Imię i nazwisko | Lance Edward Gunderson |
---|---|
Przezwisko | Szef, Big Tex, Robocop |
Narodziny |
18 września 1971 Plano |
Narodowość | amerykański |
Specjalność | Wyścigi etapowe |
Nagrody |
Nagroda Księżnej Asturii w sporcie (2000) |
|
Mistrzostwa Mistrz Świata w szosie 1993 Mistrz Stanów Zjednoczonych w szosie 1993 2 klasyki Classic of San Sebastian 1995 Fleche wallonne 1996 2 etapy Grand Tour Tour de France (2 etapy) |
Lance Armstrong , urodzony Lance Edward Gunderson dnia18 września 1971w Plano ( Teksas ), amerykański kolarz , mistrz świata na szosie z 1993 roku . Nazywany „szefem”, słynie z tego, że w latach 1999-2005 wygrał siedem kolejnych Tours de France – co było absolutnym rekordem w tej imprezie – oraz z ich wycofania w 2012 r. za kilka naruszeń przepisów antydopingowych, ujawnionych przez władze Amerykańska Agencja Antydopingowa (USADA).
W wieku 16 lat Armstrong zaczął rywalizować jako triathlonista i został krajowym mistrzem triathlonu w 1989 i 1990 roku. W 1992 roku został zawodowym kolarzem w zespole Motoroli . Odniósł znaczące sukcesy, w tym ósmy etap Tour de France i Mistrzostwa Świata w 1993 roku , Classic of San Sebastián w 1995 , Tour DuPont w 1995 i 1996 oraz kilka zwycięstw etapowych w Europie, w tym kolejny etap Tour de France 1995 .
W 1996 roku zdiagnozowano u niego potencjalnie śmiertelnego przerzutowego raka jąder. Po wyzdrowieniu założył Fundację Lance Armstrong, znaną również jako Fundacja Livestrong , której celem jest zbieranie funduszy na badania nad rakiem i wsparcie pacjentów.
Wracając do kolarstwa w 1998 roku, był członkiem zespołu US Postal/Discovery w latach 1998-2005, kiedy to zdobył siedem tytułów Tour de France, a także brązowy medal na Igrzyskach Olimpijskich latem 2000 roku . Armstrong wycofał się z zawodów pod koniec Tour de France 2005 , ale powrócił z zespołem Astana wstyczeń 2009, zajmując trzecie miejsce w Tour de France 2009 . W latach 2010-2011 prowadził dla Team Radio Shack , który pomógł znaleźć. Po raz drugi przeszedł na emeryturę w 2011 roku.
Armstrong jest obiektem zarzutów o doping od czasu wygrania Tour de France w 1999 roku . W 2012 roku dochodzenie USADA wykazało, że Armstrong używał w swojej karierze substancji dopingujących zwiększających wydajność i nazwał go liderem „najbardziej zaawansowanego, profesjonalnego i skutecznego programu, jakiego sport nigdy nie widział”. W konsekwencji Międzynarodowa Unia Cyklistów (UCI) wycofuje wszystkie swoje wyniki uzyskane z:Sierpień 1998, w tym siedem zwycięstw w Tour de France. Jest również dożywotnio zabroniony we wszystkich sportach, które są zgodne ze Światowym Kodeksem Antydopingowym . UCI potwierdziło ustalenia USADA i zdecydowało, że te siedem zwycięstw nie zostanie przyznane innym kolarzom. Armstrong postanowił nie odwoływać się do Sportowego Sądu Arbitrażowego . wStyczeń 2013Armstrong przyznał się do stosowania dopingu w trakcie swojej kariery kolarskiej, w szczególności podczas wyścigu Tours de France, który wygrał.
Lance Armstrong urodził się w Plano w regionie Dallas w Teksasie . Jego matka Linda Mooneyham (żona Gayle), sekretarka, a następnie kelnerka, zakochała się w wieku szesnastu lat w Eddiem Charlesie Gundersonie, doręczycielu The Dallas Morning News i rok później wyszła za mąż, gdy dowiedziała się o jej nieplanowanej ciąży. Jego dziadek Edwin Moody Gunderson jest synem norweskich imigrantów. Para wybrała imię swojego dziecka na cześć Lance'a Lance'a Rentzela (w) , gwiazdy futbolu amerykańskiego Dallas Cowboys . Jej ojciec opuszcza rodzinę, gdy Lance ma dwa lata – od tego czasu nigdy się nie spotkali – i ma jeszcze dwoje dzieci z innego związku. Trzy lata po urodzeniu Lance'a jego matka poślubiła Terry'ego Keitha Armstronga, sprzedawcę, który adoptował go w 1974 roku i nadał mu jego nazwisko. Przeniósł się do Plano w 1980 roku, kiedy miał osiem lat. Relacje między Terrym Armstrongiem, żarliwym, ale gniewnym i brutalnym chrześcijaninem, a jego pasierbem są złe. Według niego Lance jest wychowywany przez Terry'ego surowo, „brutalnie”. W rzeczywistości Armstrong ukształtował własną legendę, mówiąc, że pochodził z upośledzonego środowiska, ponieważ dorastał w tym domu klasy średniej, „gdzie był stosunkowo rozpieszczony i gdzie od najmłodszych lat się znalazł”. arogancki” . Sport pozwala mu bardzo wcześnie uciec od Terry'ego, który ostatecznie rozwodzi się z Lindą, gdy ma 15 lat. Od tego czasu Armstrong podsycał swoją wściekłość, by wygrać poprzez swoje oburzenie na biologicznego ojca, który go porzucił, i tego przybranego ojca, który oszukał matkę i zasugerował, że on i Linda są ciężarem.
Armstrong rozpoczął sport pływając w Plano. Jeździ tam rowerem i mówi, że codziennie pokonuje „dziesięć kilometrów w wodzie i trzydzieści kilometrów na rowerze. » Wystartował i wygrał swój pierwszy triathlon w wieku trzynastu lat na swoim pierwszym rowerze wyścigowym Mercier kupionym przez matkę. Jego wyniki w tym sporcie przyniosły mu premie, które pozwoliły mu zarobić 20 000 $ rocznie, gdy był jeszcze nastolatkiem. W tym czasie odnosił pierwsze sukcesy w lokalnych wyścigach kolarskich, w szczególności w kryteriach . Amerykańscy dziennikarze Reed Albergotti i Vanessa O'Connell twierdzą, że aby wziąć udział w swoim pierwszym wyścigu kolarskim, Armstrong fałszuje swój akt urodzenia, aby osiągnąć wymagany wiek.
W wieku 17 lat otrzymał zaproszenie do udziału w sześciotygodniowym obozie treningowym kadry juniorów.
Ponieważ administracja szkolna Plano odmawia mu dyplomu z powodu jego sześciotygodniowej nieobecności, opuszcza tę instytucję bez dyplomu, ale później uzyskuje go w szkole w Dallas. Ze względu na konserwatywne pochodzenie Plano przeniósł się do Austin , które teraz uważa za swoje rodzinne miasto.
Po zdobyciu tytułu mistrzyni US Amateur i wykończenia 14 th w wyścigu drogowym olimpiadzie Armstrong przeszedł na zawodowstwo w sierpniu 1992 roku w zespole US Motorola . Pomimo talentu, jego reputacja nie jest zbyt dobra: odmawiając instrukcji zespołowych lub statusu kolegi z drużyny, ma również tendencję do nieposłuszeństwa poleceniom swojego dyrektora sportowego.
Po znakomitym drugim miejscu w Grand Prix Zurychu - ósma runda Pucharu Świata - koniecSierpień 1992, Lance Armstrong naprawdę ujawnia się podczas Tour de France w 1993 roku . Ubrany w koszulkę mistrza Stanów Zjednoczonych wygrał etap Verdun w sprincie . Pozostaje w tyle na etapach górskich i w jeździe na czas. W ten sposób stracił ponad 6 minut na Miguel Indurain podczas etapu nad jeziorem Madine . Kilka tygodni później w Oslo , Norwegia , stał się 21-letni mistrz świata w kolarstwie szosowym w trudnych warunkach pogodowych i wyprzedza wszystkich ulubionych. To byłby ten rok, w którym po raz pierwszy zastosowałby doping.
W 1995 roku Lance Armstrong odniósł swoje drugie etapowe zwycięstwo na Grande Boucle w Limoges . Samotnie przekraczając linię, Lance Armstrong podniósł palec do nieba w hołdzie swojemu koledze z drużyny Fabio Casartelli , ofiarą śmiertelnego upadku trzy dni wcześniej podczas zjazdu z przełęczy Portet-d'Aspet . Mimo postępów wciąż nie udaje mu się pokonać wysokich gór z najlepszymi. Ukończył 36 th w Tour w tym roku.
Armstrong twierdzi się jako goniec w jednodniowych wyścigach (zwycięstwo w klasycznym Saint-Sébastien w 1995 roku , w sprawie Walonii Flèche w 1996 roku ), ale także w tygodniowych wyścigach etapowych z 2 -go miejsca w Paryż-Nicea w 1996 roku i zwycięstwa w Tour DuPont w 1995 roku przed Ekimovem iw 1996 roku przed Pascalem Hervé . Po jego występach w tym wyścigu, w którym zdominował wspinaczy na amerykańskich przełęczach, Pascal Hervé, ale także byli zawodnicy, tacy jak Cyrille Guimard i Eddy Merckx , już przewidują złotą przyszłość w Tour de France, jeśli straci kilka dodatkowych kilogramów, które zachował jego przeszłość jako triathlonista. Koniec 1996 , kiedy ogłoszono jego transfer do Cofidis na następny sezon, Lance Armstrong jest w rankingu 9 th World od rankingu UCI i jego najwyższy poziom od początku jego kariery.
