Laure Manaudou | |||||||||||||||||||||
Laure Manaudou w Paryżu w 2005 roku. | |||||||||||||||||||||
Informacja | |||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Pływa | Freestyle , styl grzbietowy , medley | ||||||||||||||||||||
Okres aktywny | 2001-2008, 2011-2013 | ||||||||||||||||||||
Narodowość | Francuski | ||||||||||||||||||||
Narodziny | 9 października 1986 | ||||||||||||||||||||
Lokalizacja | Villeurbanne , Rodan | ||||||||||||||||||||
Skaleczenie | 1,80 m (5 ' 11 " ), | ||||||||||||||||||||
Waga | 69 kg (152 funty ) | ||||||||||||||||||||
Klub | USC Ambérieu (1992-2001) CN Melun-Dammarie (2001-2006) Canet 66 pływanie (2006-2007) Mulhouse ON (2008) CN Marseille (od 2008) |
||||||||||||||||||||
Trener |
Philippe Lucas Nicolas Manaudou Lionel Horter Romain Barnier Brett Hawke |
||||||||||||||||||||
Dokumentacja | |||||||||||||||||||||
Duży basen | 200 m NL. : 1 min 55 s 52 ( RF ) 400 m NL. : 4 min 2 s 13 ( RF ) 800 m nl. : 8 min 18 s 80 ( RF ) 50 m do tyłu : 28 s 13 100 m do tyłu : 59 s 50 ( RF ) 200 m do tyłu : 2 min 6 s 64 ( RF ) |
||||||||||||||||||||
Nagrody | |||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||
Nagrody | |||||||||||||||||||||
Światowy pływak roku 2007 | |||||||||||||||||||||
Laure Manaudou , urodzona w dniu9 października 1986w Villeurbanne , jest francuskim pływakiem ćwiczącym cztery style (żabką, motylkowym, kraulem, grzbietem) uzyskując krajowe i międzynarodowe wyniki na prawie wszystkich dystansach konkursowych: 50 m, 100 m, 200 m, 400 m, 800 m i 1500 m . Kiedy zdobyła w wieku 17 freestyle 400m Pod Igrzysk Olimpijskich w Atenach na 15 sierpnia 2004 roku , była druga francuski mistrz olimpijski basen po Jean Boiteux w Helsinkach w 1952 roku . Zdobyła w tych Igrzyskach dwa inne medale: srebrny na 800 m stylem dowolnym i brązowy na 100 m grzbietowym, zupełnie nowy wyczyn francuskiego pływaka na igrzyskach olimpijskich i od razu stała się narodową gwiazdą.
Laure Manaudou zdobyła również dwa tytuły mistrza świata na tym samym dystansie ( 2005 i 2007 ) oraz kolejny na 200 m ( 2007 ). W tym okresie Laure Manaudou zdobyła łącznie trzy medale olimpijskie, sześć medali światowych i trzynaście medali europejskich. Licencjonowana do 2006 roku w Cercle des nageurs de Melun Val de Seine, gdzie trenuje ją Philippe Lucas , po Mistrzostwach Europy w Pływaniu 2006 dołączyła do klubu Canet-en-Roussillon ( pływanie Canet 66 ) .
W maju 2007 opuściła Lucasa, by trenować w turyńskim klubie LaPresse Nuoto . Po napięciach z trenerem Paolo Penso została wyrzucona z włoskiego klubu 6 sierpnia . Zwrzesień 2007 w Styczeń 2008szkoli ją jej starszy brat Nicolas w Ambérieu-en-Bugey ( Ain ). 21 stycznia 2008wyjechała do Mulhouse, aby trenować pod kierunkiem Lionela Hortera , trenera na biegunie francuskim. Następnie doświadczyła porażki na igrzyskach olimpijskich w Pekinie na wszystkich dystansach, na których ustawiała się w szeregu.
6 października 2008, dołączyła do „Marseille 2012 team by CNM” Cercle des nageurs de Marseille, gdzie trenowała ją Romain Barnier i Emmanuel Poissier. 21 stycznia 2009, Laure Manaudou ogłasza, że kończy swój sezon, a następnie w wywiadzie dla Today in France z18 września 2009, że rezygnuje z kariery pływaka.
Jednak w lipiec 2011, postanawia wznowić rywalizację. Wmarzec 2012, podczas mistrzostw Francji w Dunkierce, Laure Manaudou zdobyła tytuły w stylu grzbietowym na 50m, 100m i 200m i na tych dwóch ostatnich dystansach zakwalifikowała się do Igrzysk Olimpijskich w Londynie . Na Igrzyskach Olimpijskich została wyeliminowana w play-offach, ale zaoferowała jeden z mocnych obrazów tych igrzysk, skacząc wokół szyi swojego brata Florenta, kiedy opuścił basen jako zwycięzca 50 m stylem dowolnym mężczyzn. Po przejściu na emeryturę ze sportu często pracowała jako konsultantka imprez pływackich na najważniejszych imprezach telewizyjnych. Uczestniczyła w drugim sezonie Mask Singer pod kostiumem wilka, na cześć syna, którego miała z Jérémy Frérot, o imieniu Lou.
Urodzony 9 października 1986 r.w Villeurbanne Laure Manaudou jest córką Jean-Luca Manaudou, pracownika banku, szczypiornisty i trenera piłki ręcznej oraz holenderskiego pochodzenia Olgi Schippers , grającej w badmintona . Jego rodzice poznali się na plaży w Cap Fréhel . Chcąc nauczyć ją pływać, zapisali ją na lekcje pływania w wieku 4 lat.
Ma starszego brata Nicolasa , urodzonego rok przed nią, byłego pływaka, który jest jej treneremwrzesień 2007 w Styczeń 2008oraz młodszy brat Florent , urodzony w 1990 roku , mistrz olimpijski w 50-metrowym stylu dowolnym na Igrzyskach Olimpijskich w Londynie w 2012 roku.
Od 6 do 14 lat należy do klubu pływackiego Ambérieu-en-Bugey w Ain , gdzie spędziła dzieciństwo.
Została zauważona przez Philippe'a Lucasa , trenera ożenionego z byłym pływakiem z francuskiej drużyny olimpijskiej, który przekonał jej rodziców, by pozwolili jej odejść i obiecał, że zostanie mistrzem. Przez pierwsze lata przeniosła się do domu swojego trenera w Melun, zanim osiedliła się, gdy osiągnęła pełnoletność, w mieszkaniu w pobliżu basenu Melun.
