Poddasze

Strych lub poddasze à la Mansarta , jest złamany poddasze , z których każda strona ma dwa stoki, na brisis i Terrasson , Przegubowy przez linię przerwy .

Historyczny

Wynalazek fałszywie przypisuje się François Mansartowi („Dach Mansart ”) w latach 1630-1640. Rzeczywiście, skrzydło Luwru zbudowane przez Pierre'a Lescota w 1546 roku (pół wieku przed narodzinami François Mansarta) miało już zepsuty dach.

Tę ideę rozbitego dachu przypisuje się czasem Philibertowi de l'Orme , powołując się na jego publikację z 1561 r.: Nowe wynalazki za dobre i tanie budowanie . Jednak ramy dachowe opisane w tej publikacji oparte są na konstrukcjach łukowych i żaden dach nie jest pokazany ze złamaną ramą (z brysią i terrassonem).

To Pierre Lescot jako pierwszy zastosował tego typu ramę i łamany dach. Jeśli do ryzalitu wykorzystuje stromy spadek średniowiecznych dachów, górną część zastępuje tarassonem , niewidocznym z ziemi, poddaszem, przez co znika reszta dachu. Ten łamany dach, choć wymyślony przez Lescota dla Luwru , spopularyzował się dopiero później pod nazwą „dach Mansart”.

Opis

Dach łamany jest kompromisem pomiędzy dachem francuskim ( pawilon z wysokim dachem przeprutym świetlikami, jak na Place des Vosges w Paryżu) a tarasem włoskim (dach prawie poziomy, którego nigdy nie widać z ziemi, a który można schować za balustrady , jak w Wersalu ).

Nachylenie bryzy jest takie, jak rozpórki prowadzące wejście do kratownic ramy (od 75 do 80  stopni), nachylenie tarasu jest takie, jak górnego domu (  maksymalnie 35 stopni). Rozpórki wyznaczają „dach rzeczywisty” (dach mieszkalny), podczas gdy dom wiejski wyznacza „dach fałszywy” lub „dach utracony” (dach niemieszkalny).

Z Paryża przerywanymi dachy XIX p  wieku Terrasson pokrytej cynkiem, nachylenie to ostatnie jest 10 do 15  stopni.

Dwa połacie dachu mogą być pokryte tym samym materiałem lub nie, w zależności od zasobów klienta.

Mieszkania zlokalizowane na łamanym poddaszu nazywane są „mieszkaniami na poddaszu” lub „dachami mansardowymi”. W budynkach mieszkalnychto pokoje służące .

Lukarna wykonana w łamanym dachu bywa też nazywana „poddaszem” .

Uwagi i referencje

  1. Diderota i D'Alembert'a, L'Encyklopedii , t.  10,1751( czytaj online ) , s.  50.
  2. Jean-Marie Pérouse de Montclos, Historia architektury francuskiej. Od Renesansu do Rewolucji , Paryż, Mengès,1995, 511  s. ( ISBN  2-85620-374-4 ) , s.  156.
  3. George i Robert Doyon Hubrecht, architektury wiejskiej i burżuazyjna we Francji , Paryżu, Dominique Vincent i Co., 4 th  poprawione i uzupełnione wydanie, 1979, 521  str. , „Dachy à la Mansart”, s.  201-204 .
  4. Mathilde Lavenu i Victorine Mataouchek, Słownik architektury , Francja, Gisserot,2011, 126  s. ( ISBN  978-2-7558-0299-3 i 2-7558-0299-5 ) , s.  78.

Załączniki

Bibliografia

Powiązane artykuły