W październiku 1996 roku , zdiagnozowano u niego raka jąder z przerzutami do płuc, jamy brzusznej i mózgu. Później powiedział, że zauważył znaki ostrzegawcze w poprzednich miesiącach: prawe jądro lekko spuchnięte od poprzedniej zimy, zmęczenie i niewyjaśniona słaba kondycja w trakcie sezonu. Nie jest zaniepokojony, „zawsze ma gotowe wyjaśnienie. „ Przy prognozie przeżycia lepszym niż jedna szansa na dwie, następuje ablacja jąder natychmiast po postawieniu diagnozy, a następnie rozpoczyna się pierwszą chemioterapię w ciągu tygodnia. Trzy kolejne do grudnia. Ma również operację na mózgu, aby usunąć dwie zmiany nowotworowe.
ten 31 grudnia, nowy kontrakt, wynegocjowany przez jego menedżera Billa Stapletona, zostaje podpisany z Cofidis. Armstrong powie, że otrzymał mniej niż jedną trzecią wynagrodzenia przewidzianego w pierwszym kontrakcie. Otrzymuje jednak od Cofidis 4 437 118 franków z początkowych 6 milionów.
Podczas gdy jego nowotwór był w remisji, Lance Armstrong wznowił treningi latem 1997 roku, popychany przez Chrisa Carmichaela i wyraził zamiar wznowienia zawodów. Od miesiącawrzesień 1997, umowa wiążąca Cofidis na sezon 1998 jest renegocjowana przez Stapleton. Zespół US Postal złożył mu jednak ciekawszą propozycję, której Cofidis nie przelicytował. Armstrong ogłasza17 październikajego powrót do konkurencji w 1998 roku z US Postal. Następnie założył swoją fundację, Fundację Lance Armstrong .
W US Postal znalazł dwóch zawodników, którzy byli jego kolegami z zespołu w Motoroli: Frankie Andreu , który podążał za nim w Cofidis, i George Hincapie . Peleton zawodowy odnajduje wLuty 1998, na Tour of Andalusia . Na początku marca wystartował z Paris-Nice , pierwszego dużego wyścigu w kalendarzu, rywalizowanego na mrozie. Z drugiego etapu wycofał się , nie mogąc kontynuować wyścigu. Wrócił do Stanów Zjednoczonych, gdzie trenował przez kilka tygodni z Chrisem Carmichaelem . Wystartował tam w kilku wyścigach i po siódmym miejscu w mistrzostwach Stanów Zjednoczonych na początku czerwca wrócił do Europy z nowymi ambicjami. Wygrał po powrocie na Tour de Luxembourg , dwa tygodnie później na Tour de Rhineland-Palatynat , a w lipcu na Cascade Cycling Classic w Stanach Zjednoczonych, podczas gdy jego koledzy z drużyny rywalizowali w Tour de France . Czwarty w Tour of the Netherlands w sierpniu, wziął udział w Tour of Spain , jego pierwszym wielkim tournee od ponad dwóch lat. Zajmuje czwarte miejsce. Tam rywalizuje z najlepszymi w górach i staje się „poważnym kandydatem do największych wycieczek. " Pod koniec sezonu, to jest zachowane w drużynie USA na drodze MŚ w Valkenburg , w Holandii . Zajął czwarte miejsce w jeździe na czas i wyścigu szosowym .
Wyniki Armstronga szybko dały mu pozycję lidera i autorytet w zespole. Niezadowolony ze swojego rządzenia i kierownictwa sprawowanego przez Johnny'ego Weltza , uzyskał odejście tego ostatniego. Zastąpił go Johan Bruyneel , który wciąż jeździł do końca sezonu 1998, kiedy to wygrał Tour de France.
Jego nowy dyrektor sportowy, Johan Bruyneel , motywuje go, zmienia metody treningowe, poprawia technikę pedałowania i koncentruje swoją działalność na Tour de France od 1999 oraz na jednotygodniowych wyścigach etapowych (pierwsze z dwóch Dauphiné w 2002 i 2003, Tour de Suisse w 2001 i Midi Libre w 2002 - tytuły cofnięte w 2012) . Armstrong porzuca inne wspaniałe wycieczki i klasykę, z wyjątkiem wyścigu Amstel Gold ( 2 nd w 1999 roku , a następnie w 2001 roku i 4 th w 2002 roku ) i „najstarszych klasyków” Liège-Bastogne-Liège , która stanowiła od kilku lat drugi główny cel swojego sezonu.
Od 1999 do 2005 roku zajął pierwsze miejsce w siedmiu kolejnych Tour de France, ale jego zwycięstwa odebrał mu UCI,22 października 2012(patrz rozdział o dopingu poniżej ).
1999Armstrong odniósł swoje pierwsze zwycięstwo w 1999 roku w kwietniu na Circuit de la Sarthe podczas etapu jazdy na czas. Wcześniej zrezygnował z udziału w Liège-Bastogne-Liège i Flèche wallonne , po upadku podczas Tygodnia Katalońskiego . Pod koniec kwietnia zajął drugie miejsce w Amstel Gold Race . Autor decydującego ataku został pobity w sprincie przez Michaela Boogerda, który towarzyszył mu bez przejęcia. W czerwcu Lance Armstrong wygrał prolog Critérium du Dauphiné libéré . Na drugim etapie stracił pierwsze miejsce w klasyfikacji generalnej na rzecz Alexandre Vinokourov . Następnie zagrał rolę kolegi z drużyny Jonathana Vaughtersa , który wziął żółtą koszulkę, wygrywając czasówkę na Mont Ventoux . Vaughters zajął drugie miejsce w klasyfikacji generalnej, za Vinokourovem; Armstrong jest ósmy. Podczas Route du Sud , ostatniego przygotowania przed Tour de France, wygrał etap docierając na płaskowyż Beille , wyprzedzając Vaughtersa, który wygrał klasyfikację generalną.
W miarę zbliżania się Touru Armstrong, który powiedział, że dąży do zwycięstwa etapowego, jest wymieniany wśród wielu faworytów. Żaden były zwycięzca nie jest na starcie, a wyścig uważa się za otwarty. Armstrong nigdy nie spisywał się dobrze w klasyfikacji generalnej Touru, ale pokazał się „na swoją korzyść w wyścigach przygotowawczych” , zarówno w jeździe na czas, jak iw górach, i ma wokół siebie dobry zespół.
Armstrong wygrywa prolog i po raz pierwszy w karierze nosi żółtą koszulkę przez dwa dni, po czym przekazuje ją sprinterowi Jaanowi Kirsipuu . Pod koniec pierwszego tygodnia ścigania zmiażdżył swoich konkurentów w jeździe na czas na 56,5 km wokół Metz i odzyskał żółtą koszulkę. Wygrał ponownie podczas kolejnego etapu, pierwszego w górach, w Sestriere . Zatrzymuje pierwsze miejsce po przekroczeniu Alp i Pirenejów. Wygrywa ostatnią czasówkę na Futuroscope . Prowadził wówczas w klasyfikacji generalnej Alex Zülle i Fernando Escartín i pobił średni rekord prędkości wyścigu.
Pod koniec roku Lance Armstrong zdobył Złoty Rower i złoty Mendrisio . Został wybrany sportowcem roku (w) przez Komitet Olimpijski Stanów Zjednoczonych i osobowością sportu przez Reuters .
2000Podczas 1 st stadium (czasówki) z Tour de France , Armstrong zajął drugie miejsce, dwie sekundy za David Millar , ale 12 sekund przed Jan Ullrich . Następnie Lance Armstrong pokonuje włoskiego wspinacza Marco Pantaniego na własnym terenie i Szwajcara Alexa Zülle na pierwszym górskim etapie docierającym do Lourdes Hautacam . Na 6 km przed metą dogonili i wyprzedzili Heras , Escartin , Beloki i kilku innych kolarzy. 3 km przed metą dogonił José Maríę Jiméneza . Ostatecznie przed Amerykaninem finiszował tylko Javier Otxoa , który uciekł wcześnie rano. Armstrong miażdży Tour i zakłada żółtą koszulkę. Po przybyciu dystansuje Josebę Beloki o 3 min 35 s i Jana Ullricha o 4:01. Kilka dni później dogonił Marco Pantaniego w Ventoux, dwaj mężczyźni nie kwestionowali sprintu na mecie i włoski himalaista przekroczył linię jako pierwszy. Armstrong wzmocnił swoją żółtą koszulkę, ale po raz pierwszy znalazł się w trudnej sytuacji na trudnym Col de Joux Plane , na ostatnim prawdziwie górskim etapie, poprzedzonym przez Virenque i Ullricha na mecie zjazdu w Morzine, ale nie stracił wystarczająco dużo czasu martwić się o jego żółtą koszulkę. Armstrong wygrał jazdę na czas w Mulhouse 25 sekund przed Janem Ullrichem. Po raz drugi zostaje koronowany w Paryżu. Jest 6:02 przed Janem Ullrichem . Amerykanin w Tour 2000 nosił żółtą koszulkę przez 12 dni.
2001Podczas 8 -go etapu Tour de France , zerwaniem rzeka z 14 zawodników opracowany w Jurze i umieścić niebezpieczne zawodników jak Andriej Kiwilew w zaawansowanej pozycji . Peleton i wszyscy faworyci spadają do 35 minut. Lance Armstrong nadrobił część opóźnienia w podjeździe do L'Alpe d'Huez, gdzie puścił swojego głównego rywala Jana Ullricha 13 km od szczytu. W końcu wyprzedził prowadzącego wówczas wyścigu Laurenta Rouxa , który zostawił sam 6 km od szczytu. Pod koniec tego etapu powiedział dziennikarzom, że zagrali w „grę w pokera”, krzywiąc się i stojąc z tyłu peletonu w Col du Glandon . W Pirenejach Lance Armstrong ponownie wygrywa kolejny etap w Saint-Lary-Soulan przed Janem Ullrichem (1 min 00 s) i Beloki (1 min 46 s). Lance Armstrong wygrał również jazdę na czas Montluçon - Saint-Amand-Montrond . W Paryżu wyprzedza o 6 min 44 s swojego wicemistrza Jana Ullricha. Amerykanin nosi 8-dniową żółtą koszulkę podczas całego Tour 2001. Ponownie zwycięzca, Armstrong, dołącza do Belga Philippe Thysa , Francuza Louisona Bobeta i Amerykanina Grega LeMonda , potrójnego zwycięzcy Grande Boucle.
