Amfibolit

Amfibolitu jest metamorficznych zawierający amfibole i plagioklazy charakterystyczne ogólnym metamorfizmem (mesozone do catazone). Posiadając przeciętny dekolt , ma ziarnistą konsystencję , która może być aplityczna lub pegmatytyczna.

Skały te są bardzo mocne i odporne na warunki atmosferyczne, dlatego czasami wykorzystuje się je w budownictwie.

Amfibolity to głównie metabazyty (orto-amfibolity z bazaltów), niektóre mogą pochodzić z przeobrażonych osadów wapiennych (para-amfibolity).

To właśnie ich liczne minerały pomocnicze pozwalają na dokładniejsze określenie: amfibolit kwarcowy lub amfibolit granatowy.

Historia

Amfibolitu jest wykorzystywana w Alpach Południowych od wczesnego neolitu do VI -go  tysiąclecia pne. AD , przed przeżywa wzrost wydobycia V th  tysiąclecia pne. AD . Przez trzy tysiąclecia służył do wytwarzania długich ostrzy toporów, których użycie było niewątpliwie ceremonialne, biorąc pod uwagę ich brak ergonomii . Kamień jest ładowany uderzeniowo, a następnie dokładnie wypolerowany. Takie ostrza znajdują się w całej Europie Zachodniej , od Pirenejów do Szkocji , Irlandii i Danii , ale nie w Europie Środkowej (z wyjątkiem Turyngii ), który nie jest częścią. Z kultury archeologicznej z megalitów .

Uwagi i odniesienia

1. Walter Schumann ( tłumaczenie  z niemieckiego), Przewodnik po minerałach i skałach: standardowa praca dla każdego kolekcjonera , Paryż, Delachaux i Niestlé ,2010, 399  pkt. ( ISBN  978-2-603-01655-8 ) , str.  320
2. Anne Lehoërff , Prehistory of Europe: From Neanderthal to Vercingetorix , Paris, Belin editions , coll.  "Starożytne światy",2016, 608  str. ( ISBN  978-2-7011-5983-6 ) , rozdz.  6 („Miejsca przepraw. Podróżuj, wymieniaj się na lądzie i morzu”)