Charade (film, 1963)

Szarada Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Cary Grant i Audrey Hepburn

Kluczowe dane
Tytuł oryginalny Szarada
Produkcja Stanley donen
Scenariusz Peter Stone
Główni aktorzy

Audrey Hepburn
Cary Grant

Firmy produkcyjne Stanley Donen Films
Universal Pictures
Ojczyźnie Stany Zjednoczone
Uprzejmy Komedia detektywistyczna
Trwanie 113 minut
Wyjście 1963


Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Arkusz techniczny i dystrybucja

Charade to amerykański film wyreżyserowany przez Stanleya Donena , wydany w 1963 roku .

Streszczenie

Regina Lampert jest w Megève na sporty zimowe z przyjaciółką i jej synem. Podjęła decyzję o rozwodzie z mężem i właśnie poznała Petera Joshuę. Po powrocie do Paryża odkrywa, że ​​jej mieszkanie zostało zdewastowane i opróżnione z mebli i zwierząt domowych. Inspektor Grandpierre informuje ją o zamachu na jej męża w pociągu Paryż-Bordeaux, który przygotowywał się do wyjazdu do Ameryki Południowej . Niepokojące jest to, że na jego nazwisko znaleziono cztery różne paszporty. W rzeczywistości Reggie nie wie nic o swoim mężu, jego rodzinie ani o jego pracy.

Podczas ceremonii pogrzebowej w kościele trzech dziwnych mężczyzn przyszło zobaczyć Lamperta w wciąż otwartej trumnie, oczywiście, aby sprawdzić, czy naprawdę nie żyje.

W ambasadzie USA Reggie spotyka się z agentem CIA Bartholomewem. Mówi jej, że podczas II wojny światowej pięciu mężczyzn, w tym jej mąż i trzej podejrzani mężczyźni, ukradło 250 000 dolarów przeznaczonych na finansowanie francuskiego ruchu oporu . Zostali aresztowani przez Niemców, ale jeden z nich, Carson Dyle, został zastrzelony.

Reggie jest ścigany przez wspólników zbrodni, którzy są przekonani, że jej mąż przekazał jej łup. Polega na Peterze Joshua, człowieku, którego poznała w Megève, ale okazuje się, że jest on w zmowie ze złodziejami. Ponadto, sukcesywnie odkrywa kilka tożsamości: przedstawia się jako brat Carsona Dyle'a, a następnie jako złodziej o imieniu Adam Canfield. Jego trzej prześladowcy zostają w tajemniczy sposób zamordowani jeden po drugim. Badania w końcu ujawniają tajemnicę łupu: srebro zostało zamienione na trzy kolekcjonerskie znaczki . Syn przyjaciela Reginy sprzedał je filateliście, który zdając sobie sprawę z błędu, zwrócił je Reginie.

Ostatecznie człowiekiem, który przedstawił się jako agent Bartholomew, był nikt inny jak Carson Dyle, który przeżył kontuzje. Ścigany przez pseudo-Petera Joshuę, umiera w pustym teatrze po próbie zamachu na Reginę Lampert. W końcu, kiedy Regina przychodzi, by zwrócić znaczki do ambasady, zostaje skierowana do biura Briana Cruikshanka, przedstawiciela amerykańskiego skarbu w Paryżu, gdzie staje przed człowiekiem, który jej pomagał pod wieloma różnymi nazwiskami. Restytucja prowadzi do propozycji małżeństwa.

Karta techniczna

Dystrybucja

Niewymienieni aktorzy

Cena £

Nagroda Edgara-Allana-Poe za najlepszy scenariusz.

Miejsca historii

Najpierw Megève, potem w hotelu w Paryżu . Stolica służy jako tło ze scenami na ulicach i w metrze, a także w ogrodach Pól Elizejskich i głównym dziedzińcu Palais-Royal .

Galeria

Wokół filmu

Brak praw autorskich

Aby skorzystać z ochrony praw autorskich, prawo Stanów Zjednoczonych wymagało, aby przed 1978 r. Dzieła były opatrzone informacją o prawach autorskich. Ponieważ Universal Pictures nie wywiązało się właściwie z tego obowiązku, film wszedł do domeny publicznej w momencie jego wydania. Ale w 1993 roku, po procesie Stewart vs Abend , film zawierający materiał chroniony prawem autorskim był zatem chroniony tym samym prawem autorskim. Na mocy tego wyroku filmy takie jak Fenêtre sur cour i La vie est belle wyszły z domeny publicznej. W przypadku Charade była to muzyka, która nadal była objęta prawami autorskimi, a Universal Pictures i Lobster Films są współwłaścicielami praw.


Uwagi i odniesienia

  1. Patrz strona internetowa użytkownika  : https://www.linternaute.com/argent/patrimoine/diaporama/timbres/2.shtml
  2. (w) Donald Liebenson , „  The Kid Who Went Toe-to-Toe with Audrey Hepburn and Cary Grant  ” , w Vanity Fair ,4 stycznia 2017 r
  3. (w) David Pierce , „  Forgotten Faces: Why Some of Our Cinema Heritage Is Part the Public Domain  ” , Film History: An International Journal , t.  19 N O  2czerwiec 2007, s.  125–43 ( ISSN  0892-2160 , OCLC  15122313 , DOI  10.2979 / FIL.2007.19.2.125 , JSTOR  25165419 )
  4. (w) Lisa Adams i Derek E. Constantine , „  Kiedy ma Quirk prawa autorskiego Tworzy Boże Narodzenie Classic: To wspaniałe życie i Public Domain  ” na www.mintz.com (dostęp na 1 st kwietnia 2019 )

Zobacz też

Gazeta

Linki zewnętrzne