2002Lance Armstrong wygrywa prolog Tour de France 2002 . Następnie wyścig zmierza w kierunku Pirenejów . Podczas pierwszego górskiego etapu docierającego do La Mongie : jego kolega z drużyny, Roberto Heras, nadaje tempo na podjeździe i tylko Joseba Beloki udaje się podążać za dwoma mężczyznami. Laurent Jalabert , który odszedł na ucieczce, minął 3,5 km od bramki. Wreszcie na ostatnich kilkuset metrach Lance Armstrong zaatakuje i będzie dążył do drugiego zwycięstwa w tym turnieju. Następnego dnia ponownie wygrał na Plateau de Beille 1:04 przed Roberto Herasem i Josebą Beloki.
Kilka dni później Beloki zaatakował go na podbiegu Ventoux przed Chalet Reynard, ale Armstrong natychmiast go kontratakował i zwiększył przewagę nad wszystkimi rywalami, nawet jeśli etap wygrał Richard Virenque , który uciekł na długo przed rozpoczęciem podania. Lance Armstrong zakończył swoje zwycięstwo, wygrywając ostatnią jazdę na czas w Mâcon . Wreszcie prowadzi w Paryżu 7:17 nad Josebą Beloki, który zajął drugie miejsce i będzie nosił żółtą koszulkę przez 11 dni w Tourze 2002 .
Został wybrany „sportowcem roku 2002” przez amerykański magazyn Sports Illustrated .
2003Podczas czwartego etapu Tour de France jego drużyna (US Postal) wygrała drużynową jazdę na czas. Następnie, w Alpach, po raz pierwszy Lance Armstrong został kilkakrotnie zaatakowany w Alpe d'Huez. Amerykanin opiera się akceleracji Tylera Hamiltona i Joseby Beloki , ale jest zmuszony odpuścić Ibana Mayo, który wygra etap, a następnie Alexandre Vinokourov . Ponadto, podczas zejścia z Col de La Rochette na drodze do Gap pojawia się osobliwy epizod : Joseba Beloki upada przed Amerykaninem i łamie mu kość udową, łokieć i nadgarstek, zmuszając się do poddania. Lance Armstrong wbiega na sąsiednie pole, przez które przechodzi, zanim wejdzie na zakręt poniżej. Alexandre Vinokourov , już ofensywnie na poprzednich etapach, wygrywa ten i zagraża Teksańczykowi w klasyfikacji generalnej. Kilka dni później został pokonany przez Jana Ullricha w czasówce na Gaillac-Cap Découverte. Mimo to zachowuje żółtą koszulkę przez 34 sekundy.
U podnóża Pirenejów Ullrich ma wszystkie swoje szanse, ponieważ odstępy są minimalne (15 sekund między Armstrongiem a nim), ponieważ stracił kilka sekund od Amerykanina podczas ostatniego wejścia na Plateau de Bonascre nad Ax-les-Thermes. Podczas kolejnego etapu Alexandre Vinokourov ponownie atakuje na przełęczy Peyresourde z Ibanem Mayo i wraca do 18 sekund w klasyfikacji generalnej, co oznacza, że trzech mężczyzn staje na 18 sekund przed decydującym etapem Luz-Ardiden , napięcie jest wtedy na jego wysokości.
Podczas etapu Luz-Ardiden , blisko 10,3 km przed metą, Lance Armstrong, ofiara zderzenia z widzem, upadł, ciągnąc za sobą Ibana Mayo . Jan Ullrich zwalnia, czekając na Amerykanina, który ponownie wyrusza. Następnie, 9 km przed bramką, wystraszony zdejmowaniem butów, do ataku ruszył Lance Armstrong. Ostatecznie Teksańczyk wygrywa etap 40. przed Janem Ullrichem i Ibanem Mayo.
Lance Armstrong odbiera ostatnie szanse Janowi Ullrichowi w ostatniej jeździe na czas pomiędzy Pornic i Nantes . Niemiec, który mimo deszczu liczył na zwycięstwo na etapie, zrujnował swoje szanse spadając na rondzie. W Paryżu różnica między Janem Ullrichem a Armstrongiem wynosi tylko 1:01, co pozostaje najmniejszą różnicą między Lance'em Armstrongiem a wicemistrzem Tour de France. Amerykanin nosi 13-dniową żółtą koszulkę podczas całego Tour 2003. Z tym piątym tytułem Armstrong dołącza do rekordzistów Jacquesa Anquetila , Eddy'ego Merckxa , Bernarda Hinaulta i Miguela Induraina , również pięciokrotnych zwycięzców Grande Boucle.
2004Lance Armstrong zajął drugie miejsce w prologu Tour de France , dwie sekundy za Fabianem Cancellarą i zwolnił Jana Ullricha po piętnastu sekundach. Cztery dni później jego drużyna (US Postal) wygrała drużynową jazdę na czas, która pozwoliła Teksańczykowi założyć żółtą koszulkę. Podczas wznoszenia Mongie ( 12 th etap), Armstrong i Ivan Basso pozbył innych konkurentów. Etap wygrywa Włoch. Następnego dnia Amerykanin wygrywa scenę; był to ciężki cios dla Ullricha, który skończył w 2 min 42 s, dla Ibana Mayo , dla Tylera Hamiltona (który w końcu przeszedł na emeryturę) i dla innych faworytów. Trzy dni później Amerykanin odniósł swoje drugie indywidualne zwycięstwo etapowe tego wyścigu pomimo mocnej ofensywy Jana Ullricha. Następnego dnia ( 16 th krok), Lance Armstrong wygrywa z czasem do L'Alpe d'Huez . Zdominował Jana Ullricha (1:01), Andreasa Klödena (1:41), a nawet wyprzedził Ivana Basso (2:03), który wyszedł dwie minuty przed nim. Podczas 17 -tego etapu, wciąż wygrywa po zwycięstwie w Grand-Bornand gdzie łapie się na linii Andreas Klöden jednej ze stron kilometr od celu. Lance Armstrong wygrał ostatnią jazdę na czas w Besançon 1:01 przed Ullrichem. W Paryżu ma przewagę 6:19 nad swoim wicemistrzem Klödenem i nosi żółtą koszulkę przez siedem dni i odniósł pięć zwycięstw oraz drużynową jazdę na czas. Amerykanin zostaje rekordzistą zwycięstw Tour de France z sześcioma zwycięstwami z rzędu.
2005Podczas pierwszego etapu Tour de France (jazda na czas) Lance Armstrong zdegradował swoich głównych konkurentów do ponad 50 sekund, ale został pokonany przez swojego byłego kolegę z zespołu z US Postal, młodego Davida Zabriskie z zespołu „CSC”. Kontuzjowanego dzień wcześniej na treningu głównego rywala Jana Ullricha wyprzedził Amerykanin, który odszedł minutę po nim. Jego zespół, Discovery Channel, wygrał drużynową jazdę na czas z dwusekundową przewagą nad CSC Ivana Basso, a Lance Armstrong zdobył żółtą koszulkę. W Courchevel , podczas dziesiątego etapu, nadaje tempo do ostatniego podjazdu i tylko kilku kolarzom ( Alejandro Valverde , Mickael Rasmussen , Francisco Mancebo ) udaje się mu towarzyszyć na szczyt. Jego główni przeciwnicy (Ivan Basso, Jan Ullrich, Alexandre Vinokourov ) nie podążają za nim i spadają do kilku minut. W kolejnych etapach atakowany jest Lance Armstrong. Zajął drugie miejsce w strefach Ax-3, gdzie tylko Georg Totschnig , który uciekł wcześnie rano, zdołał finiszować przed nim. Wciąż traci czas od rywali. Ostatecznie wygrał jazdę indywidualną na czas na Saint-Étienne o 23 sekundy przed swoim rywalem Janem Ullrichem . Różnica między Basso a Armstrongiem w Paryżu wynosi 4:40. Amerykanin nosi żółtą koszulkę przez 17 dni w Tour de France w 2005 roku . Ten najszybszy w historii Tour de France ukończył Lance Armstrong ze średnią prędkością 41,654 km/h .
Będąc jedynym zwycięzcą siedmiu kolejnych edycji Tour de France, Armstrong odchodzi na emeryturę. Był wówczas jedynym kolarzem wśród wielkich mistrzów ( Eddy Merckx , Bernard Hinault , Jacques Anquetil , Miguel Indurain ), który z takim zwycięstwem opuścił rywalizację; w 2012 roku jego siedem tytułów zostało cofniętych przez Międzynarodową Unię Kolarską.
Od czasu wycofania się z peletonów Armstrong wziął udział w kilku maratonach, dwukrotnie w Nowym Jorku, gdzie w 2007 roku ustanowił swój rekord życiowy 2:46:43, a także w Bostonie . Pokój, który śledzi jego karierę, od początku był mu dedykowanymaj 2008w nowojorskim Muzeum Sportu. Wreszcie, w tym samym roku 2008, wygłosił przemówienie na temat plagi raka w Stanach Zjednoczonych i 500 000 ludzi, którzy umierają każdego roku z powodu złej profilaktyki w kraju, braku pieniędzy i małego zainteresowania amerykańskiej klasy politycznej tym Przedmiot.
ten 8 września 2008, na stronie internetowej magazynu Velonews rozbrzmiewają plotki o prawdopodobnym powrocie w 2009 roku kolarza w barwach zespołu Astana na pięć wyścigów: Tour de Californie , Paryż-Nicea , Tour de Georgia , Critérium du Dauphiné i Tour de Francja. Odparta przez Astanę informacja została jednak potwierdzona następnego dnia przez Lance'a Armstronga na stronie internetowej swojej fundacji, w celu wygrania ósmego Tour de France i promowania swojej fundacji w walce z rakiem, ale bez określania przyszłości zespołu. Biegacz oficjalnie ogłasza swój powrót do rywalizacji 24 września na konferencji prasowej. Informacje, według których miałby współpracować z formacją Astana, tym razem potwierdza federacja Kazachstanu.
