Towarzysz wyzwolenia
Companion wyzwolenia jest członkiem Zakonu Wyzwolenia , utworzony na16 listopada 1940przez generała de Gaulle'a jako „przywódcę wolnych Francuzów ” w celu „nagrodzenia osób lub społeczności wojskowych i cywilnych, które wyróżnią się w dziele wyzwolenia Francji i jej imperium” .
Rozkaz wygasł od 1946 r. I przyznano tylko 1061 krzyży czeladniczych.
Opis
Tytuł Towarzysza Wyzwolenia został przyznany osobom, jednostkom wojskowym i społecznościom cywilnym wyróżniającym się w dziele wyzwolenia Francji i jej imperium .
Tak więc 1038 osób, pięć gmin ( Paryż , Île-de-Sein , Nantes , Grenoble i Vassieux-en-Vercors ), ale także osiemnaście jednostek bojowych, w tym dwa okręty wojenne, było wśród towarzyszy Wyzwolenia podczas podpisywania dekretu wykluczenia z Order Wyzwolenia , to znaczy23 stycznia 1946. Spośród 1038 Towarzyszy 271 zostało powołanych pośmiertnie. Najmłodszy, który zmarł w wieku 14 lat , to Mathurin Henrio .
Towarzyszyło 73 cudzoziemcom lub obcokrajowcom urodzonym we Francji, 25 różnych narodowości . Do najbardziej znanych należą Dwight D. Eisenhower , król Maroka Mohammed V. Król Zjednoczonego Królestwa Jerzy VI i Winston Churchill zostają odznaczeni po przejęciu zakonu.
2018-2021 promocja w Specjalnej Szkole Wojskowej Saint-Cyr nosi nazwę „Towarzyszy Wyzwolenia”.
Hubert Germain jest ostatnim towarzyszem, który przeżył od czasów20 listopada 2020 r, data śmierci Daniela Cordiera . W związku z tym planuje się, że zostanie pochowany w krypcie pomnika walczącej Francji w Mont Valérien .
Atrybucja
Jeśli całe historie towarzyszy dość dobrze przedstawiają historię Wolnej Francji , francuskiego oporu wewnętrznego i Francuskiej Armii Wyzwolenia , zauważamy jednak, że różne kategorie nie są reprezentowane w proporcjach zgodnych z ich rzeczywistym udziałem. Okoliczności, ówczesne trudności w poznaniu rzeczywistego działania oporu, kryteria generała de Gaulle'a i jego szybkie odejście od władzy w 1946 r., Prawdopodobnie tłumaczą ten fakt.
Spośród 1038 towarzyszy jest tylko sześć kobiet, co jest znacznie poniżej ich proporcji w szeregach ruchu oporu . Opór wewnętrzny jest również niedostatecznie reprezentowane w porównaniu uwolnić Francję , która reprezentuje trzy czwarte urządzone. Generał de Gaulle faktycznie zaczął od ozdabiania kombatantów i agentów, których on lub jego krewni znali; jego kontakty z innymi komponentami francuskiego wewnętrznego oporu zostały nawiązane dopiero około 1942 r., w okresie, w którym ten ostatni pod egidą Londynu został zjednoczony przez Jeana Moulina . Ponadto, z powodu nieprzejrzystości potajemnej walki, przywódcy ruchów mieli większe trudności ze zlokalizowaniem najbardziej zasłużonych patriotów, którzy zaproponowaliby im odznaczenia, podczas gdy bojownicy FFL walczyli na ogół w biały dzień. W zasadzie każdy ruch wewnętrznego oporu miał dwa krzyże. Jednak pewna liczba przywódców lub wysokich osobistości ruchu oporu nigdy go nie otrzymała, na przykład małżonkowie Raymond i Lucie Aubrac czy założyciele ruchu „ Obrona Francji ”. Nawet niezachwiane poparcie generała de Gaulle'a, takiego jak Philippe Peschaud czy jego własny syn Philippe de Gaulle , czy później jak Michel Debré , nie było towarzyszami.
Możemy również zauważyć, że towarzysze zostali wybrani spośród tych, którzy w pewnym momencie ryzykowali przeciwstawienie się reżimowi Vichy, tak jak zrobili to Wolni Francuzi . Na przykład marszałek Lattre jest czeladnikiem, a marszałek Juin nie.
W chwili rozpoczęcia wojny w 1939 r. 10% Towarzyszy Wyzwolenia nie miało dwudziestu lat.
Brytyjskie uznanie
Podczas obchodów 80. rocznicy apelu z 18 czerwca brytyjski premier Boris Johnson ogłasza, że czterech ostatnich towarzyszy Wyzwolenia, Edgard Tupët-Thomé , Pierre Simonet , Daniel Cordier i Hubert Germain, zostaje mianowanych honorowymi członkami Zakonu Imperium Brytyjskie .
W kulturze popularnej
The Companions of the Liberation to historyczna seria komiksów wydawana od 2019 roku , ma do tej pory 5 tomów.
