Polityka w Francja sprawuje obecnie jako część systemu semi-prezydencki , określonym przez Konstytucję z V Republiki .
Konstytucja francuska 4 października 1958jest obecna Konstytucja z Francji i tym samym reguluje V th Republiki Francuskiej . Najwyższy standard prawny kraju, jest jednym z najbardziej stabilnych, jakie zna.
W środku wojny algierskiej został opracowany z deklarowanym celem położenia kresu niestabilności rządu i ryzyku wojskowego zamachu stanu; charakteryzuje się powrotem silnego kierownictwa . Swoje pomysły umieścili w nim zwłaszcza dwaj panowie: Michel Debré , inspirowany modelem brytyjskim i jego silnym premierem , oraz generał de Gaulle , zamierzający ustanowić Prezydenta Republiki jako gwaranta instytucji zgodnie z zasadami określonymi w art. jego przemówienia w Bayeux ,16 czerwca 1946, i Épinal ,29 września 1946.
Ustanawia system polityczny o zmiennej geometrii w zależności od tego, czy jest się w okresie zgodności większości prezydenckiej i ustawodawczej, czy przeciwnie, kohabitacji . W okresie zgodności Zgromadzenie Narodowe, Premier i jego rząd oraz Prezydent Rzeczypospolitej stoją po tej samej stronie politycznej: Prezydent Rzeczypospolitej sprawuje władzę, która ogranicza wykonywanie konstytucyjnych uprawnień Prezesa Rady Minister. I odwrotnie, w okresie kohabitacji lepiej przestrzega się litery Konstytucji.
Jej preambuła odnosi się do dwóch podstawowych tekstach Deklaracja praw człowieka i obywatela w26 sierpnia 1789oraz preambuła do Konstytucji z 27 października 1946 r. ( dołączona do nich Karta Ochrony Środowiska z 2004 r .). Teksty te wraz z podstawowymi zasadami uznanymi przez ustawy Rzeczypospolitej tworzą to, co potocznie nazywa się blokiem konstytucyjności .
Prezydent Republiki Francuskiej sprawuje najwyższy urząd od władzy wykonawczej w Republice Francuskiej .
Od 1962 roku Prezydent Republiki jest wybierany w powszechnych wyborach prezydenckich w bezpośrednich wyborach prezydenckich . Jest to najbardziej prestiżowy urząd polityczny we Francji , pod względem protokołu , ale także jako ucieleśnienie autorytetu państwa. Prezydent jest szef od państwa we Francji The Chief z armii The Co-Prince Andory , honorowy kanonik w bazylice Saint-Jean-de-Latran . On jest gwarantem Konstytucji V th Republiki Francuskiej . Odgrywa znaczącą rolę w polityce zagranicznej .
Inne funkcje, uprawnienia i metody powoływania zmieniały się z biegiem czasu w zależności od reżimów, ale także okoliczności i ludzi powołanych do pełnienia tego urzędu. W ramach V th Rzeczypospolitej , obowiązuje od 1958 roku , jego moc jest znacznie szerszy niż w ramach III E i IV E republik, podobnie jak II -go Rzeczypospolitej . Mandat Prezydenta Rzeczypospolitej trwał siedem lat od 1873 do 2002 roku, od tego czasu mija pięć lat .
RządRząd Republiki Francuskiej pod rządami V Republiki stanowi drugą głowę dwugłowej władzy wykonawczej. Określa i prowadzi politykę Francji , zgodnie z artykułem 20 ustęp 1 Konstytucji z 1958 roku .
Rząd jest powoływany przez Prezydenta Republiki i podlega politycznej władzy Prezesa Rady Ministrów , który jest szefem rządu.
Granice władzy wykonawczejParlament francuski sprawuje dużą część władzy ustawodawczej i może częściowo kontrolować działalność rządu, zgodnie z Konstytucją z 4 października 1958 roku . Jest dwuizbowy , czyli złożony z dwóch komór.
Przed 1962 Parlament był jedynym posiadaczem suwerenności ludu. Od tej daty władza została podzielona między parlament a głowę państwa , wybraną w wyborach prezydenckich w wyborach powszechnych.
Wszechpotężny ramach III E i IV E Republik, ujrzał jego spadek mocy w ramach V th Rzeczypospolitej. Obecna ewolucja instytucji francuskich ma tendencję do nadawania mu nowych prerogatyw (por. reforma z 1995 r. i23 lipca 2008). Jednak rosnąca władza instytucji europejskich zmierza do ograniczenia jej wpływu, około 70% jej działalności poświęca się wdrażaniu prawa wspólnotowego .
Zgromadzenie NarodoweZgromadzenie Narodowe tworzy wraz z Senatem , z Parlamentem w V Republiki Francuskiej . Jego główną rolą jest debata, zmiana i głosowanie nad ustawami. Ponadto instytucja ta, w przeciwieństwie do Senatu , ma prawo do obalenia rządu , co oznacza, że ten ostatni nie powinien się z nią nie zgadzać. Znajduje się w Palais Bourbon w Paryżu .
W 2012 roku Zgromadzenie ma 577 członków nazywane „ zastępców ” wybrany lub wybrany ponownie do wyborów parlamentarnych 2012 do powszechnych wyborach bezpośrednich w systemie dwie rundy na okres pięciu lat, które tworzą XIV th ustawodawca , gdzie grupa socjalistyczna, ekolog a republikanin posiada bezwzględną większość, jeśli uwzględnimy jego krewnych , z 290 przedstawicielami.