Armstrong jest oskarżany o faworyzowanie przez UCI . Zwykle wymagane przez przepisy UCI do przestrzegania sześciomiesięcznego terminu przed wznowieniem zawodów, Armstrong został upoważniony do udziału w Tour Down Under wstyczeń 2009lub zaledwie cztery miesiące po sformalizowaniu jego powrotu.
Armstrong zapowiedział także swój pierwszy w karierze udział w Tour of Italy . Do rywalizacji powrócił w Australii, na Tour Down Under , następnie wziął udział w Tour of California , który ukończył na siódmym miejscu, oraz w Mediolanie-San Remo , swoim pierwszym wyścigu w Europie od czasu powrotu. ten23 marcaArmstrong spadły w ciągu 1 st etapie Tour de Castille-et-León i złamał obojczyk, utrzymując go na tle konkurencji przez prawie miesiąc. Wrócił do rywalizacji i pod koniec kwietnia ukończył 2 e skromny Tour of the Gila w zespole Mellow Johnny's (sklep ATV, który sam założył) wraz z kolegami z drużyny Levi Leipheimerem i Christopherem Hornerem . Następnie wziął udział w setnym Giro d'Italia, gdzie miał trudny start, dojeżdżając prawie trzy minuty za Menchovem na piątym etapie prowadzącym do Alpe di Siusi. Ale na etapach radzi sobie coraz lepiej, pomagając nawet swojemu koledze z drużyny Levi Leipheimerowi ograniczyć szkody na szesnastym etapie wspinaczką na Monte Petrano. Skończył w 12 th miejsce w klasyfikacji generalnej.
W lipcu Lance Armstrong powraca na Tour de France . Podczas pierwszego etapu jazdy na czas Armstrong ukończył wyścig na dziesiątym miejscu, a jego kolega z drużyny i rywal Alberto Contador zajął drugie miejsce, 18 sekund za Fabianem Cancellarą , który wziął żółtą koszulkę. Podczas trzeciego etapu Lance Armstrongowi udaje się wbić w granicę z dwoma kolegami z drużyny i dołącza do mety w tej grupie około trzydziestu kolarzy, zostawiając w tyle kilku faworytów. Tym samym zajmuje trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej i wyprzedza Contadora. Następnego dnia zespół z Astany wygrał drużynową jazdę na czas, ale Cancellara zachował żółtą koszulkę 22 setne przed Armstrongiem. Na piętnastym etapie (pierwszym w Alpach ) Lance Armstrong został w tyle przez faworytów. Mimo to pozostaje drugi w klasyfikacji generalnej, za Contadorem, który bierze żółtą koszulkę. Podczas szesnastego etapu Lance Armstrong na ostatnim przejeździe zajmuje czas żółtą grupą prowadzoną przez Andy'ego Schlecka , by na ostatnich kilometrach podjazdu nadrobić około trzydziestosekundowe opóźnienie. Armstrong w ten sposób kończy etap w tej grupie w żółtej koszulce i tym samym utrzymuje drugie miejsce w klasyfikacji generalnej. Podczas siedemnastego etapu Lance Armstrong został w Col de Romme pozostawiony przez braci Schleck, Alberto Contadora i Andreasa Klödena . Na ostatnim podejściu, Col de la Colombière , pozostaje w kole Bradleya Wigginsa , aby go kontrolować. Następnie, gdy Brytyjczyk wykazywał oznaki zmęczenia, kilometr przed szczytem, zaatakował go i dogonił Klödena na ostatnim zejściu w towarzystwie Vincenzo Nibaliego (który do niego dołączył). Ostatecznie ukończył etap na piątym miejscu, aw klasyfikacji generalnej spadł na czwarte miejsce, wyprzedzony przez braci Schleck. Na osiemnastym etapie , przeciwko próbie czasowej wokół jeziora Annecy kończy się 16 e i zawiera tylko 15 " Andy Schleck i 1 min 04 s na Fränk Schleck , ale test niespecjalistów . powraca jednak 3 e przed nim. ostatnia góra etap Tour de France i jego przybycie na Mont Ventoux jest dla Armstronga okazją do zapewnienia ósmego podium w Paryżu.Na szczycie ukończył trzy sekundy Andy'ego Schlecka i żółtego bikini Alberto Contadora, a przed Bradleyem Wigginsem i Frankiem Schleckiem. , na końcu trasy, Lance Armstrong pokazał dobrą formę, która pozwala jej zachować swoje 3 th miejsce zdobytą podczas 18 th etap (Annecy - Annecy).
Jego start do sezonu 2010 był trudniejszy i walczył o odzyskanie swojego najlepszego poziomu. ogłasza wczerwiec 2010że Tour de France 2010 będzie jego ostatnim. Podczas prologu w Rotterdamie (Holandia) Armstrong zajął czwarte miejsce, 22 sekundy za Szwajcarem Fabianem Cancellarą , który wziął żółtą koszulkę i 5 sekund przed swoim głównym rywalem Alberto Contadorem . Trzeci etap , który wykonuje pewną liczbę sektorów brukowanymi, okazuje się być selektywny peletonie. Armstrong, w szczególności opóźnionego przebicia przez część szóstego obszaru bloku Hornaing do Wandignies-Hamage jest zmniejszony do 18 th się 50 sekund za Contador. Podczas 8 -go etapu , pierwsza w górach, Lance Armstrong doznał upadku na krótko przed przełęczy Ramaz , z antepenultimate trudności dnia. Sprowadzony przez kolegów z drużyny do peletonu, został następnie usunięty z grona faworytów po przyspieszeniu ekipy Astany . Na ostatnim podjeździe do Morzine finiszował ponad 11 minut za zwycięzcą Andym Schleckiem i stracił wszelką nadzieję na wygranie ósmego Tour de France. Następnego dnia w Saint-Jean-de-Maurienne ponownie stracił 2 minuty i 50 sekund Alberto Contadorowi i Andy'emu Schleckowi . Tydzień później, podczas 14 -tego etapu , pierwszy dzień w Pirenejach, jest on ponownie wylądował w podejściu do Ax 3 Domaines i zakończone w ciągu 15 minut za zwycięzcą Christophe Riblon . Następnego dnia, z okazji 15 th krok w kierunku Bagnères de Luchon, że ogranicza szkody w wynurzania Portu bele gdzie ukończył 23 th w Racers krok firmy jak Andreas Klöden i Roman Kreuziger . Podczas 16 -tego etapu , udał się na ucieczce z kolegą Chris Horner i spędza dzień w czołówce wyścigu. W sprincie został pokonany w Pau przez Pierricka Fédrigo i odebrał faworytom 6 minut i 45 sekund. Po drugim dniu odpoczynku, ukończył 17 th etap w 17 th miejsce w przełęczy Tourmalet , tracąc nieco ponad 4 minuty do ulubionych.
Jego ostatnie ważne spotkanie miało miejsce podczas jazdy na czas pomiędzy Bordeaux i Pauillac na dystansie 52 km, gdzie finiszował prawie 7 minut za zwycięzcą Fabianem Cancellarą . Jednakże zachowuje swój 23 rd miejsce w klasyfikacji generalnej.
Podczas ostatniego etapu zespół RadioShack nosi czarną koszulkę z liczbą 28 reprezentującą 28 milionów pacjentów z rakiem na świecie. Armstrong i jego koledzy z drużyny, zmuszeni do zdjęcia koszulek, aby założyć regulaminowe koszulki, zrobili to ponownie, nosząc tę czarną koszulkę na podium na Polach Elizejskich, gdzie otrzymali nagrodę dla najlepszego zespołu Tour de France 2010.
W końcu decyduje się kontynuować przez jedną poprzednim sezonie w 2011 roku po raz ostatni pojawił się w kalendarzu światowej podczas Tour Down Under, który skończył się 67 th miejsce. ten16 lutego 2011, zakończył karierę sportową po tym, jak zasugerował, że weźmie udział w niektórych wyścigach w Stanach Zjednoczonych. Chce też startować w nowych triathlonach.
ten 12 lutegoLance Armstrong wziął udział w swoim pierwszym profesjonalnym triathlonie w Panamie , gdzie przeszedł 1,9 kilometra pływania, 90 kilometrów na rowerze, a następnie 20 kilometrów na piechotę. W wieku 40 lat dokonał bardzo niezwykłego wejścia w ten świat, zajmując drugie miejsce w wyścigu, 31 sekund za zwycięzcą, Nowozelandczykiem Bevanem Dochertym . 1 st od kwietnia skończył 7 th w Half Ironman Teksasie i 3 e Święty Krzyż do 26 dnia tego samego miesiąca.
Dzięki temu, że udało mu się lepiej zarządzać swoimi wysiłkami, Amerykanin wygrał swój pierwszy bukiet od czasu przejścia na triathlon na 20 maja 2012 r.wygrywając Florida Ironman 70.3 . Armstrong ukończył kurs w 3:45:38. Maxim Kriat przekroczył linię mety na drugiej pozycji z ponad 11-minutowym opóźnieniem. Hiszpan Francesco Godoy ostatni stopień podium stanął w 14 minucie.
w czerwiec 2012, Lance Armstrong wygrywa Honu Ironman 70.3, triathlon na średnim dystansie na Hawajach . Armstrong pokonał 1,9 km pływania, 90 km wyścig kolarski i 21 km półmaraton w 3:50:58, ustanawiając nowy rekord imprezy. Pokonał australijskiego triathlonistę Grega Bennetta (3 h 53 min 40 s) i rodaka Chrisa Lieto (4 h 5 min 55 s).
