Piekielny hałas
Wyjście | 28 maja 2002 |
---|---|
Zakwaterowany |
Zima 2000 - 2001, potem zima 2001 - 2002 Bruksela Studio ICP |
Trwanie | 52 min 47 s |
Uprzejmy | Pieśń francuska Pop rock |
Producent | To i tamto |
Etykieta | Virgin rekordy |
Albumy Renaud
Syngiel
Boucan d'enfer to trzynasty studyjny album Renauda wydany 28 maja 2002 roku, za któryw 2003 roku odniósł muzyczne zwycięstwo .
Wszyscy fani i wielbiciele Renaud czekali na ten album już ponad 7 lat (a nawet 8 lat na oryginalny album). Było to pełne pudełko na wielki powrót Renauda, odkąd to dzieło sprzedało się w ponad 2 milionach egzemplarzy (rekord Renaud). Zwrócił na niego szczególną uwagę piosenka Manhattan-Kaboul , pierwszy duet Renaud na jednym z jego albumów: singiel otrzyma certyfikat platynowej płyty za ponad 500 000 sprzedanych egzemplarzy.
Od października 1999 do marca 2001, Renaud wyruszył w trasę akustyczną, zatytułowaną po prostu Une guitar, un piano et Renaud w towarzystwie swoich przyjaciół Alaina Lanty'ego i Jean-Pierre'a Bucolo i mając tylko dwie nowe piosenki: Boucan d'enfer, która następuje po separacji. od jego żony Dominic, i widziała wilka poświęconego jej córce Lolicie. Ta trasa to sposób na pokazanie Renaudowi, że pomimo jego nieobecności, pomimo jego fizycznej i wokalnej degradacji, publiczność go kocha i czeka na jego powrót.
Oprócz tych dwóch piosenek Renaud stara się znaleźć inspirację. Jednak pewnego wieczoru, gdy wychodzi z odwyku , homoseksualny przyjaciel prosi go o napisanie piosenki o odmieńcach, w zamian za którą pozwala mu się napić. Garbował go przez kilka lat, aby napisać tę piosenkę, Renaud zawsze odpowiadał, że po Jak mówią o Charlesie Aznavourze , trudno byłoby zrobić coś lepszego. Tego wieczoru jego przyjaciel nalegał, mówiąc mu, że nie chce piosenki widzianej z perspektywy transwestyty, ale raczej o „małym anonimowym, podstawowym queer, urzędniku” . Następnie Renaud dyktuje mu słowa tego, co stanie się Little queer . Następnego dnia, kiedy ponownie przeczytał piosenkę, zdał sobie sprawę, że nadal jest w stanie pisać piosenki i zaczyna pisać doktora Renaud, pana Renarda . W ten sposób pisze w końcu około dziesięciu tekstów, które powierza Jean-Pierre'owi Bucolo i Alainowi Lanty za oprawę muzyczną.
Aby zilustrować album, Renaud zwraca się do Titouana Lamazou, którego zna od kilku lat. Ten ostatni powiedział mu o chęci zilustrowania okładki jednego ze swoich albumów, w czasie, gdy Renaud nie wiedział, czy któryś wyjdzie.
Należy również zaznaczyć, że wyrażenie „Boucan d'enfer” pojawia się w utworach Le Père Noël noir i Dans mon HLM pojawiających się na albumach Le Retour de Gérard Lambert i Marche in the shadow .
Na tym albumie Renaud odkłada na bok swoje społeczno-polityczne zobowiązania i mówi więcej o swoim osobistym cierpieniu, o czym świadczą piosenki Boucan d'enfer , Cœur perdue , Tout STOP ... czy Mal barrés, w których wywołuje ból serca. Opowiada również o swojej melancholii i smutku, jaki przynieśli mu jego zaginieni przyjaciele w Moim ulubionym bistro oraz w Corsic'armes , hołd złożony zamordowanemu w 2001 roku François Santoni . Rozczarowany nadal krytycznie patrzy na świat i świat , wiadomości na Manhattanie-Kabulu piosenki o atakach z 11 września 2001 , L'Entarté, w których atakuje Bernarda-Henri Lévy'ego i ja mieszkamy w ukryciu, w których mówi, że gardzi mediami, showbizzem i reality TV.
Wszystkie teksty są napisane przez Renaud Séchan .
N O | Tytuł | Muzyka | Trwanie | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1. | Doktorze Renaud, panie Renard | Jean-Pierre Bucolo | 4:23 | ||||||
2. | Mała ciota | Jean-Pierre Bucolo | 4:32 | ||||||
3. | Żyję w ukryciu | Jean-Pierre Bucolo | 4:16 | ||||||
4. | Zagubione serce | Alain Lanty | 4:43 | ||||||
5. | Manhattan-Kabul (z Axelle Red ) | Jean-Pierre Bucolo | 3:52 | ||||||
6. | Zobaczyła wilka | Renaud Sechan | 3:00 | ||||||
7. | Zatrzymaj wszystko ... | Jean-Pierre Bucolo | 3:21 | ||||||
8. | bałtycki | Alain Lanty | 2:57 | ||||||
9. | Entarté | Jean-Pierre Bucolo | 3:00 | ||||||
10. | Piekielny hałas | Jean-Pierre Bucolo | 5:00 | ||||||
11. | Mój krasnal ogrodowy | Alain Lanty | 2:41 | ||||||
12. | Źle przekreślony | Alain Lanty | 3:45 | ||||||
13. | Broń korsarska | Jean-Pierre Bucolo | 3:34 | ||||||
14. | Moje ulubione bistro | Jean-Pierre Bucolo | 3:43 | ||||||
52:47 |
Kraj | Najlepsza pozycja | Orzecznictwo |
---|---|---|
Francja | 1 | Diament |
Belgia (Walonia) | 1 | Platyna |
szwajcarski | 1 |