W 2001 roku na Mistrzostwach Europy Juniorów na Malcie zdobyła dwa srebrne medale w 50 i 100 stylu grzbietowym. W następnym roku, na Mistrzostwach Europy Juniorów w Linz , Austria , stała się mistrz Europy juniorów w odległości 100 metrów grzbietowym i dwukrotnie vice mistrz Europy w odległości 50 metrów grzbietowym i 200 m stylem zmiennym.
W 2003 roku podczas Mistrzostw Francji w Saint-Étienne zdobyła pięć złotych medali (400, 800, 1500 m stylem dowolnym, 50 i 100 m stylem grzbietowym), pobiła cztery rekordy we Francji i zakwalifikowała się do Mistrzostw Świata w Barcelonie. Pozbawiona trenera mentora osiągnęła rozczarowujące wyniki ( 7 e grzbiet 50 m, 11 e grzbiet 100 m, 13 e 400 m stylem dowolnym i 19 e 800 m stylem dowolnym). Jednak rok 2003 zakończył się brązowym medalem na 100 m stylem grzbietowym zdobytym na Mistrzostwach Europy na Krótkim Torze w Dublinie .
W 2004 roku podczas Mistrzostw Francji w Dunkierce zdobyła cztery tytuły krajowe (400 i 800 m stylem dowolnym; 50 i 100 stylem grzbietowym). Podczas Mistrzostw Europy w Madrycie zdobyła trzy złote medale (400 m stylem dowolnym, 100 m stylem grzbietowym i sztafeta 4×100 m stylem zmiennym).
Na Igrzyskach Olimpijskich w Atenach w 2004 roku zdobyła trzy medale olimpijskie (złoty medal na 400 m stylem dowolnym, srebrny na 800 m stylem dowolnym i brązowy na 100 stylem grzbietowym) i dała Francji pierwszy złoty medal w zawodach pływackich od czasu Jeana Boiteux w Helsinkach w 1952 roku .
W 2005 roku podczas Mistrzostw Francji w Nancy zdobyła pięć tytułów krajowych (400, 800, 1500 metrów stylem dowolnym; 50 i 100 stylem grzbietowym). Na Mistrzostwach Świata w Montrealu zdobyła złoty medal na 400 m stylem dowolnym. Na Mistrzostwach Francji na krótkim torze w Chalon-sur-Saône zdobyła sześć krajowych tytułów (400, 800, 1500 m stylem dowolnym; 50, 100 m stylem grzbietowym; 200 m stylem zmiennym) i pobiła osiem rekordów. Na Mistrzostwach Europy na Krótkim Torze w Trieście zdobyła trzy złote medale (400, 800 m stylem dowolnym; 100 m stylem grzbietowym) i pobiła rekordy świata na 400 m ( 3:56:79 ) i na 800 m w pływaniu wolnym ( 8:11). :25 ). Pod koniec roku wygrała interklub z CN Melun.
Podczas Mistrzostw Francji 2006 w Tours zdobyła dziewięć tytułów mistrzowskich (200, 400, 800, 1500 m stylem dowolnym; 100 i 200 m stylem grzbietowym; 200 i 400 m stylem zmiennym; sztafeta 4 × 200 m stylem dowolnym ze swoim klubem de Melun) i dalej 12 maja 2006 r. pobił legendarny rekord świata na trasie o długości 400 m stylem dowolnym (50 m), który od Igrzysk Olimpijskich w Seulu w 1988 r. utrzymywała Amerykanka Janet Evans , obniżając go o 4 min 3 s 85 do 4 min 3 s 03 .
6 sierpnia 2006 ponownie pokonała go w finale Mistrzostw Europy w Pływaniu 2006 w Budapeszcie , obniżając go do 04:02:13 . Podczas tych Mistrzostw Europy zdobyła łącznie siedem medali (4 złote: 400 i 800 m stylem dowolnym, 100 m stylem grzbietowym i 200 m zmiennym; 3 brązowe: 200 m stylem dowolnym, 4 × 200 m stylem dowolnym i 4 × 100 m stylem zmiennym ), tym samym wyrównując rekord liczby tytułów w jednym European Championship posiadanych przez NRD Ute Geweniger ( 1981 ) i Węgier Krisztina Egerszegi ( 1993 ).
Została koronowana mistrzem Francji przez dziennik L'Équipe w 2004 roku , została odznaczona Legią Honorową , otrzymała nagrodę Maurice-Schumann za patriotyzm oraz Grand Prix olimpijskie od Académie des sports . W 2006 roku zdobyła nawet generalne Grand Prix tego najpiękniejszego osiągnięcia sportowego świata, za pobite dwukrotnie światowe rekordy na 400 m stylem dowolnym, tytuły europejskie i krajowe.
W pobliżu ośrodka szkoleniowego w Melun zainaugurowano basen olimpijski Laure-Manaudou. Ponadto Laure, w ścisłej współpracy ze swoim dostawcą sprzętu Arena , uruchomiła 10 października 2005 r. Złap mnie, jeśli potrafisz , kolekcję odzieży sportowej z motylem - symbolem „czterech etapów” jej życia od momentu opuszczenia Ambérieu. Bugey dla Melun - z którym miała tatuaż na ramieniu.
12 sierpnia 2006 roku , Philippe Lucas ogłosił odejście z klubu wraz z Laure Manaudou, by dołączyć do klubu pływackiego Canet-en-Roussillon : Canet 66 . Treningi wznowiła 6 września 2006 roku .
Na Mistrzostwach Świata w Pływaniu 2007 w Melbourne ( Australia ) potwierdziła swój faworyt zdobywając dwa złote medale w biegu na 400 m stylem dowolnym i 200 m stylem dowolnym (za co pobiła rekord świata), dwa srebrne w biegu 800 metrów stylem dowolnym i 100 metrów stylem grzbietowym oraz brązowy medal w sztafecie kobiet 4×200 m (z Aleną Popchanka , Sophie Huber i Aurore Mongel ) oraz zgarnął 122 640 euro w puli nagród. Została uznana za najlepszą pływaczkę tych mistrzostw świata wraz z Amerykaninem Michaelem Phelpsem .
