Królestwo Araukanii i Patagonii (od 1860) | |
Herb Królestwa Araukanii i Patagonii |
Flaga Królestwa Araukanii i Patagonii |
Mapa królestwa | |
Administracja | |
---|---|
Zajęte terytoria | Araukania i Patagonia (obecne terytoria Chile i Argentyny ) |
Status polityczny | Mikronacja |
Stolica | Perquenco ( Chile ) (twierdził) |
Rząd |
Monarchia konstytucyjna |
Król Araukanii i Patagonii |
Frédéric 1 st Od 2018 roku |
Demografia | |
Języki) | Mapudungun , francuski , hiszpański |
Różnorodny | |
Motto | Niezależność i wolność |
Źródła | |
|
|
Królestwo Araukanii i Patagonii , czasami nazywany Królestwo Nowej Francji , jest ulotne królestwo założone w Araucanía i Patagonia (terytorium Chile i Argentynie od 1902 roku) przez dwóch rozporządzeń17 listopada 1860 i 20 listopada 1860podpisane pod nazwą Anthony Orllie I st przez Francuzów , Antoine Tounens (1825/78), były wyznał do Perigueux , samozwańczego króla lub ogłoszona w spotkaniach Mapuches od 25 grudnia do 30 grudnia 1860.
W Styczeń 1862Antoine de Tounens zostaje aresztowany przez chilijskie władze, uznany przez Sąd Najwyższy w Santiago za obłąkanego i deportowany do Francji. Po trzech próbach powrotu do Araukanii w celu odzyskania swojego królestwa, zmarł w biedzie w 1878 roku , samotny i bezdzietny, w Tourtoirac w Dordonii.
W 1882 roku jego były sekretarz Achille Laviarde , zgłaszając testament kryptograficzny Antoine de Tounens na jego korzyść, ogłosił się swoim spadkobiercą i pretendentem do tronu Araukanii i Patagonii. Od tego czasu różni Francuzi następują po sobie jako pretendenci do tronu Królestwa Araukanii i Patagonii. Obecnym konkurentem od marca 2018 roku jest Frédéric Luz , który wykonuje zawód heraldyki .
Uważane obecnie za mikronację bez oficjalnego istnienia, czasami kwalifikowane jako „królestwo operetki”, Królestwo Araukanii i Patagonii wspiera sprawę Mapuche poprzez stowarzyszenie w Tourtoirac w Dordonii .
Mapuche lub Araucans , stanowią osoby żyjące na rolnictwie i hodowli , którzy zawsze opór próbom inwazji przez Inków , z Hiszpanami , a nawet chilijskiego rządu , który zarządza jednak podporządkować je parkingu je w rezerwach po operacji „pacyfikacja Araukanii” prowadzona do 1880 roku.
We wczesnych 2000s, większość Mapuche żył w Temuco , Santiago , ale również na ziemi ich przodków; byłoby ich 600 000 w Chile i 300 000 w Argentynie .
Niepodległość Mapuche, na południe od rzeki Biobío , została uznana przez traktaty podpisane z Hiszpanami . Ale nawet jeśli chilijska konstytucja z 1833 r. Włączyła Araukanię do swojego terytorium, w 1860 r. Region i jego mieszkańcy nadal nie podlegali chilijskiej władzy.
Francuz , Antoine de Tounens (1825-1878), były adwokat w Périgueux , disembarks w 1858 roku w porcie Coquimbo w Chile , osiada pierwszy w La Serena , a po spędzeniu pewnego czasu w Valparaíso i Santiago , głowami w kierunku Araucania , z portu Valdivia . Nawiązuje kontakt z lonco (przywódcą wojskowym Mapuche ) Quilapánem , który jest entuzjastycznie nastawiony do swojego planu założenia państwa dla ludu Mapuche, aby móc oprzeć się chilijskiej armii - toczącej się wówczas wojnie Arauco . Quilapán przyznaje Antoine de Tounens prawo do poruszania się po jego ziemiach, które są zabronione huincas (Chilijczykom).
Antoine Tounens zdobywa zaufanie niektórych wodzów Mapuche, którym obiecuje broń i którzy wybierają go toqui (wodza wojennego) najwyższego z Mapuche.
Jean-François Gareyte pisze: „A ponieważ popierają propozycje Antoine'a i za zgodą Machich, Périgord zostaje mianowany wielkim sędzią Toków (wodzem wszystkich watażków), panem Mapu (panem wszystkich ziem) i terrorem Pillany (postrach demonów) ”.