SenatSenat stanowi górną dom z francuskiego parlamentu zgodnie z dwuizbowym systemie i posiada władzę ustawodawczą z Zgromadzenia Narodowego . Zgodnie z art 24 w Konstytucji V th Rzeczypospolitej , on jest przedstawicielem władz lokalnych. Znajduje się w Pałacu Luksemburskim .
Przy głosowaniu nad ustawą, w przypadku rozbieżności stanowisk Senatu i Zgromadzenia Narodowego, Prezes Rady Ministrów może przekazać Zgromadzeniu ostatnie słowo. Ci ostatni mogą zatem stanowić prawo tylko za zgodą Zgromadzenia lub Premiera, ale nigdy samodzielnie.
Senat, który ma 348 senatorów od czasu odnowienia w 2011 r., przeszedł kilka zmian w swoim sposobie wyboru. Od czasu przyjęcia ustawy n ° 2003-697 z dnia30 lipca 2003 r., mandat senatorów trwa sześć lat, a odnawianie odbywa się o połowę, co trzy lata od 2011 roku . Senatorowie są wybierani w powszechnych wyborach pośrednich przez 150 000 głównych wyborców . Głosowanie jest proporcjonalne (52%) lub jednoznaczne z dwoma turami (48%) na poziomie departamentu.
Górna Dom został zdominowany przez prawo i centrum od początku V -tego Rzeczypospolitej Do dziś pozostało zajmowały większość między 2011 i 2014 roku.
Rady, gospodarcze, społeczne i środowiskoweRada Gospodarcza, Społeczna i Środowiskowa) to francuskie zgromadzenie konstytucyjne złożone z przedstawicieli społecznych (pracodawców, związków zawodowych, stowarzyszeń). Zgodnie z art 69 w Konstytucji V th Rzeczypospolitej , EKES ma funkcję doradczą, opcjonalne lub obowiązkowe w procesie legislacyjnym, zespół ten pozwala na reprezentację na szczeblu krajowym, organizacji zawodowych i komunikacji między różnymi podmiotami gospodarczymi. Jej siedziba znajduje się w Palais d'Iéna w Paryżu .
Sąd Kasacyjny jest najwyższym sądem francuskiego porządku sądowego . Jest to stała właściwość, która siedzi w sądzie Paryżu , przy 5, rue de l'Horloge . Sąd Kasacyjny ma sześć izb.
Sąd ten orzeka kasację i unieważnienie orzeczeń sądowych wydanych kosztem złamania prawa.
W całej Francji istnieje tylko jeden sąd kasacyjny: w rzeczywistości jest to sąd regulacyjny; jego rolą jest zapewnienie jednakowego stosowania prawa na całym terytorium Francji: „Istnieje dla całej Republiki Sąd Kasacyjny” .
Rada StanuRada Stanu jest francuską instytucją publiczną utworzoną w 1799 roku przez Napoleona Bonaparte , jako część konstytucji VIII roku ( Konsulat ), na spuściźnie dawnych instytucji noszących tę nazwę w okresie monarchii . Od 1875 roku ma swoją siedzibę w Palais-Royal w Paryżu .
W instytucjach V Republiki jej podstawową rolą jest doradzanie rządowi. W tym celu Rada Stanu musi być konsultowana przez rząd w sprawie określonej liczby ustaw, w szczególności projektów ustaw . Jego drugą rolą jest rola najwyższych sądów porządku administracyjnego .
Przewodnictwo w Radzie Stanu sprawuje jej wiceprzewodniczący. Jego zgromadzeniu ogólnemu może przewodniczyć Prezes Rady Ministrów lub Minister Sprawiedliwości , co ma miejsce tylko w wyjątkowych okolicznościach.
Rada Konstytucyjna to francuska instytucja stworzona przez Konstytucję z V Republiki z4 października 1958. Zapewnia regularność wyborów krajowych i referendów . Decyduje o zgodności z Konstytucją ustaw i określonych rozporządzeń, do których się odnosi. Interweniuje także w pewnych okolicznościach życia parlamentarnego i publicznego.
W przeciwieństwie do innych sądów posiadających jurysdykcję konstytucyjną, takich jak Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych , francuska Rada Konstytucyjna nie znajduje się na szczycie żadnej hierarchii sądów, zarówno sądowych, jak i administracyjnych. Te dwie hierarchie są odpowiednio zdominowane przez Sąd Kasacyjny (prawo prywatne) i Radę Stanu (prawo administracyjne). Jednak jej decyzje są wiążące „dla władz publicznych oraz dla wszystkich władz administracyjnych i sądowych”. Dlatego francuska Rada Konstytucyjna ma duże uprawnienia nad wszystkimi francuskimi instytucjami, ale uprawnienia te ograniczają się do kontroli zgodności z konstytucją.
Francja ma długą tradycję polityki kulturalnej. Od XVI E wieku , François Ier nakłada francuskiego języka jako języka urzędowego.
W okresie współczesnym politykę kulturalną wyznacza utworzenie w 1959 roku Ministra Kultury .
We Francji polityka przemysłowa zaczyna się w XVII -tego wieku z utworzeniem fabrykach królewskich jak Gobelins lub produkcji luster .
Zainicjowana w latach 80. polityka miejska jest francuską specyfiką, która łączy aspekty społeczne, gospodarcze, kulturowe i miejskie, mające na celu modernizację wrażliwych dzielnic i zmniejszenie nierówności terytorialnych.