Celem Armstronga jest zakwalifikowanie się do Mistrzostw Świata Ironman (Ironman Hawaii). Jego pierwszy start na dystansie Ironman miał być na Ironman France na24 czerwca. Jednak zawieszenie USADA w czerwcu i potencjalny nadchodzący zakaz WADA uniemożliwiły Armstrongowi udział w innych zawodach pod marką Ironman ze względu na politykę antydopingową World Triathlon Corporation .
w marzec 2019, ogłoszono, że Lance Armstrong otrzymał 1,5 miliona AU $ (równowartość 950 000 euro) od rządu stanu Australii Południowej za udział w Tour Down Under 2009 , oprócz uwzględnienia kosztów przelotu i zakwaterowania, wśród innych wydatków. Uzgodniono, że ta umowa pozostanie w tajemnicy. Minister finansów Rob Lucas powiedział w przeszłości, że próbował nagłośnić umowę poprzedniego rządu. Jednak dziesięcioletnia klauzula tajności uniemożliwiła ujawnienie danych. Po dożywotnim zawieszeniu dopingowym w 2012 roku pieniądze nie zostały zwrócone przez Armstronga.
Również za udziały w 2010 i 2011 roku Armstrong otrzymał wynagrodzenie, bez podawania danych do wiadomości publicznej. Objęty w 2019 r. minister turystyki Leon Bignell uzasadnił ten wydatek deklaracją, że Armstrong był wówczas uważany za „największego kolarza świata”, a jego udział wzniósł wyścig na wyższy poziom.
Lance Armstrong poślubił Kristin Richards w 1998 roku, z którą miał troje dzieci: Luke'a w 1999 roku i bliźniaków Isabelle i Grace w 2001 roku. Rozwiedli się w 2003 roku. wrzesień 2005 W celu Luty 2006był zaręczony z Sheryl Crow , z którą był w związku od końca 2004 roku . W 2007 roku miał krótki romans z aktorką i projektantką mody American Ashley Olsen . Dziś jest w związku z Anną Hansen, z którą miał dwoje dzieci: Maxa, urodzonego dnia4 czerwca 2009 i Olivia Marie ur. 17 października 2010, narodziny ogłoszone za pośrednictwem jego oficjalnego konta na Twitterze.
Lance Armstrong zaprasza fanów na przejażdżkę z nim na Balearach (Hiszpania) wwrzesień 2020 w stosunku do kwoty 27 000 euro.
Edward Coyle, kierownik Human Performance Laboratory na University of Texas, przeprowadził pięć rund testów na Lance Armstrong w latach 1992-1999. Szacuje, że genetyczna częstotliwość występowania progu tolerancji zmęczenia odpowiadającego temu Armstrongowi wynosi jedną milionową. Szacuje również, że Armstrong wytwarza cztery razy mniej kwasu mlekowego niż przeciętny kolarz z elity. Michael Ashenden zauważa jednak, że wartości Lance'a Armstronga, na których Coyle opiera swoją analizę, czy jest to VO2max, czy szczytowy poziom kwasu mlekowego we krwi, są podobne do wartości „typowego zawodowego kolarza”. Ponadto maksymalny poziom kwasu mlekowego we krwi nie może determinować poziomu wydolności sportowca.
W artykule naukowym z 2005 roku poświęconym występom Lance'a Armstronga i zatytułowanym „Wydajność mięśni wzrosła wraz z dojrzewaniem mistrza Tour de France”, Edward Coyle uważa, że „ten mistrz uosabia zarówno fenomen naturalnej selekcji genetycznej, jak i skrajność, do której człowiek może się przystosować poprzez trening wytrzymałościowy prowadzony przez ponad dekadę w prawdziwie natchnionej osobie ”. Sukcesy Armstronga tłumaczy swoją utratą wagi i wzrostem w watach dzięki lepszej sprawności mięśniowej, tj. mocy wyjściowej (W/kg) zwiększonej o 18%. Po przyznaniu się Armstronga do dopingu, Coyle publikuje nowy artykuł, w którym zaprzecza, jakoby miał wiedzę o nielegalnych praktykach swojego klienta i twierdzi, że nic w wynikach testów nie może wykryć skutków dopingu ani stwierdzić, że doping nie ma nic wspólnego z postępem. Jego publikacja została ostro skrytykowana za metodologię i przybliżenia, w szczególności przez Uniwersytet we Fryburgu .
Chris Carmichael wyjaśnia to swoim instynktem drapieżnika. Lance jest znany z bardzo agresywnych ataków na podjazdach, aby przewyższyć liczebnie swoich przeciwników. Kiedy wyprowadza wybuchowy atak, efekt zaskoczenia może być druzgocący.
Jego bardzo wysoka prędkość 120 obrotów na minutę na płaskim terenie również wyróżnia go na tle innych konkurentów. Różnica jest wyraźna podczas podjazdów. Przewaga jego stylu pozwalała mu szybko reagować na ataki i inicjować gwałtowne przyspieszenie, z którym niewielu może się równać.
Lance Armstrong pomógł usunąć Christophe'a Bassonsa z peletonu, krytykując go za jego antydopingowe postawy i komentarze na temat kilku osobistości kolarskich. Powiedział o Bassons: „Jego oskarżenia nie są dobre dla kolarstwa, dla jego zespołu, dla mnie ani nikogo. Jeśli uważa, że jazda na rowerze tak działa, to się myli i lepiej, jeśli zostanie w domu”. Bassons, który był krytykowany nawet we własnym zespole na Tour de France w 1999 roku , nauczył się na starcie etapu14 lipcaże między biegaczami został zaplanowany pakt o nieagresji i że prowokuje do ataku, gdy tylko flaga zostanie podniesiona; peleton, Armstrong na czele, dogania go, chwyta za ramię i poważnie go beszta, ostatecznie obrażając go. Dwa dni później Bassons został zmuszony do przejścia na emeryturę.
Podczas trasy 2004 roku Armstrong pozbawił również Filippo Simeoni możliwości ucieczki za to, że zeznawał przeciwko doktorowi Michele Ferrariemu , organizatorowi systemu antydopingowego US Postal. Włoch przywołuje to zastraszenie w 2012 roku, zeznając w ramach śledztwa amerykańskiej agencji antydopingowej przeciwko Armstrongowi. Teksańczyk mógłby również zapobiec zaproszeniu Simeoni ówczesnego mistrza Włoch na Giro 2008 . W wywiadzie dla dziennikarzy George'a Quirino i Mohameda Bouhafsiego po jego zeznaniach w USADA, Simeoni przedstawił Lance'a Armstronga jako " brutalnego " tyrana, który " próbował go zniszczyć " i " dowodził światowym kolarstwem ". Kilka lat później Armstrong jedzie do Rzymu, by spotkać się z Simeonim i przeprosić. Ten ostatni przyjął jego przeprosiny, a nawet oświadczył, że Amerykanin „ zasługuje na drugą szansę ” i że „ prawdopodobnie wygrałby [7 Tours de France] bez dopingu ”.
Lance Armstrong ma jednak dobre relacje z George'em Hincapie , który zeznawał przeciwko niemu.
Stephanie McIlvain mówiła o profesjonalnej presji wywieranej na jej męża Pata, wiceprezesa marketingu Oakley, amerykańskiej marki okularów, która go sponsoruje i której była reprezentantem.
Oskarżenia o doping przeciwko Lance'owi Armstrongowi zostały potwierdzone przez pierwszą książkę Pierre'a Ballestera i Davida Walsha , LA Confidential , opublikowaną na krótko przed trasą koncertową w 2004 roku .
Test firmy Armstrong na obecność kortykosteroidów na 4 lipca 1999 r., na zakończenie pierwszego etapu Tour de France. Ten wynik został ujawniony przez prasę w dniu odpoczynku w Tourze19 lipca. ten22 lipcaThe Międzynarodowa Unia Kolarska informuje, że Armstrong korzysta z przepisu lekarza do korzystania z Cémalyt do leczenia dermatologicznego alergię (siodło ból). Jest to jednak sprzeczne z tym, co powiedział Lance Armstrong, który wcześniej twierdził, że nie stosował kortykosteroidów i nie miał zaświadczenia lekarskiego zezwalającego mu na ich stosowanie. Ponadto raport z kontroli antydopingowej wskazuje „pusty” w kolumnie „zabrane narkotyki”. Ponadto, gdyby Armstrong wykorzystał Cémalyt w trasie, jego zespół musiałby złożyć wniosek o zezwolenie na import od Francuskiej Agencji Bezpieczeństwa Żywności . Według tego przypadku tak nie było. Elementy te wskazują, że zaświadczenie lekarskie z datą wsteczną zostało wydane z mocą wsteczną . Ta wersja została potwierdzona przez Emmę O'Reilly, opiekunkę Armstronga w zespole US Postal. Armstrong powiedział mu wtedy, że „wziął kortykosteroid przed lub w trakcie Trasy Południowej w poprzednim miesiącu”. Kierownictwo zespołu, poinformowane o pozytywnej kontroli, wezwało lekarza zespołu Luisa del Morala do wystawienia recepty. Mówiąc o sprawie, Armstrong podobno powiedział O'Reilly'emu: „Teraz Emma, wiesz wystarczająco dużo, aby mnie sprowadzić”.
Według Antoine Vayera , felietonisty Le Monde i byłego trenera Festina, przed przyjęciem EPO w 1999 roku, Armstrong stosował doping kortykosteroidami, ale także hormonem wzrostu i testosteronem. Według Michela Rieu, doradcy naukowego Francuskiej Agencji Antydopingowej , „protokół Armstronga” pozwolił zapobiec nieoczekiwanemu wynikowi kontroli antydopingowej: zmuszając lekarza badającego, aby czekał, jego mocz został zastąpiony sztucznym moczem i rozrzedzony. krew we wlewie surowicy fizjologicznej.