Antoine Tounens pod nazwą Anthony Orllie I st założył następnie przez rząd17 listopada 1860, królestwo Araucanía. Trzy dni później, w drugim zarządzeniu, ustanowił unię Araukanii i Patagonii , wyznaczając granice obecnego królestwa Araukanii i Patagonii rzekę Biobío i Rio Negro na północy, Ocean Spokojny na zachodzie, Ocean Atlantycki do na wschodzie i Cieśninie Magellana na południu. Według autorów ogłosił się królem lub został ogłoszony królem przez kilkuset Araukanów.
W swoich wspomnieniach Antoine de Tounens opowiada, jak to się stało: „Wymyśliłem projekt zostania przywódcą Araukanów. Otworzyłem się w tej sprawie na kilka kacyków z okolic Cesarstwa i otrzymawszy od nich jak najlepsze przyjęcie, przyjąłem tytuł króla rozporządzeniem z 17 listopada 1860 r. Ustanawiającym podstawy władzy. . konstytucyjny majątek dziedziczny ufundowany przeze mnie ”„ 17 listopada wróciłem do Araukanii, aby zostać publicznie uznanym za króla, co miało miejsce 25, 26, 27 i 30 grudnia. Czy my, Araucańczycy, nie mogliśmy obdarzyć mnie mocą, a ja to zaakceptować? ”.
Według Bruno Fuligniego wymyślił wtedy dwóch ministrów, Lachaise i Desfontaines, których podpisał u dołu swoich aktów. On bierze imiona tych dwóch wyimaginowanych ministrów z dwóch wiosek (La Chèze i Les Fontaines) z jego rodzinnej wioski Chourgnac . Patrick Thevenon pisze: „W ten sposób wyszkolił się w pisaniu na trzy różne sposoby, co umożliwiło mu z kolei ustanowienie prawa w imieniu króla, pana Lachaise'a, premiera, lub pana Desfontainesa, strażnika pieczęci” .
Pierre Razoux pisze: „Poza swoim anegdotycznym charakterem, sprawa uświadomiła władzom chilijskim, że terytoria Araukanii i Patagonii mogą wzbudzić apetyt poważniejszych poszukiwaczy przygód lub mocarstw kolonialnych potrzebujących terytorium”. Plik5 stycznia 1862Antoine de Tounens został aresztowany przez chilijskie władze jako agitator polityczny, a następnie postawiony przed sądem. Prokurator zwraca się do sędziego o karę dziesięciu lat pozbawienia wolności za przestępstwo zakłócenia porządku publicznego, ale art19 lipca 1862Sędzia Matus wydaje wyrok i stwierdza, że „w chwili rozpoczęcia wykonywania przestępstwa pan de Tounens był szalony”. Zawiesił proces i postanowił odesłać Antoine'a de Tounensa do szpitala dla obłąkanych w Santiago , gdzie członek jego rodziny mógł przyjść i go odebrać, a za jego repatriację odpowiadał francuski Chargé d'Affaires. Antoine de Tounens odwołał się od tego wyroku, ale dekret sądu w Santiago du2 września 1862potwierdza wyrok sędziego, ogłaszając go szaleńcem. Wydalony przez władze chilijskich, francuski konsul miał mu rozpoczął dla Francji na28 października 1862na pokładzie Dugay-Trouin jako pasażer racji żywnościowej.
Wrócił do Francji w marcu 1863 roku , Antoine de Tounens przeniósł się do Paryża , gdzie stworzył mały sąd, przyznając odznaczenia i tytuły, będąc biednym i zadłużonym, a przez niektórych uważany za władcę fantazji, kraju, który tak naprawdę nie istnieją lub czasami kwalifikowane jako „wyimaginowane”.
W 1864 r. Wystosował bezskuteczną apelację o ogólnokrajową subskrypcję w wysokości 100 milionów, aby „dać Araucanii budżet wpływów”. W 1866 i 1867 r. Skierował do posłów i senatorów francuskich dwie nieuwzględnione petycje .
W 1869 roku Antoine de Tounens podjął nową wyprawę, aby odzyskać swoje królestwo i wrócił do Araukanii w towarzystwie człowieka o imieniu Antoine Planchu, który był jego nowym zwolennikiem i miał ukryte motywy dotyczące tronu Araukanii; ale w sierpniu 1871 roku zdecydował się wrócić do Francji . W wyniku działalności charytatywnej został następnie repatriowany do Marsylii .
W 1872 roku Antoine de Tounens dowiedział się, że Antoine Planchu uzurpował sobie tron i zdołał uzyskać znaczny wpływ na Araukanów i podjął kilka wypraw przeciwko Chilijczykom . Publikuje notatkę mówiącą, że „ Pan Planchu nie jest szefem spraw publicznych ”. Sukces Antoine Planchu nie trwa długo, a jakiś czas później znajdujemy go utopionego w strumieniu.
