Anton Diabelli

Anton Diabelli Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Anton Diabelli, litografia Josefa Kriehubera

Kluczowe dane
Narodziny 6 września 1781
Mattsee , niedaleko Salzburga , Księstwo Arcybiskupie Salzburga
Śmierć 7 kwietnia 1858(w wieku 76 lat)
Wiedeń , Cesarstwo Austriackie 
Podstawowa działalność Kompozytor, pianista, wydawca , pedagog
Miejsca działalności Wiedeń
Lata działalności wydawca: 1803–1851

Anton Diabelli - urodzony dnia6 września 1781w Mattsee , niedaleko Salzburga , i zmarł7 kwietnia 1858w Wiedniu - austriacki muzyk , pianista , kompozytor , redaktor i pedagog ( fortepian i gitara ), uczeń Michaela Haydna . Jego muzyka religijna jest bardzo znana w Austrii, a jakość jego utworów fortepianowych zapewnia mu szeroką dystrybucję na całym świecie.

Jest szczególnie znany z tego, że założył Editions Diabelli and Co, które wydały Haydna , Mozarta, a zwłaszcza Schuberta .

Pośrednio zawdzięczamy niezbyt oryginalnemu tematowi walca Diabellego, jednemu ze szczytów muzyki pianistycznej, Wariacjom na walca Diabellego op. 120 marki Beethoven . Diabelli chciał zebrać w jednym tomie wariacje ręką około pięćdziesięciu niemieckich i austriackich kompozytorów swoich czasów - w tym Schuberta , Liszta , Franza Xavera Wolfganga Mozarta , Carla Czernego , Josepha Czernego itd. - wszystko opracowane na temat jego wyobraźni. Zbiór ten został opublikowany pod tytułem Vaterländischer Künstlerverein . Ale Beethoven znalazł w prostocie tego tematu materiał niezbędny do napisania 33 odmian o niezrównanej szerokości. Sam Diabelli otrzymał opus 120 mistrza Bonn jako najlepsza próba tego rodzaju od czasu Wariacji Goldberga od Bacha , wykonane osiemdziesiąt lat wcześniej i zaproponował go opublikować oddzielnie.

Wśród wielu dzieł Diabellego znajdują się msze , motety , arie , muzyka teatralna i liczne utwory fortepianowe. Jego Sonaty i Sonatyny często pojawiają się w zbiorach utworów progresywnych dla młodych pianistów.

Jego muzyka wywodzi się z tak zwanej kultury biedermeier .

Bibliografia

  1. Jean Massin i Brigitte Massin , Ludwig van Beethoven , Fayard ,1967, 845  pkt. ( ISBN  978-2-213-00348-1 ) , str.  699.
  2. François-René Tranchefort (reż.), Przewodnik po muzyce fortepianowej i klawesynowej , Paryż, Fayard , pot.  „Niezbędne elementy muzyki”,1987, 867  s. ( ISBN  978-2-213-01639-9 , OCLC  17967083 , prezentacja online ).

Linki zewnętrzne