22 marca 2007 r., François Pinault , założyciel grupy PPR , postanowił osobiście zaangażować się w Laure Manaudou za pośrednictwem Artémis, holdingu dziedzictwa kulturowego, któremu przewodniczy jej syn François-Henri , i finansować karierę pływaczki przez następne pięć lat. „To historyczne i wyjątkowe partnerstwo we francuskim sporcie: jest to operacja sponsoringowa, a nie sponsoring. Laure nie będzie miała żadnych zobowiązań ”- powiedział Didier Poulmaire, prawnik i agent pływaka. Mógłby więc, „jeśli ma ochotę i czas”, pojawić się na wieczorach charytatywnych lub podczas pokazów mody luksusowych marek grupy, takich jak Gucci czy Stella McCartney . Podpisana umowa miałaby pokryć kilka milionów euro. Podano liczbę miliona euro rocznie. Może zostać przedłużona, jeśli mistrz olimpijski i mistrz świata na 400 m stylem dowolnym wystartuje na Igrzyskach Olimpijskich w Londynie w 2012 roku .
6 maja 2007 r., Laure Manaudou, postanawia rozstać się ze swoim trenerem, aby pojechać na trening do Włoch i tym samym zbliżyć się do swojego ówczesnego chłopaka , Luki Marin . Zadeklarowała, że „między Włochami a Francją wybieram Lucę, miłość mojego życia”.
9 maja podczas konferencji prasowej w Canet-en-Roussillon wyjaśnia swój wybór dołączenia do turyńskiego klubu LaPresse Nuoto i że spróbuje nadać nowy impet swojej karierze, „zmień trening”, „Zmień rzeczy”: Są rzeczy, nad którymi chciałem popracować, a których Philippe nie chciał robić. Rzeczy, o których myślę, że są w stanie sprawić, że będę pływać szybciej. "Określiła również, że i tak pozostała" Francuzką " - zachowuje licencję w Canet-en-Roussillon, aby nadal bronić barw Francji w zawodach międzynarodowych - i że dąży do nowego tytułu we Francji. Igrzyska Olimpijskie w Pekinie .
Reagując na odejście swojego byłego protegowanego, Philippe Lucas powiedział na konferencji prasowej w Canet-en-Roussillon 10 maja, że Laure Manaudou „odchodzi, ponieważ chce mniej pracować. Ucieka z pracy. Uwagi te pojawiły się po wywiadzie dla pływaczki z włoskim dziennikiem La Stampa, w którym zapewnia, że „nie wspiera już fizycznie sesji treningowych” kierowanych przez Philippe'a Lucasa („ Non reggevo più fisicamente gli allenamenti di Lucas ”).
Po wielokrotnym zwlekaniu, 14 maja Włoska Federacja Pływacka powiedziała „wolę”, aby Laure Manaudou nie trenowała na półwyspie, a następnie zadeklarowała, że następnego dnia będzie gotowa na jej przyjęcie, Laure Manaudou powinna trenować przez trzy dni na dwa tygodnie w Verona, w tym samym miejscu co jej ówczesny chłopak, włoski pływak Luca Marin, który trenował w Turynie na przemian, także przez trzy dni w tygodniu, informacja natychmiast zdementowana przez Federnuoto .
17 maja podczas konferencji prasowej w Turynie Laure Manaudou przedstawiła powody swojego wyboru.
22 maja kolejny zwrot akcji: francuska pływaczka nie mogła trenować w Weronie ze swoim ówczesnym chłopakiem, Lucą Marin, we włoskim centrum federalnym. Według Marco Durante, prezesa klubu w Weronie, byłoby to „raz na tysiąc”. Jednak dzień wcześniej Laure Manaudou trenowała w Weronie przed powrotem do Turynu. Ponadto dwie włoskie pływaczki Federica Pellegrini i Alessia Filippi , które trenują w Weronie, nie ucieszyłyby się z obecności Francuzów z nimi. Federica Pellegrini, wielka rywalka Manaudou na dystansie 200 m, powiedziała: „Każdy z nas trenował na własną rękę. Nie przeszkadza mi, że Laure od czasu do czasu trenuje w Weronie. Ale nie więcej. Powiedziałem Alberto Castagnettiemu. Do igrzysk w Pekinie nie mogło być inaczej. Ale nie mam absolutnie nic przeciwko Laure. "
29 maja Laure Manaudou, wrzucona do wody przez Nicola Febbraro i Leonardo Tumiotto, dwóch jej towarzyszy treningowych, doznała złamania „czwartego śródstopia lewej stopy”, jak informuje jej klub LaPresse. Nie uczestniczy w konkursach z Modeny ( czerwiec 2 - 3 ), Canet-en-Roussillon ( czerwiec 9 - 10 ), a w Monte-Carlo ( czerwiec 16 - 17 ).
Po kontuzji, która przez trzy tygodnie nie pozwalała jej na pływanie w basenie , Laure Manaudou bierze udział w Mistrzostwach Francji w pływaniu 2007, które odbędą się od 24 do 28 czerwca w Saint-Raphaël ( Var ). Początkowo musiała stawić się w ośmiu konkurencjach: stylem grzbietowym na 50 i 100 m, stylem dowolnym na 200, 400, 800 i 1500 m, 200 m stylem zmiennym i 200 m stylem motylkowym, ale zdecydowała się zignorować 1500 m stylem dowolnym i 200 m stylem zmiennym. osiągać maksimum podczas wyścigów i ułatwiać regenerację.
24 czerwca , konieczne jest trudno na 800 m stylem w 8 min 31 s 26 przed Coralie kojący ( 8 min 32 s 01 ) i Zofia Huber ( 8 min 32 s 20 ). Po 43 -tego szyldem Manaudou końce 3 e w 200 motyli ( 2 min 12 s 73 ), za Aurore Mongel ( 2 min 10 s 63 ) i Magali Rousseau ( 2 min 10 s 87 ).
25 czerwca Laure Manaudou wygrała finał w 50 m stylem grzbietowym, dyscyplinie, która nigdy nie była jej priorytetem w międzynarodowych zawodach. Ona jest przed Alexandra Putra ( 29 S 35 ) i Esther Baron ( 29 s 43 ). Ale nie udało jej się, w 28.93 , dziewięć setnych swojego własnego rekordu ustanowionego w marcu w Melbourne .
