Włoska Partia Liberalna | |
Oficjalny logotyp. | |
Prezentacja | |
---|---|
Fundacja |
8 października 1922, De facto29 maja 1881z transformizmem |
Siedzenie | 89 via Borzina 00187 Rzym |
Rozpuszczenie | 6 lutego 1994 |
Kluczowe postacie |
Benedetto Croce Enrico De Nicola Luigi Einaudi Giovanni Malagodi Valerio Zanone Renato Altissimo |
Pozycjonowanie | Wyśrodkuj do środka w prawo |
Ideologia |
Liberalizm Liberalizm gospodarczy Liberalizm konserwatyzm Socjoliberalizm |
Przynależność europejska | Sojusz Liberałów i Demokratów na rzecz Europy |
Przynależność międzynarodowa | Liberalna międzynarodowa |
Zabarwienie | Zielony, biały, czerwony (flaga Włoch) |
Włoska Partia Liberalna ( Partito Liberale italiano , PLI) był były włoski partia polityczna , założona w 1922 roku przez filozofa Emilio Borzino . Impreza zniknęła po operacji Czyste ręce w 1994 roku .
W 1922 roku Partia Liberalna pomogła Narodowej Partii Faszystowskiej w utworzeniu większości parlamentarnej i weszła do rządu Benito Mussoliniego.
W 1925 r., Po wykluczeniu ze strony faszystowskiego rządu, PLI została ponownie założona w 1943 r. Przez filozofa Benedetto Croce , włoskiego intelektualisty i senatora. Po zakończeniu II wojny światowej , Enrico De Nicola stał Prezydent Rzeczypospolitej i Luigi Einaudi stał Minister Gospodarki w De Gasperi IV rządu i wreszcie prezes Banku Włoch od 1945 do 1948 roku.
Pod przewodnictwem Giovanniego Malagodiego (1954-1972) PLI skoncentrowało się na problemach ekonomicznych. Ta linia polityczna spowodowała w 1956 roku wyjście z lewego skrzydła partii ( Bruno Villabruna , Eugenio Scalfari i Marco Pannella ), która założyła Partię Radykalną . PLI sprzeciwiła się centrolewicowej koalicji z PSI i przedstawiła się jako główna partia konserwatywna we Włoszech. PLI uzyskała w ten sposób 7,0% głosów w wyborach w 1963 r. Po rezygnacji Malagodiego PLI uzyskała zaledwie 1,3% głosów w wyborach w 1976 r.
Valerio Zanone , który został sekretarzem partii w 1976 roku, wyprowadził partię z izolacji i szukał sojuszu z innymi partiami świeckimi, a także z PSI. Sekretarz faktycznie zezwolił partii na udział w rządzie z socjalistami.
W 1983 r. PLI zjednoczyło się z koalicją „ Pentapartito ”, w skład której także wchodziła Chrześcijańska Demokracja , Włoska Partia Socjalistyczna , Włoska Partia Republikańska i Włoska Partia Socjaldemokratyczna . W latach 80., za sekretarzem Valrio Zanone, partię przewodzili Alfredo Biondi i Renato Altissimo .
Wraz z pojawieniem się afery „ Tangentopoli ” na początku lat 90. partie włoskie straciły wiele zgód . Początkowo PLI nie wydawała się być zaangażowana w ten system korupcji, zanim z kolei dowiedziała się o śledztwach i licznych aresztowaniach.
Partia została rozwiązana w 1994 roku , zanim została zastąpiona przez Federację Liberałów .
W 1997 roku Stefano De Luca założył nową partię liberalną .