Plik 30 kwietnia 1872, Antoine de Tounens uruchamia kolejny telefon na abonament w wysokości 30 mln i poważnie informuje, że przychody ze swego królestwa wkrótce osiągnie 200 milionów franków.
W kwietniu 1874 roku Antoine de Tounens wraz z czterema towarzyszami, których zebrał w swojej sprawie, podjął drugą próbę wyjazdu na Araukanię i odbicia swojego królestwa, ale został aresztowany na morzu i uwięziony w Buenos Aires w lipcu i deportowany w październiku 1874 . Wraca do Paryża, gdzie żyje w biedzie.
W 1876 roku Antoine de Tounens po raz ostatni wrócił do Argentyny , ale zachorował. Został odebrany nieprzytomny na ulicy w Buenos Aires . Został zoperowany, a konsul francuski odesłał go do Francji w czwartej klasie.
Powrót w Francji , Antoine de Tounens powraca do swojego rodzinnego regionu, w którym arcybiskup Bordeaux jest zainteresowany swoim nieszczęśliwym losem. Aby zdobyć środki, sprzedaje patenty o randze rycerskiej, „ ale ten drobny handel nie zapewnił mu nawet chleba ”. Chory i wyczerpany trafił do szpitala w Bordeaux , skąd wysłał liczne listy, aby zainteresować swoim losem niezliczonych członków jego zakonów rycerskich.
Po tych wszystkich niefortunnych próbach podbicia swojego starego królestwa Antoine de Tounens, zrujnowany, poważnie zachorował i zmarł w Tourtoirac ( Dordogne ),17 września 1878Miał 53 lata, gdy przebywał u swojego siostrzeńca, Jeana dit Adrien Tounens, rzeźnika w Tourtoirac ( Dordogne ), jego potencjalnego spadkobiercy. Na akcie zgonu burmistrz Tourtoirac widnieje wzmiankę „ Antoine de Tounens, były król Araukanii i Patagonii ”.
Jeśli chodzi o terytoria Mapuche , o które twierdził Antoine de Tounens jako królestwo , nie są one już niezależne od czasu ich podziału w grudniu 1902 r. Między Chile i Argentynę pod arbitrażem Wielkiej Brytanii .
Według Jean-Pierre'a Blancpaina: „Utwardzając wolę oporu niektórych kacyków, francuskiemu monarchowi udało się ostatecznie jedynie przyspieszyć ostateczny podbój Araukanii”
Pięć lat przed śmiercią Antoine de Tounens, w następstwie skargi złożonej przez niego do gazety Le Droit o zniesławienie , Sąd Karny w Paryżu orzekł27 sierpnia 1873 że Antoine de Tounens nie usprawiedliwiał się jako suweren.
W 1882 roku , trzy i pół roku po śmierci Antoine'a de Tounensa , Achille Laviarde (1841-1902), jego były sekretarz , złożył sprawozdanie z kryptograficznej woli Antoine de Tounensa na jego korzyść, której tekst został opublikowany. W 1888 roku , przez które Antoine de Tounens mianował go swoim spadkobiercą i następcą tronu Araukanii i Patagonii. 26 marca 1882 roku Achille Laviarde miał akt wyrzeczenia podpisany przez naturalnego spadkobiercę Adrien de Tounens, rzeźnika z Tourtoirac . Achilles Laviarde ogłasza w marcu 1882 następcę Antoine de Tounens pod imieniem Achillesa I pierwszego króla Araukanii i Patagonii.
Od czasu sukcesji przejętej w marcu 1882 roku przez Achille'a Laviarde'a, czasami określanego mianem „fantastycznego władcy”, różni Francuzi przejmują po sobie nawzajem pretendentów do tronu Królestwa Araukanii i Patagonii, mikronacji bez oficjalnej egzystencji, czasami kwalifikowanej jako „Królestwo wyimaginowane” lub „królestwo operetki”, które poprzez stowarzyszenie Auspice Stella - Souvenir franco-araucanien czci pamięć Antoine de Tounens i uczestniczy w obronie praw Mapuche .