26 czerwca , trzeciego dnia, uciszyła swoich krytyków, którzy krytykowali jej występ, uważany za skromny, po rozstaniu ze swoim trenerem Philippe Lucas i wyjeździe na treningi do Włoch , zdobywając, po jej dwóch medalach złoto (na 800 metrów i 50 metrów stylem grzbietowym), 400 metrów stylem dowolnym - jego ulubiony dystans - z ponad sześciosekundową przewagą nad Coralie Balmy. Mistrz olimpijski podpisał czas 4 min 03 s 38 , zaledwie 1 s 25 własnego rekordu świata , osiągając czwarty najlepszy występ na dystansie.
W dniu 27 czerwca , Laure Manaudou wygrywa 4 th tytuł. Pływak z Canet wygrał finał na 200 m stylem dowolnym w czasie 1:57:48 . Wyprzedziła Alenę Popchankę i Coralie Balmy.
28 czerwca zdobyła dwa nowe tytuły: przede wszystkim finał na 100 m stylem grzbietowym, gdzie wygrała w swoim dziesiątym czasie osobistym 1:01:22 , - występ dość daleko od swojego europejskiego rekordu ( 59 sekund 87 ) ustanowionego w finale na 100 m stylem grzbietowym na Mistrzostwach Świata 2007 za Amerykanką Natalie Coughlin ( 59s 44 ) - przed Esther Baron ( 1:01:71 ); potem finał sztafety 4×100 m zmienną ze swoim klubowym Canetem ( 4:08:95 i rekord francuskiego klubu).
W tych Mistrzostwach Francji Laure Manaudou wygrała więc na dystansach 200, 400, 800 m stylem dowolnym, 50 i 100 m stylem grzbietowym, zdobywając w sumie 47 trofeów mistrza Francji, w tym 28 w długiej puli.
„Manaudou opera mydlana” : koniec włoskiej przygodzie i powrócić do Ambérieu6 sierpnia 2007 r., po spodziewanym udziale w pływaniu Paris Open , Laure Manaudou zostaje zwolniona z powodu napięć ze swoim trenerem Paolo Penso. Klub z Turynu krytykuje go za „jego postawę, odmowę przejęcia lub rozgrzewki” podczas tych zawodów.
Po południu, po ujawnieniu tego zwolnienia, doradca prawny mistrza, Didier Poulmaire, stwierdził, że Manaudou i jego świta zaręczyli się „już od jakiegoś czasu i przyspieszyli kontakty w zeszły weekend, [aby] znalazła życie i warunki treningowe współmierne do jej talentu i ambicji” oraz że pozostała licencją w klubie Canet-en-Roussillon ( pływanie Canet 66 ).
7 sierpnia Jean-Luc Manaudou, ojciec Laure Manaudou, ogłasza w wywiadzie dla dziennika sportowego L'Équipe , że Nicolas Manaudou, starszy brat Laure i trener Florenta - młodszego brata, mistrza Francji kadetów 50 freestyle w 2007 roku - przejmie szkolenie francuskiego pływaka w Ambérieu-en-Bugey ( Ain ) po dwóch tygodniach wakacji na Malediwach .
28 sierpnia , po kilku plotkach w sierpniu o jej przyszłym miejscu szkolenia, Laure Manaudou ogłasza podczas konferencji prasowej, że potrzebuje czasu na podjęcie ostatecznej decyzji dotyczącej jej najbliższej przyszłości. Francuska mistrzyni olimpijska będzie trenować we wrześniu pod okiem swojego brata Nicolasa w Ambérieu. Co do reszty, „[daje sobie dwa tygodnie, trzy tygodnie, żeby dokładnie wiedzieć” . Po wykluczeniu powrotu do Turynu potwierdziła, że nie wróci do treningów w Canet, u boku swojego byłego trenera, Philippe'a Lucasa, i wykluczyła możliwość dołączenia do kadry Lagardère .
22 września ogłosiła, że zostaje, aby trenować w Ambérieu-en-Bugey, pod rozkazami swojego brata Nicolasa, aby przygotować się do Igrzysk Olimpijskich 2008. Będzie korzystać z małego basenu Ambérieu i basenu olimpijskiego w Oyonnax .
Po roku 2007 z pięcioma medalami na świecie, w tym dwoma złotymi, rekordem świata i dwoma rekordami Europy, Laure Manaudou została okrzyknięta pływakiem roku 2007 przez amerykański miesięcznik Swimming World Magazine . Z tej okazji zostaje pierwszą francuską pływaczką, która została wyróżniona na światowym poziomie. Francuzka drugi rok z rzędu staje się dla tego magazynu „Europejską pływaczką roku” .
Od powrotu do Francji utrzymuje kontakt z francuskim projektantem pleców Benjaminem Stasiulisem . obecnygrudzień 2007dzień po nowej kłótni z Lucą Marin podczas mistrzostw Europy na krótkich trasach emitowane są w Internecie zrzuty ekranu z rozwiązłego filmu z telefonu komórkowego, na którym widać Laure Manaudou . Jednak osoba ta zaprzeczyła, jakoby była odpowiedzialna za rozpowszechnianie tych zdjęć. W swojej książce napisanej we współpracy z dziennikarką Marion Festraëts Entre les lines (Michel Lafon) wydanej w październiku 2014 r. oraz w jego zeznaniu w programie Seven to 8 emitowanym na5 października 2014 r., zwierza się, że te zdjęcia wykonał i rozprowadził jej ówczesny towarzysz Pierre Henri.
Mistrzostwa Europy w EindhovenProgram świetlny dla Laure Manaudou. Ponad 200 m stylem grzbietowym, nowe dla niej wydarzenie międzynarodowe, dwukrotnie pobiła francuski rekord i zdobyła tytuł. Na 100 m stylem grzbietowym, po odzyskaniu swojego rekordu Europy w półfinale, nie udało jej się wygrać z Rosjanką Anastasią Zuevą, która ponownie ustanowiła rekord. Ostatecznie wzięła udział w zwycięstwie Francji w sztafecie 4×200 m. Nie startuje na 800 m, gdzie była zaręczona, i pomija 400 m, wyścig, podczas którego jej rywalka Federica Pellegrini bije jej rekord świata na dystansie 4:01:53 .
