cohnowi , dobrze mu znanemu szefowi Columbia Pictures . Producent ulega urokowi pięknej gwiazdki i zmusza ją do podpisania siedmioletniego kontraktu w wysokości 250 dolarów tygodniowo. Ponosi koszty dokończenia transformacji i zmienia imię z Cansino na imię matki, Hayworth, aby było bardziej wyróżnione (z literą y, co odróżnia ją od jej wuja, Vintona Hawortha , również aktora). Po raz pierwszy pojawiła się pod swoim pseudonimem w 1937 roku w filmie Criminals de l'Air ( Przestępcy z powietrza ), gdzie ponownie wykonywała tańce hiszpańskie. Następnie oddaje kilkanaście filmów o kiepskiej jakości, które jednak pozwalają jej zdobyć więcej doświadczenia.
Harry Cohn, znany ze swojej wulgarności, szybko ma obsesję na punkcie młodej kobiety, która odrzuca jego zaloty. Orson Welles nazywa tę obsesję „fantastycznym poczuciem własności”. A Rita znosi zarówno gorliwy sąd, jak i powtarzające się upokorzenia, a Cohn słono płaci za wszystkie jej odmowy. Szpieguje wszystkie swoje połączenia, posuwając się nawet do zainstalowania mikrofonów w swojej garderobie, aby być świadomym swoich działań, co nie przeszkadza mu w każdorazowym odnawianiu kontraktów.
Rita Hayworth w końcu wyróżnia się w filmie Howarda Hawksa Tylko anioły mają skrzydła pomimo przytłaczającej obecności jej dwóch słynnych partnerów, Cary'ego Granta i Jean Arthur , ówczesnej gwiazdy Columbii. Odrzucony przez grubiaństwo Cohna, Jean Arthur opuścił później Kolumbię. Ten film ma decydujące znaczenie dla kariery Rity Hayworth, ale doświadczenie nie jest najprzyjemniejsze; powiedziała później: „To był dla mnie trudny film. To był mój pierwszy raz w ważnym filmie „A” i naprawdę się bałem. Cary Grant był dla mnie uroczy i bardzo miły. Powiedział mi: „Nie martw się, to zadziała”. "
Rzeczywiście, film jest sukcesem: krytycy są entuzjastyczni, a także męska publiczność, reagując na każde pojawienie się Rity Hayworth. Zauważa to Harry Cohn. Ten, komu nigdy nie udało się stworzyć prawdziwej gwiazdy na ekskluzywnym kontrakcie w swoich pracowniach, być może trzyma tam prawdziwy wątek. Zaczyna intensywnie się nią opiekować.
Rita zarabia wtedy 2500 dolarów tygodniowo, a kwota ta będzie mnożona przez dziesięć w kolejnych latach. Rozpoczyna się jego kariera.
Ale Harry Cohn stara się znaleźć plany dla swojej nowej gwiazdy, a inne hollywoodzkie studia również ujawnią aktorkę. Ona jest strzelanie dwie serie B dla Kolumbii, a także musical filmowy, Musique dans mon coeur , a seryjny filmowe , Blondie w budżecie , na podstawie amerykańskiego komiksu .
Metro-Goldwyn-Mayer jest pierwszym Majors filmowe korzystania Rita Hayworth. Reżyser George Cukor dał mu testy w 1938 roku do komedii Święta . Uznając ją za zbyt niedojrzałą, by zagrać siostrę Katharine Hepburn , ale dostrzegając w niej nieokreślony urok, polecił ją dwa lata później Metro-Goldwyn-Mayer do bardzo efektownej drugoplanowej roli w Suzanne i jej pomysłach z Joan Crawford . Harry Cohn chętnie „użycza” go słynnej firmie. Publiczność zareagowała natychmiast, do tego stopnia, że Columbia musiała wykonać dużą liczbę zdjęć reklamowych, aby zadowolić swoich wielbicieli.
Potem zastrzelił dwa inne filmy dla Kolumbii: remake francuskiego filmu Gribouille , Pani w pytaniu przez Charles Vidor (który stałby się jej ulubiony reżyser i, po raz pierwszy, Glenn Ford z którą będzie strzelać pięć filmów) oraz The Broadway Angel , wyreżyserowany przez scenarzystę Bena Hechta .
