Zapowiedź Maryi | |
Autor | Paul Claudel |
---|---|
Data utworzenia w języku francuskim | 22 grudnia 1912 |
Zwiastowanie Maryi jest „ tajemnicą ” w czterech aktach i prologu Paula Claudela stworzonym na22 grudnia 1912przez trupę Théâtre de l'Oeuvre ( Salle Malakoff ) w spektaklu Aurélien Lugné-Poe, w którym uczestniczy sam Claudel. Choć nie jest to pierwszy tekst teatralny autora Partage de midi , jest to pierwsza wystawiana sztuka. Spektakl zostanie odtworzony w nowej odsłonie w 1948 roku w teatrze Hébertot .
Pierwsza wersja sztuki ukazała się pod tytułem La Jeune Fille Violaine w 1892 r., Przerobiona w 1899 r. (Premiera na scenie odbędzie się w 1944 r., Salle Iéna).
Spektakl grano dalej 19 czerwca 1942w Teatro Municypale w Rio de Janeiro podczas trasy propagandowej oddziału Louisa Jouveta dla rządu Vichy przed przejęciem11 czerwca 1946w teatrze Athénée w Paryżu. Sztuka została przetłumaczona na język polski (1914), włoski (1931), słowacki (1940) i niderlandzki (2014).
Rzymski akwedukt w Vieu-en-Valromey (fontanna Adoue w wiosce Chongnes) w Ain byłby inspiracją dla Claudela dla tematu jego utworu, o czym przypomina tablica przy wejściu do podziemi. Ostatni tytuł jest odniesieniem do Zwiastowania .
W „ średniowiecznych konwenansach” Violaine, córka Anne Vercors, zaręczona z Jacquesem Hury, spotyka architekta Pierre'a de Craona, który kiedyś jej pragnął i od tego czasu zachorował na trąd . Violaine zgadza się dać mu pożegnalny pocałunek ze współczucia i miłości. Ale scena została zaskoczona przez jego siostrę Marę, zakochaną w Hury, i zrobi wszystko, by skrzywdzić rywalkę. W tym momencie ojciec Anna ogłosił swój nagły zamiar porzucenia dobrobytu rodzinnego majątku i udania się do Ziemi Świętej, pozostawiając Jacquesowi patronat nad domem i ręką Violaine.
Po pocałunku złożonym Pierre de Craon, Violaine również zachorowała na trąd i, potępiona przez swoją siostrę, została odrzucona przez rodzinę i porzucona przez narzeczonego, który wysłał ją do kolonii trędowatych i poślubiła Marę. Udaje się do chorego lasu, aby poświęcić się Bogu. Ale teraz umiera dziecko zrodzone z małżeństwa Mary i Jacquesa. Zdesperowana Mara idzie błagać trędowatego w swojej jaskini w noc Bożego Narodzenia: nie kocha jej, ale wierzy w cnotę swojej świętości, która może otrzymać cud od Boga. Violaine kojarzy ją z jej modlitwami i reanimuje dziecko, którego oczy nabierają koloru niebieskich oczu Violaine, gdy były czarne jak Mary.
W kolejnym akcie Violaine zostaje zabita przez Marę, wciąż zazdrosną, a przed śmiercią uzyskuje przebaczenie od ojca i męża. I chociaż trąd Pierre'a de Craona został w tajemniczy sposób uleczony, Mara w końcu odnajduje spokój w przebaczeniu, przy dźwiękach dzwonów Anioł Pański, których pierwszy werset nadaje sztuce tytuł: Angelus Domini nuntiavit Mariae ("L 'anioł Pański przyniosła Maryi zapowiedź ”). Historia tej młodej dziewczyny, Violaine, która stopniowo stawała się świętą, asymilowaną do Maryi Dziewicy , ostatecznie nadaje sens tej tajemnicy: „posiadanie duszy przez nadprzyrodzone” , jak to określił sam Claudel.
Sztukę stworzyła trupa Théâtre de l'Oeuvre pod dyrekcją Aurélien Lugné-Poe 20 Grudzień 1912. Mimo wątpliwości co do swoich umiejętności reżyserskich, ale z przyjaźni do Lugné-Poe, Claudel angażuje się w tworzenie sztuki.
Rozkład był następujący: