Popraw to lub przedyskutuj rzeczy do sprawdzenia . Jeśli właśnie umieściłeś baner, wskaż punkty do sprawdzenia tutaj .
Pierre I er Petar I Петар I | |
Króla Piotra I św . | |
Tytuł | |
---|---|
Król Serbów, Chorwatów i Słoweńców | |
15 czerwca 1903 - 16 sierpnia 1921 ( 18 lat, 2 miesiące i 1 dzień ) |
|
Koronacja | 21 września 1904 |
Poprzednik | Aleksander I st |
Następca | Aleksander I st |
Biografia | |
Dynastia | Karageorgevich |
Imię urodzenia | Petar Aleksandrović Karageorgevich |
Data urodzenia | 29 czerwca 1844 r. |
Miejsce urodzenia | Belgrad |
Data śmierci | 16 sierpnia 1921 |
Miejsce śmierci | Belgrad |
Tata | Aleksander Karageorgevich |
Matka | Persida Nenadović |
Małżonka | Ljubica Petrović-Njegoš |
Dzieci |
Jelena Karadjordjevic Djordje Karadjordjevic Alexander I st |
Monarchowie Serbii | |
Pierre I er Serbii (jego prawdziwe nazwisko Petar Karađorđević Aleksandrovič w serbskiej cyrylicy Петар Карађорђевић ), ur29 czerwca 1844 r.w Belgradzie i zmarł dnia16 sierpnia 1921, był królem Serbii od 1903 do 1918 , następnie pod koniec I wojny światowej , królem Serbów, Chorwatów i Słoweńców od 1918 do 1921 .
Pierre Karageorgévitch zrobił studia wojskowe w Francji w Saint-Cyr , jako cudzoziemiec, od 1862 do 1864 roku w klasie „Puebla”. W 1870 roku, nie wspierając zobaczyć Francja pokonany przez Prusaków , wstąpił jako podporucznik w 5 -go batalionu Legii Cudzoziemskiej pod nazwą Piotr i Kara walczył w szeregach Armii Loarą . 11 październikajest ranny pod Orleanem . Wzięty do niewoli uciekł, przekraczając Loarę i dołączył do tylnej straży armii Chanzy'ego, by zająć swoje miejsce w walce.
W 1875 był jednym z serbskich powstańców walczących z Osmanami w Bośni . W latach 1876-1877 był dowódcą własnej jednostki pod pseudonimem Petar Mrkonjić, ale wkrótce musiał wrócić do Szwajcarii , a następnie do Czarnogóry, gdzie poślubił czarnogórską księżniczkę Ljubicę Petrović-Njegoš .
Kiedy jego żona zmarła w 1890, przeniósł się do Genewy z trójką dzieci Hélène, Georges i Alexandre i mieszkał tam, 5 rue François-Bellot, du 4 marca 1895 r do 1903 roku.
Spisek wojskowy w Belgradzie kończy się w 1903 roku do autorytarnego panowania Aleksandra I st Serbii , ostatni członek rodu Obrenovic , który został zamordowany wraz z żoną. Pierre Karageorgevitch tron Serbii pod tytułem Piotra I pierwszego króla Serbii. Dotknięty chorobą, pod koniec czerwca 1914 r. mianował swojego syna Aleksandra księciem regentem i zostawił go, by kierował operacjami wojskowymi aż do zwycięskiej ofensywy jesienią 1918 r .
Nazwany królem Serbów, Chorwatów i Słoweńców na1 st grudzień 1.918Po traktacie z Saint-Germain-en-Laye Piotr po raz pierwszy sceduje tron16 sierpnia 1921jego syn, który będzie rządzić w imię Aleksandra II, król Serbów, Chorwatów i Słoweńców aż do 1929 roku, a następnie Alexander I st Jugosławii . Pierre zakończy swoje dni w skromnym domu, gdzie będzie regularnie przyjmował swojego najlepszego przyjaciela i sąsiada Rodolphe'a Archibalda Reissa ; ten ostatni będzie często nawiązywał do pobytów Pierre'a w Genewie .
