Międzynarodowa Organizacja Frankofonii | ||
Motto : „Równość, komplementarność, solidarność” | ||
Sytuacja | ||
---|---|---|
kreacja | 20 marca 1970 | |
Siedzenie | 19-21 Avenue Bosquet Paryż |
|
Informacje kontaktowe | 48 ° 51 ′ 36 ″ N, 2° 18 ′ 12 ″ E | |
Język | Francuski | |
Budżet | 85 mln euro (2014) | |
Organizacja | ||
Członkowie | 88 stanów i rządów | |
Siła robocza | ponad 300 | |
Sekretarz generalny | Louise Mushikiwabo (od 1 st stycznia 2019) | |
Kluczowi ludzie |
Abdou Diouf Boutros Boutros-Ghali Léopold Sédar Senghor Habib Bourguiba Hamani Diori Norodom Sihanouk Michaëlle Jean |
|
Stronie internetowej | www.francophonie.org | |
Międzynarodowa Organizacja La Frankofonii ( OIF ) jest organizacją, osobą prawną prawa publicznego międzynarodowego, utworzona w 1970 roku, skupiającej 88 państw lub rządów w roku 2018. Jej celem jest promocja języka francuskiego i kulturowej i językowej różnorodności , aby promować pokoju, demokracji i praw człowieka, wspierają edukację i badania oraz rozwijają współpracę.
Historia Międzynarodowej Organizacji Frankofonii jest częścią strukturyzacji Frankofonii na skalę międzynarodową. Zaczęło się to od strukturyzacji pod kątem stowarzyszeń w latach 60. W tym okresie pojawiły się również pierwsze oznaki powstania międzynarodowej wspólnoty politycznej. Pierwszymi znaczącymi inicjatywami politycznymi były konferencje ministrów francuskojęzycznych: najpierw Edukacji Narodowej w 1960 (CONFENEM), a następnie Młodzieży i Sportu w 1969 (CONFEJEM).
ACCT, pierwsza międzyrządowa organizacja Frankofonii, została utworzona pod koniec drugiej międzyrządowej konferencji państw francuskojęzycznych w Niamey 20 marca 1970 r. Konferencja ta następuje po pierwszej międzyrządowej konferencji również w Niamey rok później , objęta patronatem francuskiego ministra spraw kultury André Malraux, który doprowadził do utworzenia tymczasowego sekretariatu.
Powstanie ACCT urzeczywistnia się podpisaniem karty przez 21 krajów. Stawką w opracowaniu karty było znalezienie przez Francję formuły, która mogłaby zjednoczyć Afrykanów w tym samym czasie , u źródła pomysłu, w szczególności prezydentów Senghora Senegalu, Diori z Nigru i Bourguiby z Tunezji. aby umożliwić ewentualny udział Quebecu w La Francophonie.
Do 1986 roku ACCT dotyczyło jedynie obszarów współpracy technicznej i kulturalnej. Polityczna frankofonia ukształtowała się wraz z organizacją pierwszego Szczytu Frankofonii w 1986 roku w Wersalu .
Dwa szczyty Frankofonii (Cotonou w 1995 r. i Hanoi w 1997 r.) doprowadziły do gruntownej reformy instytucjonalnej, której celem było zwiększenie widoczności frankofonii. Reformę tę urzeczywistnia utworzenie Sekretariatu Generalnego Frankofonii, którego pierwszym posiadaczem jest Boutros Boutros-Ghali , były Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ). Karta ACCT została zrewidowana i stała się kartą Frankofonii, przyjętą w 1997 roku.
W następstwie tego ACCT stała się w 1998 roku Międzyrządową Agencją ds. Frankofonii.
23 listopada 2005podczas spotkania konferencji ministerialnej w Antananarivo przyjęto nową kartę, na mocy której Agencja zostaje włączona do Międzynarodowej Organizacji Frankofonii w sprawie1 st styczeń 2006.
OIF podejmuje działania na rzecz języka francuskiego i współpracy między jego członkami. Do 1986 roku, daty pierwszych Szczytów Frankofonii, kierował akcjami technicznymi i kulturalnymi. Jego pole misji poszerzyło się następnie o wielostronne działania w zakresie współpracy, zgodnie z czterema głównymi misjami wyznaczonymi przez szczyty frankofońskie: promocja języka francuskiego oraz różnorodności kulturowej i językowej; promowanie pokoju, demokracji i praw człowieka; wsparcie edukacji, szkoleń, szkolnictwa wyższego i badań; rozwój współpracy w służbie zrównoważonego rozwoju .
Ewolucję misji OIF należy porównywać z liczbą i różnorodnością tworzących go państw i rządów, aw szczególności z liczbą państw niefrancuskojęzycznych w jego obrębie. W obrębie rządów członkowskich wśród obrońców Frankofonii podniesiono kilka głosów, aby zwrócić się do OIF o ponowne skupienie się na swoich podstawowych misjach, wskazując na ryzyko rozproszenia działań. Zostały one szczególnie wyrażone na marginesie Szczytu Frankofonii 2018 w Ottawie, z okazji wyboru nowego Sekretarza Generalnego OIF.
We Francji w dwóch obszernych raportach podsumowano działania i misje OIF w 2017 r. Senat sporządza raport informacyjny na temat Frankofonii, w którym zaleca, aby język pozostał podstawową działalnością OIF. W sprawozdaniu z oceny Ministerstwa Spraw Zagranicznych i Rozwoju Międzynarodowego stwierdza się, że wkład Francji w OIF jest uzasadniony, nawet jeśli ramy można poprawić.
W 2018 roku Międzynarodowa Organizacja Frankofonii liczyła 88 państw członkowskich i rządów, w tym 26 obserwatorów, rozmieszczonych w 7 regionach świata. Używany przez 300 milionów francuskojęzycznych użytkowników na całym świecie, francuski ma status języka urzędowego, samodzielnie lub z innymi językami, w 32 państwach członkowskich i rządach OIF.
OIF podlega trzem organom politycznym: Szczytowi Szefów Państw i Rządów, zwanym Szczytem Frankofonii, Konferencji Ministerialnej Frankofonii (CMF) oraz Stałej Rady Frankofonii (CPF).
Szczyt szefów państw i rządówSzczyt Frankofonii, konferencja szefów państw i rządów, jest najwyższym organem OIF. Spotyka się w zasadzie co dwa lata, aby określić główne orientacje polityczne Frankofonii.
szczyt górski | Lokalizacja | Daktyle |
---|---|---|
I st | Wersal | 17 -19 lutego 1986 |
II e | Quebec | 2 -4 września 1987 r. |
III e | Dakar | 24 -26 maja 1989 |
IV e | Paryż | 19 -21 listopada 1991 |
V e | Grand Bay | 16 -18 października 1993 |
VI e | Kotonu | 2 -4 grudnia 1995 |
VII th | Hanoi | 14 -16 listopada 1997 r. |
VIII th | Moncton | 3 -5 września 1999 r. |
IX th | Bejrut | 18 -20 października 2002 r. |
X e | Wagadugu | 26 -27 listopada 2004 r. |
XI th | Bukareszt | 28 -29 września 2006 r. |
XII th | Quebec | 17 -19 października 2008 |
XIII th | Montreux | 22 -24 października 2010 |
XIV th | Kinszasa | 12 -14 października 2012 r. |
XV th | Dakar | 28 -30 listopada 2014 |
XVI th | Antananarywa | 26 -27 listopada 2016 |
XVII th | Erewan | 11 -12 października 2018 |
XVIII th | Dżerba | 20 -21 listopada 2021 |
Konferencja Ministerialna w sprawie Frankofonii zapewnia polityczną ciągłość Szczytu Frankofonii.
Oprócz konferencji ministrów odpowiedzialnych za świat francuskojęzyczny, istnieje Konferencja francuskojęzycznych ministrów edukacji narodowej z krajów dzielących język francuski (CONFEMEN) oraz Konferencja francuskojęzycznych ministrów młodzieży i sportu z francuskojęzycznych krajów (CONFEJES).
Stała Rada FrankofoniiZa przygotowanie i monitorowanie Szczytu Frankofonii odpowiedzialna jest Stała Rada ds. Frankofonii, podlegająca Konferencji Ministerialnej. Pełni rolę animatora i koordynacji. Organ ten, któremu przewodniczy Sekretarz Generalny OIF, składa się z osobistych przedstawicieli szefów państw lub rządów.
W listopadzie 2017 roku francusko-marokańska pisarka i dziennikarka Leïla Slimani została mianowana przedstawicielem prezydenta Republiki Francuskiej Emmanuela Macrona w tej Radzie.
Sekretarz Generalny odpowiada za kierowanie OIF, dla którego prowadzi działania polityczne. Powołana podczas szczytu frankofońskiego w 2018 r. Louise Mushikiwabo piastuje urząd od tego czasu1 st styczeń +2.019, zastępując Michaëlle Jean .
Sekretarz Generalny deleguje Administratora odpowiedzialnego za realizację i zarządzanie współpracą. Catherine Cano piastuje to stanowisko od 8 kwietnia 2019 r. po przekazaniu władzy Adamowi Ouane. Adama Ouane zajmował to stanowisko od 2015 do 2019 roku, zastępując Clémenta Duhaime .
OIF ma kilka działów programowych lub wsparcia.
Ma cztery stałe przedstawicielstwa: w Addis Abebie przy Unii Afrykańskiej i Komisji Gospodarczej ONZ ds. Afryki, w Brukseli przy Unii Europejskiej, w Nowym Jorku i Genewie, przy ONZ.
Sześć biur regionalnych znajduje się na całym świecie: w Lomé (Togo) w Afryce Zachodniej, w Libreville (Gabon) w Afryce Środkowej, w Hanoi (Wietnam) w strefie Azji i Pacyfiku, w Port-au-Prince (Haiti) w Karaiby i Ameryka Łacińska, w Bukareszcie (Rumunia) dla Europy Środkowej i Wschodniej oraz w Antananarivo (Madagaskar) dla Oceanu Indyjskiego.
300 pracowników pracuje w centrali w Paryżu lub w jednostkach terenowych.
W latach 2010–2013 średni roczny budżet OIF wynosił 85 mln euro. Podział wydatków przedstawia się następująco: 38% wydatków dotyczy języka francuskiego oraz różnorodności kulturowej i językowej, 27% działań związanych z pokojem, demokracją i prawami człowieka, 17% na edukację, szkolenia, szkolnictwo wyższe i badania, a 12% na zrównoważony rozwój rozwój , gospodarka i solidarność.
Akcję OIF dopełniają czterej bezpośredni operatorzy: Agence universitaire de la Francophonie (AUF) , TV5 Monde, Uniwersytet Senghor w Aleksandrii oraz Międzynarodowe Stowarzyszenie Burmistrzów Frankofonii (AIMF) .
Współpracuje z wieloma stowarzyszeniami, takimi jak Association francophone d'amitié et de liaison (AFAL), Międzynarodowa Federacja Nauczycieli Francuskich (FIPF), Międzynarodowa Unia Prasy Francuskojęzycznej (UPF), Association pour la diffusion francuskojęzyczna międzynarodowa książek, prac i recenzji (ADIFLOR) itp.
Agencja Uniwersytecka La Frankofonii (AUF)W 1961 roku powstało Stowarzyszenie częściowo lub całkowicie francuskojęzycznych uniwersytetów - Uniwersytet Sieci Francuskojęzycznych (AUPELF-UREF), wielostronna instytucja non-profit. Zmienia nazwę i staje się Agence universitaire de la Francophonie (AUP), obecnie jednym z najważniejszych stowarzyszeń uczelni wyższych i instytucji badawczych na świecie. Jej misją jest rozwijanie francuskojęzycznej przestrzeni uniwersyteckiej we współpracy z głównymi zainteresowanymi podmiotami, a mianowicie uczelniami wyższymi i placówkami badawczymi, nauczycielami, badaczami, studentami oraz uczestniczącymi państwami i rządami. Od 1989 roku Agencja jest bezpośrednim operatorem OIF.
W 2019 roku sieć składała się z 909 placówek ze 113 krajów. Sieć ta obejmuje instytucje (uniwersytety publiczne i prywatne, instytuty szkolnictwa wyższego, ośrodki lub instytucje badawcze, sieci instytucjonalne i sieci administratorów związanych z życiem uniwersyteckim), jak również wydziały studiów francuskich uniwersytetów na całym świecie.
AUF jest obecny w ponad 40 krajach i posiada sieć 60 lokalnych przedstawicielstw (biura regionalne, centra dostępu do informacji, cyfrowe kampusy lub instytuty szkoleniowe). Jej siedziba znajduje się na Uniwersytecie w Montrealu w Kanadzie .
Zapewnia finansowanie projektów badawczych oraz stypendia doktoranckie lub habilitacyjne.
TV5 ŚwiatUtworzona w 1984 r. międzynarodowa francuskojęzyczna stacja telewizyjna TV5 Monde skupia kanały francuskojęzyczne, a mianowicie France Télévisions , INA , ARTE France i RFO dla Francji, RTBF dla Belgii , RTS dla Szwajcarii oraz Radio-Canada i Télé-Québec dla Kanada, w uzupełnieniu do Międzynarodowej Rady Francuskojęzycznych Radiostacji i Telewizji (CIRTEF).
Jako operator OIF, TV5 Monde zapewnia bezpłatny i interaktywny portal multimedialny do nauki i nauczania języka francuskiego.
Uniwersytet Senghor w AleksandriiSenghor Uniwersytet Aleksandrii ( Egipt ), utworzony przez szczytu Dakarze ( Senegal , 1989); nauczając tam w języku francuskim, został uznany za obiekt użyteczności publicznej o zasięgu międzynarodowym.
Międzynarodowe Stowarzyszenie Burmistrzów Frankofonii (AIMF)Założony w 1979 r. AIMF stał się bezpośrednim operatorem Frankofonii podczas szczytu w Kotonu w 1995 r. Jego misją jest nawiązanie ścisłej współpracy między burmistrzami a szefami częściowo lub całkowicie francuskojęzycznych stolic i metropolii we wszystkich regionach. działalność (zarządzanie społecznościami lokalnymi, opracowywanie programów informatyzacji, szkolenie kadr).
Od 2014 roku jej przewodniczącą jest Anne Hidalgo , burmistrz Paryża .
Międzynarodowe Stowarzyszenie Burmistrzów Francuskojęzycznych (AIMF) zrzesza 156 stolic i metropolii z 46 krajów francuskojęzycznych, interesuje się planowaniem urbanistycznym i zagadnieniami gospodarki komunalnej.
Istnieją również inne organizacje frankofońskie, takie jak Międzynarodowa Rada Francuskojęzycznego Radia i Telewizji (CIRTEF) czy Międzynarodowy Komitet Igrzysk Frankofonii (CIJF).
Zgromadzenie Parlamentarne Frankofonii (APF)Zgromadzenie to skupia przedstawicieli parlamentów narodowych.
Międzynarodowy Komitet Igrzysk Frankofońskich (CIJF)Międzynarodowy Komitet Gier Frankofonii (CIJF) nadzoruje ustanowienie Igrzysk Frankofonii .
Niamey , stolicy Nigru , gościła 5 th edition od 7 do 17 grudnia 2005. Bejrut , stolicy Libanu , odbyła się 6 th edition od 27 września do 6 października 2009 roku, a Nicea we Francji, którego gospodarzem tych z 2013 roku W 2017 roku igrzyska zostały zorganizowane w Abidżanie na Wybrzeżu Kości Słoniowej .
W latach 2012 i 2015 zorganizowano dwa światowe fora dotyczące języka francuskiego , aby umożliwić społeczeństwu obywatelskiemu i młodzieży debatę na tematy związane z językiem francuskim oraz refleksję nad jego przyszłością w ramach pozainstytucjonalnych.
W 2003 r. OIF ustanowił program Kontrola narzędzi zarządzania środowiskowego na rzecz rozwoju (MOGED), za pośrednictwem swojego organu pomocniczego, Institut de la Francophonie pour le développement trwałe (IFDD), w celu wzmocnienia zdolności krajów francuskojęzycznych do wprowadzania stworzyć warunki niezbędne do przejścia na zrównoważony rozwój .
Międzynarodowy program Wolontariatu Frankofonii to mechanizm OIF dla młodych ludzi uruchomiony w 2008 r. Jego celem jest wzmocnienie współpracy południe-południe poprzez zaoferowanie młodym ludziom pierwszego rocznego doświadczenia międzynarodowego absolwentom z krajów członkowskich Frankofonii .
IOF jest uruchomienie programu, którego pole PROFADEL działalność rozpocznie się w styczniu 2012 roku , dla francuskojęzycznych krajów rozwijających się w następujących regionach: Afryka Środkowa , Afryka Zachodnia , Afryka Północna i Bliski Wschód , Azji i Pacyfiku , Karaibów i Oceanu Indyjskiego . Pierwszymi krajami beneficjentami były Republika Środkowoafrykańska , Rwanda , Senegal i Togo . Program dotyczy społeczności wiejskich i najbardziej pokrzywdzonych populacji, ze szczególnym uwzględnieniem działalności młodzieży i kobiet.
Inicjatywa Objectif 2030 to urządzenie utworzone przez OIF za pośrednictwem Francuskojęzycznego Instytutu Zrównoważonego Rozwoju (IFDD) w celu wspierania realizacji celów zrównoważonego rozwoju we francuskojęzycznym świecie. Dedykowany podmiotom niepaństwowym , ma na celu promowanie konkretnego postępu w zakresie zrównoważonego rozwoju poprzez informację, wspieranie innowacyjnych działań i rozwiązań łączących integrację społeczną , postęp gospodarczy i ochronę planety oraz dzielenie się dobrymi praktykami.
Frankofonii Business Forum jest międzynarodową siecią firm stworzony w 1987 roku, która wspiera podmioty gospodarcze w języku francuskim na całym świecie, aby wzmocnić swoją pozycję.
Brak uwagi, jaką OIF poświęca prawom człowieka – mimo to zakwalifikowany przez sekretarza generalnego Boutros-Ghali jako „kategoryczny imperatyw” – w samej organizacji został potępiony, szczególnie od 1999 r., kiedy to była atakowana przez kanadyjską prasę na marginesie szczytu Moncton (Nowy Brunszwik). Gazety podkreślają hipokryzję OIF, ale także Kanady, która wpisując poszanowanie praw człowieka jako cel priorytetowy, powstrzymuje się od krytyki, a tym bardziej sankcjonowania krajów członkowskich kierowanych przez „tyranów”. Należy pamiętać, że Amnesty International naliczyła co najmniej 35 krajów członkowskich OIF winnych łamania praw człowieka, podczas gdy Reporterzy bez Granic naliczyli 15 krajów, w których wolność prasy nie jest przestrzegana. Dwadzieścia lat później stan demokracji, dobrych rządów i poszanowania praw człowieka w kilku krajach członkowskich niewiele się zmienił. W związku z tym ostro skrytykowano decyzję prezydenta Macrona z 2018 r. o narzuceniu Louise Mushikiwabo, minister spraw zagranicznych Rwandy oraz silne poparcie prezydenta Paula Kagame , jako nowego sekretarza generalnego OIF . Forum podpisane przez czterech byłych francuskich ministrów odpowiedzialnych za frankofonię potępia z jednej strony jednostronną decyzję francuskiego prezydenta podjętą bez konsultacji z 80 krajami członkowskimi, a z drugiej strony wybór wysoce wątpliwy, biorąc pod uwagę fakt że Rwanda jest daleka od bycia wzorem niż pod względem demokracji i praw człowieka.
Podobnie jak rozprzestrzenianie się pól działania organizacji, stały wzrost liczby państw członkowskich i rządów, która wzrosła z 21 w momencie jej założenia w 1970 roku do 88 w 2019 roku – z czego ponad połowa ma tylko odległe, jeśli nie nieistniejący, to związek z językiem francuskim - to kwestia niepokoju i krytyki. W pracy na temat obszaru francuskojęzycznego opublikowanej w 1996 roku językoznawcy Daniel Baggioni i Roland Breton zauważają w odniesieniu do ostatnich kandydatur, że „nie ma argumentów uzasadniających intelektualnie akcesję Bułgarii czy Angoli. Tylko kryteria polityczno-dyplomatyczne mogą wyjaśnić te ciekawe rozszerzenia frankofonii ”. W tym samym czasie Xavier Deniau , założyciel Stowarzyszenia parlamentarzystów francuskojęzycznych i autor La Frankophonie, powiedział, że obawia się, iż ekspansja frankofonii na kraje słabo mówiące po francusku pomoże osłabić jej działanie. Objęcie na czele OIF byłego sekretarza generalnego ONZ Boutrosa-Ghaliego przyspieszy zarówno akcesję nowych członków, jak i wzrost celów i misji. Mówimy wtedy o „mini ONU” lub „ONU-bis”. Jacques Legendre , sprawozdawca ds. frankofonii w komisji spraw kulturalnych francuskiego Senatu , powiedział, że obawia się, że organizacja stanie się „miernym duplikatem Zgromadzenia Ogólnego ONZ”.
Pomimo apeli o moratorium na członkostwo państw, które mają niewiele lub nie mają nic wspólnego z frankofonią, każdy nowy szczyt przynosi pstrokatą partię niefrancuskojęzycznych państw – Bośnię i Hercegowinę, Dominikanę, Emiraty Arabskie. i Czarnogóra w 2010 r., Katar i Urugwaj w 2012 r., Meksyk, Kostaryka i Kosowo w 2014 r. Z tej okazji montrealski dziennik Le Devoir , bardzo zaangażowany we frankofonię i obronę przed Francuzami, zażartował o „pojawieniu się wesołego domu wariatów”. że OIF bierze i wskazuje, że kilku członków OIF nawet nie uznaje Kosowa jako państwa. W artykule zatytułowanym La francophonie en plein errance , Marie Verdier z francuskiego dziennika La Croix , oprócz ostrej krytyki wyboru Louise Mushikiwabo na sekretarza generalnego, żałuje „niekończącej się otwartości OIF”. Postawiono hipotezę, że państwa te szukają innej przestrzeni wpływów w OIF, co wydaje się być w przypadku Irlandii, która w ramach swojego planu przedstawia członkostwo w OIF w 2018 r. Global Ireland, która ma na celu „intensyfikację obecność i podwojenie wpływu Irlandii na świecie do 2025 roku”.
Organizację obwinia się za swoją politykę kadrową, a także za błędy w kontroli zarządzania i alokacji zasobów.