W EPOten 23 sierpnia 2005, francuska gazeta sportowa L'Équipe pisze w nagłówku „Le mensonge Armstrong” i publikuje wyniki śledztwa przeprowadzonego przez dziennikarza Damiena Ressiota , podkreślające użycie EPO przez Lance'a Armstronga podczas Tour de France w 1999 roku. przecina dwa źródła informacji. Uzyskał EPO-pozytywne numery rejestracyjne próbek moczu z 1999 roku. Te anonimowe próbki zostały przeanalizowane przez krajowe laboratorium kontroli antydopingowej w Châtenay-Malabry w celu ulepszenia testu moczu na EPO. Damien Ressiot otrzymuje następnie raporty z kontroli antydopingowych przeprowadzonych podczas Tour de France przez Lance'a Armstronga. W tym celu otrzymuje autoryzację ich posiadacza, UCI i Armstronga. Dzięki ochronie źródeł informacji dziennikarzy , został wyśledzony przez dyskretne źródło i mógł bez wzbudzania podejrzeń zweryfikować oba zestawy danych, ponieważ pierwszy uzyskał przed drugim.
Zgodne numery rejestracyjne pokazują, że sześć z dodatnich próbek moczu należy do Lance'a Armstronga. Zwycięzca Touru jest więc pozytywnie nastawiony do EPO podczas prologu, pierwszego etapu, dwóch etapów alpejskich oraz dwunastego i czternastego etapu, znanego jako „przejście” przed Pirenejami. Wyniki te korespondują z odbywającym się wówczas w peletonie treningiem: trzy kursy EPO podczas sześciu kluczowych etapów Touru. Po rewelacjach zespołu Armstrong pozwał gazetę o zniesławienie, a następnie wycofał się, aby uniknąć publicznej konfrontacji.
Lance Armstrong zaprzecza używaniu EPO. Potępił także niemożność obrony. Podczas analizy antydopingowej otwierana jest pierwsza próbka, zwana „A”. Jeśli wynik jest pozytywny, zawodnik może zażądać analizy próbki „B”. Jednak próbka „A”, która została przeanalizowana w 1999 roku, jest to próbka „B”, która została użyta przez laboratorium do swoich badań. W związku z tym nie ma już innej próbki do przeprowadzenia drugiej opinii, a nowe badanie próbki „A” nie może być obowiązkowe, ponieważ nie jest już zapieczętowana podczas jej przechowywania.
Jednak w 2008 roku, kiedy Armstrong ogłosił swój powrót do konkurencji, prezes francuskiej agencji antydopingowej Pierre Bordry zasugerował Lance'owi Armstrongowi przeprowadzenie nowej analizy tych samych próbek, aby „skrócić. są bezpodstawne ”. Armstrong odrzucił ofertę, argumentując, że próbki „nie były właściwie przechowywane”. Oprócz Armstronga, Komisja Sportowa MKOl i Stowarzyszenie Międzynarodowych Letnich Federacji Sportów Olimpijskich podniosły niezgodność z protokołami antydopingowymi, na próżno żądając sankcji wobec laboratorium Châtenay-Malabry.
Profesor Jacques de Ceaurriz, dyrektor laboratorium Châtenay-Malabry, a także profesor Michael Ashenden, uznany specjalista w dziedzinie dopingu krwi, odrzucili jakąkolwiek możliwość degradacji lub nieuczciwego obchodzenia się z próbkami, które mogłyby dać taki wynik. W szczególności podnoszą anonimowość próbek i brak wiedzy o dacie ich pobrania przez laboratorium, co uniemożliwia dokładne odtworzenie praktyk dopingowych, takich jak te, które ujawniły kontrole pozytywne. Ponadto, jeśli próbka jest przechowywana niewłaściwie, ślady EPO mogą zniknąć, ale się nie pojawić.
Wezwany przez Światową Agencję Antydopingową (WADA) do wszczęcia śledztwa, UCI początkowo był niechętny. Zasadniczo przedstawia argumenty formalne, w szczególności niezgodność z protokołami antydopingowymi. W październiku UCI ostatecznie przychyliła się do prośby WADA i powierzyła prowadzenie śledztwa holenderskiemu prawnikowi Emile Vrijmanowi, byłemu współdyrektorowi Holenderskiego Centrum Spraw Dopingowych (NeCeDo) i przyjacielowi przewodniczącego UCI Heinowi Verbruggenowi . Raport Vrijmana, przedstawiony wiosną 2006 roku, wyklucza wszelkie sankcje dyscyplinarne wobec Lance'a Armstronga i jest surowy w odniesieniu do WADA i laboratorium. Zasadniczo wskazuje na naruszenia protokołu antydopingowego, których laboratorium nie miało jeszcze śledzić w kontekście badań do celów badawczych, oraz przecieki, które umożliwiły ujawnienie wyników badań i tożsamości biegaczy. Raport ten jest potępiany przez WADA i według jego prezesa Dicka Pounda „graniczy z groteską” . WADA kwestionuje bezstronność Vrijmana i podnosi fakt, że raport nie odnosi się do upoważnienia udzielonego przez Armstronga i UCI do wglądu do protokołu.
Kilka osób, które należały do otoczenia Lance'a Armstronga, zeznało z jego strony o praktykach dopingowych lub przyznaniu się do winy. Większość z nich została zebrana i opublikowana przez dziennikarzy Pierre'a Ballestera i Davida Walsha w ich trzech pracach na temat Armstronga ( LA Confidential , LA Official , Le Sale Tour ), opublikowanych odpowiednio w 2004, 2006 i 2009 roku. Niektóre z nich zostały potwierdzone lub wyjaśnione pod przysięgą podczas arbitrażu. procedura pomiędzy ubezpieczycielem SCA Promotions a Tailwind Sports.
Jedna z tych opinii odnosi się do pierwszej części kariery Armstronga w zespole Motoroli. Biegacz Stephen Swart trafił do tego zespołu w 1994 roku. Opisuje swoich biegaczy zmagających się w zawodach, nie osiągających oczekiwanych wyników i przypisujących przepaść między innymi zespołami i ich drużynami postępującemu uogólnieniu konsumpcji EPO. Dyrektor sportowy Jim Ochowicz i lekarz Massimo Testa nie chcą słyszeć o dopingu. Na początku 1995 roku kolarze postanowili uruchomić program dopingowy dla tych z nich, którzy wzięli udział w Tour de France , wierząc, że to jedyny sposób na osiągnięcie wyników. Według Swarta decyzję podejmuje on sam, Lance Armstrong i Frankie Andreu . Ten ostatni potwierdził stwierdzenie obniżenia oceny zespołu Motoroli w porównaniu z innymi, ale nie pamięta tej decyzji.
Według kilku świadków Lance Armstrong przyznałby się do używania środków dopingujących. To przyznanie zostałoby dokonane dnia28 października 1996w Indiana University Hospital w obecności lekarza i sześciu krewnych kierowcy: Frankie Andreu i jego partnerka Betsy, Chris Carmichael i jego partnerka Paige, dziewczyna Armstronga Lisa Shiels oraz Stephanie McIlvain, przedstawicielka producenta sprzętu Oakley i została przyjaciółką Armstronga. Podczas postępowania arbitrażowego między firmą SCA Promotions a firmą Tailwind Sports i Lance Armstrong, dwóch świadków, Frankie i Betsy Andreu , potwierdzili te zeznania pod przysięgą i sprecyzowali, że Armstrong zadeklarował spożywanie EPO , hormonu wzrostu, kortyzonu i testosteronu . Lisa Shiels, Paige i Chris Carmichael nie zeznawali na rozprawie. Z drugiej strony Stephanie McIlvain potwierdziła istnienie tej rozmowy i obecność tych samych krewnych Armstronga, ale zaprzeczyła, jakoby była świadkiem jakiejkolwiek wzmianki o dopingu ze strony tego ostatniego. Greg LeMond ma jednak nagranie rozmowy telefonicznej przed procesem, w której Stephanie McIlvain twierdzi inaczej. Fotograf James Startt i Betsy Andreu zgłosili podobne komentarze. Betsy Andreu opowiedziała również o dwóch rozmowach telefonicznych, w których Stephanie McIlvain mówiła o presji zawodowej wywieranej na jej męża, wiceprezesa ds. marketingu w Oakley. Lance Armstrong odmówił złożenia takiego zeznania, a także obecności lekarza tego dnia. To ostatnie zaprzeczenie jest jednak sprzeczne z wersją jego prawnika, który wspomniał o prawdopodobieństwie wzmianki lekarza o EPO i sterydach jako części leczenia stosowanego przez Armstronga przeciwko jego rakowi.
Emma O'Reilly, była masażystka Lance'a Armstronga zatrudniona przez US Postal Team w latach 1996-2000, opisała stopniowe przyjmowanie programu antydopingowego w US Postal Team oraz kilka scen, których była świadkiem lub była aktorką, w tym wspomniany powyżej odcinek Tour de France z 1999 roku. . Opowiada, jak przebiegł Tour du Luxembourg 1998, pod nieobecność personelu medycznego zespołu biorącego udział w programie dopingowym: „Lance Armstrong i Freddie [Viaene, trener zespołu] zaczynali się niecierpliwić i czułem się nieswojo. Wiedziałem, że mamy rzeczy w ciężarówce. Więc otworzyłem go i powiedziałem: „Śmiało, pomóżcie sobie. "Rzucili się na to." Trzykrotnie brała udział w transporcie produktów: testosteronu dla George'a Hincapiego wiosną 1998 roku, pustych strzykawek jednorazowych przekazanych przez Lance'a Armstronga wSierpień 1998oraz tabliczki dla Lance'a Armstronga dyskretnie przekazane przez Johana Bruyneela w In maj 1999.
