Traktat berliński (1885)
Traktat Berlinie została podpisana po konferencji w Berlinie , według Francji , w Wielkiej Brytanii , we Włoszech , w Stanach Zjednoczonych , Belgii , w Holandii , Szwecji i Niemczech . Określa zasady zachowania, którym władze zgadzają się podporządkować w ramach swoich polityk afrykańskich. To także moment powstania Niepodległego Państwa Konga .
- Władze zobowiązują się zakazać niewolnictwa w ich obecnym majątku i późniejszych nabytkach. Te zobowiązania pozostają oparte na zasadach i nie będą stosowane.
- Utworzenie rozległej strefy wolnego handlu w konwencjonalnym dorzeczu Konga oraz wolnego handlu na rzece Niger .
- Obowiązek faktycznego zajęcia wybrzeża, aby być jego właścicielem oraz obowiązek ostrzegania sygnatariuszy o bieżących przejęciach w celu umożliwienia ewentualnego arbitrażu (nic nie mówi się o wnętrzu ziemi).
- Uznane zostaje Niepodległe Państwo Konga, a jego suwerenem jest Leopold II z Belgii . Jej granice są zasadniczo takie same, jak granice obecnej Demokratycznej Republiki Konga. Ze względu na „prawo pierwszeństwa” przyznane Francji przez Międzynarodowe Stowarzyszenie Konga (u podstaw nowego państwa), nowe państwo może zostać scedowane tylko na Francję. Prawo to zostanie jeszcze bardziej podkreślone w 1960 r. Przez generała de Gaulle'a w okresie niepodległości ówczesnego Konga Belgijskiego . Aby zadowolić Brytyjczyków i Niemców, Wolne Państwo Kongo ogłasza się wolnym handlem.
Liczne pytania, które pozostały bez odpowiedzi na tej konferencji ( Egipt , Maroko , źródła Nilu , zwierzchnictwo nad Nigrem , Republika Burska , Etiopia ), które będą źródłem gwałtownych konfliktów dyplomatycznych, dowodzą, że w 1885 r. W Berlinie nie rozstrzygnięto nic lub prawie nic. .
Powiązane artykuły
Linki zewnętrzne