Harry Cohn jest teraz pewien wartości Rity Hayworth. Wciąż nie wiedząc, jak z niego korzystać, nadal „pożycza” go innym, bardziej znanym firmom. Harry Cohn docenia, że jego sława zyskała gwiazdę: jego inwestycja przynosi mu procent pensji wypłacanej przez inne studia.
Tym samym inna z głównych firm jest zainteresowana wschodzącą gwiazdą i zatrudnia go do swoich kolejnych dwóch filmów. To studio, Warner Bros. Pictures , produkuje nowy film Jamesa Cagneya , Malinowa blondynka z Olivią de Havilland i Ann Sheridan jako aktorkami , kiedy wybucha konflikt między Jackiem Warnerem , producentem, a Ann Sheridan, która odmawia nakręcenia filmu. Reżyser filmu, Raoul Walsh, myśli potem o Ricie Hayworth, którą zauważył w Agua Caliente, kiedy tańczyła z Cansinos, oraz w filmie Columbii. Ogłasza Jackowi Warnerowi: „Mam dziewczynę, której potrzebujesz!” "
Świeża i błyskotliwa Hayworth znakomicie skomponuje swoją postać jako uwodzicielka, co sprawia, że James Cagney, mąż bardzo poważnej Olivii de Havilland, pęka. „Kiedy mały dentysta (Cagney) mówi o niej jako o swoim„ ideale ”, odnosi się do klasycznego dziś wizerunku Rity Hayworth: kobiety, o której mężczyźni marzą i o której fantazjują” , odnaleziony w niej wizerunek uwodzicielki następujące filmy. Symbol seksu z lat czterdziestych urodził. Film jest wielkim sukcesem; Times Recenzent pisze: „... Rita Hayworth kradnie wszystkie sceny ona bawi się James Cagney i Olivia de Havilland; to ona dominuje w filmie. " Rita stała się gwiazdą z dnia na dzień. Drugim filmem Warnera jest komedia romantyczna Affectionately Yours ; firma próbuje wykupić kontrakt Rity od Columbii, ale bezskutecznie.
To wtedy 20th Century Fox przyznało go do Bloody Arena , filmu w technikolorze , z Tyrone Power i Lindą Darnell w rolach głównych . Rouben Mamoulian , reżyser, przesłuchał ponad trzydzieści aktorek do roli Doñi Sol, ale ostatecznie zażądał od Darryla Zanucka , by zmusił Ritę do udziału w castingu. Gdy tylko ją widzi, zafascynowany jej zmysłowymi gestami, wie, że to ona. Osiąga tam wspaniały występ i wzmacnia swój wizerunek femme fatale . Hermes Pan , słynny choreograf m.in. filmów Freda Astaire'a i Ginger Rogers , jest rzemieślnikiem gestów Rity Hayworth dla tych Krwawych aren : wiele scen jest precyzyjnie choreografowanych, jak pamiętna scena, w której urzekająca Doña Sol / Rita Hayworth naśladuje torero rzucającego byka reprezentowanego przez Tyrone Power , wyrażając całe pożądanie i zmysłową fascynację, jaką wywiera na swoją ofiarę.
„Ludzie utożsamiali ją z fascynującą boginią miłości, ale była tylko ośmioletnią dziewczynką. To była oszałamiająca transformacja - a raczej oszałamiający stop. Nie mogliśmy uwierzyć, że te dwie istoty to ta sama osoba… Zawsze kojarzyła mi się z Cyganką swoim zachowaniem. Nagle wstała i zaczęła tańczyć. Rozmawialiśmy z nią, ale nie odpowiedziała, była zadowolona z tańca. I było pięknie! " Hermes Pan. Choreograf staje się i pozostaje jednym z jego najlepszych przyjaciół.
Rita Hayworth jest teraz na okładkach każdego magazynu i na pierwszych stronach dzienników, a dzięki filmowi staje się międzynarodową gwiazdą. Zanuck przejmuje ją ponownie, teraz przekonany o jego wpływie na społeczeństwo, do filmu muzycznego mój przyjaciel Sally przez Irving Cummings z Victor Mature i Six losy przez Julien Duvivier . Odtąd Cohn nie pozwala już sobie na „wynajmowanie” swojej gwiazdy innym studiom produkcyjnym, zdeterminowany, by używać go tylko dla Columbii.
W 1941 roku fotograf Bob Landry zrobił zdjęcie Ricie, które pokazało ją klęczącą na własnym łóżku w czarnym satynowym i koronkowym peniuaru. Zdjęcie znalazło się na okładce dużego magazynu Life , a Rita zyskała znaczną popularność wśród amerykańskich żołnierzy zaangażowanych w II wojnę światową : wydrukowano ponad pięć milionów kopii tego zdjęcia. Jest to wtedy panowanie pin-up girls, a Rita Hayworth jest, wraz z Betty Grable , bez wątpienia najbardziej popularna wśród tych żołnierzy, którzy przypinają swoje zdjęcia na ścianach swoich koszar podczas wojny. Aby wesprzeć morale żołnierzy, Rita bierze udział w stołówce Hollywood , tańcząc w ramionach żołnierzy, odwiedza bazy wojskowe i szpitale oraz odbywa wielką wycieczkę z żołnierzami (widzimy ją w szczególności w towarzystwie Marleny Dietrich ). .
W Columbii aktorka powraca, by tańczyć w musicalach, takich jak Musique dans mon coeur ; kończy dwa lata z Fredem Astaire'em : Miłość przychodzi przez taniec, a ty moja urocza . Chemia między dwoma tancerzami jest oczywista i porusza publiczność. W swoich wspomnieniach Fred Astaire pisze, że oba filmy nakręcone z Ritą „były wspaniałymi przeżyciami” i jak bardzo lubił z nią tańczyć, być może nawet jego ulubionym partnerem według historyka filmu Glenna Shipleya. „Każdy z jego ruchów pasował do jego, jak nigdy z żadnym innym partnerem . ” Rita Hayworth uważa te dwie sesje za cenne w swojej karierze: „Fred przyjechał do Kolumbii i zapytał o mnie, wiedział, że jestem tancerzem… Bez niego nigdy nie zagrałabym w tych dwóch filmach”.
Rozwodzi się w tym samym czasie, co premiera filmu (22 maja 1942) Edwarda Judsona, który stał się groźny, agresywny i chorobliwie zazdrosny. Spekulacje na temat jego miłości są wtedy powszechne. Oprócz stałego związku ze swoją partnerką mojej przyjaciółki Sally , Victorem Mature , przypisuje się mu powiązania z Davidem Nivenem , Gilbertem Rolandem , Tonym Martinem i kolekcjonerem kobiecych podbojów, miliarderem Howardem Hughesem .
Genialny aktor i reżyser Orson Welles jest zafascynowany słynnym zdjęciem Rity, które ukazało się w magazynie Life i postanawia uwieść „najpiękniejszą kobietę w Stanach Zjednoczonych”. Gwiazda ulega pasji i determinacji Wellesa: obie gwiazdy widują się regularnie .
Zawsze otoczony teatrem złożonym z aktorów takich jak Joseph Cotten czy Agnes Moorehead , Orson, zreformowany z wojska, chce uczestniczyć w wysiłku wojennym, wystawiając program rozrywkowy „Mercury Wonder Show”, tworząc różnorodność i magię numery pod namiotem. Rita bierze w nim udział z szaloną radością, zbyt szczęśliwa, by być częścią „rodziny” i bawi się jak dziecko w wykonywaniu iluzjonistycznych sztuczek z Orsonem . Po kilku występach włamujących się, spektakl ma mieć premierę w sierpniu 43, ale dzień wcześniej Harry Cohn zabrania swojej gwieździe wyjścia na scenę, ponieważ nie może znieść jej widoku w spektaklu, który mógłby odwrócić jej uwagę od film, który robi. kręci się. Rita może go błagać, jego producent ma prawo korzystać z jego prerogatyw. Skrępowana i zirytowana, poświęciła się wyłącznie filmowi muzycznemu Królowa Broadwayu . Wściekły na nią i zdenerwowany jej cierpieniem, Orson Welles proponuje jej małżeństwo, a ceremonia odbywa się po cichu i w małych grupach.7 września 1943.