Mistrzostwa Francji w DunkierceZ takim samym programem i takim samym harmonogramem jak w Pekinie (ponad osiem dni), mistrzostwa Francji kwalifikują się do Igrzysk. Laure startuje w 6 konkurencjach: 100m, 200m, 400m, 800m stylem dowolnym oraz 100m i 200m stylem grzbietowym.
Poniedziałek 21 maja , po 2 porannych kwalifikacjach z najlepszym czasem na 100 m stylem grzbietowym i 400 m stylem dowolnym wygrała po południu, jego półfinał w 100 stylem grzbietowym, ale kończy 3 i 400 m, pokonując Rumunkę Camelię Potec i jej rodaczkę Coralie Balmy . W 4:06:67 zakwalifikowała się do Pekinu, ale była to jej pierwsza porażka na tym dystansie od 2004 roku.
Wtorek 22 , zrobiła się 4 th szeregów czasowych na 200m stylem dowolnym w godzinach porannych. Po południu zrezygnowała z półfinału tego dystansu, by poświęcić się finałowi na 100 m stylem grzbietowym, który wygrała w 1 min 0 s 00 .
W czwartek 24 maja nie wystartuje na 100m stylem dowolnym, ani na 800m następnego dnia. Piątek 25 , wyreżyserowała na 2 th szeregów czasowych w 200 stylem grzbietowym, zdobył jego półfinał i finał w następnym 2 min 6 s 64 , nowy rekord we Francji, zdobywając swój trzeci bilet do Pekinu.
Wyrównany na ponad 400 m stylem dowolnym – dystans, na którym zdobyła złoto olimpijskie na Igrzyskach w Atenach w 2004 roku i na którym przez długi czas była rekordzistą świata – na ponad 100 m i 200 m stylem grzbietowym, a także na sztafecie 4×100 składanka, Laure Manaudou nie zdobywa medalu na Igrzyskach w Pekinie .
10 sierpnia zajęła drugie miejsce w biegu na 400 m stylem dowolnym w czasie 4 min 04 s 93 (wyprzedzała go rumuńska Camelia Potec, która osiągnęła 4 min 04 s 55 ), jednocześnie pozwalając jej utrzymać ósme i ostatnie miejsce w kwalifikacjach do finału . Podczas tych serii jej włoska rywalka Federica Pellegrini , rekordzistka świata na dystansie, bije rekord olimpijski Janet Evans w 4:02:19 . Następnego dnia, w finale startując na linii wodnej 8 - tak jak w finale na 400 m zdobył mistrzostwo świata w Montrealu w 2005 r. - prowadzi do 150 m przed odpuszczeniem w połowie wyścigu i finiszu w ostatnich 4 min 11 s 26 , w 8 s 04 pierwszego, Columbia Rebecca Adlington .
Ponad 100 m stylem grzbietowym, druga w swojej serii ( 1 min 00 s 09 , za Japonką Reiko Nakamurą , która pobiła rekord olimpijski w 59 s 36 ) i czwarta w półfinale ( 1 min 00 s 19 , za Zimbabwean Kirsty Coventry , rekord świata w 58 s 77 The Russian Anastasia Zueva , 59 s 77 , a amerykański Margaret Hoelzer , 59 s 84 ), jest ona po raz kolejny w ósmym i ostatnim miejscu eliminacjach do finału. 12 sierpnia nie zakwalifikowała się do finału i zajęła siódme miejsce w 1:010 .
Jednak naznaczona tą nową porażką, 14 sierpnia ustawiła się na 200 metrów stylem grzbietowym . Trzecia w jej biegu w 2 min 09 s 39 (za Chińczykiem Zhao Jing, 2 min 08 s 97 , i Rosjanką Anastasią Zuevą, 2 min 09 s 01 ), nie udaje się, następnego dnia dotrzeć do finału, puszczam z nią semi-final ósmego i kończy się w ciągu 2 minut 12 s 04 ( 15 th i przedostatnim czas pół-końcowy).
Chcąc stanąć w sztafecie 4×100 m stylem zmiennym, postanowiła nie brać udziału w wyścigu.
Na dzień przed usunięciem, powiedziała chcąc zrobić „długą przerwę”, „trochę czasu, aby pomyśleć” i „nie [s] e wytrącenia 1 st października wznowić, aby myśleć o małej zlewni Mistrzostw Europy, w Mistrzostwa Świata w Rzymie. Wykluczyła też hipotezę powrotu do Canet-en-Roussillon z Philippem Lucasem . Gazeta L'Alsace-Le Pays ze swojej strony przywołuje możliwe zbliżenie z Team Lagardère , torem, który był już kilkakrotnie awansowany od czasu wyjazdu z Canet-en-Roussillon. 22 sierpnia jej trener Lionel Horter potwierdza odejście pływaka z Mulhouse Olympic National .
6 października 2008Laure Manaudou oficjalnie ogłasza swój przyjazd do Cercle des nageurs de Marseille , gdzie dołącza do „team Marseille 2012 by CNM”.
W Angers , na Mistrzostwach Francji na Short Course , startuje w 50m, 100m, 200m, 400m stylu dowolnym oraz w trzech konkurencjach stylem grzbietowym. Pierwszego dnia, to kończy się w ciągu 2 minut 8 s 69 3 E „s 200 m Backstroke za Alexianne Castel (2 min 3 a 22, nowy rekord Francja) i Cloe Crédeville (2 min 8 sek 65) i 8 TH serii z 50 m stylem dowolnym w 25 s 91. Przez resztę omija styl wolny i wygrywa 50 m i 100 m stylem grzbietowym, odpowiednio w 27 s 30 i 57 s 99, nowe rekordy dla mistrzostw. Z 52 tytułów od momentu rozpoczęcia swojej kariery, w tym 30 w długim basenie, stała się najbardziej utytułowanym pływakiem na francuskich pływackich mistrzostw, wyprzedzając Claude Mandonnaud (50 tytułów między 1966 i 1974 ).
W Rijece na Mistrzostwach Europy na Krótkim Torze startuje w stylu grzbietowym na 50m, 100m i 200m. Ona zarabia jej 41 th międzynarodowy medal w 100 stylem grzbietowym, zajmując 3 e w 57 s 16. 200 grzbietowym skończyła 3 e zestawy za dwoma rodakami Alexandra Putra i Alexianne Castel; dlatego nie może uczestniczyć w finale z powodu limitu. To traci 50 grzbietowym i nie kwalifikuje się z zespołem Francji od 4 x 50 m zmiennym 4 ( 10 XX w serii).
Pod koniec grudnia uczestniczyła w międzynarodowym spotkaniu (mały basen) na Oceanie Indyjskim w Saint-Paul de la Réunion . Tam bije rekord francuskiego klubu w 4×100 m Medley w 3 min 59 s 87 (58 s 62 stylem grzbietowym) ze swoimi koleżankami z CN Marseille Andréą Baudry , Diane Bui Duyet i Angélą Tavernier . To jego 89 th rekord krajowy w starszy.
21 stycznia 2009, wywołując "stan nasycenia, który pozbawia ją przyjemności pływania", postanawia zakończyć sezon. Ujawnioną przez dziennik La Provence informację potwierdził na RTL prezes koła pływackiego w Marsylii Paul Leccia.
We wrześniu 2009 roku Laure Manaudou oświadczyła, że definitywnie kończy karierę pływacką i planuje rozpocząć szkolenie jako projektantka wnętrz. Łączy również siły ze swoim byłym mentorem, Philippem Lucasem , którego będzie matką chrzestną przyszłego „Team Lucas” w Saint-Germain-en-Laye .
2 kwietnia 2010, rodzi Manon, córkę pływaka Frédérick Bousquet .
26 czerwca 2011, Laure Manaudou, która ogłosiła koniec wrzesień 2010 że wznowiła treningi, deklaruje, że chce wznowić zawody, potwierdzając tym samym pogłoski o powrocie pływaka.
14 lipca 2011 r., w pierwszym wyścigu swojego powrotu do rywalizacji, Laure Manaudou bije w serii swój rekord życiowy na 50 m stylem dowolnym w 25 s 93 w Atenach , czas, który poprawia w finale, w 25 s 84. Ten występ pozwoliłby mu pojawiać się na podium z francuskich mistrzostw zmarzec 2011. Podpisuje równoważny występ na 200 m stylem grzbietowym (2 min 10 s 20). Bierze również udział w biegu na 100 m stylem dowolnym (56s 51 w biegach), 200 m stylem dowolnym (1:59:30) i 100 m stylem grzbietowym (1:01:12).
W marzec 2012, zdobywa w Dunkierce tytuły mistrzyni Francji na trzech dystansach grzbietu, kwalifikując się do igrzysk olimpijskich na 100 i 200 m stylem grzbietowym oraz na 50, 100 i 200 m wstecz do mistrzostw Europy. Z tej okazji dwukrotnie pobiła swój francuski rekord na 50 m stylem grzbietowym, podnosząc go do 28,13 sekundy.
Laure zakwalifikowanych do Igrzysk w Londynie w 2012 roku , ale jest wydalany z serii 100 grzbietowym z 22 th czas w 200 stylem grzbietowym z 30 th ogólny czas.
W listopadzie wzięła udział w Mistrzostwach Europy na Short Course w Chartres, które media uznały za jej ostatnie oficjalne zawody. Manaudou na podium trzykrotnie, zdobywając złoto (50 stylu grzbietowego), srebro (100 stylu grzbietowego) i brąz w sztafecie 4×50 m 4 zmienną. Wywiad przeprowadzony przez France Télévisions po finale sztafety 4×50 m stylem zmiennym, nie podaje szczegółów na temat swojej przyszłości, bez potwierdzenia lub zaprzeczenia plotkom o jej wycofaniu się ze sportu.
Laure ogłasza w środę ostatnią sportową emeryturę 30 stycznia 2013 r.na żywo z Le Grand Journal na Canal + . Jej decyzja została prawdopodobnie podjęta już w czasie Mistrzostw Europy w listopadzie 2012 roku, ale nie chciała ogłaszać oficjalnego ogłoszenia, gdy rywalizacja dla jej towarzyszy z drużyny Francji jeszcze się nie skończyła. Podczas tego programu z Michelem Denisotem Laure ogłasza również, że jest w ciąży z drugim dzieckiem.
W 2015 roku została konsultantem France Télévisions . Komentuje Mistrzostwa Świata w Pływaniu 2015 z Alexandre Boyonem , Philippem Lucasem i Nelsonem Monfortem . Komentuje również Mistrzostwa Europy 2016 w Londynie oraz Igrzyska Olimpijskie Rio 2016 z tą samą drużyną. W 2017 roku ustąpiła miejsca swojemu bratu Florentowi .
W 2019 roku brała udział w sezonie 4 z Meilleur Patissier, sławna Special na M6 , show wygrała.
W 2020 roku bierze udział w sezonie 2 Mask Singer na TF1 . Ukryta pod kostiumem Wilka jest pierwszą wyeliminowaną w sezonie.
Laure Manaudou rozpoczęła swoją karierę jako autorka, swoją pierwszą książką o 9 października 2014. Jest to autobiografia , Between the Lines , napisany wspólnie z dziennikarzem Marion Festraëts , opublikowane przez Michel Lafon , w którym omawia karierę jako pływak, ale również motywy z jej życia prywatnego. W nim odkrywamy jego wielką nieśmiałość, a także wściekłość, by wygrywać za wszelką cenę. Podkreśla to również swoim imieniem „złoty” Manaudou, jakby była predestynowana do zwycięstwa. Śledzimy jej podróż jako nadąsanej i zakochanej pływaczki, która pragnie wszystkiego oprócz pływania, porażek i zwycięstw, aż do mistrzyni olimpijskiej i matki. Jej książka pozwala nam zobaczyć, że nie jest zimną i arogancką mistrzynią, o której pisały gazety, ale osobą taką jak wszyscy inni.
Od 2009 roku , decydując się zakończyć karierę zawodowego pływaka, Laure Manaudou rozpoczęła karierę jako aktorka filmowa, na polu, w którym grała już niewielką rolę w 2008 roku we francuskim filmie Le Coach w reżyserii Oliviera Dorana u boku, między innymi Jean-Paul Rouve , Richard Berry i Anne Marivin .
Laure Manaudou miała z mistrzem pływania Frédérickiem Bousquet córką Manon, urodzoną2 kwietnia 2010.
6 marca 2013 r. Laure Manaudou ogłosiła w komunikacie prasowym, że została zmuszona do aborcji po czterech miesiącach ciąży z powodów medycznych.
Od początku 2015 roku jest w związku z piosenkarzem Jérémym Frérotem ; pobrali się w sobotę12 maja 2018 r.w Landach. Z tego związku wyszło dwóch chłopców, urodzonych odpowiednio 18 lipca 2017 r. i stycznia 2021 r.
Laure Manaudou zebrała łącznie 127 medali, z czego 86 było złotych.
Zdarzenie | Igrzyska Olimpijskie | Mistrzostwa Świata | Mistrzostwa Europy | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
2004 w Atenach Grecja |
2008 w Pekinie w Chinach |
2012 w Londynie Wielka Brytania |
2005 w Montrealu w Kanadzie |
2007 w Melbourne w Australii |
2004 w Madrycie Hiszpania |
2006 w Budapeszcie Węgry |
2008 w Eindhoven Holandia |
||||
Bezpłatne pływanie | 200 m² | 1:55 min.52 RM | 1:58:38 | ||||||||
400 m² | 4:05 34 RE | 4 min 11 s 26 ( 8 e ) | 4:06:44 | 4 min 2 s 61 CR | 4:07:90 | 4:02 zł13 | |||||
800 m² | 8:24:96 | 8:18:80 RE | 8:19:29 RE | ||||||||
1500 m² | 16 min 42 s 17 ( 8 e ) | ||||||||||
4 × 200 m | 7:55:96 RF | 7:56:44 RF | 7:52:09 RF | ||||||||
Z powrotem | 100 m² | 1:08:88 | 0 s 1 min 10 ( 7 p ) | 01:03:03 ( 22 ND w wsadów) | 59 s 87 RE | 1 min 0 s 93 | 1:08:88 | 1:05:05 | |||
200 m² | 2 min 12 s 04 ( 15 E ) | 2 min 14 s 29 ( 30 th serii) | 2:07:99 RF | ||||||||
4 pływanie | 200 m² | 2:02:69 | |||||||||
4 × 100 m | 4:05:96 | 4 min 3 s 64 RF |
Uwaga: 22 medale, w tym 13 tytułów
Uwaga: 5 medali, w tym 1 tytuł
Mały basenUwaga: 15 medali, w tym 9 tytułów
Uwaga: 2 tytuły
Wydarzenia | Bezpłatne pływanie | Z powrotem | 4 pływanie | Przekaźnik | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
50 m² | 100 m² | 200 m² | 400 m² | 800 m² | 100 m² | 200 m² | 400 m² | 4 × 100 m NL | 4 × 200 m NL | 4 × 100 m 4N | |
minimalny | |||||||||||
2000 Chalon-sur-Saône | - | - | - | - | - | 1:07:64 | - | - | - | - | - |
kadeci | |||||||||||
2002 Chalon-sur-Saône | - | 57s 41 | - | 4:19:34 | 8:59:59 | - | 2:17:62 | - | - | - | - |
juniorzy | |||||||||||
2002 Chalon-sur-Saône | - | - | - | - | - | - | - | - | 1 re | 1 re | 1 re |
2004 Mennecy | 26s 63 | 57s 59 | 2 min 0 s 60 | - | - | - | - | 4:53:36 | - | - | - |
Uwaga: 13 medali, w tym 11 tytułów
Duży basenWydarzenia | Bezpłatne pływanie | Z powrotem | Motyl | 4 pływanie | Przekaźnik | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
200 m² | 400 m² | 800 m² | 1500 m² | 50 m² | 100 m² | 200 m² | 100 m² | 200 m² | 200 m² | 400 m² | 4 × 100 m NL | 4 × 200 m NL | 4 × 100 m 4N | |
2000 Rennes |
- | - | - | - | - |
1 min 8 s 08 ( 14 E ) |
- | - | - | - | - | - | - | - |
2001 Chamalières |
- | - | - | - | - | 1:04:45 | 2:18:06 | - | - | - | - | - | - | - |
2002 Chalon-sur-Saône |
- | - | - | - |
29 s 50 CF |
1:02:98 | 2:15:55 | - | - | - | - | 2 nd | 4 th | 2 nd |
2003 Saint-Etienne |
- |
4 min 10 s 68 CF, RF |
8:33:92 RF |
16:34:14 CF, RF |
29 s 39 CF |
1 min 1 s 68 CF |
- | - | - | - | - | 4 th | - | 3 rd |
2004 Dunkierka |
- |
4:08 72 RF |
8:31:21 CF |
- | 29s 11 |
1 min 0 s 64 RF |
- | - | - | 2:15:82 | - | 3 rd | - | 3 rd |
2005 Nancy |
2:05:05 | 4:06:89 | 8:35:21 |
16:16 18 RF |
29s 28 | 1 min 1 s 26 | - | - | 2:16:24 | 2:16:09 | - | - | 3 rd | 2 nd |
2006 Wycieczki |
1:57 81 |
16:03 pn 03 |
8:25:42 |
16:03 01 RF |
29s 06 CF |
1 min 1 s 73 | - | - | - |
2:12:41 RF |
4:40:06 RF |
2 nd | 1 re | 3 rd |
2007 Saint-Raphaël |
1:57 48 | 4:03:38 | 8:31:26 | - | 28s 93 | 1:12:22 | - | - | 2:02:73 | - | - | 1 re | 4 th |
1 st RF |
2008 Dunkierka |
- | 4:06:67 | - | - | - | 1 min 0 s 00 |
2 min 6 s 64 RF |
- | - | - | - | - | - | - |
2012 Dunkierka |
- | - | - | - |
28s 13 RF |
1 min 0 s 16 | 2:06:06 | - | - | - | - | - | - | - |
Uwaga: 55 medali, w tym 36 tytułów (at24 marca 2012)
Możemy dodać tytuł kryty 5 km na 1 st maja 2004do Melun za 58 min 15 s 03 .