Pretendentami do tronu Araukanii i Patagonii po Antoine de Tounens są:
Portret | Nazwisko | Data panowania | Uwagi | Herb |
---|---|---|---|---|
Orélie Antoine I er ( Antoine Tounens ) (12.05.1825-17.09.1878) |
17.11.1860-05.01.1862 | Antoine de Tounens, Założył królestwo Araukanii na mocy rozporządzenia z 17 listopada 1860 roku i ogłasza się lub zostaje ogłoszony królem przez ludność Mapuche. Przyjmuje imię Orélie-Antoine I er . Mianuje ministrów Francji i Mapuche. Obalony przez chilijskich i argentyńskich żołnierzy , wrócił do Francji, gdzie zachował swoje tytuły aż do śmierci. |
Portret | Nazwisko | Data „panowania” | Uwagi | Herb |
---|---|---|---|---|
Orélie Antoine I er ( Antoine Tounens ) (12.05.1825-17.09.1878) |
01.05.1862-17.09.1878 | król Araukanii i Patagonii (1860-1862). Samotny, bez potomstwa. |
||
Achilles I st ( Achilles Laviarde ) (11.07.1841-06.03.1992) |
26.03.1882-06.03.1992 |
Sekretarz poprzedniego. Zatytułowany Prince of Aucas and Duke of Kialéon przez Antoine de Tounens W marcu 1882 ogłosił się następcą Antoine de Tounens zgodnie z kryptograficznym testamentem tego ostatniego i podpisał Adrien de Tounens 26 marca 1882 , bratanek i spadkobierca Antoine de Tounens , zrzeczenie się tronu. Żonaty (1876) z Marie Guéry (1852-1893), bez potomstwa. |
||
Antoine II ( Antoine-Hippolyte Cros ) (05/10 / 1833-01 / 11/1903) |
06/03 / 1902-01 / 11/1903 |
Doktorze , pisarzu . Utytułowany Duke of Niacalel i mianowany Strażnikiem Pieczęci Królestwa Araucania przez Achille Laviarde. Wyznaczony na następcę poprzedniego przez Radę Stanu Królestwa. Żonaty (1856) z Leonillą Méndez e Texeira dos Santos (1835 - ????), ma troje dzieci; żonaty (1885) z Karoliną Kunzli (1844 - ????), bez potomstwa. |
||
Laure-Thérèse I re ( Laure-Thérèse Cros , żona Bernard ) (22.12.1856-12.05.1916) |
01/11 / 1903-12 / 05/1916 |
Doktorze . Córka poprzedniego i Leonilla Méndez e Texeira dos Santos. Żonaty (1877) z Louisem Bernardem (1853-1907), z trzema synami. |
||
Antoine III ( Jacques-Antoine Bernard ) (11.04.1880-26.10.1952) |
05.12.1916-12.05.1951 |
Pisarz . Syn poprzedniego i Louisa Bernarda. Żonaty (1907) z Andrée Coquelin (1886 - ????), z synem; żonaty (1915) z Suzanne Légat (1890-1969), z synem; żonaty (1931) z Ingrid Møller (1897 - ????), z córką. |
||
Philippe I st ( Philippe Boiry ) (19.02.1927-05.01.2014) |
05.12.1951 - 05.01.2014 |
Dziennikarz . Wyrzeczeniem się na jego korzyść dokonanym przez Antoine III . Żonaty (1950) z Jacqueline-Dominique Marquain (1927-1978), bez potomstwa; żonaty (1996) z Élisabeth de Chavigny de La Chevrotière (1939-2006), bez potomstwa. |
||
Philippe de Lavalette | 05/01 / 2014-09 / 01/2014 | Regent królestwa do czasu wyboru następcy przez Radę Regencyjną. | ||
Antoine IV ( Jean-Michel Parasiliti di Para ) (26.03.1942-16.12.2017) |
01.09.2014-16.12.2017 |
Pedagog specjalistyczny , historyk . Zatytułowany Książę San Pedro de Hueyusco autorstwa Philippe Boiry. Wybrany następcą Filipa I, najpierw Rady Królestwa Regencyjnego. Żonaty z Sheilą Rani, dwoma synami. |
||
Sheila Rani , żona Parasiliti di Para | 16.12.2017-24.03.2018 | Żona poprzedniego . Regent królestwa do czasu wyboru następcy przez Radę Regencyjną. |
||
Frederick I st ( Frederick Luz ) (03.09.1964) |
Od 24.03.2018r |
Eseista , heraldyka . Odpowiedzialny za komunikację w rządzie. Wybrany następcą Antoine IV przez Radę Regencyjną królestwa. Żonaty z Anne-Marie Lauzeral, dwoje dzieci. |
Antoine de Tounens stworzył podczas swojej drugiej podróży, a następnie po powrocie do Francji , order rycerski Korony ze Stali (1869) i Gwiazdy Południa (1872), a także medal wolnego stowarzyszenia, Royal Society of the Southern Constellation (1875). Według niektórych źródeł nie będzie z nich czerpał żadnych dochodów, a inni będą negocjować je na jego miejscu, według innych źródeł zaoferuje w zamian za finanse, aby zostać Wielkim Krzyżem, Wielkimi Oficerami, Dowódcami, Oficerami lub Rycerzami Orderu Korony ze stali.
