Bitwa pod Bita Paka

Ten artykuł jest szkicem dotyczącym konfliktu zbrojnego .

Możesz dzielić się swoją wiedzą doskonaląc ją ( jak? ) Zgodnie z zaleceniami odpowiednich projektów .

Bitwa pod Bita Paka

Ogólne informacje
Przestarzały 11 września 1914
Lokalizacja Bita Paka ( Nowa Gwinea )
Wynik Australijskie zwycięstwo
Wojujący
Australia Cesarstwo Niemieckie
Dowódcy
Karol Elwell Hans wuchert
Zaangażowane siły
500 ludzi na lądzie. 360 mężczyzn (60 Niemców, 300 Melanezyjczyków (oddziały kolonialne))
Straty
Australia  : 7 zabitych, 3 rannych. Niemcy  : 31 zabitych, 80 rannych, 75 jeńców.

Pierwsza wojna światowa

Bitwy

Kampania Nowa Gwinea (1914)

Współrzędne 4 ° 25 południe, 152 ° 19 ′ wschód

Bitwa Bita Paka odbyła południe od Kabakaul w dniu 11 września 1914 roku, na wyspie New Pomorza (obecnie New Britain ); była to część inwazji, po której nastąpiła okupacja Nowej Gwinei Niemieckiej przez Ziemskie Siły Ekspedycyjne i Marynarkę Wojenną Australii (AN i MEF) wkrótce po rozpoczęciu I wojny światowej . Podobnie jak w sierpniowej operacji prowadzonej przez Nową Zelandię przeciwko Samoa Niemieckiemu , głównym celem operacji była strategicznie ważna stacja radiowa – jedna z kilku wykorzystywanych przez niemiecką eskadrę Dalekiego Wschodu – która, jak przypuszczali Australijczycy, znajdowała się w tym regionie. Potężna niemiecka flota morska zagrażała brytyjskim interesom, a jej eliminacja w czasie wojny była priorytetem dla rządów brytyjskiego i australijskiego.

Po zejściu na ląd, nie była w stanie się przeciwstawić, mieszane siły niemieckich rezerwistów i na wpół wyszkolonej policji melanezyjskiej stawiły zaciekły opór, zmuszając Australijczyków do walki o osiągnięcie celu. Po dniu walk ze stratami po obu stronach, siły australijskie zajęły radiostację Bita Paka. Ta bitwa była pierwszym poważnym zaangażowaniem wojskowym Australii w wojnie i jedyną poważną akcją w kampanii; zaraz potem pozostałe siły niemieckie na Nowym Pomorzu uciekły w głąb lądu do Toma. Po krótkim oblężeniu garnizon niemiecki poddał się i Australia mogła bez oporu zająć wyspę.

Bibliografia

  1. Bernd G. Längin (Tekst), Michael Schindler (Bilddokumentation): Die deutschen Kolonien. Schauplätze und Schicksale 1884–1918. Mittler, Hamburg 2005, ( ISBN  3-8132-0854-0 ) , S. 303.

Źródła

Zobacz również