Rita powraca na plan zdjęciowy do „Królowej Broadwayu” z Gene Kelly jako partnerem i Charlesem Vidorem jako reżyserem. Ten film podkreśla prawdziwe cechy Rity jako tancerki i ujawnia talenty Gene'a Kelly'ego (i Stanleya Donena ) jako choreografa , zwłaszcza w słynnym kawałku „Taniec alter ego”, w którym tańczy ze sobą. W momencie premiery w 1944 roku film był bezprecedensowym triumfem, który tym razem przyniósł Ricie światową sławę. Ona będzie ponownie skutecznie strzelać dwa filmy muzyczne, Dzisiejszej nocy i zawsze których autorem jest Victor Saville (1945) i The Star of the Stars przez Aleksander Hall (1947).
Teraz publiczność czeka na jej numer muzyczny, niezależnie od gatunku filmów, w których występuje. Ale nie ma dużo wokali i musi być dubbingowana w swoich piosenkach, zwłaszcza przez Nan Wynn, Anitę Ellis czy Jo Ann Greer - tajemnicę, którą Columbia zazdrośnie strzeże.
Unikany przez kino i wykluczony z wojny Orson Welles inwestuje w nową pasję, politykę. Odtąd brał udział w przemówieniach i przemówieniach politycznych, a także w kampanii reelekcyjnej Franklina Roosevelta . Aby trochę wyrwać się z Hollywood, Rita podąża za mężem na wschodnie wybrzeże podczas jego tras kampanii.
Kiedy ciężarna Rita musi dołączyć do Hollywood, aby kręcić This Night and Always , Orson nie ma wątpliwości, że może przerwać swoją kampanię. Coraz częściej kontynuuje swoje podróże polityczne, coraz bardziej porzucając żonę. Po roku nieobecności i narodzinach jej pierwszej córki, Rebeki, ingrudzień 1944Rita wraca do studia i podpisuje kontrakt na kolejny film.
GildaGilda to sztandarowy film w karierze Rity, którego obraz do dziś naznacza wszystkie umysły. Wcielenie femme fatale i jej niezwykłą erotyczną fascynację, Rita Hayworth osiągnie swój punkt kulminacyjny w tym filmie noir przez Charles Vidor , jej ulubionego reżysera. Zbiorowa alchemia utalentowanych ludzi połączy wszystkie składniki, aby wzbudzić fascynację. W scenie, która stała się fragmentem antologii, postać Gildy, ubrana w czarną satynową pochwę, zdejmuje długie rękawiczki , śpiewając piosenkę zapalającą Zrzuć winę na Mame : postępujące obnażanie rąk, które sugeruje „strip teaser” „ »Integralny przez wypaczenie cenzury kodeksu Haysa , pozostaje jednym ze szczytów erotyzmu w kinie. Tym filmem Rita Hayworth na zawsze wpisuje się w kinematograficzną legendę.
Sukces jest ogromny, a korzyści niewiarygodne. U podnóża Andów ekspedycja zakopuje kopię filmu przeznaczonego dla potomnych. Sprzedajemy płytę, na której stetoskopem wyryto bicie serca Rity Hayworth .
Sukces jest tak przytłaczający, że jedna z pierwszych bomb atomowych zrzuconych w 1946 roku na atol Bikini nosi imię Gilda i nosi wizerunek bohaterki. Rita, głęboko zszokowana tym fatalnym hołdem, protestuje: „Nienawidzę wojny; ta cała bomba mocno mnie obrzydza. "
Pani SzanghajuPomimo narodzin jej córki małżeństwo Rity i Orsona podupada, bez wątpienia z powodu zachowania Orsona i niezdrowej zazdrości Rity.
Kiedy są w trakcie rozwodu, Orson Welles oferuje mu jako dar zerwania swój film: Pani Szanghaju .