- 1 General Leclerc , Bamboo Edition , szeroki kąt ,czerwiec 2019
Scenariusz: Jean-Yves Le Naour - Rysunek: Frédéric Blier - Kolory: Sébastien Bouët - ( ISBN 978-2-8189-6699-0 )
- 2 Pierre Messmer , Bamboo Edition , szeroki kąt ,czerwiec 2019
Scenariusz: Catherine Valenti - Rysunek: Philippe Tarral - Kolory: Fabien Blanchot - ( ISBN 978-2-8189-6709-6 )
- 3 Jean Moulin , Bamboo Edition , szeroki kąt ,sierpień 2019
Scenariusz: Jean-Yves Le Naour - Rysunek: Iñaki Holgado - Kolory: Sébastien Bouët - ( ISBN 978-2-8189-6728-7 )
- 4 Romain Gary , Bamboo Edition , Wide Angle ,Wrzesień 2020
Scenariusz: Catherine Valenti - Rysunek: Claude Plumail - Kolory: Sébastien Bouët - ( ISBN 978-2-8189-7698-2 )
- 5 Philippe Kieffer , Bamboo Edition , szeroki kąt ,Marzec 2021
Scenariusz: Jean-Yves Le Naour - Rysunek: Frédéric Blier - Kolory: Sébastien Bouët - ( ISBN 978-2-8189-7683-8 )
Uwagi i odniesienia
Uwagi
-
Berty Albrecht , Laure Diebold , Marie Hackin , Simone Michel-Lévy , Émilienne Moreau-Évrard i Marcelle Henry .
Bibliografia
-
Zamówienie n O 716 listopada 1940stworzony Order Wyzwolenia , Dziennik Urzędowy Francji bezpłatnym n o 210 lutego 1941, s. 7.
-
„ Tysiąc trzydzieści osiem towarzysze wyzwolenia ” na ordredelaliberation.fr , Order Wyzwolenia (obejrzano 1 st lipca 2016 ) .
-
" Common " na ordredelaliberation.fr , Order Wyzwolenia (obejrzano 1 st lipca 2016 r ) .
-
" Paryż " , cytat i historyczne, na ordredelaliberation.fr , Order Wyzwolenia (obejrzano 1 st lipca 2016 ) .
-
„ Île-de-Sein ” , cytat, historia i deklaracja generała de Gaulle'a na wyspie Sein le30 sierpnia 1946Na ordredelaliberation.fr , Order Wyzwolenia (obejrzano 1 st lipca 2016 r ) .
-
„ Nantes ” , cytat, historia i przemówienie wygłoszone przez generała de Gaulle'a w dniu14 stycznia 1946Nantes, na ordredelaliberation.fr , Order Wyzwolenia (obejrzano 1 st lipca 2016 ) .
-
„ Grenoble ” , cytat, historia i przemówienie wygłoszone przez generała de Gaulle'a w dniu5 listopada 1944Grenoble na ordredelaliberation.fr , Order Wyzwolenia (obejrzano 1 st lipca 2016 ) .
-
" Vassieux-en-Vercors " , cytat i historyczne, na ordredelaliberation.fr , Order Wyzwolenia (obejrzano 1 st lipca 2016 ) .
-
" jednostki wojskowe " na ordredelaliberation.fr , Order Wyzwolenia (obejrzano 1 st lipca 2016 ) .
-
„ Kobiety i mężczyźni Companion of the Liberation ” , na temat Muzeum Orderu Wyzwolenia (przeglądano 21 listopada 2020 r. ) , „The Foreign Companions”.
-
Dekret z23 stycznia 1946zakończenie wręczania Krzyża Wyzwolenia .
-
„ Triumph of the school of Saint-Cyr Coëtquidan ” , w Muzeum Orderu Wyzwolenia (dostęp 7 października 2019 ) .
-
Benoît Hopquin, „ Pierre Simonet, jeden z trzech ostatnich towarzyszy Wyzwolenia, zmarł w wieku 99 lat ”, Le Monde ,6 listopada 2020 r( czytaj online , konsultacja 6 listopada 2020 r. ).
-
„ Ostatni towarzysze Wyzwolenia podają rękę ” w Le Monde ,10 listopada 2012.
-
„ Women and men companions of the Liberation ” , na ordredelaliberation.fr (dostęp 25 marca 2020 r . ) .
-
Chociaż reprezentują od 20 do 30% oporu, rada zakonu otrzymała tylko 9 propozycji od kobiet, które w 1940 roku były jeszcze nieletnimi obywatelami.
-
: Towarzysze Wyzwolenia transmitują w programie France Inter on dwa tysiące lat historii29 listopada 2010.
-
„ Londyn ozdobi czterech ostatnich towarzyszy Wyzwolenia ”, Le Figaro ,17 czerwca 2020 r( czytaj online , przeglądano 8 lipca 2020 r. ).
Załączniki
Bibliografia
-
Pierre Miquel , Companions of the Liberation , Paryż, Denoël, 1995.
- Henri Weill, Towarzysze wyzwolenia , Toulouse, Privat, 2006.
-
Jean-Christophe Notin , Tysiąc sześćdziesiąt jeden towarzyszy: historia towarzyszy wyzwolenia , Paryż, Perrin, 2000.
- Vladimir Trouplin, Słownik towarzyszy wyzwolenia , Elytis, 2010.
- Olivier Matthey-Doret, The Companions of the Liberation of Côte d'Or , 1995
- Olivier Matthey-Doret, Towarzysze wyzwolenia regionu Franche Comté i Burgundii , 1996.
- Olivier Matthey-Doret, Krzyże Zakonu Wyzwolenia , Akademia Nauk w Dijon, Arts and Letters
- Jérôme Estrada de Tourniel, Bojownicy świtu, towarzysze wyzwolenia Lotaryngii , Editions Serpenoise, 2014.
- Guillaume Piketty, Vladimir Trouplin, Hélène Orizet, Towarzysze świtu. Niepublikowane archiwa towarzyszy Wyzwolenia , Textuel, 2014
Powiązane artykuły
Linki zewnętrzne