Mike Anderson był pracownikiem Lance Armstrong of Listopad 2002 W celu listopad 2004. Był odpowiedzialny za śledzenie Armstronga samochodem podczas jego treningów i różnych codziennych zadań. Twierdzi, że w 2004 roku znalazł w łazience Lance'a Armstronga pudełko tabletek, które zidentyfikował jako zakazany steryd, sprawdzając stronę internetową Światowej Agencji Antydopingowej . Uważa, że to odkrycie było główną przyczyną pogorszenia jego relacji z Armstrongiem. Anderson później prosi Armstronga o jego opinię na temat afery dopingowej, w którą jest następnie uwikłany Johan Museeuw . Armstrong odpowiedział: „każdy to robi”. Wreszcie, według Andersona, wiosną 2004 roku Armstrong byłby nieobecny w swoim domu, nie informując o tym nikogo, kiedy kontrolerzy amerykańskiej agencji antydopingowej przybyli, aby poddać go kontroli antydopingowej.
ten 20 maja 2010, jego były kolega z zespołu w US Postal , Floyd Landis , którego dwuletnie zawieszenie dobiegło końca, mówi, że Lance Armstrong, który był wtedy jego liderem, pomógł mu zrozumieć zastosowanie środków dopingujących : „Lance i ja prowadziliśmy długie dyskusje podczas naszych wyjazdy szkoleniowe, podczas których tłumaczył mi również ewolucję testów przeciwko EPO, które nagle spowodowały konieczność transfuzji” . Lance Armstrong zaprzecza tym zarzutom tego samego dnia i blokuje powrót Landisa pierwotnie planowanego dla RadioShack.
w maj 2011, Tyler Hamilton deklaruje podczas programu telewizyjnego nadawania przez CBS, że widział Lance Armstrong narkotyki z EPO podczas Tour de France 1999 W książce wydanej w 2012 roku. W The Secret Race: Inside Hidden World of Tour de France: Doping, okładka -ups i wygrywanie za wszelką cenę ( Za kulisami wyścigu: w ukrytym świecie Tour de France: doping , tuszowanie i wygrywanie za wszelką cenę ), zeznaje o systemie dopingowym zorganizowanym wokół Armstronga, zwłaszcza w EPO .
Podczas Tour de France 2000 , France 2 nadaje reportaż, w którym widzimy, jak pracownicy poczty amerykańskiej wyrzucają strzykawki i pudełka z lekami (Actovegin) do kosza na śmieci, co jednak nie stanowi dowodu dopingu, ponieważ treści nie można przyrównać do sposób asymilacji i Actovegin nie znajdowały się wówczas na liście produktów zakazanych przez UCI.
W 2001 r. Armstrong precyzuje, że od 1995 r. konsultował się z dr Michele Ferrari , który od tego czasu został skazany za oszustwa sportowe i nadużycia w wykonywaniu zawodu farmaceuty, ale bez tego przekonania związanego ze związkiem obu mężczyzn. Wyrok dotyczący Ferrari opiera się głównie na twierdzeniach kolarza wyścigowego Filippo Simeoni , które, jak napisał sędzia w oczekiwaniu na wyrok, „poparte są serią elementów zebranych (…) podczas procesu”. Michele Ferrari uzyskał jednak zwolnienie z apelacji o przedawnienie faktów. Armstrong początkowo oficjalnie zerwał wszelkie stosunki z włoskim lekarzem, który był jednak wśród jego gości na przyjęciu świętującym jego szóste zwycięstwo w Tour de France wlipiec 2004.
Według Michela Rieu, doradcy naukowego AFLD , zespół US Postal "przeprowadził kuracje EPO w niedostępnych miejscach" i wiązał z autotransfuzją krwi niewykrywalne mikrodawki EPO w celu przedłużenia działania EPO.
w maj 2010, Floyd Landis przyznaje się do domieszką podczas swojej kariery i oskarża Lance Armstrong. Amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków (FDA) wszczyna śledztwo i powierza je Jeffowi Novitzky'emu , o którym wiadomo, że pokonał sprinterkę Marion Jones w aferze Balco . Zbiera zeznania byłych członków zespołu, a władze francuskie i włoskie współpracują. Ale śledztwo zostaje zaniechane wluty 2012, bez jasnego wyjaśnienia. Amerykański Anti- Doping Agency (usada), kierowana przez Travis Tygart , decyduje się kontynuować swoje własne dochodzenie.
ten 13 czerwca 2012USADA wszczyna postępowanie przeciwko Lance'owi Armstrongowi i wysyła list do niego, a także do pięciu jego krewnych, w tym byłego dyrektora sportowego Johana Bruyneela i jego trenera Michele Ferrari . Twierdzi, że ma referencje od byłych kolegów z drużyny Armstronga, że „stosował doping EPO, transfuzje krwi, testosteron i kortyzon od okresu przed 1998 do” w 2005 roku, a wcześniej stosował EPO, testosteron i hormon wzrostu w 1996 roku ”. Próbki krwi pobrane w 2009 i 2010 roku są, według USADA, „doskonale kompatybilne z manipulacjami krwi, w tym z użyciem EPO i/lub transfuzji krwi”. Otwarcie tej procedury oznacza dla Armstronga natychmiastowy zakaz udziału w triathlonach organizowanych przez World Triathlon Corporation (WTC), a w szczególności Ironman z Nicei na24 czerwca 2012. Rzeczywiście, w przeciwieństwie do większości organizacji sportowych, przepisy WTC stanowią, że sportowiec nie może stanąć na linii startu, jeśli sprawa zostanie skierowana przeciwko niemu jeszcze przed wynikiem tego postępowania.
ten 23 sie 2012, Lance Armstrong zapowiada, że nie będzie kwestionował wyników USADA, co wyczerpuje jej możliwości. Następnego dnia USADA proponuje UCI zawieszenie Lance'a Armstronga na całe życie i wycofanie wszystkich wyników uzyskanych od niego od czasu1 st sierpień 1998. W komunikacie prasowym agencja poinformowała, że opiera się na doniesieniach kilkunastu osób, które albo bezpośrednio były świadkami działań dopingowych Lance'a Armstronga, albo słyszały od niego o tym. Niektórzy z nich dostarczyli dowody, które dostarczył im Armstrong, zachęcili ich do używania i podawania zabronionych substancji i metod, w tym EPO, transfuzji krwi, testosteronu i kortyzonu w latach 1999-2005. Ponadto analiza próbek wykazała stosowanie przez Lance'a Armstronga metod dopingu krwi (EPO, transfuzja), podczas powrotu do zawodów w 2009 roku. USADA postanawia zatem ukarać Lance'a Armstronga za następujące naruszenia kodeksu antydopingowego: stosowanie zabronionych substancji i metod, posiadanie zabronionych substancji i metod, handel , podawanie lub usiłowanie podania innym sportowcom oraz pomaganie, nakłanianie, przyczynianie się, ukrywanie lub jakąkolwiek inną formę współudziału polegającą na naruszeniu przepisów antydopingowych.
Plik USADA jest wysyłany w dniu 10 października 2012do UCI, który skrytykował opóźnienie w transmisji. 1000-stronicowy raport zawiera zeznania 26 osób, w tym 15 biegaczy, w tym 11 byłych kolegów z drużyny Armstrong: Frankie Andreu , Michael Barry , Tom Danielson , Tyler Hamilton , George Hincapie , Floyd Landis , Levi Leipheimer , Stephen Swart , Christian Vande Velde , Jonathan Vaughters i Dawid Zabriskie . Sześciu z tych biegaczy – Leipheimer, Vande Velde, Zabriskie, Danielson, Hincapie i Barry – zostało zawieszonych przez USADA z mocą wsteczną za miesiąc wrzesień, a ich rekord częściowo unieważnia USADA, która jednocześnie wynajmuje ich „odważne " nastawienie.
Uznany za winnego dopingu, Lance Armstrong został ukarany 22 października 2012przez Międzynarodową Unię Rowerzystów (UCI), która skreśla siedem Tours de France ze swojej listy nagród i skreśla je dożywotnio.
Wyznaje podczas wywiadu telewizyjnego z Oprah Winfrey emitowanego na17 stycznia 2013aby odnieść wszystkie swoje zwycięstwa w Tour de France, stosując praktyki dopingowe, takie jak stosowanie EPO , kortyzonu , testosteronu , hormonu wzrostu oraz transfuzji krwi . Znany z przeprowadzania zjadliwych ataków na tych, którzy oskarżali go o doping w mediach lub w sądzie, zaprzecza jednak, że zmuszał swoich kolegów z drużyny do stosowania środków odurzających. „Tak, byłem łobuzem” – przyznaje Armstrong, który przyznaje, że naciskał na swoich kolegów z drużyny, by wygrywali, ale przysięga, że nigdy nie groził zwolnieniem biegacza, który odmówił zażywania narkotyków lub groził jego żonie, jak to niektórzy twierdzą. Podczas tego wywiadu Armstrong przeprasza swoją byłą masażystkę: „Jest jedną z osób, na które wywieram presję ” – mówi Armstrong o swojej masażystce Emmie O'Reilly, która zeznawała w kilku książkach i że biegacz pozwał do sądu. – Czy pozywasz ludzi, którzy mówią prawdę? » pyta Oprah, biegacz odpowiada « to był mechanizm obronny, próba kontrolowania wszystkiego » . Zapytany o darowizny, które przekazał UCI , oświadczył: „Nie mogę dziś odpowiedzieć i być wiarygodnym, ale nie było porozumienia (aby zniknąć pozytywne testy). Nie mieli dużo pieniędzy. Byłem na emeryturze i miałem pieniądze. Poprosili mnie o darowiznę. Powiedziałem tak ” . Lance Armstrong uniósł zasłonę niektórych swoich praktyk, ale najwyraźniej nie obwiniał nikogo innego. Według niego była to powszechna „kultura” w kolarstwie. Opisuje swoje praktyki dopingowe jako „wyraźnie profesjonalne i inteligentne, ale w żadnym wypadku nie na skalę tego, co działo się w NRD” w latach 80-tych.
Po rezygnacji ze stanowiska dyrektora Fundacji Livestrong na17 października 2012, Armstrong zszedł z zarządu i ogłosił, że zrywa wszelkie kontakty z organizacją na 12 listopada. Nazwa fundacji jest amputowana od imienia „Armstrong” i przyjmuje nazwę „ Fundacja Livestrong ”.
W tym procesie Armstrong stracił wielu sponsorów. ten17 października, kaskada firm odłączyła się od niego tego samego dnia: Nike , RadioShack , Trek , Anheuser-Busch , Giro (kaski rowerowe), FRS Healthy Performance (suplementy diety), Honey Stinger (suplementy diety) i 24 Hour Fitness (sieć gimnazja). ten19 października, nadszedł czas, aby firma części rowerowych SRAM przecięła mosty. Firma Oakley również wycofuje się z22 października. USADA grozi również sankcjami organizatorom zawodów ATV, po prostu z powodu ich sponsora Mellow Johnny's, założonego przez Armstronga.
