Flaga |
Herb |
Status | Monarchia absolutna |
---|---|
Stolica |
Buda (do 1536) Preszburg (po 1536) |
Języki) | łacina (urzędowa) ; węgierski i niemiecki (zwykle) |
29 sierpnia 1526 | Bitwa pod Mohaczem |
---|---|
21 lipca 1718 r | Traktat z Passarowitz |
Poprzednie podmioty:
Następujące podmioty:
Termin Królewskie Węgry ( węg . Királyi Magyarország , niem . Königliches Ungarn ) odnosi się do zachodniej części średniowiecznych Węgier , uznającej władzę Habsburgów . Jest zatrudniony w opozycji do Osmańskiego Węgier i wschodnich Węgrzech (lub Transylwanii ), na okres od upadku Królestwa Węgier po bitwie pod Mohaczem w29 sierpnia 1526do zjednoczenia królestwa po klęsce Turków i podpisania traktatu Passarowitz na21 lipca 1718 r.
Śmierć na polu bitwy prawowitego króla Ludwika II otwiera kryzys sukcesji w królestwie, podczas gdy równina węgierska jest stopniowo podbijana przez Turków osmańskich .
W następnych latach konflikt podzielił szlachtę królestwa , a żaden z tych czempionów nie okazał się zdolny do przeciwstawienia się podbojowi osmańskiemu. Z jednej strony zwolennicy narodowej monarchii elekcyjnej, gwaranty tradycji w przekazywaniu korony, z drugiej zwolennicy wyboru członka rodu Habsburgów na tron Saint-Etienne. Kilka legitymacji dynastycznych ściera się zatem o posiadanie korony Węgier; jednak umowy regulują stosunki między księciem Siedmiogrodu, wasalem sułtana osmańskiego, a Królestwem Węgier.
Dwa monarchowie są tak wybrany, Ferdinand I er , brat Karola V i Jean Szapolyai który wasalem stany Sulejmana Wspaniałego ; jednak niepowodzenia poniesione przez Turków pod Wiedniem w 1529, a następnie w 1532 skłoniły osmańskiego sułtana do zakończenia podboju królestwa Węgier: miasto Buda zostało zdobyte w 1541, Siedmiogród został zwasalizowany pod berłem Jean- Zygmunt .
W Październik 1687sejm w Presburgu, który zasiada w kontekście tureckiej klęski pod Wiedniem , uznaje ostateczne przekazanie korony rodzinie Habsburgów, reprezentowanej wówczas przez arcyksięcia Józefa jako posiadacza korony.
Zasady przekazywania korony są również definitywnie ustalone, gwarantując przekazanie korony w linii męskiej rodzinie Habsburgów.
Terytorium królestwa dzieli się zatem na trzy odrębne jednostki:
Podobnie jak Królestwo Węgier przed 1526 r., Węgry królewskie przekazane Habsburgom składają się z dwóch podmiotów, Królestwa Węgier właściwego i Królestwa Chorwacji , które połączyło porozumienie w ramach unii personalnej ustanowionej w 1102 r. , król Węgier zostaje ogłoszony królem Chorwacji.
Jednocześnie mówimy o Górnych Węgrzech w odniesieniu do terenów dzisiejszej Słowacji . Górne Węgry od dawna są przedmiotem sporu między królewskimi Węgrami Habsburgów (1522-1645), węgierskimi książętami, takimi jak Imre Thököly (1682-1685, krótkie panowanie przedstawiane przez współczesną historiografię węgierską jako „ księstwo Górnych Węgier ”) i węgierskim księstwem Siedmiogród powiększony o partię (1645-1682 i 1685-1699, księstwo, które współczesna historiografia węgierska przedstawia jako „ królestwo wschodnich Węgier ”).
W latach 1529-1566 królewskie Węgry stanowią zaawansowany i zmilitaryzowany marsz Świętego Cesarstwa Rzymskiego w obliczu ekspansji osmańskiej, której armie najemników opłacane przez króla Ferdynanda nie są w stanie powstrzymać: jest to „ Długa wojna ”.
Od 1568 roku The traktat adrianopolski , pokojowego kompromisu pomiędzy tureckiego sułtana Selima II i cesarz Maksymilian I er , stałe granicę pomiędzy Royal Węgier i Osmańskiego Węgrzech . Habsburgowie organizują obronę królewskich Węgier. W 1593 r. wznowiono wojnę między dwoma bohaterami, ale udało się jedynie utrzymać status quo z 1568 r., gwarantowany podpisaniem pokoju w 1604 r. W 1661 r., kładąc kres półwiecznemu pokojowi, Osmanowie pod wodzą Albański wezyrowie, wznowienie działań wojennych, przejęcie twierdz broniących Presburg , siejąc panikę w królestwie i poza nią, ale po błyskotliwą kampanię zawartej ze zwycięstwa Saint-Gothard , dwudziestoletni rozejm został podpisany w Vasvar na10 sierpnia 1664 r.
Dzięki swojemu składowi królewskie Węgry doczekały się zmilitaryzowania społeczeństwa i stopniowo zawiązał się sojusz między władzą królewską a rodami szlacheckimi. W ten sposób organizowany jest pas lądu o długości 1000 km i szerokości od 50 do 100 km .