Po przeczytaniu książki, na podstawie której powstanie film, Rita chce wcielić się w postać Elsy Bannister i pokazać, że jest także aktorką dramatyczną. Dziennikarzom, którzy pytają ją, dlaczego ten film, odpowiada: „Byłam to winna Orsonowi” . Welles zaczyna kręcić, do którego wezwał prasę. Na oczach szesnastu fotografów ściął ekstrawaganckie rude włosy gwiazdy i ufarbował je na platynowy blond na potrzeby filmu. Harry Cohn boi się po obejrzeniu filmu, a kiedy widzi przemianę Rity, jest wściekły i wybucha: „ O mój Boże! Co ten drań zrobił? ”. Według Maurice'a Bessy'ego , publiczność wybacza również reżyserowi filmu „za zdemistyfikowanie Amerykanki, za to, że potępił ją jako potwora, ludożercę, modliszkę, która okazuje się zbrodniarzem przez najgorsze namiętności , pieniądze ”.
Film przeradza się w finansową katastrofę (budżet to 2 miliony dolarów), zapewne przez to, że jest dziełem autora, a nie filmem specjalnie skonstruowanym wokół gwiazdy. Niemniej jednak zawiera sceny z antologii, takie jak wywiad Elsy Bannister z Michaelem O'Harą w gigantycznym akwarium lub te z wesołego miasteczka i chińskiego teatru. Finałem filmu będzie kolejna sekwencja antologiczna: niezwykła scena masakry w labiryncie luster, gdzie ginie Elsa Bannister (Rita Hayworth) pośród swoich odbić pomnożonych przez fragmenty luster powalonych kulami.
Niektórzy powiedzieliby, że Welles chciał zemsty zszargać wizerunek i popularność swojej żony, ale wszystko wskazuje na to, że jest to raczej rozliczenie z hollywoodzkim systemem.
Rozwód orzeka się dnia 1 st grudzień 1.948.
Po Gildzie zostaje podpisany nowy kontrakt z Columbią, który daje jej udział w zyskach, a honoraria Rity stają się znaczne (400 000 dolarów za film). Tworzy Beckworth Corporation Production (Beckworth: skojarzenie imion Becky – zdrobnienie od jego córki Rebeki – i Hayworth) i wyprodukuje dwa filmy: Les Amours de Carmen z ponownie Charlesem Vidorem , w którym zatrudnia członków swojej rodziny: swoją ojciec choreografem tańców hiszpańskich, jej wuj José Cansino z którymi tańczy flamenco, a jej brat Vernon grający żołnierza, potem L'Affaire de Trinidad przez Vincent Sherman .
W 1948 r. Rita Hayworth postanowiła wyjechać na jakiś czas do Europy z dala od świateł Hollywood, mimo planu Harry'ego Cohna, by zmusić ją do kręcenia westernu Lona Hanson z Williamem Holdenem .
3 lipca, podczas przyjęcia w Cannes wydanego przez Elsę Maxwell , słynną amerykańską felietonistkę, Rita zostaje przedstawiona księciu Ali Khanowi . Rok później27 maja 1949, pod koniec romansu pod ostrzałem tabloidów, Rita Hayworth zostaje księżniczką i wychodzi za mąż w Vallauris (Alpes-Maritimes), na zamku Horyzontu , w czysto hollywoodzkim przepychu. 28 grudnia 1949 roku z tego związku urodziła się jej druga córka księżniczka Yasmin Aga Khan . Rita często przebywała w Cannes w Château de l'Horizon , willi należącej do jej męża, a także w Deauville . Ale bajka jest krótkotrwała. Rita, która chciała uciec z Hollywood, odnajduje inne jeszcze bardziej restrykcyjne splendoru. Ponadto ulega poligamicznym skłonnościom męża, co ją głęboko rani. Para rozwiodła się w 1953 roku .
Powrót do HollywoodRita triumfalnie powraca do Hollywood i zamienia się w 1952 roku w Aferę Trynidadu : ten film jest wypuszczany jak nowa Gilda, ale urok nie działa.
Jej popularność wciąż jest duża, do gatunku biblijnego zbliża się z Salomé . Film został zapoczątkowany przez Orsona Wellesa, ale, opóźniony przez montaż Otella , Orson przekazał produkcję Roubenowi Mamoulianowi . Harry Cohn chce konkurować z Samsonem i Delilah , biblijną peplum Cecila B. de Mille . Opowieść, oparta na sztuce Oscara Wilde'a , została całkowicie zmieniona , aby uczynić z niej film ku czci gwiazdy. Rezultat jest bardzo kiczowaty, pełen nieprawdopodobieństw, ale Rita Hayworth pozostaje olśniewająca i pięknie podkreślona, aż do sceny, która uczyni gwiazdę filmu, tą, w której wydaje się naga, gdy wykonuje zmysłowy taniec „siedmiu welonów”.
Wprowadzona na rynek z dużym rozgłosem, Salomé , z budżetem 2 000 000 $, przyniesie 4 750 000 $.
Zawsze tak zmysłowa, Rita następnie zamienia La Belle du Pacifique , gra prostytutkę Sadie Thompson, rolę graną przed nią przez Glorię Swanson i Joan Crawford .
Trudności i czwarte małżeństwoPierwsze lata po powrocie do Hollywood są dla Rity trudne. Prawna batalia między nim a Alim o opiekę nad Yasmin potrwa kilka lat; zagrożenia będą ciążyć na życiu jego córki, nieustanne konflikty będą kontynuowane z Harrym Cohnem, pojawią się kłopoty z maccartyzmem . Rita Hayworth jest przedmiotem śledztwa FBI w samym środku maccartyzmu z powodu działalności politycznej Orsona Wellesa podczas jego kampanii na początku lat czterdziestych. Rita Hayworth musi podpisać deklarację o nieprzynależności do Partii Komunistycznej. Będą również naznaczeni czwartym małżeństwem w dniu24 września 1954- co okaże się katastrofalne - z Dickiem Haymesem , byłym wokalistą orkiestr Benny'ego Goodmana i Jimmy'ego Dorseya . Po raz kolejny Rita całkowicie opiera się na postaci, która okaże się równie mroczna jak jej pierwszy mąż, Edward C. Judson, który w medialnym szaleństwie rzuci jej życie prywatne w niekończącą się plątaninę prasy. W tym okresie Rita kupiła swoje udziały w Beckworth przez Columbia i podpisała nowy kontrakt, który miał być jej ostatnim. Rozpoczyna się nowy film, który wykorzystuje składniki Salomé , biblijnej opowieści z Williamem Dieterle dla Josepha i jego braci . Ale film nie udaje się po tym, jak Harry Cohn odmówił zatrudnienia Dicka Haymesa jako głównego wykonawcy filmu.
Następnie odmawia roli Marii Vargas w Bosej Hrabinie , co za bardzo przypomina jej życie osobiste, a także roli Karen Holmes w Tak długo, jak będą mężczyźni . Kolejny europejski projekt dotyczący życia tancerki Isadory Duncan nie ujrzy światła dziennego. Harry Cohn zażądał od niej na drodze sądowej, by nakręciła dwa filmy, które była mu jeszcze winna, zanim nakręciła dla innego społeczeństwa.
Po ciągłych kłótniach i przemocy ze strony męża, Rita złożyła wniosek o rozwód pod koniec 1955 roku.
Piąte małżeństwo i ostatnie sukcesyWróciła do Kolumbii w 1957 roku dla Piekła tropików z Robertem Mitchumem i ponownie odniosła wielki sukces w znakomitych filmach, takich jak Blondynka czy Ruda z Frankiem Sinatrą , jej ostatni film na Columbii. Choć gra rolę dojrzałej kobiety, wie, jak poprzez swoją grę, blask i taneczne numery udzielić pięknej lekcji nowej gwieździe Columbii Kim Novak , nowej klaczce wybranej przez Cohna na miejsce Rity w jego „stajni”. ”. Jest szczęśliwa, że może przekazać pochodnię i wreszcie skończyć z Harrym Cohnem.
W 1958 roku Rita poślubiła swojego piątego męża, Jamesa Hilla , producenta poznanego podczas kręcenia filmu La Blonde ou la Rousse . Twórca firmy produkcyjnej z Haroldem Hechtem i Burtem Lancasterem , Hecht-Hill-Lancaster , Hill oferuje rolę Ann Shankland Ricie Hayworth w filmie Osobne stoły zaczerpniętym z angielskiej sztuki Terence'a Rattigana . Wielki sukces finansowy, film otrzymał siedem nominacji, w tym dwa Oscary za interpretacje Davida Nivena i Wendy Hiller . Następnie Rita strzela do Tych z Cordury, co z pewnością oznacza koniec jej gwiezdnego mitu.
Rita szybko rozwodzi się z Jamesem Hillem. W 1961 roku powiedziała: „James Hill był najspokojniejszym i najsolidniejszym z moich mężów. Jednak nawet z nim nigdy nie byłem w stanie niczego zbudować. Uważał mnie za jedno ze swoich przedsięwzięć, a jego uczucie do mnie nigdy nie było prawdziwą miłością… Wszystkie te negatywne doświadczenia wspólnego życia sprawiły, że zrobiło mi się niedobrze. Niewątpliwie też mam w sobie nasiona tej niezdolności do normalnego życia. A może moje życie było po prostu długim błędem, którego jestem główną ofiarą. "
Dekadę kończy dramat kryminalny „ Krew ” dramatopisarza Clifforda Odetsa na pierwszej stronie .
Rozpoczyna się upadek Rity Hayworth, a w latach 60. jej stan sugeruje, że pogrążyła się w alkoholu, gdy pojawiły się pierwsze objawy choroby: Rita jest dotknięta chorobą Alzheimera . Niewiele wtedy wiadomo, że jej huśtawki nastrojów i przerwy w pamięci były obwiniane o napój. W 1962 zaproponowano jej główną rolę w spektaklu Step On A Crack , ale zrezygnowała z niepokoju i wyczerpania nerwowego.
Po komedii Wesołe złodziei przez George Marshall , wciąż się piękne kompozycje w przeboju The Greatest cyrk w świecie przez Henry Hathaway z Johnem Wayne , pomimo jej trudności w zapamiętywaniu dialogi. W Trap Pieniądze z Burt Kennedy , dowiaduje jej partnera i przyjaciela Glenn Ford ; a na drodze do Saliny od Georgesa Lautnera wciela się w nieszczęsną matkę posiadającą bar.
W tym okresie jego kryzysy nasilają się w całkowitym niezrozumieniu otaczających go osób. Planuje powtórzyć rolę Lauren Bacall w jednym z największych przebojów Broadwayu, Applause , który mógł rozpocząć jej karierę, ale w ogóle nie może nauczyć się tekstów.
Wiedząc, że brakuje jej pieniędzy, Robert Mitchum , jej partner i przyjaciel z Piekła tropików , zmusił ją do zaangażowania się w jej ostatni film, Gniew Boży . Skończyła jakoś film pomimo nadużywania alkoholu i poważnych problemów z pamięcią.
Zaczęła kręcić Tales That Witness Madness w 1972 roku , ale z nasilonymi objawami została zastąpiona przez Kim Novak . Rozchodzi się pogłoska o jego upadku, to ostatnia propozycja filmowa, jaka mu została złożona. W 1976 roku doznała ataku demencji w trakcie lotu i została sfotografowana w Londynie, gdy wysiadała z samolotu, wyglądając na kompletnie wychudzoną. W 1980 roku lekarz zdiagnozował u gwiazdy chorobę Alzheimera . W 1981 roku została oddana pod opiekę swojej córki Yasminy Khan , która również została księżniczką i która stała się jedną z najskuteczniejszych rzeczników Stowarzyszenia Obrony Osób z Chorobą Alzheimera; w imieniu swojej mamy zorganizuje zbiórki pieniędzy.
14 maja 1987 r.Rita Hayworth umiera w Nowym Jorku . Została pochowana w Culver City , na przedmieściach Los Angeles , na Cmentarzu Świętego Krzyża. Ma swoją gwiazdę w Hollywood Walk of Fame przy 1645 Vine Street.
Oni powiedzieli :
8 listopada 2020 roku kanał telewizyjny OCS oferuje film dokumentalny zatytułowany Rita Hayworth, kreacja symbolu seksu , wyreżyserowany przez siostry Kuperberg. W marcu 2021 roku, z okazji Dnia Kobiet, kanał Arte oferuje kilka filmów dokumentalnych poświęconych gwiazdom Holywood, w tym jeden śledzący życie Rity. Ten niespełna godzinny dokument nosi tytuł Rita Hayworth, Glory and Injury . Wspomina w szczególności kruchość aktorki, a także jej odwagę w obliczu trudności zawodu.