Francuski Związku Kolarskiego i organizatorzy Tour de France domagają się zwrotu 2,9 mln euro płatnych w formie premii do amerykańskiego zawodnika na przestrzeni lat, powołując się na rozporządzenie 1.2.073, a mianowicie: „jeśli zawodnik lub drużyna przegrywa miejsce, które zdobyło nagrodę, nagroda musi zostać zwrócona w ciągu następnego miesiąca do organizatora, który przystąpi do jej redystrybucji ”. Teksańska firma ubezpieczeniowa SCA Promotions, która po zwycięstwach Armstronga w Tour de France wydała kilka milionów dolarów, wspomniała o chęci odzyskania udziałów. Reprezentujący ich prawnik oświadcza: „Pan Armstrong nie jest już oficjalnym zwycięzcą żadnego Tour de France, a zatem niewłaściwe i niewłaściwe jest zatrzymanie przez niego jakiejkolwiek premii wypłaconej przez SCA”. Wprowadzana jest procedura arbitrażowa.
Ogłoszono w dniu 30 października 2012 r.że Armstrong zabrał klucz do Adelaide , najwyższego wyróżnienia australijskiego miasta. Otrzymał ten honorowy tytuł za trzy starty w wyścigu Tour Down Under . Konieclistopad 2012, Armstrong otrzymuje nominację za negatywny hołd od magazynu Sports Illustrated : „Anty-Sportowiec Roku”.
ten 17 stycznia 2013The Międzynarodowy Komitet Olimpijski zdecydował się wycofać swój brązowy medal w jeździe na czas, nabytego w 2000 roku na igrzyskach w Sydney .
w luty 2015Armstrong zostaje skazany przez amerykański wymiar sprawiedliwości na zapłacenie 10 milionów dolarów jednemu ze swoich byłych sponsorów, firmie SCA Promotions. „Kilka tygodni przed procesem w sądzie federalnym w Waszyngtonie, który mógł go zrujnować i ponownie ujawnić jego najczarniejsze czyny”, zgadza się zapłacić 5 milionów dolarów władzom federalnym, które oskarżają go o oszustwo. Ta umowa z Departamentem Sprawiedliwości USA zamyka postępowanie sądowe przeciwko kolarzowi, który w swojej karierze zgromadził „prawie 125 milionów dolarów dzięki premiom wyścigowym, pensjom i umowom partnerskim”. W 2018 roku był winien Stanowi USA 5 mln dolarów (US Postal jest usługą federalną, jej sponsoring drużyny kolarskiej wydał kilka milionów dolarów na doping), a 1,65 mln dolarów Floyd Landis , jego byłemu koledze z drużyny.
W sumie Armstrong oszacował, że wszystkie koszty sądowe, adwokaci, grzywny i utrata sponsorów kosztowały go 111 milionów dolarów. Te różne straty pieniędzy kosztowały go znaczną część życia. Unika bankructwa dzięki różnym dochodowym biznesom: inwestycja w Ubera na starcie, współzałożenie funduszu inwestycyjnego NEXT Ventures, założenie platformy marketingowej Wedu pozwalają mu zachować spokojną sytuację finansową, szacowaną na kilkadziesiąt milionów dolarów.
W 2018 roku szef UCI David Lappartient zbojkotował Tour of Flanders 2018 na zaproszenie Armstronga na to wydarzenie. Podczas gdy inni skruszeni dopingu byli w stanie wznowić funkcje w świecie sportu, Armstrong znajduje się na czarnej liście i jest demonizowany. Różne postacie, takie jak Johan Bruyneel (również skreślony na całe życie) czy Christophe Bassons (jeden z pierwszych, którzy potępili doping w Tour), są zaskoczeni tym traktowaniem, wierząc, że Armstrong nie zrobił nic gorszego niż to, co klienci Festina lub Fuentes zrobił .
Lance Armstrong grał 13 wycieczki Francji od 1993 do 2010. Od 1993 do 1996 roku prowadził cztery kolejno emeryturę trzy razy, a kończąc w 1995 roku w 36 -tego miejsca. W ciągu tych czterech lat wygrał dwa etapy, w Verdun w 1993 i w Limoges w 1995. Ten ostatni zadedykował swojemu zespołowemu koledze Fabio Casartelli , który zginął kilka dni wcześniej podczas zjazdu z Col de Portet d'Aspet.
W 1999 roku, rok po powrocie do zawodów po chorobie, wygrał Tour de France. Następnie wygrywał ją nieprzerwanie do 2005 roku, po czym ogłosił odejście ze sportu. Te siedem zwycięstw stanowi więc rekord. W tym okresie wygrał także dwadzieścia etapów. W 2009 roku, cztery lata po przejściu na emeryturę, ponownie wziął udział w Tour de France i zajął trzecie miejsce. Zagrał swoją ostatnią trasę koncertową w 2010 roku . Te zwycięstwa i rankingi zostały wycofane w 2012 roku, podobnie jak wszystkie wyniki uzyskane od1 st sierpień 1998.
Do 2004 roku klasyfikacja UCI dotyczyła wszystkich kolarzy, którzy zdobyli punkty w wyścigach z kalendarza międzynarodowego Międzynarodowej Unii Kolarskiej (324 wyścigi w 2004 roku). W 2005 r. utworzono UCI ProTour i tory kontynentalne , każdy z własnym rankingiem. Od 2005 do 2008 roku ranking UCI ProTour klasyfikuje zawodników będących członkami zespołów ProTour według punktów jakie zdobyli w wyścigach z kalendarza UCI ProTour, tj. 28 wyścigów w 2005 roku , 27 w 2006 roku , 26 w 2007 roku . W 2008 roku kalendarz ProTour został zredukowany do 15 wyścigów z powodu konfliktu między UCI a organizatorami kilku głównych wyścigów. Trzy duże trasy, Paryż-Roubaix, Flèche wallonne, Liège-Bastogne-Liège, Tour de Lombardie, Tirreno-Adriatico i Paryż-Nicea nie są zatem brane pod uwagę w rankingu ProTour 2008. W 2009 i 2010 r. „ Światowy ranking UCI ” zastępuje ranking ProTour. Uwzględnia punkty zdobyte podczas wyścigów ProTour oraz wyścigów, które już nie są jego częścią, zgrupowane w „kalendarzu historycznym”, czyli łącznie 24 wyścigi w 2009 i 26 w 2010 . Ta nowa klasyfikacja uwzględnia zawodników profesjonalnych ekip kontynentalnych .
Lance Armstrong uzyskuje swoje najlepsze miejsce w rankingu UCI w 2002: 2 nd .
Rok | 1993 | 1994 | 1995 | 1996 | 1997 | 1998 | 1999 | 2000 | 2001 | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 |
Ranking UCI | 21 th | 25 tys | 15 th | 9 th | NC | 25 tys | 7 th | 4 th | 4 th | 2 nd | 8 th | 7 th | ||||||
Ranking ProTour | 5 th | NC | NC | NC | ||||||||||||||
Światowy ranking UCI | 32 nd | 60 th | ||||||||||||||||
Mistrzostwa Świata | 20 th | 6 th | 9 th | 7 th | NC | NC | NC | NC | NC | 13 tys | NC | NC |
Rok | Zawody | Kraj | Pozycja | Czas |
---|---|---|---|---|
1988 | Mistrzostwa Stanów Zjednoczonych | Stany Zjednoczone | 1 godz. 52 min 35 s | |
2012 | Ironman 70.3 Floryda | Stany Zjednoczone | 3 godz 45 min 38 s | |
Ironman 70.3 Hawaje | Stany Zjednoczone | 3 godz. 50 min 55 s | ||
Ironman 70.3 Sainte-Croix | Stany Zjednoczone | 4 godz. 7 min 8 s | ||
Ironman 70.3 Panama | Panama | 3 godz. 50 min 55 s |
Gdy tylko zdobędzie zwycięstwa, Hollywood rozważa wyprodukowanie biografii Lance'a Armstronga, ponieważ producenci dostrzegają ogromny potencjał w historii człowieka, który po powrocie z daleka wygrywa wszystko. Zwłaszcza, że kolarstwo to sport niezbyt odpowiedni do kina . Nawet jeśli Tour de France miał prawo do przerwanego amerykańskiego projektu Michaela Cimino w latach 70., The Yellow Jersey .
Pierwszy film biograficzny planowany jest na 2005 rok, kiedy to przybycie na Pola Elizejskie zostanie nakręcone z wielkimi fanfarami. Kolarzem miał być Matt Damon . Od czasu jego przyznania się do dopingu, biografia jest nadal rozważana, ale inscenizując jego kłamstwa, początkowo przewidywany ton hagiograficzny schodzi na dalszy plan, zmierzamy bardziej w kierunku postulatu „ Wzlot i upadek ”. Kilka studiów jest w konkursie (w tym dwa projekty, prowadzone przez JJ Abramsa i Bradleya Coopera ), ale większość przewidywanych projektów jest albo na etapie przedprodukcyjnym, albo zawieszona od 2013 roku.
Wreszcie pierwszy film biograficzny, The Program , pierwotnie zatytułowany Ikona , został wyreżyserowany przez Stephena Frearsa . Został wydany w 2015 roku . Śledzi cały system dopingowy, z którego skorzystał Lance Armstrong, poprzez formę śledztwa prowadzonego przez dziennikarza Davida Walsha , granego przez Chrisa O'Dowda , który kwestionuje sukces kolarza. Lance Armstrong gra Ben Foster . Film jest jednak świadomy projektów biograficznych, które go poprzedziły i praktykuje mise en abyme : w jednej ze scen, w okresie swojej świetności, Armstrong chwali się wyobrażoną sobie biografią, w której zagrają go Matt Damon lub Jake Gyllenhaal .