Gilles Grangier

Gilles Grangier Kluczowe dane
Narodziny 5 maja 1911 r.
Paryż , Francja
Narodowość  Francuski
Śmierć 27 kwietnia 1996 r.
mał Suresnes , Hauts-de-Seine , Francja
Zawód Dyrektor
Wybitne filmy Olej napędowy
Starzy ludzie Starzy
Buntownicy z piwnicy
Rudy zostaje postawiony
Dżentelmen z Epsom
Kuchnia z masłem

Gilles Grangier , urodzony dnia5 maja 1911 r.w Paryżu i zmarł dnia27 kwietnia 1996 r.à Suresnes jest francuskim reżyserem .

Biografia

Gilles Grangier spontanicznie prezentuje się w studiu Paramount w Joinville i zaczyna od robienia statystów. Został zastępcą kierownika, a następnie kierownikiem. Georges Lacombe przyjął go jako asystenta na planie Le cœur disposes w 1936 roku .

To dzięki przyjaźni z aktorem Noël-Noëlem Gilles Grangier został reżyserem.

Aktor polecił go producentom, a Grangier nakręcił swój pierwszy film fabularny Adéma Ad bandit d'honneur w 1943 roku . Film jest wielkim sukcesem. Filmowiec szybko staje się odnoszącym sukcesy autorem, którego powołaniem jest zadowolić jak najszerszą publiczność. Próbuje swoich sił w różnych gatunkach, od komedii po dramat, w tym codzienne historie.

Jego prace to autentyczne dokumenty socjologiczne lat 50., kreślące realistyczny portret obyczajów i warunków życia. Wśród aktorów (będących jego wiernymi przyjaciółmi w życiu), z którymi regularnie pracuje, dwanaście razy dyryguje Jean Gabin , od La Vierge du Rhin w 1953 do Sous le sign du taureau w 1969 , w tym Diesel w 1955. , Le sang à la tête w 1956 , Le cave se rebiffe w 1961 i L'Âge ingrat w 1964 . Pracując dużo intuicyjnie i kochając otaczać się i gromadzić tych, których kocha, to ponadto Gilles Grangier zaprezentuje Gabina i Audiarda do kręcenia Gas-oil .

Grangier kierował także Fernandel , Bourvil , Luis Mariano , Arletty , Lino Ventura , Martine Carol , Jean Marais i Claude Brasseur . Wraz z Jean-Pierre Mocky jest jedynym reżyserem, który miał w swoich dystrybucjach Bourvila i Fernandela (cztery razy).

Filmografia

jako aktor

jako asystent reżysera

Jako scenarzysta

jako reżyser

1940 1950 1960 1960 lata 70.

Jako reżyser telewizyjny

Francuska kasa biletowa

Bibliografia

  • Gilles Grangier, Passé la Loire to przygoda 50 lat kina , wywiady z François Guérifem , Terrain Vague - Losfeld, 1989

Dekoracje

Bibliografia

  1. Gille Grangier i François Guérif , Za Loarą to przygoda: 50 lat kina , Paryż, Pusta kraina,1989, 206  s. ( ISBN  978-2-85208-112-3 i 2-85208-112-1 )
  2. Archiwum nominacji i awansów w Zakonie Sztuki i Literatury.

Linki zewnętrzne