Po przybyciu na serbskiego tronu w 1903 roku , Pierre I er , czytnik i wielbiciel myśli Johna Stuarta Milla , przeszedł w Serbii konstytucji najbardziej demokratyczny i najbardziej liberalnych w Europie po tym z Wielkiej Brytanii . Zainspirowany konstytucji 1888 roku zniesione przez Aleksandra I st w 1894 roku , niniejsza Konstytucja ustanawia monarchię konstytucyjną na modelu brytyjskim, ale bez związku z szybkością do głosowania, w rzeczywistości, 23% populacji miało prawo do głosowania, upoważnia do tworzenia szkoły publicznej, w 1884 r. , która oferowała Serbii pierwszych maturzystów, ustanawia wolność prasy , opinii i zrzeszania się, w 1909 r. jest 79 gazet, w tym 13 dzienników, oraz gwarantuje wolność związkom zawodowym, umożliwiając tworzenie ogólna konfederacja robotników w 1904, ułatwiająca w Serbii ustanowienie zaawansowanych praw socjalnych.
W 1909 roku pozbawił praw do tronu swojego najstarszego syna, 22-letniego księcia, który pobił swojego lokaja na śmierć.
Ta wolność w Serbii sprzyjała rozprzestrzenianiu się kultury, która uczyniła z Belgradu latarnię wolności dla wszystkich Serbów na Bałkanach, a także dla Chorwatów i Słoweńców , których niektórzy przedstawiciele, wówczas w mniejszości, dążyli do ustanowienia słowiańskiego państwa rozdzielonego na południu z monarchii austro-węgierskiej. Pewne reakcyjne kręgi w Wiedniu tylko czekały na okazję zmiażdżenia serbskiego Piemontu, zanim skaziło to umysły wszystkich Słowian na południu Imperium .
Sprzeciwiając się polityce bałkańskiej prowadzonej przez Austriaków i Niemców, król Piotr zwrócił się zdecydowanie do Francji i Rosji, w przeciwieństwie do ostatnich władców konkurencyjnej dynastii Obrenović, którzy byli w większości związani z Wiedniem. Kupując armaty produkowane w fabrykach Schneider-Creusot, król Pierre nie tylko potwierdził swoją frankofilię , ale także stworzył solidne podstawy do obrony i nadchodzących wojen wyzwoleńczych. Wielkie sukcesy w wojnie celnej z Austro-Węgrami i spektakularne zwycięstwa Serbii podczas wojen bałkańskich (1912-1913), rok po jego wizycie w Paryżu, wzmocniły prestiż króla Piotra i Serbii nie tylko w Europie, ale w skali globalnej .
Po zaledwie kilku latach rządów według najwyższych standardów demokracji parlamentarnej, Pierre I po raz pierwszy stał się symbolem wielu nadziei: był nie tylko nośnikiem przyjaźni francusko-serbskiej na Bałkanach, ale także promotorem i strażnikiem wolności politycznych oraz konstytucyjnych i konstytucyjnych. zarządzanie parlamentarne w całym regionie półwyspu. Co więcej, wyzwalając w Serbii energię demokratyczną i określając podstawy jej modernizacji, staje się symbolem nadziei wszystkich Serbów i Słowian Południowych, którzy byli wówczas nierównymi podmiotami, a nawet ofiarami dyskryminacyjnych praktyk w sąsiednich Imperia Habsburgów i Imperium Osmańskie .
Po 1903 Pierre I er nie zapomniał jego Saint-Cyr-maty i wojny 1870 : niektóre stają się wyżsi oficerowie, są mile widziane w Belgradzie kilka razy. W Belgradzie król Piotr pełni również funkcję prezesa Towarzystwa Literackiego, promującego przyjaźń z Francją. Serbia pozostała do 1914 prestiżowym centrum demokracji i wolności politycznych, a serbski Piemont centrum politycznych zgromadzeń Słowian Południowych. Wolności polityczne w Serbii rzeczywiście sprzyjają proliferacji kulturalnej, Belgrad stał się w tym czasie ważnym ośrodkiem kultury południowosłowiańskich.
Serbia, niemal podwajając swoje terytorium na południu, stała się zagrożeniem dla Austro-Węgier, które również muszą stawić czoła wyłaniającemu się separatyzmowi słowiańskojęzycznej ludności imperium. Zabójstwo arcyksięcia Franciszka Ferdynanda Austrii i jego żony podczas oficjalnej wizyty w Sarajewie na28 czerwca 1914organizowany jest przez terrorystyczną aptekę „La Main Noire” bezpośrednio manipulowaną przez szefa serbskich tajnych służb pułkownika Dragutina Dimitrijevicia , który już w 1910 roku próbował zamordować François-Josepha . Tym razem atakuje arcyksięcia-dziedzica, pomimo sprzeciwu serbskiego premiera Nikoli Pasica .
Serbia otrzymała przydomek kolebki demokracji na współczesnych Bałkanach . Ten reżim wolności będzie obowiązywał do wybuchu I wojny światowej w 1914 roku . Demokracja żyła. 1903 konstytucja Piotra I st pozostanie punktem odniesienia wszystkich demokratycznych ruchów w Jugosławii royalist dwóch wojen.
Podczas swojej oficjalnej wizyty we Francji w Listopad 1911Pierre I er Serbii otrzymał pamiątkowy medal dla wojny z 1870 roku promocja w Saint-Cyr został nazwany „Pierre I er Serbii”.
Chory król Piotr postanawia wycofać się ze sceny politycznej. Wyznaczył wCzerwiec 1914jej młodszy syn Alexander jako księcia regenta i pozostawić mu do prowadzenia operacji wojskowych aż do zwycięskiego ofensywnej jesienią 1918. Pomimo swojej choroby i nieobecności w polityce, Pierre I er , zwane przez ludzi na „Wujku Pierre”, była w pierwszych szeregach podczas najtrudniejszych prób wojny i daje inspirację i siłę wyczerpanym walką żołnierzom. Kiedy Serbia, sojusznik Francji, została zaatakowana w 1915 roku z trzech różnych stron i zmiażdżona militarnie , król Piotr przeszedł z wojskiem przez ośnieżone góry Albanii , podziwiany przez sprzymierzonych władców, generałów i żołnierzy.
Transportowane przez statki francuskie na wyspie Korfu , podobnie jak większość serbskich żołnierzy i cywilów zapisanego, prosty i skromny, Pierre I er był podziwiany za odwagę i jego lojalności wobec swojego kraju, jego przywiązanie do idei wolności i Serbii i Jugosławii zjednoczenie. Stary król Piotr I er , inspirowany nauką francuskiego promować wartości wolności, sprawiedliwości i suwerenności, które służyły jako podstawa dla przyjaźni francusko-serbską kutej w okopach frontu wschodniego, z powrotem BIEGÓWEK z Salonik.
Pomnik został wzniesiony na jego cześć w Orleanie i wielkiego pomnika Piotra I st Serbii, „Wielki Liberator”, a jego syn, król Aleksander Jugosławii, „Wielki Jednoczący” w Paryżu w 1936 roku (Brama wyciszenia). Avenue de Pierre ler Serbia znajduje się w Paryżu, w 16 th i 8 th dzielnicach.
Piotr I st jest grand-syn Karadjordje i syn księcia Aleksandra Karageogevitch i Persida Nenadović . W 1883 poślubił księżniczkę Zorkę Petrović-Njegoš, Zorkę Czarnogóry , córkę księcia Mikołaja Czarnogóry, przyszłego króla Mikołaja I Czarnogóry .
Z tego związku narodzą się w Cetinje: