Wiatru jest wiatr północny wschód charakterystyczny wieje nad Swiss Plateau , Jezioro Genewskie i w okolicy Lyonu, w Franche-Comté i Lotaryngii .
Stosunkowo zimny i suchy, słusznie nazywany jest pogodnym wiatrem, w przeciwieństwie do czarnego północnego wiatru, który wieje w pochmurną, a czasem nawet deszczową pogodę.
Z reguły wiatr północny pojawia się po okresie deszczowym i prawie nigdy go nie poprzedza. Rzeczywiście, wiatr wzmaga się po przejściu zimnego frontu, który oznacza koniec przejścia zakłócenia . Przed jego powstaniem jest cisza na kilka godzin. Poprzedza go albo spokój, albo słabnący joran (wiatr północno-zachodni).
Konieczna jest obecność antycyklonu skupionego na północnym zachodzie (Wyspy Brytyjskie) lub północy (Półwysep Skandynawski). Tworzy się wtedy gradient ciśnienia, który powoduje, że prąd północno-wschodni ślizga się wzdłuż łańcucha Alp na małej wysokości. Obecność aktywnej depresji śródziemnomorskiej nie jest konieczna.
Tradycyjnie we francuskojęzycznej Szwajcarii mówi się, że wiatr północny trwa 1, 3, 6 lub 9 kolejnych dni. Ta wiara ludowa nie jest oparta na żadnych poważnych obserwacjach i została w szczególności unieważniona przez badania profesora Émile Plantamoura w 1863 roku, a następnie przez badania Maxa Bouëta w 1947 roku.
Najczęstszy jest pocałunek trwający 1 i pół lub 2 dni.
Obserwujemy, że letnie pocałunki są na ogół raczej krótkie, a zimowe najdłuższe; najtrwalsze obserwuje się od listopada do marca.
W ciągu całego roku wiatr północny nie jest częstszym wiatrem niż pozostałe. Wyraźnie jednak dominuje w pierwszej połowie roku, aw drugiej w mniejszości, częściej wiosną (kwiecień i maj), rzadziej latem.
Najczęstsze są pocałunki słabe (10-15 km / h) do umiarkowanych (<40 km / h). Są to średnie liczone w interwałach, co nie wyklucza większych porywów.
Silne pocałunki są rzadsze. Kilka razy w roku mierzymy pocałunki z prędkością 60-70 km / h ze szczytami 90 km / h lub więcej. Burzowe wiatry są wyjątkowe, ale zmierzono już prędkości od 110 do 120 km / h, powodując uszkodzenia dachów, drzew i łodzi.
Czarny wiatr odróżnia się od szczerego wiatru. Wieje dość silnie, przy pochmurnej, zimnej, wilgotnej pogodzie, czasem towarzyszą mu opady.
Wieje przez wysokie ciśnienie Atlantyku związane z aktywną depresją w zachodniej części Morza Śródziemnego (Sardynia, Zatoka Genua). Niski prąd występuje w kierunku północno-wschodnim, ale powyżej 2000 metrów pokonuje go gorący i wilgotny prąd południowo-południowo-wschodni, który zapewnia regionowi alpejskiemu obfite opady.
Północny wiatr to także nazwa północno- wschodniego wiatru w Touraine , Quercy i Tarn oraz wschodniego wiatru w Deux-Sèvres .