Dżentelmen burżuazyjny | |
Le bourgeois gentilhomme, komedia-balet zrobiona w Chambort, dla rozrywki Roya, 1673 | |
Autor | Moliera |
---|---|
Uprzejmy | Komedia-balet |
Uwaga. dzieje | 5 |
Przybliżony czas trwania | 3 godz. 55 |
Muzyka sceniczna | Jean-Baptiste Lully |
Miejsce publikacji | Wersal |
Data wydania | 1670 |
Data utworzenia w języku francuskim | 14 października 1670 r |
Miejsce powstania w języku francuskim | Zamek Chambord |
Zespół teatralny | Oddział Moliera |
Le Burżuazyjny Gentilhomme jest komediodramat baletowego przez Molier , na trzy kolejne pięć ustaw (zawierających odpowiednio, 2, 5, 16, 5 i 6), w sceny proza (z wyjątkiem pozycji baletowe które w wierszu), które po raz pierwszy14 października 1670 r, przed dworem Ludwika XIV , na zamku Chambord przez oddział Moliera . Muzyka jest przez Jean-Baptiste Lully , że balety autorstwa Pierre Beauchamp , zestawy autorstwa Carlo Vigarani i tureckie stroje z Chevalier d'Arvieux .
W tej sztuce Molier wyśmiewa się z bogatego burżua, który chce naśladować zachowanie i sposób życia szlachty . Spektakl ten został bardzo doceniony przez Ludwika XIV, który narzucił go swoim dość wrogim dworzanom.
Ten utwór jest doskonałym przykładem komedii-baletu i pozostaje jednym z niewielu arcydzieł tego szlachetnego gatunku, który zmobilizował najlepszych aktorów i muzyków tamtych czasów ( w szczególności Lully'ego ). Sukces, który odniosła natychmiast, jest niewątpliwie związany z gustem współczesnych na tak zwane turqueries . Imperium Osmańskie było następnie przedmiotem powszechnego zainteresowania w umysłach ludzi i ludzie starali się go oswoić.
Bezpośrednie pochodzenie dzieła wiąże się ze skandalem wywołanym przez ambasadora Turcji. Kiedy się pojawił5 listopada 1669 r, Louis XIV otrzymuje Soliman Agi , wysłannik sułtana tureckiej Empire, Mehmeda IV . Król Słońce wykorzystał całą pompę, z której jest w stanie zaimponować tureckiemu ambasadorowi. Jej złoty brokat jest tak pokryty diamentami, że wydaje się „otoczony światłem”. Jednak opuszczając przyjęcie, gość podobno powiedział do krewnych: „W moim kraju, kiedy Wielki Pan ukazuje się ludowi, jego koń jest bogatszy niż płaszcz, który właśnie widziałem. Anegdota krąży po dworze, a Ludwik XIV, ukąszony do żywego, szuka sposobu na ośmieszenie Turków, których ambasador nie odważył się być oślepiony przez Króla Słońce.
Molière, autor, reżyser i aktor, od kilku lat związany jest z królem i to on zajmie się rozliczeniami w prozie i muzyce. Zaczął współpracować z Lully, aby stworzyć Le Bourgeois gentilhomme .
Ponieważ Château de Chambord nie ma teatru, to właśnie na pierwszym piętrze południowego oddziału został wyposażony i po raz pierwszy ustawiony drewniany teatr w 1669 roku. Dworzanie Ludwika XIV, dowiedziawszy się o temacie i obawiając się zmęczenia przez Moliera, najpierw usiłowali zakazać sztuki, a potem podczas premiery14 październikaa drugiego dnia 19 tego samego miesiąca, pozdrawiam sztukę bez braw, z wyraźną pogardą. Ale król pod koniec drugiego przedstawienia wyraził zadowolenie: „Jestem całkowicie zadowolony z twojej komedii, to jest prawdziwa komedia i dobry i pożyteczny żart; nadal pracować w tym samym gatunku, sprawisz, że będę szczęśliwy. ” .
Burżuj skromnego pochodzenia, ale dumny z tego, że stał się bogaty, pan Jourdain zamierza zdobyć maniery dobrych ludzi. Postanawia zamówić nowy strój bardziej odpowiadający jego nowej kondycji i postanawia uczyć się broni, tańca, muzyki i filozofii, które są niezbędne do jego kondycji jako dżentelmena .
Dąży do Dorimène, owdowiałej markizy, sprowadzonej pod jego dach przez kochanka, autorytarnego hrabiego, który zamierza wykorzystać naiwność pana Jourdaina i Dorimène.
Jego żona i Nicole, jego służąca, śmieją się z niego, a potem martwią się, że widzi go tak zazdrosnego, i próbują przywrócić go do rzeczywistości nadchodzącego małżeństwa jego córki Lucile z Cléonte. Ale ten ostatni nie będąc dżentelmenem, pan Jourdain odrzuca ten związek.
Cléonte postanawia następnie przystąpić do gry snów o szlachetności pana Jourdaina i przy pomocy swojego lokaja Covielle udaje syna Wielkiego Turka. W ten sposób uzyskał zgodę pana Jourdaina, który wierzył, że osiągnął najwyższą szlachtę po awansie do „Mamamouchi” podczas burleski tureckiej ceremonii zorganizowanej przez wspólników Covielle.
Monsieur Jourdain to postać stworzona i grana przez samego Moliera. On jest głównym bohaterem opowieści, jest uczniem w „gentilhommerie”. Jest zakochany w markizie Dorimène. Jest zarozumiały, naiwny, temperamentny i manipulowany przez większość tej historii.
M me Jordan jest we wszystkich postaciach kobiecych Moliera postacią osobliwą. Pojawia się w kilku scenach. Za każdym razem ma przeciwstawić się mężowi, śmiało lub podstępnie. Jest najstarszą postacią w sztuce, ale nigdy nie jest śmieszna, a na końcu historii gra nawet intrygę przeciwko panu Jourdainowi.
Lucile jest córką pana Jourdaina. W przeciwieństwie do innych postaci, ma kruche aspekty zakochanej i naiwnej dziewczyny.
Nicole jest pokojówką. Wzmocniona śmiechem i chłopskim zdrowym rozsądkiem przemawia do swego pana bez najmniejszego szacunku, jeśli nie bezwstydnie, jak większość pokojówek w Molierze.
Cléonte jest archetypem uczciwego zakochanego mężczyzny, który staje się wyrachowaną istotą gotową zrobić wszystko, aby pokonać tego, kogo pragnie. Gra zamrożonego kochanka i posuwa się do tego, że przebiera się za wyimaginowanego syna Wielkiego Turka.
Covielle , lokaj, jest dla Cléonte tym, czym Nicole dla Lucile. Ale jego postać zmienia się w niezrównoważonego lokaja, staje się mistrzem komedii „turquerie”.
Dorante jest intrygantem, manipulatorem i pozbawionym skrupułów. Jest także wspólnikiem pułapki zorganizowanej przez Covielle i Cléonte.
Dorimène jest wdową, która mimo wszelkich wysiłków pana Jourdaina pozwala sobie na wszystko. W III akcie sugeruje, że zamierza poślubić Dorante i potwierdza swoje oświadczenia w IV akcie.
Music Master to człowiek praktykujący swoją sztukę, aby zarobić pieniądze. Lekcje u M. Jourdaina uważa za łatwy sposób na wzbogacenie się i sprzeciwia się mistrzowi tańca, który, jeśli korzysta również z hojności swojego ucznia, to jednak chciałby go nauczyć cenić taniec.
Mistrz szermierki uczy Monsieur Jourdain obsługi folii . Bardzo pewny siebie i wyższości nauki walki, sprowokuje spór między sobą, Mistrzem Tańca i Mistrzem Muzyki swoją pogardą dla ich sztuki. Całość przerodzi się w walkę, gdy Mistrz Filozofii , bardziej retor niż prawdziwy filozof, zadekretuje wyższość tego, co nazywa filozofią , gdy zobaczymy, że uczy pana Jourdaina tylko ruchów ust zaangażowanych w wymowę samogłosek i niektóre spółgłoski.
Mistrz krawiecki wykorzystuje naiwność pana Jourdaina, aby przekonać go do kupowania ubrań „noszonych przez dobrych ludzi”, które oferuje mu pomimo jego śmiesznego wyglądu, kiedy je zakłada.
Krawcy , w służbie Mistrza Krawca, również wymuszają pochlebstwem pieniądze od pana Jourdaina, nadając mu różne tytuły szlacheckie: „Moja wiara! jeśli pójdzie do Wysokości, będzie miał całą sakiewkę. ” .
Dwóch lokajów
W akcie II, scena IV, Monsieur Jourdain dowiaduje się podczas rozmowy z magistrem filozofii, że od dawna wypowiada prozę, nie wiedząc o tym:
„Dzięki mojej wierze! Mówię prozą od ponad czterdziestu lat, nic o niej nie wiedząc i jestem najbardziej wdzięczny wam na świecie za to, że mnie tego uczycie. "
Co za tym idzie, pan Jourdain odnosi się do kogoś, kto wykonuje czynność, nawet nie mając wiedzy o jej istnieniu.
Ten utwór został wykonany po raz pierwszy w dniu 14 października 1670 r, przed dworem Ludwika XIV , na zamku Chambord przez oddział Moliera .
W 1968 roku Pierre Badel podpisał bardzo wierną telewizyjną adaptację sztuki Moliera, nakręconą w naturalnych warunkach w Château de Nandy , z Michelem Serrault , Rosy Varte , Danielem Ceccaldim , Jean-Pierre'em Darrasem , Rogerem Carelem , Henri Virlogeux , Jacquesem Legrasem , Michelem Cretonem ...
W 1980 roku Monsieur Jourdain grał Jean Le Poulain , w produkcji Jean-Laurent Cochet , w Comédie-Française , po tym jak sam Le Poulain wystawił ją w 1969 na festiwalu w Arles , a następnie w 1970 w teatrze Mogador .
W 1981, a następnie w 1986 adaptację dokonali Jérôme Savary i jego Wielki Magiczny Cyrk . W rolach głównych znajdziemy, według przedstawień, Michela Galabru , Valérie Mairesse , Nadine Alari , Katarzyny Jacob itp. Reprezentuje ją we Francji i za granicą, w szczególności w Niemczech, Włoszech i Brazylii.
W 1990 roku został wystawiony w całości przez Armanda Delcampe'a w teatrze Jean-Vilar w Louvain-la-Neuve ; taneczne przerywniki w choreografii Nicole Hanot na podstawie muzycznej adaptacji muzyki Lully'ego autorstwa Paula Uya; rolę Monsieur Jourdaina przejmuje Yves Pignot .
Grał w 2005 roku przez Harmonic Poem ( Benjamin Lazar , dyrektor z Cecile Roussat, wychwytywanie przez Martina Fraudreau ), jest reprezentowane w czasach Ludwika XIV, z wymowy XVII -tego wieku.
W 2006 roku Alain Sachs wystąpił w nowoczesnych scenografiach i kostiumach z Jean-Marie Bigardem w roli Monsieur Jourdain.
W 2009 roku Compagnie des voyages imaginaires autorstwa Philippe'a Cara zaoferowała adaptację, w której część ról interpretowały lalki i roboty. Ta transkrypcja fabuły w uniwersum japońskiego teatru Bunraku jest również innowacyjna dzięki bardzo zredukowanej obsadzie, aktorzy manipulują innymi animowanymi postaciami, a Wielki Turek staje się Wielką Rzeczą.
Całe przedstawienie zostało wznowione w 2010 roku w Wersalu , w produkcji Vincenta Dumestre'a i Benjamina Lazara .
W 2011 roku François Morel zagrał tytułową rolę w spektaklu Catherine Hiegel .
W tym samym roku Denis Podalydès wystawił przedstawienie w wersji komediowo-baletowej z Christophe Coinem w reżyserii muzycznej i kostiumami Christiana Lacroix w produkcji teatru Bouffes-du-Nord .
22 i 23 maja 2015, pokaz z zespołem Denisa Podalydèsa i setami Erica Rufa jest odtwarzany w Château de Chambord . Ten wielki, prawie trzygodzinny spektakl, który gromadzi na scenie 12 aktorów, 7 muzyków, 3 tancerzy i 3 śpiewaków, odbywa się wyjątkowo przed główną fasadą zamku. Rolę tytułową powierzono Pascalowi Rénéricowi.
Spektakl został wystawiony w operze w wersji Lully'ego w 2016 roku.
Przy Adwentowej Orkiestrze Kameralnej , naprzeciwko:
Pliki audio | |
1. Otwarcie | |
2. Poważnie | |
3. Sarabanda | |
4. Bourrée | |
5. Gaillarde Canarie | |
6. Gawot | |
7. Loure | |
8. Powietrze Hiszpanów | |
9. Menuet 1 i 2 | |
10. Chaconne des Scaramouche, Trivelins | |
11. Marsz na ceremonię turecką | |
Trudności w korzystaniu z tych mediów? | |
---|---|
„Nowo nobilitowani bogaci mieszczanie mogli z powodzeniem konkurować z dżentelmenami pod względem materialnym, ale zabrało im trochę czasu, aby zachowywali się jak prawdziwi szlachcice. Na dworze nieustannie ryzykowali, że zostaną „umieszczeni na ich miejscu” (jak mówią), ponieważ nie mogli nic zrobić przeciwko tej straszliwej broni wyśmiewania i pogardy. Kilka prac Moliera, takich jak Le Bourgeois gentilhomme, a zwłaszcza Monsieur de Pourceaugnac, jest doskonałymi ilustracjami rasizmu klasowego. » ( Gérard Noiriel , Historia popularna Francji, s.128)