Królewski zakon Stalowej Korony utworzony przez Antoine de Tounens w grudniu 1869 r. Obejmuje szeregi wielkich krzyży, wielkich oficerów, dowódców, oficerów lub rycerzy, które oferuje amatorom za pieniądze. Został zakwalifikowany przez Izbę Poselską jako zakon fantazji i przez ogólnokrajowe stowarzyszenie członków Krajowego Orderu Zasługi z bezprawnego orderu.
The Royal szlachetny porządek Południowej Gwiazdy stworzony przez Antoine de Tounens24 czerwca 1872obejmuje stopnie Wielkiego Krzyża, Wielkiego Oficera i Oficera. Posiadacze cieszą się w szczególności na dworze królestwa Araukanii i Patagonii „tytułem patrycjuszy Nowej Francji” i „asymilacją do wyższych rangą oficerów armii”. Posiada kwalifikacje ogólnokrajowego stowarzyszenia członków krajowego Orderu Zasługi nieślubnego zakonu.
Royal Society of południowej konstelacji został założony przez Antoine de Tounens8 września 1875. Jest to wolne stowarzyszenie pod ochroną i chwałą Boga oraz pod nieustannym wysokim patronatem króla Araukanii i Patagonii. Jego głównym celem jest „wprowadzenie wśród Mapuche z najdalszego południa kontynentu amerykańskiego chrześcijaństwa , nauki , sztuki i rzemiosła , handlu , rolnictwa i wszystkich elementów cywilizacji ”. Znakiem rozpoznawczym jej członków jest „medal utworzony z krzyża w kształcie greki, ograniczony gwiazdami konstelacji południowej (…) całość zwieńczona koroną królewską”. Zmodyfikowany nowymi statutami Achille Laviarde w Zakonie Odznaczonych i Medalistów Południowego Konstelacji, który rozprowadza je za opłatą, zakon przyjmuje następnie nazwę Towarzystwa Medalistów Południowego Konstelacji i kontynuuje pod nazwą Zakonu Królewskiej Konstelacji Konstelacji Na południe do 1958 roku. Kwalifikuje go narodowe stowarzyszenie członków Narodowego Orderu Zasługi nieślubnego zakonu.
Dominique Auzias i Jean-Paul Labourdette cytują w swojej pracy Patagonia : „Jej trzej prezesi to Antoine de Tounens , potem Achille Laviarde i wreszcie Antoine-Hippolyte Cros ,„ królowie Patagonii i Araukanii ”. Następnie przyszedł Georges Sénéchal de la Grange, Gaston Dugniolles de Montnoir (1904-1907), Alphonse O'Kelly de Galway ( archiwista , zmarł 1916), de Gaugler (zmarł 1917), Louis Druel (zmarł 1933), Isidore-Louis Dulong (do 1945), potem Louis-François Girardot. To społeczeństwo ucieleśnia ciągłość instytucji, oddając się pamięci i filantropii ; jest nadal aktywny po drugiej wojnie światowej ”.
Kiedy Louis-François Girardot zmarł, Philippe Boiry zmienił nazwisko na Legion Medalistów Południowej Konstelacji .
Poza królestwem, ustawa o stowarzyszeniu z 1901 r. Auspice Stella broni Mapuche w ONZ . Utworzono dnia30 września 1965w Paryżu jej siedziba zostaje przeniesiona do La Mairie 24390 Tourtoirac , pod nazwą Auspice Stella - Souvenir franco-araucanien , na mocy oświadczenia18 czerwca 2015w tym Dordogne prefekturze . Wciąż zgodnie z tą samą deklaracją, jego celem jest: „Wspieranie wysiłków ludu Mapuche w ich walce o ich autonomię i samostanowienie oraz zachowanie żywej pamięci o królestwie Araukanii i Patagonii oraz o jego założycielu Oréllie-Antoine ”.
Plik 1 st August 2.013The auspice Stella stowarzyszenie uzyskuje specjalny status konsultacyjny udzielonego przez Radę Gospodarczą i Społeczną ONZ do organizacji pozarządowych . Od czasu Auspice Stella regularnie interweniuje, aby bronić sprawy Mapuche przed Radą Praw Człowieka przy ONZ .
Organizacja pozarządowa Auspice Stella lobbuje i zapewnia pomoc materialną na rzecz Mapuche, aby położyć kres brutalnym represjom, którym są poddawani.
: dokument używany jako źródło tego artykułu.