Mały basenWydarzenia | Bezpłatne pływanie | Z powrotem | 4 pływanie | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
100 m² | 200 m² | 400 m² | 800 m² | 50 m² | 100 m² | 200 m² | 100 m² | 200 m² | 400 m² | |
2004 Dunkierka |
- | - | 4:04:36 | 8:26:79 | 28s 51 | 59 s 66 | - | - |
2 min 14 s 20 CF |
- |
2005 Chalon-sur-Saône |
- | 1:56 93 |
4 min 00 s 02 RE |
8:18:58 RF |
28s 02 | 59s 51 | - | - | 2:02:93 | - |
2006 Istres |
- |
1 min 54 s 93 RF |
3:59:66 | 8:18:47 | 27s 61 |
58s 05 RF |
2:08:14 |
1:01:42 RF |
2:09:20 RF |
4 min 33 s 73 RF |
2007 Nimes |
53 s 93 | 1:53 88 | - | - | - | - | - | 1 min 00 s 68 | - | - |
2008 Złość |
- | - | - | - | 27s 30 | 57s 99 | 2:08:69 | - | - | - |
2012 Angers |
- | - | - | - |
27 s 11 RF |
58s 07 | - | 1 min 00 s 55 | - | - |
Uwaga: 29 medali, w tym 25 tytułów
13 lat | ||||||||||||
100 m do tyłu | 1:07:03 | dnia 19.12.1999 | w Chalon-sur-Saône | pokonać 22 stycznia 2006 (po 7 latach i 2 miesiącach) | ||||||||
15 lat | ||||||||||||
50 m do tyłu | 29s 71 | 07/07/2001 | na Malcie (Malta) | |||||||||
100 m do tyłu | 1:02:75 | 07/05/2001 | na Malcie (Malta) | |||||||||
16 lat | ||||||||||||
50 m do tyłu | 29s 44 | 13.07.2002 | w Linzu (Austria) | pokonać 26 czerwca 2010 (po 7 latach i 11 miesiącach) | ||||||||
100 m do tyłu | 1:01 88 | 07.12.2002 | w Linzu (Austria) | |||||||||
17 lat | ||||||||||||
200 mln zł | 2:05:57 | 23.03.2003 | w Sarcelles | pokonać 27 sierpnia 2006 (po 6 latach i 5 miesiącach) | ||||||||
400 mln zł | 4:10:68 | 13.04.2003 | w Saint-Étienne | |||||||||
800 mln zł | 8:33:92 | 18.04.2003 | w Saint-Étienne | pokonać 26 kwietnia 2008 (po 5 latach) | ||||||||
1500 m nl | 16:34:14 | 14.04.2003 | w Saint-Étienne | pokonać 28 czerwca 2007 (po 4 latach i 2 miesiącach) | ||||||||
50 m do tyłu | 28s 86 | 23.07.2003 | w Barcelonie (Hiszpania) | |||||||||
100 m do tyłu | 1:01:68 | 14.04.2003 | w Saint-Étienne | |||||||||
18 lat | ||||||||||||
5 km kryty | 58:05:03 | 01.05.2004 | w Melu | |||||||||
19 lat | ||||||||||||
5 km kryty | 58:05:03 | 01.05.2004 | w Melu |
Dystans | Styl | Czas | Nagraj * | Przestarzały | Lokalizacja | Czas | Nagraj * | Przestarzały | Lokalizacja | |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
25 m basen (mały basen) | basen 50 m (duży basen) | |||||||||
50 m² | wolny | 25s 60 | 3 listopada 2006 | Rouen | 25s 84 | 14 lipca 2011 r. | Ateny ( Stany Zjednoczone ) | |||
100 m² | 53 s 88 | 18 listopada 2007 | Berlin ( Niemcy ) | 56s 51 | 17 lipca 2011 | Ateny ( Stany Zjednoczone ) | ||||
200 m² | 1:53:48 | RE | 17 listopada 2007 r. | Berlin ( Niemcy ) | 1:55:52 | RM | 28 marca 2007 r. | Melbourne ( Australia ) | ||
400 m² | 3:56:09 | RM | 9 grudnia 2006 | Helsinki ( Finlandia ) | 4:02:13 | RM | 6 sierpnia 2006 | Budapeszt ( Węgry ) | ||
800 m² | 8:11:25 | RE | 9 grudnia 2005 | Triest ( Włochy ) | 8:18:80 | RE | 31 marca 2007 r. | Melbourne ( Australia ) | ||
1500 m² | 15:42:39 | RE | 20 listopada 2004 | Triest ( Włochy ) | 16:03:01 | RF | 14 maja 2006 r. | Wycieczki | ||
50 m² | z powrotem | 27s 13 | RF | 15 grudnia 2007 r. | Debreczyn ( Węgry ) | 28s 13 | RF | 21 marca 2012 r. | Dunkierka | |
100 m² | 57s 16 | RF | 12 grudnia 2008 | Rijeka ( Chorwacja ) | 59 s 50 | RE | 20 marca 2008 | Eindhoven ( Holandia ) | ||
200 m² | 2:04:36 | 14 grudnia 2008 r. | Rijeka ( Chorwacja ) | 2:06:64 | RF | 26 kwietnia 2008 | Dunkierka | |||
50 m² | żabka | 35s 54 | 10 marca 2006 r. | Miluza | ||||||
100 m² | 1:13:98 | 16 listopada 2002 r. | Velizy-Villacoublay | 1:18:05 | 19 grudnia 2004 | Lyon | ||||
200 m² | 2:46:03 | 16 listopada 2002 r. | Velizy-Villacoublay | 2 min 45 s 44 | 18 grudnia 2004 r. | Lyon | ||||
50 m² | motyl | 29s 54 | 14 listopada 2008 r. | Saint-Dizier | 29s 00 | 18 stycznia 2008 | Chamalières | |||
100 m² | 1:12:22 | 3 listopada 2006 | Rouen | 1:04:62 | 19 grudnia 2004 | Lyon | ||||
200 m² | 2:19:37 | 15 listopada 2003 r. | Saint-Dizier | 2:01:96 | 24 lutego 2007 | Lyon | ||||
100 m² | 4 pływanie | 1 min 0 s 68 | 7 grudnia 2007 r. | Nimes | ||||||
200 m² | 2:09:20 | RF | 3 grudnia 2006 | Istres | 2:12:41 | RF | 13 maja 2006 r. | Wycieczki | ||
400 m² | 4:33:73 | RF | 2 grudnia 2006 | Istres | 4:40:06 | RF | 11 maja 2006 r. | Wycieczki | ||
50 m² | start uruchomiony w sztafecie |
25 s 24 | 13 grudnia 2002 r. | Riesa ( Niemcy ) | ||||||
100 m² | 55s 05 | 26 czerwca 2007 | Saint-Raphael | |||||||
200 m² | ||||||||||
* zapis w dniu występu |