| Narodziny |
13 czerwca 1872 r Cormeilles ( Eure ) |
|---|---|
| Śmierć |
25 lipca 1940 Paryż |
| Pogrzeb | Cmentarz Montparnasse |
| Narodowość | Francuski |
| Trening | École Normale Supérieure |
| Zajęcia | Geograf , profesor uniwersytecki |
| Pracował dla | Uniwersytet w Lille , École normale supérieure dla młodych dziewcząt , École normale supérieure (Paryż) , Wydział Literatury w Paryżu , Uniwersytet Paryski |
|---|
Albert Demangeon , urodzony w Cormeilles ( Eure ) dnia13 czerwca 1872 ri zmarł w Paryżu dnia25 lipca 1940, jest francuskim geografem .
Syn Jean-Baptiste Demangeona, żandarm urodzony dnia 1 st lutego 1840w Longchamp w departamencie Vosges w Lotaryngii Albert Demangeon spędził dzieciństwo w Gaillon ( Eure ), gdzie przydzielono mu ojca. Odbył błyskotliwe studia, które doprowadziły go do École normale supérieure (ENS), do której wstąpił w 1892 r. (w tym samym roku co inny francuski geograf Emmanuel de Martonne ). Następnie odkrył nowoczesną geografię dzięki swojemu nauczycielowi Paulowi Vidalowi de La Blache . Agrégé w 1895 r. był najpierw nauczycielem w szkole średniej, potem „mistrzem promotora” w ENS.
Jego teza o Pikardii , obroniona w 1905 roku , odniosła duży sukces: uznano ją za wzór geografii regionalnej à la française. Następnie rozpoczął karierę uniwersytecką, najpierw w Lille, a następnie w 1911 jako wykładowca geografii na Wydziale Literackim Paryża ( Sorbona ). Jeszcze na tym samym wydziale, od 1925 r. zajmował stanowisko profesora geografii ekonomicznej . Dyscyplinarne korzenie Alberta Demangeona były wówczas związane z geografią człowieka , podczas gdy jego kolega Emmanuel de Martonne poświęcił się geografii fizycznej .
Jest autorem kilkunastu książek – do których dołącza kilkanaście podręczników – sto artykułów oraz tysiąc uwag i recenzji. Jego praca nie rozwija się w ściśle określonych ramach teoretycznych.
Zmarł na początku okupacji, nie ukończywszy traktatu o geografii człowieka, o którym myślał od dawna. Jego koledzy złożyli mu hołd, publikując książkę Problèmes de géographie humaine ( 1942 ), która zawierała - niepełną - listę jego publikacji geograficznych i, w zasadzie, wznowienie jego artykułów uważanych wówczas za najważniejsze.
Albert Demangeon pracuje we wszystkich skalach . Pisał małych monografie (na przykład w Paryżu ), ale także udział w Powszechnej geografii z Paul Vidal de la Blache i Lucien Gallois, o której napisał pierwsze dwa tomy ( 1927 ) i dwóch ostatnich, które pojawiają się po jego śmierci ( 1946 i 1948. ). Publikuje liczne artykuły na temat budownictwa wiejskiego, a nawet interesuje się folklorem, ale martwi się też problemami gospodarczymi i politycznymi świata, czasami z „proroczymi akcentami” według Jeana Gottmanna . Jego praca Upadek Europy ( 1920 ), w której podkreśla koniec ekonomicznej dominacji Europy po I wojnie światowej , ma ogromny wpływ. Uczestniczył również w pracach Komisji Studiów , struktury założonejLuty 1917 na prośbę Aristide Brianda, aby uczestniczyć w rozwoju wojennych celów Francji.
Odnowił także metody badawcze w geografii: opracował kwestionariusze w 1909 i kierował głównymi badaniami w latach 30. XX wieku . Jest zresztą bliski historykom. W ten sposób pomaga Lucienowi Febvre'owi założyć Kroniki historii gospodarczej i społecznej ( 1929 ) i aktywnie w nich uczestniczy; pisze z nim także dwie książki o Renie ( 1931 i 1935 ). Wreszcie jest nauczycielem, który pisze podręczniki do szkół średnich, ale także do szkół podstawowych, a zakładając stowarzyszenie nauczycieli zajmuje się ich kulturą.
Z pewnością przyczynił się mniej niż Jean Brunhes do popularyzacji geografii człowieka i nie jest organizatorem jak Emmanuel de Martonne . Ale odgrywa on ważniejszą rolę we francuskiej geografii niż wielu jego kolegów (takich jak Jules Sion, a nawet Raoul Blanchard ); tym samym po śmierci Jeana Brunhesa ( 1930 ) stał się liderem geografii człowieka . Wreszcie wpływ jego pomysłów i metod pracy był ważny w naukach humanistycznych.