W ten sposób inżynierowie na służbie króla projektują i budują sieć zmodernizowanych twierdz; opiera się zarówno na fortecach nowoczesnych lub zmodernizowanych, jak i małych fortach o mniejszym pretensjonalności. Sto twierdze, które składają się na koniec XVI th century jest zintegrowany w systemie obrony chrześcijaństwa przed Turkami; W XVII th wieku , ich liczba jest ograniczona, ale ich rozmieszczenie jest lepiej myślał w strategicznych punktach terytorium. Te fortyfikacje są więc wznoszone wzdłuż ciągów komunikacyjnych, kontrolujących ważne skrzyżowanie. Całkowity koszt tej polityki jest szacowana na koniec XVI E wieku w dwóch milionów guldenów Renu, finansowane z podatków pobranych przez króla na innych królestw posiadaniu austriackiej gałęzi rodu Habsburgów, a inne księstwa cesarskie. Tę sieć twierdz, założonych i finansowanych przez monarchę, uzupełnia sześćdziesiąt do siedemdziesięciu twierdz należących do wielkich rodów szlacheckich: te twierdze oparte na bogactwie ziemskim ich właścicieli są jednak utrzymywane lub odkupywane przez monarchę.
Aby sieć fortec dodaje reorganizacji węgierskiej armii królewskiej, rozpoczętej w końcu XV -go wieku . W ten sposób powstają nowe jednostki, podczas gdy ciężka kawaleria znika. Lekkie jednostki są zatem uprzywilejowane w tych nowych granicach wojskowych, a charakter prowadzonej tam wojny zmusza do przemyślenia systemu militarnego królewskich Węgier: mało opancerzone jednostki kawalerii są postrzegane jako wyposażone w udoskonaloną broń palną, obok ich tradycyjnego uzbrojenia składający się z szabli, włóczni i tarcz.
Habsburgowie polegają również na prywatnych armiach pandour , rekrutowanych przez duże rodziny do obrony swoich ziem przed najazdami osmańskimi. Te prywatne armie zapewnić znaczące wsparcie dla Habsburgów, gdyż uczestniczy w obronie terytorium: twierdzy Ónod, w Górnym Węgrzech , jest więc chroniony przez 852 żołnierzy , z których 500 zależą od króla i 352 są . Żołnierze pandours i banici , najemników chłopi są wykonane w wyniku kryzysu zwierząt do XVI -tego wieku w Europie Środkowej. Rolę tych wojsk sformalizowały dekrety sejmu z 1649 r., określające w szczególności warunki powołania tych oddziałów. Armie te są następnie masowo wykorzystywane do przeciwdziałania obecności osmańskiej, a Habsburgowie są odwracani od operacji na królewskich Węgrzech przez ich kampanie w Europie Zachodniej .
Królewskie Węgry pojawiły się od 1550 roku jako miejsce permanentnej wojny. W ten sposób jednostki węgierskie działają w czasie konfliktów z Turkami w sposób autonomiczny, w ramach ogólnej strategii.
Utrzymując średniowieczne instytucje, następcy po sobie na tronie Saint-Etienne habsburscy władcy powołali nowe instytucje, realizując politykę centralizacji administracyjnej.
Palatynat , komora rachunków i rada królestwie są więc zachowane, ale zobaczyć ich moce przycięte przez instytucje Aulic zależności bezpośrednio na króla, częściej w Wiedniu i Austrii niż w królestwie. W ten sposób powstaje izba księgowa Aulików i rada wojenna Aulików.
Nowa organizacja wojskowa ( wegetarianka ) i administracyjna królewskich Węgier składała się z następujących kapitanów ( főkapitányság ):
W wielu przypadkach siedziba kapitanatu jest zintegrowana z obronną siecią królestwa: ufortyfikowane miasta stają się siedzibą życia gospodarczego i politycznego królestwa.
Ta sieć administracyjna pozwala władca założyć podatku, którego roczna wydajność wynosi {{jednostka [700000 | guldenów}} na końcu XVI -tego wieku .
Na tę sieć ustanowioną, aby stawić czoła nowym realiom, nakładają się instytucje z poprzedniego okresu: w ten sposób nadal istnieją średniowieczne hrabstwa , szlachta odpowiedzialna za zapewnienie ich zarządzania w ramach zgromadzeń właściwych dla każdego z nich. Królewskie Węgry.
Od lat pięćdziesiątych XVI wieku reforma kalwińska zaczęła szerzyć się wśród Madziarów , zarówno w królestwie, jak iw Siedmiogrodzie oraz na osmańskich Węgrzech.
W latach 1604-1606 ataki szlachty węgierskiej , zbuntowanej przeciwko królowi Habsburgowi, zmusiły go do zawarcia pokoju z Turkami i przyznania im wolności sumienia, uznanej w artykułach pokoju wiedeńskiego z 1606 r. , który rozszerzył na królewskie Węgry edykt tolerancji z 1568 r., na mocy którego zarówno luteranizm, jak i kalwinizm i unitarianizm były, na równi z katolicyzmem , „religiami akceptowanymi” ( receptæ ) w węgierskim księstwie Siedmiogrodu . Jednak mimo pokoju z 1606 r., gwarantującego pewną wolność sumienia poddanym królestwa węgierskiego, biskupi katoliccy, wspierani przez jezuitów , kontynuują politykę nękania protestantów królewskich Węgier.
Pomimo bliskości osmańskiej szlachta węgierska nadal prowadziła bunt przeciwko centralizującej władzy Habsburgów, opierając się na złotej bulli nadanej w 1222 r. przez króla Andrzeja II szlachcie i gminom królestwa: w tym kontekście bunt przeciwko suweren, uważany za arbitralny, jest obowiązkiem poddanych węgierskich. Te częste bunty szlacheckie są często motywowane życzeniem węgierskich gmin i szlachty, aby zachować odpowiednio swoje franczyzy i przywileje. Więc wiele buntów przerwać historię węgierskiego Królestwa pod władzą Habsburgów monarchów, nad XVI TH i XVII -tego wieku.