| Afrykański Rajd Demokratów | |
| Prezentacja | |
|---|---|
| Lider | Felix Houphouët-Boigny |
| Fundacja | 21 października 1946 |
| Zanik | 1960 |
| Siedzenie |
Bamako , Francja Abidżan , Francja |
| Założyciel | Felix Houphouët-Boigny |
| Sojusznicy | PCF (1946-1950) |
| Pozycjonowanie | Lewo |
| Ideologia |
Afrykański nacjonalizm (w) Panafrykanizm Antyimperializm niepodległość |
| Członkowie | 1 000 000 (1948) |
| Zabarwienie | czarny |
Afryki Zgromadzenie Demokratyczne (RDA) jest byłym federacją afrykańskich partii politycznych założony na koniec Bamako Kongresu w 1946 roku jest jednym z trzech głównych partii federalnych (z przegrupowanie Afrykańskiej Partii - PRA - a Partia Federalistyczna Afrykanów - PFA) Panafrykański domagający się utworzenia w okresie niepodległości federacji afrykańskich partii politycznych .
Kilka partii politycznych w Afryce, takich jak UPC z Kamerunu Ruben Um Nyobe , połączy się , a następnie opuści RDA ze względu na ewolucję jego ideologii.
RDA pozostała w pamięci najsłynniejszej siły politycznej okresu dekolonizacji terytoriów francuskich, chcąc ucieleśnić nową walkę o niepodległość poza tradycyjnymi francuskimi partiami politycznymi.
Afrykański Rajd Demokratyczny powstał podczas Kongresu w Bamako, od 18 do 21 października 1946 r.
To właśnie w kontekście dążenia francuskiej metropolii kolonialnej do jeszcze silniejszej asymilacji elit terytoriów zamorskich , powstają afrykańskie partie polityczne. Po raz pierwszy kojarzą się z francuskimi partiami politycznymi, takimi jak SFIO (rozszerzona w Senegalu przez Federację Socjalistycznej Partii Senegalu) lub Partia Komunistyczna, której komunistyczne grupy badawcze miały tworzyć partie lub ruchy antykolonialne. Niektóre afrykańskie wybrani urzędnicy wzywają do wiecu w Bamako w październiku 1946 roku minister Socjalistycznej Overseas Francji , Marius Moutet , kładzie nacisk na socjalistycznych wybranych przedstawicieli, aby zapobiec ich z udziału w Kongresie. Delegaci z francuskiej Afryki Równikowej nie mogli uczestniczyć w Kongresie. Ponadto, za radą swoich francuskich sponsorów, afrykańscy socjaliści, Léopold Sédar Senghor i Lamine Guèye na czele, zbojkotowali kongres w Bamako, co później Senghor uznał za „błąd”. Mimo trudności kongres mógł się wreszcie odbyć w Bamako w dniach 19-21 października 1946 roku pod przewodnictwem Félixa Houphouët-Boigny'ego , który nie mógłby tam pojechać bez samolotu wyczarterowanego przez komunistycznego ministra Air Charlesa Tillona . Doprowadziło to do powstania Afrykańskiego Zlotu Demokratów, skupiającego lokalne partie polityczne na gruncie antykolonializmu. Ta federacja afrykańskich partii politycznych zgromadziła w swych początków senegalski Demokratycznego The Union sudański The Alliance for Democracy i Federacji Górnej Wolty.
Głównym celem RDA jest zgromadzenie największego związku afrykańskich sił politycznych, poza podziałami politycznymi, religijnymi i kulturowymi. W ten sposób okólnik Komitetu Koordynacyjnego RDA z 26 lutego 1947 r. określa zasady: RDA jest „rzeczywistością niezależną od koncepcji filozoficznych lub religijnych, przynależności etnicznej, sytuacji społecznej”.
Związek afrykańskich partii politycznych przez RDA został więc ukonstytuowany na minimalnym programie walki z kolonialną dominacją Afrykanów. W okólniku komitetu koordynacyjnego RDA znajdujemy niejednoznaczne przemówienie Félixa Houphouët-Boigny'ego : „Rezolucja wyraża podstawowe idee, które będą podstawą Zlotu: rozwój polityki, która uznaje i promuje to miejsce, wyraz afrykańskiej oryginalności poprzez odrzucenie wszelkich przeszkód fałszywej asymilacji . […] Zasadniczym celem zgromadzenia jest osiągnięcie na wszystkich szczeblach organizacji politycznej unii, jaką okazali Afrykanie. Jego podstawowym zadaniem w obecnym okresie jest zatem zjednoczenie wszystkich sił antykolonialnych na każdym terytorium ”.
