Hornussen jest tradycyjnym sportem praktykowane w Szwajcarii . Zasada polega na użyciu długiego, elastycznego pręta, aby uderzyć krążek , hornuss (dosłownie szerszenie) i umieścić go poza zasięgiem drużyny przeciwnej. Hornuss jest wprawiany w ruch za pomocą elastycznego pręta, zwanego biczem, i jest wysyłany z prędkością ponad 150 km/h i może jechać do 300 km/h w kierunku graczy drużyny przeciwnej. Muszą przechwycić róg za pomocą wiosła, które również mogą wyrzucić w powietrze.
Jest to tradycyjny sport uprawiany głównie w niemieckojęzycznej części kraju , ale jest kilku francuskojęzycznych graczy. W 2005 roku było około 5000 aktywnych firm, podzielonych na 271 firm. Drużyny biorą udział w różnych mistrzostwach według swojego poziomu, w spotkaniach międzykantonalnych i są z kolei zapraszane na federalny festiwal zapaśników i gier alpejskich, który odbywa się co cztery lata.
Dla niektórych początki tego sportu sięgają igrzysk o rzymsko-germańskie laski i palmy. Dla innych jest to część tradycji starych gier wiejskich, takich jak Grisonne Mazza lub Tsan du Val d'Aosta . Jedyną pewnością jest to, że pierwsza wzmianka o rogacie pochodzi z 1575 roku w dziele pisarza Johanna Fischarta .
Ten sport jest wówczas przywilejem berneńskiego Emmentala . W 1625 r. oficjalne pismo z tego regionu wspomina, że chór mógłby być zakłócony hałasem zwolenników hornusa. Niedzielne spotkania hornuss były przez prawie stulecie kością niezgody z Kościołem, który oburzył się, że można w ten sposób zakłócić spokój ducha poświęcony dniu Pańskim. Dopiero w 1886 r . synod kościoła kantonu Berno uchylił zakaz grania w niedziele.
Federalna Hornuss Stowarzyszenie zostało założone w 1902 roku.
Każdy pałkarz mierzy się z przeciwną drużyną, której jedynym celem jest zestrzelenie rogatka w locie.
Jeżeli róg wyląduje na polu gry bez przechwycenia, drużyna przechwytująca jest karana jedną liczbą .
Trajektoria i prędkość rogów zmienia się wraz z długością bicza, co wymaga, aby pociski przechwytujące umieszczone z przodu pola zareagowały szybko, jeśli pocisk leci nisko. Zawodnicy tyłem do kierunku jazdy muszą wykazać się dobrą ostrością wzroku i umiejętnościami biegania. Drużyna , która zdobędzie najmniejszą liczbę numerów, wygrywa, nawet jeśli liczba punktów uzyskanych przez wpisanie jest mniejsza niż drużyny przeciwnej. Zwykła praca defensywna ma pierwszeństwo przed wykonaniem indywidualnym podczas uderzenia.
Nazywa się to polem .
Dzisiejszy postęp techniczny wymaga placów zabaw mierzących do 350 metrów, a czasem więcej.
Pole jest podzielone na punkty kwalifikujące wyniki pałkarza. W tej strefie odnotowujemy uderzające odległości i spadające liczby .
Poza boiskiem i na przedłużeniu pola gry odnotowuje się tylko odległość.
Dla dobrego przebiegu gry koniecznych jest kilka konwencjonalnych znaków: pałkarz musi zasygnalizować, że jest gotowy, wykonując puste uderzenie. Jeśli liczba zostanie osiągnięta, sędzia sygnalizuje ją białą flagą lub wymachiwaniem paletką lub kartą gry.
Narzędziem przechwytywacza jest paleta . Jest to płyta z drewna klejonego, jesionu lub wiązu z zewnętrzną warstwą forniru z topoli lub wierzby.
Ma wymiar 60×60cm i waży około 4 kg.
Istnieją również palety, których powierzchnia odbiorcza wykonana jest z materiału syntetycznego. Często noszony w dzisiejszych czasach kask chroni graczy przed rykoszetami od rogów lub spadających wiosła. Dla młodzieży kask jest obowiązkowy na boisku.
Gdy tylko róg zostanie wystrzelony, myśliwce przechwytujące mają od 4 do 8 sekund na ocenę jego lotu i zniżanie się. Podczas biegu gracz pokonuje 30 metrów lub więcej, aby osiągnąć zamierzony punkt zrzutu.
Sygnał dźwiękowy porusza się z przybliżoną prędkością 180km/h, co odpowiada około 50m/s. Źle wystrzelony Hornuss ma niestabilną trajektorię i może nagle zboczyć z kursu. Na trajektorię lotu pocisku wpływa również wiatr, deszcz lub otoczenie. Czynniki te wymagają ostrożnego zachowania ze strony przechwytywacza.