| Narodziny |
2 lipca 1918 Vaunaveys-la-Rochette |
|---|---|
| Śmierć |
16 listopada 2002(nr 84) Montélimar |
| Narodowość | Francuski |
| Zajęcia | Urzędnik , odporny |
| Nagrody |
Sygnet Legii Honorowej (1980) Sprawiedliwi wśród narodów (1989) |
|---|
Jeanne Barnier (2 lipca 1918, Vaunaveys-la-Rochette -16 listopada 2002, Montélimar ) jest francuskim urzędnikiem państwowym, sekretarzem ratusza i ruchu oporu podczas II wojny światowej . Została uznana za Sprawiedliwą wśród Narodów Świata w 1989 roku.
Jeanne Barnier urodziła się z protestanckiego ojca i matki katolickiego pochodzenia. Jej matka jest dyrektorką szkoły w Dieulefit . Sama Jeanne Barnier musiała zrezygnować z kariery nauczycielskiej z powodu zwichnięcia biodra . Została zwerbowana przez Justina Jouve, pierwszego socjalistycznego burmistrza Dieulefit , najpierw jako „ urzędniczka ekspedycji”, a następnie, kilka miesięcy później, została sekretarzem ratusza . Odpowiada za przyjmowanie rodzin uchodźców hiszpańskich przebywających w Dieulefit, następnie Alzacji i Mozeli, uchodźców od września 1939 r. , A wreszcie napływ uchodźców podczas exodusu do lipca 1940 r . Około 1600 uchodźców osiedla się w Dieulefit i jego kantonie. Justina Jouve'a zastępuje Pierre Pizot, protestancki pułkownik, który utrzymuje ją w swoich funkcjach, do których dodano biuro cudzoziemców i ich spis.
Z Jeanne Barnier kontaktuje się Marguerite Soubeyran , dyrektor szkoły w Beauvallon , która potrzebuje fałszywych dokumentów, dowodów osobistych, pozwoleń na podróż, prawa jazdy i kart żywnościowych, zwłaszcza dla uchodźców, których chroni. Jeanne Barnier staje się wtedy istotną osobą w systemie wzajemnej pomocy, a następnie w „podziemnym ruchu oporu” , pracując z katolikami ruchu oporu, protestantami, komunistami, a później z przywódcami sieci Tajnej Armii oraz frankami-oponentami i zwolennikami . Jest zabiegana przez żydowskie organizacje wzajemnej pomocy i oporu: Madeleine Dreyfus , z organizacji Children's Aid Work , która kilkakrotnie przebywa w Dieulefit, izraelskich harcerzy i „Szóstego” kierownictwa UGIF . Odgrywa kluczową rolę w witaniu dwóch przywódców Komunistycznej Partii Niemiec (KPD), Elli Schwartz i Hermanna Nudinga. Zorganizowała przyjęcie kilku żydowskich dzieci, w szczególności małej dziewczynki Cécilii Rosenbaum, która mieszkała z nią przez dwa lata i została uznana za Sprawiedliwą w 1989 roku.
Insygnia Legii Honorowej wręczył mu Pierre Emmanuel , sam uchodźca w Dieulefit w czasie wojny.