RDA składa się w dużej mierze z partii politycznych i członków bliskich komunizmowi , w szczególności PCF i Związku Radzieckiego . Ze względu na skuteczność i taktykę nie można utrzymać całkowitej niezależności RDA od francuskich partii politycznych i jej pozycji ponad podziałami politycznymi (Félix-Houphouët Boigny również dołączy do francuskiego rządu w 1956 r.). Poparcie FPK dla Zgromadzenia nadało federacji partii duże znaczenie we francuskiej polityce iw 1947 roku grupa zbliżyła się do parlamentarnego ugrupowania Partii Komunistycznej w Zgromadzeniu Narodowym .
RDA nie jest jednak tradycyjną partią polityczną, ale raczej ramami współpracy wybranych socjalistycznych i komunistycznych Afrykańczyków, pozwalających na zjednoczone działanie w zakresie domagania się praw Afrykanów. Jej wybrani członkowie pozostają głównie przedstawicielami swoich lokalnych partii, z własnym modus operandi. Tak więc Demokratyczna Partia Wybrzeża Kości Słoniowej (PDCI) jest jedną z sekcji RDA.
Heterogeniczność ideologii partii, zdominowanych przez partie komunistyczne, stworzyła jednak od początków RDA klimat sprzyjający wielu kwestionowaniu. Od zjazdu w Bamako kontrowersje budziły powiązania liderów Kongresu z francuskimi komunistami, a Fily Dabo Sissoko sprzeciwiał się wielu orientacjom Kongresu. Orientacja komunistyczna urzeczywistnia się poprzez utworzenie Independents d'Outre Mer, mającej konkurować z RDA i kilkoma lokalnymi sekcjami secesji RDA. Władze francuskie wspierają dysydentów i rywalizujące formacje w każdej kolonii. Wreszcie, Félix Houphouët-Boigny i Gabriel d'Arboussier , współzałożyciel RDA, nie zgadzają się głęboko co do strategii, która ma być przyjęta przez RDA.
Jednak represje wobec wiecu w latach 1949-1950 doprowadziły do wznowienia zainteresowania intelektualistów, prawników afrykańskich partii federalistycznej. W lutym 1950 roku władze zakazały wszelkich zebrań RDA. Niektórzy francuscy urzędnicy, tacy jak Wysoki Komisarz AOF Paul Béchard, opowiadają się za zakazem partii. Lata 50. były dla partii momentem wrzenia, co doprowadziło do wielkiego poszerzenia jej widowni. W tym kontekście w 1957 r. powstał Ogólny Związek Robotników Czarnej Afryki z inicjatywy RDA.
W latach 60. terytoria zamorskie francuskiej Afryki Zachodniej i Równikowej stały się niepodległymi państwami . Różne głowy państw afrykańskich walczą o porozumienie w sprawie stosowania zasad federalizmu popieranych przez RDA. Jeśli tworzone są związki typu federalnego, takie jak Federacja Mali – zrzeszająca Senegal i Sudan Francuski , teraz Mali – nie są one trwałe, a różnice polityczne przywódców niepodległości stanowią same przeszkody. Z drugiej strony Félix Houphouët-Boigny pracuje nad polityczną neutralizacją najbardziej nacjonalistycznych przywódców RDA i zastąpieniem ich innymi, lepiej nastawionymi na interesy francuskiego rządu.
Kolejną przeszkodą w realizacji celów Zgromadzenia jest nierówna obecność sekcji RDA w Afryce. Ruch skoncentrował się głównie na terytoriach byłych kolonii francuskich , co utrudnia szeroki związek państw afrykańskich. Co więcej, sercem terytoriów RDA jest w rzeczywistości dawny AOF , często pozostawiając na boku terytoria Afryki równikowej .
Trudności te jednak nie były postrzegane jako porażka RDA. Wręcz przeciwnie, brak szerokiego i długotrwałego ruchu federalistycznego w Afryce stawiał w NRD mityczny obraz partii pragnącej ucieleśniać afrykański ideał niepodległości i przykładności politycznej. Dzisiaj RDA nadal ucieleśnia idealny typ panafrykańskiego i antykolonializmu .
| Kraj | Partia polityczna |
|---|---|
| Wybrzeże Kości Słoniowej | Partia Demokratyczna Wybrzeża Kości Słoniowej |
| Górna Wolta | Voltaic Democratic Party, a następnie w 1957 Voltaic Democratic Union, która stała się Afrykańskim Zlotem Demokratycznym |
| Sudan Francuski | Unia Sudańska |
| Kamerun | Unia ludności Kamerunu (do 1951) |
| Senegal | Senegalska Unia Demokratyczna |
| Gwinea | Demokratyczna Partia Gwinei , która była partią Ahmeda Sékou Touré (wykluczona 9 października 1958 po jego decyzji o odrzuceniu Wspólnoty Francuskiej). |
| Niger | Nigeryjska Partia Postępowa |
| Czad | Postępowa Partia Czadu |
| Środkowe Kongo | Kongijska Partia Postępowa , zastąpiona w 1958 przez Demokratyczną Unię Obrony Interesów Afrykańskich |
| Gabon | Gaboński Wspólny Komitet, następnie w 1954 Gaboński Blok Demokratyczny |